De doorwerking van de slavernij

Premier Mark Rutte en koning Willem Alexander verwierven wereldfaam toen zij respectievelijk in december 2022 en juli 2023 excuses aanboden voor de Nederlandse rol in de trans-Atlantische slavernij. In tegenstelling tot hetgeen velen denken was dat geen primeur. Niemand minder dan de in het Westen zwaar verachte Moammar Khadafi bood reeds in oktober 2010 excuses aan voor de rol die de Arabieren hebben gespeeld in de Arabische variant, de zogenaamde trans-Sahara slavenhandel: “Namens de Arabieren wil ik graag veroordelen, mijn excuses aanbieden en mijn diepe verdriet uiten over het gedrag van sommige Arabieren—vooral de rijken onder hen–-tegenover hun Afrikaanse broeders…Dit is niet anders dan de manier waarop het Westen—Amerika en Europa—zich gedroegen tegenover de Afrikanen. Ze zouden op hen jagen als dieren, hen als slaven behandelen en zich gedragen als kolonialisten. Ze hielden zich bezig met kolonialisme en exploiteerden hen, en dit gaat door tot op de dag van vandaag. Wij bieden onze verontschuldigingen aan en betuigen ons verdriet.” Opmerkelijk hoe de excuses van Khadafi geruisloos voorbijgingen, terwijl die van Nederland twaalf jaar later tot wereldnieuws werden verheven door de Westerse media.

Het was desalniettemin zeker opmerkelijk dat uitgerekend een neoliberale premier, die nota bene eerder luid en duidelijk had aangegeven dat hij niets moest weten van excuses aanbieden voor de slavernij, laat staan beleid maken om hedendaags racisme te bestrijden, bijna 180° draaide. De premier erkent nu zelfs dat de slavernij doorwerkt in het heden en heeft fondsen ter beschikking gesteld om de bewustwording te bevorderen.

Maar let op, bij de aankondiging van zijn afscheid gaf Rutte aan dat hij altijd alles deed in het belang van Nederland. Volgens sommigen moeten we de beroemde excuses van Rutte ook in dat licht aanschouwen. De CARICOM is namelijk bezig rechtszaken voor te bereiden om vele miljarden aan schadevergoeding te eisen van de (voormalige) Europese koloniale mogendheden die onbeschrijfelijk leed toegebracht hebben in de CARICOM-landen en er tevens economisch wel bij hebben gevaren. De gedachte is dat Rutte met zijn excuses juridisch sluw voorsorteerde om het eventuele financiële leed van Nederland te verzachten.

De excuses van Rutte waren verbaal mooi maar tegelijkertijd hebben we vraagtekens in hoeverre de excuses van de premier oprecht waren. Want eveneens zien we hem onbeschaamd “Slava ukraini!” scanderen. Een saluut die refereert aan de tijd dat de beruchte nazi Stepan Bandera de lakens uitdeelde in het westelijk deel van Oekraïne. Die kreet heeft hij tevens kracht bijgezet door een blanco cheque te verschaffen aan de nazi-legers van Oekraïne. Door de Westerse steun aan de Oekraïense nazi´s sleept de oorlog zich onnodig lang voort en komt de voedselimport van met name Afrikaanse landen onder druk te staan. Hoe kan een man die zich oprecht uitgesproken zou hebben tegen de trans-Atlantische slavernij simultaan onvoorwaardelijk hardcore nazi´s steunen?

Wat de doorwerking van de slavernij betreft, West-Europa is rijk omdat Afrika, Latijns-Amerika, het Caribisch gebied en Zuid-Azië arm zijn. Met name de trans-Atlantische slavernij heeft Europa een grootse economische stimulans verschaft die uiteindelijke leidde tot de industriële revolutie (zie Gezegend & vervloekt blz. 89-108). Tegelijkertijd werd Afrika verzwakt en raakte ontvolkt. Een zwaar verzwakt Afrika kon vervolgens relatief eenvoudig gekoloniseerd worden door de West-Europese mogendheden. De kolonisatie van Afrika is dan wel officieel beëindigd, doch de exploitatie continueert nog immer onder de noemer van neokolonialisme (VOC-kolonialisme). Als gevolg van deze exploitatie van Afrika wonen er nog immer miljoenen mensen die economisch dusdanig kwetsbaar zijn dat ze hun leven willen wagen om onder auspiciën van gewetenloze mensensmokkelaars en in gammele bootjes de Middellandse Zee over te steken.

Khadafi had een serieus plan om Afrika voort te stuwen in de vaart der volkeren. Als dat gelukt was dan zouden Afrikanen niet meer de behoefte hebben gehad om hun geluk te beproeven op gammele bootjes richting de boreale wereld. Dan was Rutte bovendien verschoond geweest van het hoofdpijndossier Ter Apel. Dus de voormalige leider van Libië had niet slechts excuses aangeboden doch was tevens doende een aanzienlijke bijdrage te leveren om zowel de doorwerking van de slavernij te bestrijden als het immigratieprobleem van de EU. Het Westen, Rutte incluis, zagen deze plannen echter eerder als een vloek dan als een zegen: als een groot gevaar voor hun dominantie en hebben daarom Libië uit wraak terug het stenen tijdperk in gebombardeerd en Khadafi vermoord.

We kunnen ons afvragen wat excuses waard zijn zonder een serieus plan om de slachtoffers van je daden weer op de rails te helpen. Net zoals de VS bijvoorbeeld West-Europa weer op deed krabbelen middels de Marshallhulp. Noch Rutte, noch koning Willem IV hebben concreet aangegeven wat ze gaan doen om het systeem te ontmantelen waar de landen die slachtoffers waren van de Nederlandse slavernij nog immer onder gebukt gaan. Het systeem dat o.a. beschreven is door John Perkins in zijn spraakmakende boek Confessions of an Economic Hitman. Zolang dat systeem in existentie is, oftewel zolang de welvaart van het Westen afhankelijk is van de exploitatie van het globale zuiden, moeten excuses altijd aanvaard worden met een winstwaarschuwing. Te meer omdat Rutte zelfs na uitgebreid excuses aangeboden te hebben bereid blijkt om zijn politieke leven te verbinden aan xenofobisch beleid dat helder maakt dat ook in zijn hoofd de slavenhandelaarsmentaliteit nog onverminderd doorwerkt: eensgelijk de wrede slavenhandelaren van weleer eist Rutte het recht op om gezinnen uit elkaar te rukken.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De doorwerking van de slavernij

Mark Rutte

Mark Rutte is de eerste liberale premier in bijna een eeuw en tevens de langstzittende premier uit de Nederlandse parlementaire geschiedenis. Menigeen vreesde dat de man tot aan zijn pensioen van het uitzicht in het torentje zou blijven genieten, maar toch niet. Als een donderslag bij heldere hemel kondigde Rutte maandag 10 juli zijn aankomend afscheid van de Nederlandse politiek aan. Zijn vierde kabinet was reeds gevallen op immigratie, en bij de aanvang van het debat in de Tweede Kamer bracht hij het nieuws.

De VVD zat als copiloot regelmatig in de Nederlandse regeringscockpit, maar het torentje leek voor de partij met de elitaire uitstraling voor eeuwig te hoog gegrepen. Doch in de nasleep van de opschudding die Pim Fortuin had veroorzaakt kwam de VVD uiteindelijk dus toch als grote winnaar uit de bus. In 2006 werd Rutte partijleider, maar hij startte stroef. Na meerdere teleurstellende verkiezingsresultaten begon steeds meer het zwaard van Damocles boven zijn politieke carrière te hangen. Zo leek het er serieus op dat een rebellerende Rita Verdonk hem van de troon zou gaan stoten. Maar op wonderbaarlijke wijze kreeg de kwakkelende Rutte in 2010 de VVD toch op de rails, maakte van zijn partij de grootste van het land en schopte het zelfs tot premier. Een functie die hij nu bijna dertien jaar bekleedt, hetgeen hem de langstzittende premier uit de Nederlandse geschiedenis maakt.

Maar wat heeft dertien jaar Rutte Nederland gebracht? Rutte blijkt meer problemen te hebben veroorzaakt dan hij er heeft opgelost. Hij liet zijn laatste ploeg van bewindslieden vallen op immigratie. Echter, tot zover die migratiecrisis daadwerkelijk bestaat heeft Rutte die zelf gecreëerd door oorlogen te steunen in Afghanistan, Libië, Syrië en Oekraïne. In Libië en Syrië gaf hij de helpende hand aan djihadisten en wat Oekraïne betreft heeft hij een blanco cheque verschaft aan de nazi´s aldaar. Deze oorlogen brachten de vluchtelingenstromen op gang waar de VVD dusdanig van zou gruwen dat Rutte bereid was zijn vierde kabinet ervoor te laten kukelen.

Ook interessant is hoe Rutte´s VVD de EU heeft geïnstrumentaliseerd. Vaak wordt gedacht dat Brussel alle van belang zijnde wetgeving eenzijdig oplegt, dat Den Haag slechts een mak slachtoffer is. Lise Witteman laat in Sluiproute Brussel echter zien dat alles in werkelijkheid een stuk genuanceerder ligt. Den Haag heeft in Brussel een hele machtige lobby die allerlei wetgeving erdoor weet te jagen die banken en multinationals gunstig stemt. Rutte was aanvankelijk anti-EU, maar toen hij zich bewust werd van die machtige Haagse lobby is hij 180° gedraaid. Haagse diplomaten, ambtenaren en bewindslieden regelen van alles in Brusselse achterafkamertjes waar multinationals blij van worden maar waar de burger onder lijdt, en spelen na afloop de vermoorde onschuld dat ze er niets tegen kunnen doen omdat Brussel het oplegt. Niet dus!

Zodoende werd de bankencrisis van 2008 onder Rutte schijnbaar opgelost maar werd in werkelijkheid vele malen erger, kunnen we lezen in Worse bank scenario. Andere zaken die onder auspiciën van Rutte compleet de soep in liepen zijn bijvoorbeeld de jeugdzorg, alwaar allerlei zaken plaatsvinden waar de honden geen brood van lusten, de zorg in het algemeen waar flink op is bezuinigd, het onderwijs dat blijft lijden onder een chronisch leraren tekort. Om maar te zwijgen over het toeslagenschandaal, waarbij duizenden ouders met een migratieachtergrond zo maar de afgrond in werden geduwd. Eveneens de inwoners van Groningen zijn alles behalve tevreden over hoe de regeringen Rutte om zijn gegaan met de schade die de aardgaswinning heeft veroorzaakt. En zo zouden we door kunnen gaan. Gezien zijn wanbeleid is het ongelooflijk dat Rutte het dertien jaar vol heeft weten te houden.

Uit het gegeven dat Rutte erin geslaagd is van een underdogpartij als de VVD de grootste te maken en de langstzittende premier uit de geschiedenis te worden, valt af te leiden dat Rutte het politieke spel uitstekend beheerst (Machiavelli zou trots op hem zijn). Of hij een goed staatsman is—dus iemand die prangende vraagstukken kordaaat oplost—is weer een hele andere discussie.

Opvallend genoeg lijken in het spoor van Rutte alle ratten het schip te gaan verlaten. Want eveneens de partijleiders van de CDA en D66 geven er de brui aan. Alsof ze iets weten wat de kiezer nog niet weet, alsof ze voor de zonvloed zichzelf in veiligheid willen brengen. Wat we wel weten is dat de financiële sector aan een zijden draadje hangt. Wanneer dat draadje gaat breken weten we weer niet. Hetgeen we ook weten is dat de oorlog in Oekraïne beslist niet zo voorspoedig verloopt voor het naziregime van Zelensky als de msm ons tracht te doen verlopen. Ondanks de blanco cheques die Rutte en alle andere Westerse leiders aan Zelensky hebben gegeven.

Rusland voert een uitputtingsoorlog: op een gegeven moment kan Oekraïne geen manschappen meer op de been brengen en zijn de Westerse voorraden uitgeput. Bovendien, gezien de gigantische corruptie binnen het militair-industrieel-complex is hetgeen het Westen kan produceren aan wapens beperkt. Als Oekraïne de oorlog niet wint zal Rutte de vraag moeten beantwoorden waarom hij geen geld had om alle problemen van zijn wanbeleid in Nederland op te lossen, maar wel een blanco cheque had voor de nazi´s in Oekraïne. Rutte zal geen trek hebben om zich voor zo´n echec waarin hij zoveel politiek kapitaal heeft gestopt te verantwoorden. Dus daarom mag mevrouw Yesilgoz straks de kastanjes uit het vuur halen.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Mark Rutte

Fier op Willem IV

Het hoge woord is er dan toch uit: op nadrukkelijk verzoek van vele nakomelingen van slaafgemaakten heeft na de premier nu ook de koning van het Koninkrijk der Nederlanden officieel zijn excuses aangeboden. Voor de rol die de Nederlandse staat heeft gespeeld in het slavernijverleden. Sterker nog, Zijne majesteit bood niet slechts zijn excuses aan, hij ging nog een stapje verder en vroeg zelfs om vergiffenis aan de nakomelingen van de slaafgemaakten en sprak Sranang Tongo, de taal die lange tijd tot het verdomhoekje was veroordeeld in Neeerlands´ overzeese gebiedsdeel in Zuid-Amerika.

1 juli is in de media tegenwoordig net zo´n alomvertegenwoordigd als 4/5 mei. Slechts mensen die onder een steen leven kon het zijn ontgaan. Gezien de overweldigende aandacht in de media kon het niet uitblijven dat de koning op 1 juli verder zou gaan dan diepe spijt betuigen. Nog niet zo lang geleden leken excuses van de Nederlandse autoriteiten volstrekt ondenkbaar. Alle issues die van belang waren voor de Zwarte bevolking werden nl. consequent weggelachen van laag tot hoog. Of het nu ging om erkenning van het slavernij verleden, etnisch profileren, het pensioengat, terminologie, zwarte piet, etc.

Nederland herdacht elk jaar op 4 mei plechtig de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Met name Surinamers wezen erop dat dit hypocriet is, ten eerste omdat hetgeen de nazi´s in de jaren ´40 in Nederland deden, Nederland zelf reeds honderden jaren uitspookte in haar koloniën, maar daar op geen enkele manier rekenschap voor aflegde. Ten tweede omdat de Surinaamse soldaten die tijdens de oorlog in het Nederlandse leger dienst hadden gedaan zwaar werden geschoffeerd omdat ze niet werden geëerd.

De inspanningen van apologetische historici als P.C. Emmer ten spijt wist de Surinaamse gemeenschap de slavernij vanaf halverwege jaren ´90 toch steeds meer onder de aandacht van de Nederlandse samenleving te brengen, waardoor er uiteindelijk een monument geplaatst kon worden in het Oosterpark te Amsterdam in 2002. In de jaren die volgden groeide 30 juni/1 juli binnen de Zwarte gemeenschap uit tot een vergelijkbaar instituut als 4/5 mei in de mainstream samenleving. Het is niet zo dat de Nederlandse samenleving deze ontwikkeling compleet negeerde, maar het bleef wel lange tijd bijzaak.

Nadat op 12 november 2011 activisten tijdens de intocht van Sinterklaas voor draaiende tv-camera´s hardhandig gearresteerd waren omdat ze shirts droegen waarop aangegeven werd dat zwarte piet racisme is, ontstond er een kleine burgerrechtenbeweging in Nederland. Er was altijd al protest geweest tegen zwarte piet, maar dat werd doorgaans door de msm straal genegeerd. Dat negeren kon vanaf 12 november 2011 niet meer, omdat voor het eerst een grote groep mensen naar buiten durfde te treden die tegen zwarte piet waren, maar evenzo de voorstanders van zwarte piet lieten zich alles behalve onbetuigd.

In het voetspoor van de strijd tegen zwarte piet werden tevens andere issues die voor de Zwarte gemeenschap van belang zijn bespreekbaar, zoals etnisch profileren, racisme op de arbeidsmarkt, lage schooladviezen voor Zwarte kinderen, etc., maar ook het slavernijverleden kwam steeds meer onder het voetlicht.

Nederland stond jarenlang bekend als liberaal paradijs, daarom was het confronterend dat de racistische Nederlandse blackface traditie ineens wereldnieuws werd. Bovenal maakte Nederland geen beste beurt toen vertegenwoordigers van de VN racistisch werden bejegend door Nederlandse tokkies en media. Zo herinneren we ons nog levendig hoe de krant van wakker Nederland de brutaliteit had om een vertegenwoordigster van de VN pontificaal uit te schelden voor zeurpiet, omdat ze kritiek leverde op zwarte piet.

Ondertussen wist de Zwarte gemeenschap macht te ontwikkelen in de politiek en de media: een Zwarte vrouw als fractievoorzitter van haar eigen partij in de Tweede Kamer en een eigen Zwarte omroep in Hilversum. Hiermee werd er toch respect afgedwongen in de grotere samenleving.

Nederland communiceerde jarenlang naar het buitenland toe dat zwarte piet onderdeel van een neutrale Nederlandse traditie is die niets van doen heeft met racisme. Maar dat narratief viel compleet in duigen toen een wedstrijd werd gestaakt omdat een Zwarte profvoetballer o.a. werd uitgescholden voor zwarte piet. Huh? Dacht het buitenland, zwarte piet had toch niets van doen met racisme? Blijkbaar had zwarte piet in tegenspraak tot hetgeen Nederland beweert alles te maken met racisme!

Oftewel, niemand kon er meer omheen dat zwarte piet racisme is. De Nederlandse regering besefte dit ook en begon zich in de nasleep van het incident pro-actief op te stellen in de strijd tegen racisme als een soort van damage control. Want ook het Nederlandse bedrijfsleven had in het buitenland last gekregen van deze negatieve beeldvorming. Als er een partij is die opkomt voor de belangen van het Nederlandse bedrijfsleven dan is het natuurlijk de VVD van premier Rutte. Rutte, die eerder de figuur zwarte piet zelfs verdedigde in het bijzijn van president Obama, weigerde maatregelen te nemen tegen racisme en niets moest weten van excuses aanbieden voor de slavernij, ging om.

Het ging ineens heel razendsnel. Activisten die eens bijna als terroristen waren weggezet werden plotseling serieus genomen door de msm en overheid. Voor velen is de bekroning van het activisme van de laatste jaren het excuuswoord van de koning. Hiermee lijkt koning Willem IV voor vele Surinamers net zo´n legendarisch figuur te zijn geworden als zijn voorouder koning Willem III, de meneer die de slavernij hoogst persoonlijk zou hebben afgeschaft. Desalniettemin geven wij een winstwaarschuwing: praatjes vullen geen gaatjes en eerst zien, dan geloven.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Fier op Willem IV

Oekraïne en Ter Apel

Onlangs bezocht een zware Afrikaanse delegatie Oost-Europa om te trachten een bijdrage te leveren aan het beëindigen van de oorlog tussen Oekraïne en Rusland. Want Afrika heeft belang bij een spoedig einde van de oorlog aangezien het afhankelijk is van het graan dat verbouwd wordt door beide aan de Zwarte Zee gelegen landen. Echter, veel Afrikaanse landen stelden zich gedurende het gewapende conflict neutraal op en hebben Rusland dus niet veroordeeld. Dit was tegen het zere been van het Westen. Gedacht wordt daarom dat de Afrikaanse delegatie uit wraak werd geschoffeerd in Polen.

Op het vliegveld te Warschau werd de Afrikaanse delegatie (politici, diplomaten, media en bewaking) onder auspiciën van de Zuid-Afrikaanse president Ramaphosa meer dan 24 uur opgehouden. Onder het mom dat de bewakers van de president van Zuid-Afrika niet bevoegd waren om wapens te dragen. Uiteindelijk arriveerde men wel in Kiev om met Zelensky te converseren. Terwijl de Afrikaanse leiders erop aandrongen om de oorlog middels onderhandelingen te beëindigen gaf Zelensky aan onderhandelingen te weigeren. Ja, pas als de Russen al het grondgebied dat Oekraïne claimt hebben verlaten. Maar dat is onrealistisch.

Vervolgens reisde de Afrikaanse delegatie af naar Rusland alwaar president Vladimir Poetin de Russische kant van het verhaal uitlegde. Poetin liet een vredesverdrag zien dat door Oekraïne is ondertekend. Er was dus een akkoord en om goede wil te tonen heeft Rusland toen zijn troepen bij Kiev weggehaald. Maar vlak na de ondertekening van dat verdrag kwam Boris Johnson naar Kiev en beval Zelensky om dat verdrag aan zijn laars te lappen en door te vechten, hetgeen ook gebeurde. Vervolgens werd de vrijwillige terugtrekking van de Russische troepen als gebaar van goede wil door de Westerse pers geframed als een grote militaire nederlaag (Rusland heeft de slag om Kiev verloren!). Sindsdien weigert Kiev te onderhandelen en lijkt het onder Westerse druk door te gaan vechten tot de laatste Oekraïner.

Wat eveneens de wenkbrauwen deed fronsen was de scene waarin een Afrikaanse leider als teken van vriendschap de hand van Zelensky tracht vast te pakken, maar Zelensky zijn hand weer losrukt alsof hij wil zeggen: “sodemieter op man!” Bovendien schoffeerde Zelensky´s adviseur Mykhailo Podolyak na afloop de Afrikaanse delegatie schaamteloos: “De Afrikaanse delegatie had niet als doel het conflict op te lossen of een oplossing te vinden. Dat is natuurlijk niet hun taak. Het is niet op hun niveau of competentie.”

Op 5 juni jongstleden ving dan eindelijk het grote tegenoffensief van Oekraïne aan. Volgens Westerse experts zou het Oekraïense leger met alle Westerse ´wunder waffen´ en door het Westen getrainde manschappen korte metten gaan maken met de Russen in de Krim en de Donbass. Maar dat valt vooralsnog tegen: Oekraïne lijdt gigantische verliezen maar boekt nauwelijks terreinwinst.

Doch op 24 juni jongstleden leken van het ene op het andere moment de kansen van Oekraïne op wonderbaarlijke wijze te keren. Eén van Oekraïne´s geduchtste vijanden in de oorlog ging een handje helpen. PCM Wagner had het Oekraïense leger uit het zeer zwaar gefortificeerde Bachmoet weten te verjagen. Echter, tot verbazing van alle outsiders nam ditzelfde PCM Wagner op 24 juni de Russische stad Rostov in en marcheerde vervolgens richting Moskou. Wat was dit? In ieder geval was het reden voor Oekraïne en het Westen om een gat in de lucht te springen, want wat was er mooier dan dat de Russen met elkaar gingen rollebollen, waardoor het probleem zichzelf oploste!

Tot een belegering van Moskou kwam het echter niet. Net zo plotseling als de muiterij van Wagner begon, was die ook weer afgelopen. Dankzij bemiddeling van de president van Wit-Rusland werd er een akkoord bereikt. Deze hele gang van zaken heeft vele vragen opgeroepen. Zo is gesuggereerd dat Wagner-baas Jevgeni Prigozjin heimelijk is overgelopen naar het Westen. Anderen denken weer dat Prigozjin een dubbelagent is. Hetgeen inhoudt dat het Westen meende dat hij voor hen werkte, maar dat hij in werkelijkheid gewoon voor Rusland aan de slag was. In dat geval was die muiterij dus gewoon een rookgordijn om het Westen op het verkeerde been te zetten. Het bewijs hiervoor zou zijn dat Prigozjin nog steeds leeft: als hij echt had gemuit dan zou hij allang zijn vermoord.

Hoe dan ook, noch alle Westerse wapens noch de muiterij van Wagner blijken het tij te kunnen keren. Door de oorlog en de aan Rusland opgelegde sancties stijgen mondiaal de voedsel-en brandstofprijzen. Met name Afrika lijdt hieronder. De armoede in Afrika neemt toe, waardoor nog meer mensen het wagen om op gammele bootjes naar Europa te emigreren. Ondertussen werken Rutte en co niet aan een vredesovereenkomst, neen, ze halen juist alles uit de kast om het vuurtje verder op te stoken. Ondanks dat (eerlijke) experts allang uitgedokterd hebben dat Oekraïne onmogelijk kan winnen. Des te langer de oorlog duurt, des te meer kwetsbare mensen ten zuiden van de Middellandse Zee eronder gaan lijden. Des te meer mensen in Ter Apel terecht zullen komen. Rutte heeft danwel plechtig beloofd aan zijn eigen VVD-achterban om de migratiestroom in te dammen, maar daar klopt dus helemaal niets van. Want Rutte dweilt evident met de kraan open. Als hij daadwerkelijk voor een oplossing was van essentiële binnenlandse en internationale problemen dan zou hij beginnen met Zelensky naar de onderhandelingstafel te delegeren. Want de inflatie, Groningen, Ter Apel, de woningnood en Oekraïne hebben allemaal met elkaar te maken.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Oekraïne en Ter Apel

De Andere Kant van het Verhaal

Ja, we hoorden het goed. Het werd daadwerkelijk gedebiteerd met droge ogen: “Want als er geen slavernij was geweest, waar waren we dan geboren? Ergens in Soedan of in Ghana en dan behoorde je tot één van die zielige Afrikanen van vandaag!” We hebben het niet over een afvallig persoon hangend op een straathoek die de middelbare school niet heeft afgemaakt, neen, het waren woorden uit de mond van een vooraanstaand Surinaams schrijfster die naam en faam heeft verworven met het schrijven van historische romans. Maar dat weerhield haar er dus niet van om in een documentaireserie over het Nederlandse slavernijverleden klassieke kolonialistische retoriek uit te slaan om de slavernij te vergoelijken. Anders gezegd, ze bediende zich van hetzelfde soort van argumenten als de slavenmeesters die in de 19e eeuw tegen de afschaffing van de slavernij ageerden: de slavernij was juist goed voor Afrikanen, want zo kwamen die woeste barbaren tenminste in aanraking met de beschaving.

Het voorgaande toont waarom het voor het geestelijke welzijn van mensen van Afrikaanse komaf essentieel is dat ze kennis hebben van de prékoloniale geschiedenis van Afrika. Want ondanks dat mevrouw McLeod carrière heeft gemaakt met het schrijven van historische romans wist ze op het moment dat ze hierboven geciteerde merkwaardige opmerking maakte evident niets van de prékoloniale geschiedenis van Afrika. Anders valt niet te verklaren waarom ze zo uit de bocht vloog. McLeod had slechts weet van de kolonialistische propaganda die reeds honderden jaren verspreid wordt middels
pseudowetenschappelijke boeken, schoolboeken, kinderboeken, stripboeken, minstelshows, speelfilms (Tarzan), tekenfilms, etc. Dit gebeurde beslist niet zomaar, maar was doelbewust beleid. Al deze propaganda had als bedoeling om zowel in het Westen als bij de onderdrukte volkeren een draagvlak te creëren voor het knechten van de niet-witte mens in het algemeen doch de Afrikaanse mens in het bijzonder. Door de kolonialistische propaganda werd de Westerse mens vervuld van trots omdat “daar wat groots werd verricht”, en de mensen van Afrikaanse komaf gingen in hun lot berusten omdat ze dachten dat ze dankzij de slavernij en het kolonialisme met de beschaving in aanraking waren gekomen, waaruit volgt dat ze de witte man dankbaar moesten wezen voor hun knechting.

Tevens heeft deze kolonialistische perceptie van de geschiedenis tot gevolg dat Zwarte mensen zijn gaan denken dat ze slechts iets kunnen bereiken bij de gratie van de uitgestoken hand van de witte man. Oftewel, ze geloven niet dat ze zonder de Westerling op eigen benen kunnen staan. Want als je de geschiedenis leest (welke geschreven is door eurocentrische historici), dan is iedereen die serieus bijgedragen heeft aan de progressie van de mensheid—van Aristoteles tot Einstein— wit (zou dat wellicht de verklaring zijn dat Afrikaanse nationale voetbalploegen meestal een Europese bondscoach hebben?).

His story is gelukkig niet hetzelfde als history. In werkelijkheid kan het prékoloniale Afrika bogen op een rijke geschiedenis. Dusdanig rijk zelfs, dat het witte intellectuelen onzeker maakt. Zo wezen wij er bijvoorbeeld onverontschuldigd op dat de oude Egyptenaren Zwarte Afrikanen waren en dat de beroemde filosofie van de Grieken in belangrijke mate gekopieerd is van diezelfde Egyptenaren. Sindsdien worden we voor rotte vis uitgemaakt in allerlei boeken, artikelen en op websites in Nederland en Vlaanderen. Zelfs als we keiharde bewijzen naar voren brengen. Of wellicht moeten we het omdraaien, juist als we naar keihard wetenschappelijk bewijs verwijzen wekt dat chagrijn op.

Maar terugkomend op de vraag hoe Afrika zich ontwikkeld zou hebben zonder trans-Atlantische slavernij. Die vraag is onmogelijk te beantwoorden. Wat we wel aan kunnen geven is dat Afrika voor de aanvang van de trans-Atlantische slavernij een bloeiend continent was. Zo was Mali in de 14e eeuw het rijkste land ter wereld, en is volgens economen Mansa Musa (de koning van Mali) nog immer de rijkste man ooit. Terwijl het huidige Mali tot de allerarmste landen op aarde behoort. Waar Mali nu zou staan zonder trans-Atlantische slavernij en kolonisatie kunnen we niet zeggen. Wat wel kunnen zeggen is dat de trans-Atlantische slavernij en kolonisatie Mali en de rest van Afrika beslist geen goed heeft gedaan, laat staan de slaafgemaakten die tegen hun wil in naar de Amerika´s zijn vervoerd.

Het is van belang dat men er bewust van is dat er in het prékoloniale Afrika over heel Afrika verspreid hoge culturen tot ware beschavingen te vinden waren. Dat klinkt ongeloofwaardig als uw beeld van Afrika gevormd is door het lezen van stripboeken als Kuifje in Afrika en de speelfilms waarin een witte man genaamd Tarzan te boek staat als de koning van de jungle, maar de monumenten, de documenten en allerhande archeologisch materiaal die dat uitwijst is er gewoon.

Vandaar dat wij het indertijd nodig vonden om een boek te publiceren die het andere kant van het verhaal wereldkundig maakt. Een andere geschiedenis van Afrika dan die de Duitse filosoof Hegel verkondigde. Want als je die kolonialistische versie van de geschiedenis serieus neemt, dan is er inderdaad een groot risico dat je gaat denken dat de slavernij een verlichte institutie was, omdat de ‘barbaarse mensen’ van Afrikaanse afkomst daardoor in ieder geval met de beschaving in aanraking zijn gekomen. Niettegenstaande dat de daadwerkelijke barbaren de slavenmeesters waren, want ook dat is uitstekend gedocumenteerd. Zodoende hebben wij de verworvenheden van het prékoloniale Afrika op een rijtje gezet in het boek De Andere Kant van het Verhaal: De Gouden Tijden van Afrika.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De Andere Kant van het Verhaal

Zahi Hawass

In de maatschappelijk onrust gerelateerd aan het vermeende blackwashing van de geschiedenis speelde de Egyptische egyptoloog Zahi Hawass zoals van ouds een hoofdrol. Een aantal jaren geleden leek het er even op dat zijn carrière passé was, maar de man heeft een spectaculaire come back gemaakt. Aldus zagen we Zahi Hawass het voortouw nemen in de strijd van de bewoners van the Arab Republic of Egypt tegen vermeend blackwashing door de Amerikaanse streamingsdienst Netflix. In Egypte was men woedend omdat in een Netflixserie werd aangegeven dat het niet ondenkbaar is dat Cleopatra VII een vrouw van kleur was. Het ging zelfs zover dat Netflix voor de rechter werd gesleept. In het verlengde hiervan kreeg ook het RMO Leiden de nodige drek over zich heen vanwege de tentoonstelling Kemet, die afrocentrisch zou zijn (hetgeen overigens helemaal niet waar is). Zahi Hawass is zelfs speciaal op tour gegaan in de VS om het grote publiek in te wrijven dat het Egypte van de farao´s niets van doen had met Zwart Afrika.

Maar wie is die Zahi Hawass eigenlijk? Hij kwam op 28 mei 1947 ter wereld in Abeyeda, een klein dorpje in de Delta. Opmerkelijk genoeg ging hij in eerste instantie niet egyptologie maar Griekse en Romeinse geschiedenis studeren aan de Universiteit van Alexandrië. In 1967 behaalde hij zijn bul. Vervolgens ging hij werken voor de EAO (Egyptian Antiquities Organization) als junior inspector. Werkende voor de EAO zou zijn liefde voor egyptologie en archeologie gewekt zijn. Omdat hij geen egyptologie of archeologie had gestudeerd zat het er aanvankelijk totaal niet in dat hij carrière kon maken binnen het EAO, bovenal was hij niet gepromoveerd (de cijfers van Zahi Hawass waren veel te laag om toegelaten te worden tot een doctoraatsopleiding).

Maar alles veranderde nadat Hawass bevriend raakte met de Amerikaanse student Mark Lehner. Lehner en zijn familie waren lid van de sekte ARE (Association of Research Enlightment), opgericht door Edgar Cayce (1877-1945). De ARE had als doel de legendarische Hall of Records te vinden, die bewoners van Atlantis in 10.500 v.j. onder de Sfinx zouden hebben geplaatst volgens Edgar Cayce. Om geloofwaardigheid aan dit doel te verschaffen liet de ARE speciaal jongeren opleiden tot egyptoloog om ARE´s ideeën te verdedigen. De eerste was Mark Lehner. Hij werd naar the American University Caïro (AUC) gestuurd. In Egypte leerde hij junior inspector Hawass kennen. Aangezien de ARE toestemming nodig had van de EAO om bij de Sfinx te graven en boren besloot de leiding van ARE Hawass een studiebeurs toe te kennen om egyptologie en archeologie te studeren, zodat hij carrière kon gaan maken bij de EAO en hij door de ARE uiteindelijk gebruikt kon worden als paard van Troje binnen de EAO. Zodoende mocht Hawass gaan studeren aan de University of Pennsylvania. In 1987 promoveerde Hawass in de egyptologie en werd bij terugkomst in Egypte onmiddellijk gepromoveerd tot algemeen directeur van de antiquiteiten te Giza.

Sindsdien is Hawass door de Westerse media ontdekt en groeide hij uit tot de moderne Indiana Jones. Zijn hoofd was te pas en te onpas te zien in talloze documentaires gerelateerd aan het oude Egypte. Tevens bleef hij (mede dankzij onethische machtsspelletjes) promotie maken binnen de EAO, en werd uiteindelijk door president Moebarak benoemd tot minister.

Intussen hadden zowel Hawass als zijn vriend Lehner de mensen die hun studie hadden gefinancierd laten barsten en gekozen voor hun eigen carrières. Hawass ging onafhankelijke geleerden met een alternatieve kijk op de geschiedenis te vuur en te zwaard bestrijden. Dat gold bijvoorbeeld voor mensen als Robert Bauval, Graham Hancock en John Anthony West. Maar net zo goed voor Afrikaansgecentreerde geleerden. Daarbij is Hawass wars van wetenschappelijk bewijs. Zo deed hij eens een DNA-test op de mummie van farao Ramses III, de uitkomst was dat Ramses III gen E1B1a droeg (kenmerkend voor zgn. Zwart Afrika). Toch bleef hij met droge ogen volhouden dat de oude Egyptenaren niet verwant waren aan Zwarte Afrikanen.

Evenzo Egyptische egyptologen en archeologen klaagden steen en been, omdat de Egyptenaar Hawass hun carrièrekansen frustreerde. Honderden Egyptenaren studeerden jaarlijks af in de egyptologie en archeologie, maar kregen van Hawass niet de kans om onderzoek te doen. Hawass gunde dat privilege vooral aan Amerikanen, omdat zij het meeste betaalden. Met als gevolg honderden werkloze Egyptische oudheidkundigen. De alomvertegenwoordigheid van Hawass in de media verhult dus dat juist door hem de egyptologie door Westerlingen gedomineerd blijft worden.

Doch alle egyptologen moesten oppassen voor Hawass. Zo dacht het grote publiek dat Hawass de ene spectaculaire ontdekking na de andere deed. De werkelijkheid was weerbarstiger. Iedere egyptoloog die wat ontdekte moest dat verplicht melden bij Hawass. Vervolgens nam Hawass de operatie over, en speelde voor draaiende tv-camera´s alsof hij de ontdekking had gedaan. Egyptologen die verzuimden hun ontdekkingen te melden konden erop rekenen dat Hawass hun vergunning om te graven introk. Honderden verbitterde egyptologen kunnen daarover meepraten.

Eveneens rezen er vragen over waar alle miljoenen bleven die UNESCO schonk om de monumenten te onderhouden, omdat vele monumenten er beroerd bij staan, hetgeen suggereerde dat Hawass en zijn baas Farouk Hosni (minister van cultuur) al die fondsen verduisterden. Echter, het bovenstaande is slechts een synopsis, er valt nog veel meer op Hawass op-en aan te merken. Hawass wordt aan het publiek gepresenteerd als top-egyptoloog. In werkelijkheid is Hawass verre van een top-egyptoloog, maar een matige egyptoloog die top wordt verkocht.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Zahi Hawass

Kemet (2)

In het RMO te Leiden valt er zoals gezegd momenteel een tentoonstelling te bezichtigen genaamd Kemet. In deze tentoonstelling is het werk van Zwarte Amerikaanse artiesten te bewonderen die zich met het oude Egypte identificeren. Dat wordt het RMO niet in dank afgenomen: het RMO wordt op de sociale media werkelijk waar bedolven onder de woedende, racistische reacties van de moderne bewoners van Egypte. Volgens hen doet het RMO nl. aan blackwashing. Oftewel, die Zwarte Amerikaanse artiesten zouden zich schuldig maken aan culturele toe-eigening door zich met het oude Egypte te identificeren omdat het oude Egypte helemaal niets met Zwart Afrika van doen zou hebben gehad. Door zulke artiesten een podium te bieden zou in het verlengde daarvan het RMO zich bezondigen aan hetgeen de Egyptenaren blackwashing noemen.

Het ironische is is dat de tentoonstelling Kemet juist bedoeld was om de claims van die artiesten onderuit te halen. Zo van: “die artiesten beweren dan wel dat de antieke Egyptenaren Zwarte Afrikanen waren, maar dat is in werkelijkheid grote onzin: dit is hetgeen zij fantaseren, maar dit is hoe het (volgens ons, de mainstream eurocentrische wetenschap) echt zit.” Dus eigenlijk zou Egypte juist dolblij moeten zijn met die tentoonstelling. Niet dus. Inmiddels hebben zelfs de Egyptische autoriteiten als door een adder gebeten gereageerd. In de gedaante van de Oudheidkundige Dienst zijn er keiharde strafmaatregelen genomen: het is het RMO verboden om nog opgravingen te doen bij Sakkara omdat ze middels een ‘afrocentrische tentoonsteling’ meegewerkt zouden hebben aan culturele toe-eigening.

Eerder richtte de Egyptische toorn zich op een Netflixserie over Cleopatra VII. Waarom Egypte zich daar zo over opwindt is rationeel niet goed te verklaren. Aangezien de familie van Cleopatra van vaderskant oorspronkelijk uit Macedonië kwam, had Egypte vanuit die insteek überhaupt geen claim op Cleopatra. Dus waarom maakt Egypte zich druk om een Grieks/Macedonische monarche? Hebben de Grieken niet meer reden tot klagen? Let op, we horen de Egyptenaren niet over haar moeder die onbekend is (en dus Zwart heeft kunnen zijn geweest) of haar grootmoeder van vaderskant die onbekend is (en dus Zwart heeft kunnen zijn geweest). Voor de Egyptenaren is slechts haar voorvader Ptolemaeus I die uit Macedonië kwam leidend. Dat geconstateerd hebbende, als we de logica van de moderne Egyptenaren consequent doortrekken dan zijn het de moderne Egyptenaren dus zelf die met andermans veren pronken en zich zodoende schuldig maken aan culturele toe-eigening ten koste van Macedonië/Griekenland.

Bovendien, waar bleef de volkswoede al die keren dat Hollywood Cleopatra VII liet spelen door spierwitte actrices als Elizabeth Taylor, terwijl we zeker weten dat Cleopatra niet zo spierwit was als de voormalige Europese kolonisatoren van Egypte? Of waar was de verontwaardiging toen mummiefilms werden genaakt, een filmgenre waarin Egypte zowel compleet belachelijk wordt genaakt als kwaadaardig wordt voorgesteld?

Met andere woorden, de verontwaardiging in Egypte kan niet anders gekwalificeerd worden dan als een selectieve verontwaardiging, een racistische verontwaardiging zelfs, want er zijn tot op de dag van vandaag Zwarte Egyptenaren. Dus zelfs heden ten dage kan iemand uitstekend zowel Zwart zijn als Egyptisch. Hoe moet de volkswoede uitgelegd worden aan de hedendaagse Zwarte staatsburgers van Egypte? Het suggereert heel sterk dat de Zwarte staatsburgers van Egypte ondanks hun Egyptische paspoort als tweederangsburgers worden beschouwd.

We willen er tevens op wijzen dat het land dat in de oudheid Kemet heette tegenwoordig officieel de naam the Arab Republic of Egypt draagt. Wel, de geschiedenis leert ons dat de Arabische overheersers pas in 639 de touwtjes in handen kregen in Egypte. Kemet was toen reeds duizend jaar (!) niet meer in handen van de oorspronkelijke bewoners. Hier eindigt de discussie dus. De mensen die zichzelf identificeren als Arabieren hebben sowieso niets van doen met Kemet. Dus waar halen de autoriteiten van the Arab Republic of Egypt het lef vandaan om zich te beklagen over blackwashing van het RMO middels een ‘afrocentrische tentoonstelling’ genaamd Kemet? Because you can´t have your cake and eat it too. Je kunt je niet zowel met de Kemmioe (de Zwarten) identificeren als met de Arabische overheersers van Egypte (die overigens ook niet etnisch homogeen waren, maar dat is een andere discussie).

In werkelijkheid stammen de moderne Egyptenaren af van indringers en immigranten van allerlei pluimage zoals Grieken, Romeinen, Perzen, Turken, Europese slaafgemaakten, etc. Desalniettemin identificeert het land zich vooral met de Arabieren getuige de naam van het land. Een deel van de bevolking zal zeker ook rechtstreeks afstammen van de antieke bewoners des lands, doch het punt is dat de huidige bevolking dusdanig vermengd is met volkeren van buiten Afrika afkomstig dat je niet één op één kunt stellen dat de hedendaagse inwoners dezelfde huidskleur hebben als de Kemmioe.

Zodoende kon het geschieden dat na de Zwarte komiek Kevin Hart nu ook een deftig mainstream Europees instituut als het RMO Leiden aan de beurt kwam: verbannen door eurocentrische Arabieren vanwege vermeende afrocentrische sympathieën. De lange arm van Zawi Hawass leidt dus helemaal tot Leiden. Zodra Zawi Hawass Kemet hoort wordt hij witheet van woede en ziet hij Zwart voor ogen van blind racisme. Want Hawass en consorten zijn evident niet vaderlandslievend maar echt racistisch, aangezien Zwarte Egyptenaren net zo goed Egyptenaren zijn, maar volgens Hawass bestaan noch bestonden ze. Kemet betekent Zwart, maar wat de tentoonstelling Kemet luid en duidelijk heeft gemaakt is dat het hedendaagse Egypte geen land is waar Zwarte mensen gewaardeerd worden.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Kemet (2)

Het nieuwe rampenstelsel

Wat vele mensen die ervoor doorgeleerd hebben nadrukkelijk hebben omschreven als de doemsdag voor de oudedagsvoorziening is dus toch geschied: 30 mei jongstleden om 22:23. De Eerste Kamer gaf toen adhesie aan een wet die het Nederlandse pensioenstelsel compleet gaat omgooien. Drie hoogleraren staatsrecht trachtten te elfder ure middels een brandbrief aan de Eerste Kamer er nog een stokje voor te steken door erop te wijzen dat de stemming ongrondwettelijk zou zijn. Minister Schouten had de wet weer in moeten trekken. Het geval wil namelijk dat als er over het inkomen van Kamerleden wordt gestemd, dat dan een meerderheid van tweederde noodzakelijk is. Aangezien de Wet toekomst pensioenen eveneens over het inkomen van Kamerleden en oud-Kamerleden gaat, is betreffende bepaling in de grondwet zodoende van toepassing. Maar zelfs de noodkreet van de gerenommeerde juristen bleek aan dovemansoren gericht. Er werd gewoon gestemd, en de nieuwe pensioenwet is er nu definitief door.

Binnen Nederland zal menigeen de mening delen dat het Nederlandse pensioenstelsel niet volmaakt is. Buiten Nederland denkt men daar echter anders over. Feit blijft bijvoorbeeld dat er in de Nederlandse pensioenpot het astronomische bedrag van €1.500 miljard zit. Daarmee heeft Nederland één van de grootste pensioenpotten ter wereld ten opzichte van het BNP. Als er op een verstandige manier met die bodemloze put wordt omgegaan, dan zou er voor iedere gepensioneerde te lande in principe een redelijk pensioen in het vooruitzicht moeten liggen na bewezen diensten. Volgens Mercer CFA Institute Global Pension Index, is het Nederlandse pensioenstelsel zelfs het op één na beste pensioenstelsel ter wereld. Dat wetende werpt de vraag zich op waarom het pensioenstelsel zo radicaal op de schop moet.

Komt deze hervorming de consument wel ten goede? Te meer omdat het nieuwe pensioenstelsel geen vast inkomen meer garandeert. Dit terwijl mensen juist voor hun pensioen centjes opzijzetten voor de zekerheid van een toekomstig vast inkomen. Je zou daarom denken dat je stelsels hervormt om meer zekerheid te bieden aan de mens met zilveren haren die zijn gouden jaren tegemoet gaat. Het tegenovergestelde is echter waar. In het nieuwe pensioenstelsel is een vast inkomen niet meer gegarandeerd. Het gaat gekoppeld worden aan de grillen van de beurs en de beleggers, hetgeen inhoudt dat men bij fout ingeschatte beleggingen of een beurskrach op een houtje gaat moeten bijten. Anders gezegd, de pensioengerechtigde krijgt dus zelf helemaal niets te zeggen over hoe, waar en waarom zijn geld wordt geïnvesteerd. Maar als die investeringen waar hij 0,0 invloed op heeft slecht uitpakken dan zit hij wel met de gebakken peren. Bovendien is die nieuwe pensioenwet zo ingewikkeld dat niemand hem begrijpt.

Hoe kon dat gedrocht er dan door komen? Het lijkt evenzo helder dat veel (oud) politici hun eigen oudedagsvoorziening hebben verzekerd door lekkere appeltjes voor de dorst in ontvangst te nemen in achterafkamertjes in ruil voor hun steun aan de Wet toekomst pensioenen. Zo wees professor Paul Bovend’Eert in een artikel in het NRC (28 mei 2023) op de dubbele petten die verschillende Eerste Kamerleden op hebben, hetgeen de vraag opwerpt of de Eerste Kamer niet de integriteitsregels schendt die het zelf opgesteld heeft. Anderen hebben weer gewezen op het chronische gebrek aan kennis van pensioenen bij de meerderheid van de Kamerleden. Daarom is het de vraag of al die onwetende Kamerleden wel beseffen dat ze gebruikt zijn om dood en verderf te zaaien.

Natuurlijk is er een gelikte PR-campagne rond het nieuwe pensioenstelsel gecreëerd, met slogans als “het sluit beter aan op de arbeidsmarkt” en “betere bescherming tegen inflatie”, of “het oude stelsel was niet langer houdbaar”. Dit is echter niet de eerste maal dat het volk schaamteloos voorgejokt is.
De gouden bergen van het land zonder bergen trokken natuurlijk de aandacht van ongenodigde gasten. Zoals mieren toestromen als je een pot stroop opent op een picknick. Oftewel, zowel uitlandig als inlandig werd er watertandend naar dat gigantische spaarvarken geloerd door geldwolven die zichzelf eufemistisch speculanten noemen. Zo wees ook Omtzigt erop dat de 1.500 miljard meer is dan een appeltje voor de dorst, maar ook een geopolitiek bezit waar iedere marktpartij op aast. Reden te meer dus om voorzichtig om te gaan met zoveel macht, en het niet zomaar te verkwanselen. In dat licht is er dan ook keihard gelobbyd door de financiële sector bij de politiek. Het heeft even geduurd, maar dan heb je als speculant zijnde natuurlijk wel wat. Nu kan je eindeloos gokken met andermans geld, terwijl niet jij maar die ander moet boeten als je wel waagt maar niet wint.

Herster Bais heeft jarenlang als advocaat gewerkt in de financiële wereld en heeft in het onthullende boek Worst Bank Scenario uit de doeken gedaan hoe ernstig de Nederlandse bankwereld (gefaciliteerd door de politiek) gefraudeerd heeft om de kredietcrisis van 2008 te overleven. Desondanks zijn de problemen nog steeds niet opgelost en is volgens haar het nieuwe pensioenstelsel ingevoerd om de banken alsnog te redden van de ondergang.

De angst van deskundigen is niet slechts dat er geen vast inkomen meer is gegarandeerd, maar eveneens dat de pensioenen van de jongere generaties door wild gokken gaan verdampen. De verwachting is dat talloze mensen in de ellende gestort gaan worden. Op een schaal die het toeslagenschandaal gaat doen verbleken en vergeten. Hetgeen gouden tijden op gaat leveren voor advocaten aangezien er dan een eindeloze reeks van rechtszaken aangespannen gaat worden.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Het nieuwe rampenstelsel

De erfenis van Jim Brown

Op 18 mei jongstleden sloot Jim Brown zijn ogen definitief. De man geniet buiten de VS wellicht minder bekendheid dan collega iconen als Jesse Owens, Muhammad Ali of Michael Jordan, maar gezien zijn ongekende talent voor sport hoort hij wel degelijk in dat rijtje. Met Jim Brown is één van de grootste sportmannen die de VS ooit gekend heeft heengegaan. Behalve sportman was hij ook acteur en stond hij bekend om zijn grote sociale betrokkenheid. Daarbij dient vermeld te worden dat Jim Brown een man uit het epoque van Muhammad Ali en Malcolm X was. Met Muhammad Ali was hij tevens één van de eerste Zwarte profsporters die zich publiekelijk uit durfden te spreken tegen het racisme in de VS.

Jim Brown maakte aanvankelijk naam en faam in het American football. Buiten de VS wordt wel eens cynisch gezegd dat American football één van die sporten is die de Yankees onderling spelen om vervolgens de winnaar tot wereldkampioen uit te roepen. Hoe dan ook, Jim Brown wordt door kenners algemeen gezien als één van de beste footballers ooit. Zijn statistieken als individuele speler zijn buitenaards goed. Er is wel betoogd dat hij de equivalent in het football is van basketballegende Wilt Chamberlain (ook een man met buitenaardse statistieken). Zo scoorde Chamberlain in zijn eentje in een enkele wedstrijd een keer honderd (!) punten en in een heel seizoen gemiddeld 50,4 punten en 25,7 rebounds. Jim Brown deed in het football iets vergelijkbaars met touchdowns en rushes (acht maal meeste rushes in een seizoen).

Maar Brown kon nog veel meer. Als scholier en student blonk hij in meerdere sporten uit. Zo was hij op de middelbare school nationaal kampioen hoogspringen en scoorde hij in het basketbalteam gemiddeld 38 punten per wedstrijd. Maar eveneens in het honkbalteam blonk hij uit als catcher en natuurlijk stond hij zijn mannetje in het footballteam.

In 1953 ging Brown naar Syracuse University. Een universiteit die indertijd geen Zwarte atleten accepteerde, maar voor Brown werd een uitzondering gemaakt. Brown had op Syracuse veel last van racisme, dat verhinderde hem echter niet om uit te blinken in meerdere sporten. Hij blonk niet slechts uit in het footballteam, maar net zo goed in basketbal en atletiek, maar helemaal in lacrosse. Brown wordt door velen nog immer als de beste footballer ooit gezien, maar naar verluidt had hij nog meer talent voor lacrosse (een soort van hockey met een netje), en was zijn dominantie in lacrosse nog veel groter dan in het football. Brown was zo goed in lacrosse dat speciaal de regels zijn veranderd om hem het spel te bemoeilijken. Brown wordt daarom tevens gezien als de beste lacrossespeler allertijden.

Na zijn studie op Syracuse groeide Brown bij de Cleveland Browns uit tot beste speler in de NFL. Tot verbijstering van de sportwereld verruilde Brown op zijn hoogtepunt (29), zijn footballcarrière in voor een carrière op het witte doek. Als acteur debuteerde hij in Rio Conchos (1964). Deze film flopte. Maar Brown gaf niet op en the Dirty Dozen (1967) werd wel een hit. Dit succes inspireerde Brown om de footballwereld vaarwel te zeggen en om voortaan als acteur door het leven te gaan. Vooral in de jaren ´70 verkreeg hij verschillende hoofdrollen. Brown werd niet gezien als een acteur van de buitencategorie, maar hij wordt wel gezien als de eerste Zwarte actieheld: hij heeft er toe bijgedragen dat er diversere rollen beschikbaar kwamen voor Zwarte acteurs.

Ten tijde van de strijd voor de burgerrechten behoorde hij tot de Zwarte celebraties die zich het meest uit durfden te spreken tegen het onrecht dat Zwart Amerika werd aangedaan. Zo was Brown in 1967 één van de Zwarte sportsterren die Muhammad Ali publiekelijk steunden toen hij dienstplicht weigerde. In 1968 stichtte hij de BEU (Black Economic Union) om Zwart ondernemerschap te ondersteunen. In 2003 werden er documenten gedekwalificeerd waaruit bleek dat BEU door verschillende alfabetorganisaties werd gemonitord.

Brown wilde ook iets doen voor de slachtoffers van het prison-industrial-complex. Daarom richtte hij de Amer-I-Can Foundation op in 1988. Een organisatie die programma´s ontwikkelt om mensen die aan de zelfkant van de maatschappij zijn geraakt te helpen om iets van hun leven te maken. Met Amer-I-Can is Brown erin geslaagd om van tienduizenden mensen die buiten de maatschappij waren gevallen weer productieve burgers te maken. In het verlengde hiervan, in 1989 nodigde Brown een aantal kopstukken van de bende-allianties the Bloods en de Crip uit in zijn huis. De aartsvijanden uit de straatbendecultuur van LA waren in heel de VS en ver daarbuiten berucht om de manier hoe ze elkaar met grof geweld naar het leven stonden. Het werd als een klein wonder beschouwd dat het Brown lukte (met hulp van de Nation of Islam) om ze om de tafel te krijgen. Het succes van deze ontmoeting inspireerde Brown om regelmatig dergelijke ontmoetingen te organiseren in zijn huis. Bij die ontmoetingen kwamen er regelmatig celebraties langs zoals Mike Tyson, George Foreman, Public Enemy, etc. Deze door Brown georganiseerde ontmoetingen hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan de vrede tussen de Bloods en de Crips die uiteindelijk getekend werd in 1992.

Er kan daarom met recht gesproken worden dat er inmiddels een tweede en derde generatie van Zwarte Amerikanen is die Brown niet kennen als sportman, maar hem desondanks op een voetstuk plaatsen om zijn grootse maatschappelijke betrokkenheid.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De erfenis van Jim Brown

De bondgenoten van de nazi´s (2)

Na de Eerste Wereldoorlog werd de Dolchstoßlegende erg populair in Duitsland. Deze theorie kwam erop neer dat het Duitse leger de Eerste Wereldoorlog helemaal niet verloren had, maar dat het Duitse volk aan de onderhandelingstafel op een laffe manier in de rug was gestoken door bepaalde burgers (lees: de Joden). Die theorie was niet bedacht door de nazi´s, want hij bestond reeds voordat de oorlog ten einde was gekomen, maar de nazi´s hebben hem wel met volle overtuiging omarmd en uitgedragen. Beter gezegd, de nazi´s schreeuwden van de daken dat de Joden een vijfde collonne in de Duitse samenleving vormden waarmee resoluut mee diende te worden afgerekend. Want als het er echt op aankwam dan zouden ze Duitsland genadeloos een dolk in de rug steken. Maar hoe gingen de nazi´s zelf eigenlijk om met hun bondgenoten?

Met de ontmanteling van Tsjechoslowakije boekte de nazi´s een groots diplomatiek succes. Want Tsjechoslowakije was een welvarend land met een sterk leger van een miljoen man. Daarmee was het een vijand die het Duitse leger niet zomaar in de pan zou kunnen hakken. Maar Duitsland kwam met Groot-Brittannië en Frankrijk dus overeen dat het Sudentenland mocht inlijven. Vervolgens moest Tsjechoslowakije onder zeer zware druk van Groot-Brittannië en Frankrijk nog meer streken afstaan van nazi-Duitsland. Ogenschijnlijk toonde nazi-Duitsland zich een goede bondgenoot want het zorgde er tevens voor dat Polen en Hongarije hun deel van Tsjechoslowakije verkregen.

Polen werd in 1938 dus blij gemaakt door de nazi´s, maar zou die vermeende nazi-solidariteit binnen een jaar berouwen. Waar het in 1938 nog samen met de nazi´s op Tsjechoslowakije jaagde, was het in 1939 zelf prooi. Hetzelfde geldt overigens voor de Sovjet-Unie. In 1939 ging het in op de uitnodiging vanuit Berlijn om het grondgebied van Polen onderling te verdelen, maar in 1941 werd het zelf slachtoffer van de expansiedrang van het mannetje met het kenmerkende snorretje.

In het westelijk deel van Europa ging de Franse maarschalk Petain met nazi-Duitsland collaboreren, nadat het Franse leger de witte vlag had geheven. Hij dacht staatshoofd te zijn van Vichy Frankrijk. Hitler en Ribbentrop hadden hem zelfs de belofte gedaan dat Vichy Frankrijk mocht meedelen in de buit van de plundering van het Britse imperium als het verslagen was. Op papier was Petain gepromoveerd tot een dictator met meer macht dan Lodewijk IV of Napoleon ooit hadden gehad. Maar hoe de verhoudingen echt lagen, daar kwam Petain op de harde manier achter. Toen Petain besefte dat Duitsland de oorlog aan het verliezen was probeerde hij een onafhankelijkere koers te varen en begon zelfs kritiek te leveren op de nazi´s. Die waren daar echter niet van gediend en geboden hem in te binden op straffe van afzetting. In augustus 1944 werd Petain geboden om Vichy Frankrijk te verlaten. Toen Petain dat na meerdere keren gesommeerd te zijn weigerde, werd hij op 20 augustus met fysieke dwang door de Duitsers uit zijn residentie weggehaald en naar Sigmaringen (Duitsland) gebracht.

Hongarije verkreeg na de zijde van Duitsland gekozen te hebben een deel van Tsjechoslowakije en mocht aanvankelijk meedelen in de buit van door de asmogendheden geplunderde landen. Maar tegelijkertijd werd reeds spoedig de Hongaarse economie overgenomen door Duitse banken en bedrijven. Eveneens werd er vanuit Duitsland vaak niet betaald voor door Hongarije geleverde grondstoffen en producten, tot groot ongenoegen leidend bij het Hongaarse volk. Deze behandeling zorgde er mede voor dat de Hongaarse regering zich steeds opstandiger op begon te stellen. Daar waren de nazi´s niet van gediend. Tot overmaat van ramp werd bondgenoot Hongarije uiteindelijk zelf gekoloniseerd door Duitsland op 19 maart 1944.

Roemenië leverde meer troepen voor de invasie van de Sovjet-Unie dan alle andere bondgenoten van nazi-Duitsland bij elkaar. Bovendien kon de Duitse oorlogsmachine vooral blijven draaien dankzij de olie, graan en industriële producten geleverd door Roemenië. Doch toen Duitsland hiervoor weigerde te betalen werd de Oost-Europese bondgenoot geplaagd met hyperinflatie. Anderzijds werd Roemenië vanwege haar belangrijke rol als leverancier van grondstoffen veelvuldig gebombardeerd door de geallieerden. In augustus 1944 liep Roemenië over naar de geallieerden, omdat nazi-Duitsland als onbetrouwbare bondgenoot werd ervaren en men zich realiseerde dat de situatie van nazi-Duitsland steeds hopelozer werd. Deze 180° draai had wel tot gevolg dat nu die Luftwaffe Boekarest ging bombarderen.

De marionettenstaat Kroatië werd op 10 april 1941 gevestigd, en het werd geregeerd door de fascistische Ustaše. Tot groot ongenoegen van Adolf Hitler pleegde de Ustaše nog meer misdaden tegen de menselijkheid dan de nazi´s zelf. Waarom was Hitler hier allesbehalve blij mee? Omdat het zoveel verzet opwekte dat de Ustaše het niet zelf aankon en de nazi´s moesten ingrijpen om dit verzet de kop in te drukken. Het koste dus Duitse soldaten en er waren dus geen Kroatische soldaten beschikbaar om aan het oostfront te kampfen. Eensgelijk andere bondgenoten was de economie van Kroatië ondergeschikt aan die van Duitsland en Italië (lees: het werd geëxploiteerd) en toen de asmogendheden genoeg hadden van de Kroatische regering werd Kroatië ingenomen door Italië op 8 april 1943.

De nazi´s schreeuwden dan wel moord en brand over de vermeende Dolchstoßlegende, maar waren ze zelf ook maar een haar beter? Nazi-Duitsland onderhield met verschillende landen vriendschappelijke relaties, om ze vervolgens genadeloos een dolk in de rug te steken als dat zo uitkwam. Eigenlijk zijn de meeste bondgenoten van de nazi´s met een dolk in de rug geëindigd.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De bondgenoten van de nazi´s (2)