Mark Rutte is de eerste liberale premier in bijna een eeuw en tevens de langstzittende premier uit de Nederlandse parlementaire geschiedenis. Menigeen vreesde dat de man tot aan zijn pensioen van het uitzicht in het torentje zou blijven genieten, maar toch niet. Als een donderslag bij heldere hemel kondigde Rutte maandag 10 juli zijn aankomend afscheid van de Nederlandse politiek aan. Zijn vierde kabinet was reeds gevallen op immigratie, en bij de aanvang van het debat in de Tweede Kamer bracht hij het nieuws.
De VVD zat als copiloot regelmatig in de Nederlandse regeringscockpit, maar het torentje leek voor de partij met de elitaire uitstraling voor eeuwig te hoog gegrepen. Doch in de nasleep van de opschudding die Pim Fortuin had veroorzaakt kwam de VVD uiteindelijk dus toch als grote winnaar uit de bus. In 2006 werd Rutte partijleider, maar hij startte stroef. Na meerdere teleurstellende verkiezingsresultaten begon steeds meer het zwaard van Damocles boven zijn politieke carrière te hangen. Zo leek het er serieus op dat een rebellerende Rita Verdonk hem van de troon zou gaan stoten. Maar op wonderbaarlijke wijze kreeg de kwakkelende Rutte in 2010 de VVD toch op de rails, maakte van zijn partij de grootste van het land en schopte het zelfs tot premier. Een functie die hij nu bijna dertien jaar bekleedt, hetgeen hem de langstzittende premier uit de Nederlandse geschiedenis maakt.
Maar wat heeft dertien jaar Rutte Nederland gebracht? Rutte blijkt meer problemen te hebben veroorzaakt dan hij er heeft opgelost. Hij liet zijn laatste ploeg van bewindslieden vallen op immigratie. Echter, tot zover die migratiecrisis daadwerkelijk bestaat heeft Rutte die zelf gecreëerd door oorlogen te steunen in Afghanistan, Libië, Syrië en Oekraïne. In Libië en Syrië gaf hij de helpende hand aan djihadisten en wat Oekraïne betreft heeft hij een blanco cheque verschaft aan de nazi´s aldaar. Deze oorlogen brachten de vluchtelingenstromen op gang waar de VVD dusdanig van zou gruwen dat Rutte bereid was zijn vierde kabinet ervoor te laten kukelen.
Ook interessant is hoe Rutte´s VVD de EU heeft geïnstrumentaliseerd. Vaak wordt gedacht dat Brussel alle van belang zijnde wetgeving eenzijdig oplegt, dat Den Haag slechts een mak slachtoffer is. Lise Witteman laat in Sluiproute Brussel echter zien dat alles in werkelijkheid een stuk genuanceerder ligt. Den Haag heeft in Brussel een hele machtige lobby die allerlei wetgeving erdoor weet te jagen die banken en multinationals gunstig stemt. Rutte was aanvankelijk anti-EU, maar toen hij zich bewust werd van die machtige Haagse lobby is hij 180° gedraaid. Haagse diplomaten, ambtenaren en bewindslieden regelen van alles in Brusselse achterafkamertjes waar multinationals blij van worden maar waar de burger onder lijdt, en spelen na afloop de vermoorde onschuld dat ze er niets tegen kunnen doen omdat Brussel het oplegt. Niet dus!
Zodoende werd de bankencrisis van 2008 onder Rutte schijnbaar opgelost maar werd in werkelijkheid vele malen erger, kunnen we lezen in Worse bank scenario. Andere zaken die onder auspiciën van Rutte compleet de soep in liepen zijn bijvoorbeeld de jeugdzorg, alwaar allerlei zaken plaatsvinden waar de honden geen brood van lusten, de zorg in het algemeen waar flink op is bezuinigd, het onderwijs dat blijft lijden onder een chronisch leraren tekort. Om maar te zwijgen over het toeslagenschandaal, waarbij duizenden ouders met een migratieachtergrond zo maar de afgrond in werden geduwd. Eveneens de inwoners van Groningen zijn alles behalve tevreden over hoe de regeringen Rutte om zijn gegaan met de schade die de aardgaswinning heeft veroorzaakt. En zo zouden we door kunnen gaan. Gezien zijn wanbeleid is het ongelooflijk dat Rutte het dertien jaar vol heeft weten te houden.
Uit het gegeven dat Rutte erin geslaagd is van een underdogpartij als de VVD de grootste te maken en de langstzittende premier uit de geschiedenis te worden, valt af te leiden dat Rutte het politieke spel uitstekend beheerst (Machiavelli zou trots op hem zijn). Of hij een goed staatsman is—dus iemand die prangende vraagstukken kordaaat oplost—is weer een hele andere discussie.
Opvallend genoeg lijken in het spoor van Rutte alle ratten het schip te gaan verlaten. Want eveneens de partijleiders van de CDA en D66 geven er de brui aan. Alsof ze iets weten wat de kiezer nog niet weet, alsof ze voor de zonvloed zichzelf in veiligheid willen brengen. Wat we wel weten is dat de financiële sector aan een zijden draadje hangt. Wanneer dat draadje gaat breken weten we weer niet. Hetgeen we ook weten is dat de oorlog in Oekraïne beslist niet zo voorspoedig verloopt voor het naziregime van Zelensky als de msm ons tracht te doen verlopen. Ondanks de blanco cheques die Rutte en alle andere Westerse leiders aan Zelensky hebben gegeven.
Rusland voert een uitputtingsoorlog: op een gegeven moment kan Oekraïne geen manschappen meer op de been brengen en zijn de Westerse voorraden uitgeput. Bovendien, gezien de gigantische corruptie binnen het militair-industrieel-complex is hetgeen het Westen kan produceren aan wapens beperkt. Als Oekraïne de oorlog niet wint zal Rutte de vraag moeten beantwoorden waarom hij geen geld had om alle problemen van zijn wanbeleid in Nederland op te lossen, maar wel een blanco cheque had voor de nazi´s in Oekraïne. Rutte zal geen trek hebben om zich voor zo´n echec waarin hij zoveel politiek kapitaal heeft gestopt te verantwoorden. Dus daarom mag mevrouw Yesilgoz straks de kastanjes uit het vuur halen.
DJEHUTI-ANKH-KHERU