Fight the power or believe the hype?

Geplaatst op 7 september 2024 door Grapevine

“I got a letter from the government the other day/ I opened and read it, it said they were suckers/ They wanted me for their army or whatever/Picture me givin’ a damn, I said, “Never”/Here is a land that never gave a damn /About a brother like me and myself because they never did” rapte Chuck D van Public Enemy in Black Steel In the Hour of Chaos in 1988. Dat was in die dagen een nogal ongebruikelijk statement voor een rapper. Indertijd stonden rappers bij het grotere publiek bekend om hun infantiele teksten. Public Enemy zette dat beeld compleet op zijn kop door het eigenlijk alleen maar over politiek te hebben. Geïnspireerd door Public Enemy en KRS ONE braken er sindsdien vele rap acts door die serieuzere content uitbrachten, waardoor Hip-Hop kon afrekenen met het label kinderlijk. Want tot verbazing van bepaalde platenbazen bleek Hip-Hop met een boodschap wel degelijk te verkopen.

Maar je kan het ook omdraaien: PE werd wellicht groot ondanks hun politieke boodschap. Omdat Chuck D een rapper was van de buitencategorie en hij tevens werd voorzien van revolutionaire beats waarvan gesmuld werd, accepteerde de doelgroep het dat PE een politieke boodschap verkondigde. Of zoals Chuck D het zelf zei: “We geven ze wat ze willen en dat zijn dope beats, maar dat vermengen we met een boodschap die ze nodig hebben.” Toen de (Zwarte) jeugd daadwerkelijk naar ze ging luisteren, greep PE de kans om ze te wijzen op leiders die ze konden volgen, mensen die hen wegwijs konden maken hoe ze met problemen als racisme en achterstelling om moesten gaan, zoals Louis Farrakhan (Farrakhan´s a prophet, I think you oughta listen to!) en wijlen Malcolm X. Tevens figuren die gehaat en gevreesd werden door het Amerikaanse establishment. Of zoals Chuck D het establishment typeerde: the powers that be. Omdat PE een boodschap verkondigde die bij the powers that be slecht viel gingen er bizarre verhalen over de groep de ronde doen in de media. Hierop drukte Chuck D zijn fans op het hart: Don’t believe the hype…

Anderzijds is culturele dominantie erg belangrijk voor de Anglo-Amerikaanse powers that be, Zbigniew Brzezenski wijst daar ook op in zijn boek The Grand Chessboard. O.a. Amerikaanse popmuziek werkt als een magneet op met name jongeren over de ganse wereld. Hetgeen de VS de kans geeft de wereld te domineren zonder wapens. In die geest stuurde de Amerikaanse overheid in de jaren ’50 en ’60 jazzmuzikanten de wereld over om de propagandastrijd te beslechten met de Sovjet-Unie. De VS trachtte zichzelf aan de wereld op te dringen als wereldmacht, en deed dat onder het mum van het verspreiden van democratie en mensenrechten. Dat werkte echter averecht aangezien overal het vingertje terug werd gewezen met de boodschap dat de manier hoe de VS met Zwarte Amerikanen omging liet zien hoe het daadwerkelijk over democratie en mensenrechten dacht.

Aldus kwam de VS met zgn. Jazz ambassadeurs om het negatieve beeld dat in den vreemde van de VS heerste te herstellen. Het State Department trommelde een reeks beroemde jazzmusici op zoals Louis Armstrong, Dizzy Gillespie, Dave Brubeck, Benny Goodman en Duke Ellington. Vervolgens lieten betreffende musici zich naïef voor het karretje spannen van het Anglo-Amerikaanse imperium om te gaan touren in Oost-Europa, Azië en Afrika. Om het beeld weg te nemen dat de VS een racistische samenleving was.

Terug naar Chuck D. Het is al een tijdje de vraag of de man nog wel toegewijd is om the powers that be te bestrijden. Zo prees hij na het overlijden van warmonger Colin Powell de voormalige chef van staven en minister van BuZa (die de VN voorloog om een oorlog te rechtvaardigen) de hemel.

Maar ook de huidige Amerikaanse regering werkt momenteel mee aan genocide door onvoorwaardelijk de staat Israël te voorzien van wapens waarmee vervolgens tienduizenden mensen worden gedood en verminkt in Gaza. De VS zou die genocide vrij eenvoudig kunnen stoppen middels een wapen embargo, ware het niet dat de Amerikaanse regering in de zak zit van de zionistische lobby. Vanwege zijn onvoorwaardelijke steun aan Israël wordt president Joe Biden ook wel genocide Joe genoemd.

Onlangs begon minister van Buitenlandse Zaken Anthony J. Blinken het Department of State-YouTube Global Music Partnership, hetgeen getypeerd zou kunnen worden als Jazz ambassadeurs 3.0. Chuck D heeft velen van zijn fans verbijsterd door ambassadeur te worden van betreffend project. Dezelfde Chuck D die eens heel hard fight te power schreeuwde, gaat nu diezelfde powers that be dus meehelpen de propagandastrijd te winnen. Dezelfde Chuck D die in Black Steel In the Hour of Chaos aangaf zich nooit aan te zullen sluiten bij het Amerikaanse leger, is nu dus prominent lid geworden van het Anglo-Amerikaanse softpower leger.

De link met Youtube is ook zo interessant. Het is immers een publiek geheim dat de welbekende inlichtingen diensten de sociale media gebruiken om het volk te bespioneren. Eerder kreeg Chuck D een telefoontje van Tony Rome, die hem waarschuwde dat de FBI zijn telefoon afluisterde. Nu is hij zelf dus gelinkt aan de alfabetjongens. De vraag is waarom de Bob Marley van de Hip-Hop overgelopen is naar the powers that be. Aangezien hij decennialang over politiek gerapt heeft kan het niet puur naïviteit geweest zijn. Hij moet beter hebben geweten. Moeten we dan toch de hype gaan geloven?

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Fight the power or believe the hype?

Rijmt schaars water met minder dammen?

Geplaatst op 31 augustus 2024 door Grapevine

In het van Dale woordenboek wordt een dam als volgt omschreven: “0.1 dwars in een water opgeworpen wal om het te keren 0.2 smal stuk grond als toegang van een door sloten omgeven weiland.” Op de website van Rijkswaterstaat kunnen we lezen: “Dammen, sluizen en stuwen verdelen ons water en beschermen ons zo tegen overstromingen. Ook houden ze water zoveel mogelijk vast bij lage waterstanden.” Daaraan kan toegevoegd worden dat dammen eventueel aangewend kunnen worden om elektriciteit op te wekken. Tevens zorgen ze voor waterreservoirs die bij droogte gebruikt kunnen worden als drinkwater en door de landbouw om te irrigeren.

Dammen lijken de mens dus veel goed te doen. Zeker in een land als Nederland zou men gauw last hebben van natte voeten zonder dammen. Desalniettemin is er een beweging die zoveel mogelijk dammen wenst verwijderen. Die beweging is behoorlijk succesvol. Zo hebben ze het voor elkaar gekregen dat er in 2023 487 dammen voltooid verleden tijd zijn geworden in zoveel als vijftien Europese landen. In totaal hebben er reeds meer dan 8.000 dammen het loodje gelegd.

Waarom worden er zoveel dammen verwijderd? De officiële lezing is dat het goed is voor de natuur. Dammen zijn een barrière voor bepaalde vissoorten en micro-organismes, maar eveneens houden ze voedingsstoffen en sedimenten tegen, hetgeen het leven voor vissen moeilijker zou maken. Vandaar dat men de laatste jaren in veel Westerse landen zoveel mogelijk dammen uit de weg ruimt.

Hetgeen wel opmerkelijk is is dat een zeer waterrijk land als Nederland de laatste jaren te lijden heeft onder een watertekort. Bijvoorbeeld in 2022, toen de overheid drastische maatregelen moest nemen zoals sproeiverboden voor de landbouw en industrie, daarnaast mochten sluizen minder vaak gebruikt worden door de scheepvaart. Eerder leed waterland Nederland onder een watertekort in 1976, 2003, 2006, 2011 en 2018.

In het verlengde van het voorgaande hebben de Nederlandse drinkwaterbedrijven aan gegeven in een gezamenlijk rapport dat het Nederlandse watersysteem tegen zijn grenzen aanloopt door droogte, verzilting en een steeds grotere vraag naar water. De drinkwaterbedrijven stellen dat als er geen maatregelen worden genomen ze niet kunnen garanderen dat de honderdduizenden nieuwe woningen die de overheid wil bouwen, op tijd kunnen beschikken over drinkwater. Ze pleiten dan ook voor meer maatregelen en urgentie vanuit de politiek. De drinkwaterbedrijven stellen verder dat ze in 2030 meer drinkwater moeten produceren om aan de vraag te kunnen voldoen. Om die doelstelling te halen moeten de productie-, zuiverings- en distributiecapaciteit worden opgeschaald. Bij drie bedrijven, Dunea, Vitens en Waterbedrijf Groningen, is dat zelfs al acuut nodig. Naast de toenemende vraag kampen de bedrijven ook met de achteruitgang van de kwaliteit van de drinkwaterbronnen door vervuiling van landbouw, industrie en huishoudens. “Toekomstige generaties dreigen te worden opgezadeld met een minder zekere levering van betrouwbaar drinkwater.”

Inmiddels is er dan ook een Nationaal Plan van Aanpak Drinkwaterbesparing. Hetgeen getypeerd is als een uitgebreide strategie om de drinkwatervoorziening in Nederland toekomstbestendig te maken. Het plan is een uitwerking van de Kamerbrief ‘Water en Bodem sturend’ uit november 2022 die een concreet drinkwaterbesparingsdoel bevat voor consumenten en grootverbruikers. Het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat stelde het plan op in samenwerking met onder andere drinkwaterbedrijven, waterschappen, provincies, gemeenten, verschillende belangenorganisaties voor industrie, landbouw en de bouwsector en natuurbeheerders. Het plan richt zich op het verminderen van de vraag naar drinkwater.

Er wordt echter ook betoogd dat het watertekort in Nederland en andere Europese landen synthetisch is: Nederland heeft in principe meer dan genoeg water. Nederland is gezegend met 192 regendagen per jaar, en dat aantal is de afgelopen zestig jaar stabiel gebleven volgens het KNMI. Sterker nog, het aantal zware regenbuien is zelfs toegenomen. Al dit regenwater houdt in principe het oppervlakte -en grondwater te lande goed op peil. Maar mede door al die dammen te laten verdwijnen wordt er doelbewust een watertekort gecreëerd door hogere machten. Want waarom zou water dat voorheen achter de hand kon worden gehouden om te dienen als drinkwater en voor landbouwbedrijven nu ineens weg moeten stromen, terwijl het voor de mens van vitaal belang is? De vraag wordt steeds luider gesteld of al die dammen daadwerkelijk puur verwijderd worden om de natuur tot bloei te brengen, of dat er iets anders achter zit.

Zo zou het kunnen zijn dat bepaalde machtige lobby’s de watervoorziening rijp wensen te maken voor een neoliberale benadering. Voorwaarde daarvoor is wel dat H₂O zelfs in het waterrijke Nederland een schaars product wordt. In dat geval wordt het interessant voor private partijen om de watervoorziening in Nederland te exploiteren als ware het de nieuwe olie. In dat beeld past dat er de laatste tijd steeds frequenter en openlijker gesproken wordt over een toekomstig waterslot in Nederland. Alsof de mensen al psychologisch voorbereid worden op hetgeen reeds in de steeds welbekender wordende achterafkamertjes is bekokstoofd. Dus zeg maar een 3.0 versie van de voedselbonnen van hongerwinter 1944. Interessante ontwikkeling voor bepaalde hogere machten en de politici die ze in hun zak hebben. Een mooie manier om mensen onder de duim te houden: bij te veel watergebruik krijg je automatisch een dikke boete, of wordt gewoon automatisch de kraan afgesloten. In ieder geval wordt de Nederlandse bevolking kwetsbaarder als schoon drinkwater op rantsoen gaat. Net zoals de boeren: water schaars maken kan natuurlijk ook als strategie gebruikt worden om met de boeren af te rekenen.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Rijmt schaars water met minder dammen?

Politieke stress in Bangladesh

Geplaatst op 24 augustus 2024 door Grapevine

Bengalen is het gebied gelegen in het noordoosten van het Indisch subcontinent. Eens was Bengalen beroemd om zijn textielindustrie: honderden jaren lang werden aldaar de beste katoenen en zijden stoffen ter wereld geproduceerd, die ver buiten de grenzen van de regio gretig aftrek vonden. Europese ambachtslieden konden niet tippen aan de hoge kwaliteit die Bengalen leverde. Echter, nadat de Britten India hadden gekoloniseerd in 1759 werd tevens de lokale textielindustrie vernietigd, om vervangen te worden door in Groot-Brittannië gefabriceerde stoffen van inferieure kwaliteit. Weer een ander product dat uit Bengalen kwam was opium. De VOC heeft kapitalen verdiend door Java vol te pompen met Bengaalse opium (en ging bankroet nadat de Britten Bengalen overnamen). De British East India Company maakte woekerwinsten door China te overvloeden met opium.

Toen Brits India op weg was naar onafhankelijkheid was de vraag wat er met Bengalen moest gebeuren. Als het aan Mohammed Ali Jinnah had gelegen dan was er een aparte staat Bengalen gekomen. Maar Gandi en de Congress Party waren tegen. Brits India werd in 1947 uiteindelijk verdeeld in een land met een Hindoe meerderheid (India) en een moslimmeerderheid (Pakistan). Op zijn beurt werd West-Bengalen aan India toegewezen en Oost-Bengalen aan Pakistan.

Bangladesh was tot 1947 onderdeel van de Britse kolonie India. Mede als resultaat van de verdeel en heers politiek was er in Brits India veel animositeit tussen Hindoes en moslims. Dit leidde ertoe dat de Indiase moslims hun eigen staat wensten op te zetten, om discriminatie van de Hindoe-meerderheid te voorkomen. Aldus ontstonden bij de onafhankelijkheid van Brits India twee staten, India met een Hindoe meerderheid en Pakistan met een moslimmeerderheid.

Oost-Bengalen werd omgedoopt tot Oost-Pakistan. Maar in de praktijk werd Oost-Pakistan gewoon gekoloniseerd door West-Pakistan. Een opstand volgde waarvan Sheikh Mujibur Rahman het gezicht werd. Gesteund door de VS en China sloeg Pakistan keihard terug. Vele honderdduizenden mensen werden gedood en vooral Hindoes en intellectuelen waren het slachtoffer. Doch de Mukti Bahini vrijheidsstrijders en het Indiase leger sloegen de handen ineen waardoor Pakistan de aftocht moest blazen. Uitkomst was de onafhankelijkheid van Oost-Pakistan in 1972. Oost-Pakistan ging voortaan Bangladesh heten (land van de Bengalen).

Maar of Bangladesh nu wel of niet door Pakistan gekoloniseerd werd, het bleef hoe dan ook een land met bovengemiddeld veel uitdagingen. Zo heeft Bangladesh een gebrek aan natuurlijke hulpbronnen en wordt het beschouwd als het armste land van Zuid-Azië. Daarnaast lijdt het veelvuldig onder overstromingen. Desalniettemin behoort het tot de dichtstbevolkste landen ter wereld. Nederland is het dichtstbevolkste Westerse land, wat niet wegneemt dat de bevolkingsdichtheid van Bangladesh 2,5 keer zo groot is als die van Nederland.

Sheikh Hasina was dus tot voor kort premier van Bangladesh (de dochter van Sheikh Mujibur Rahman). Er zullen ter plaatse ongetwijfeld zaken zijn geweest die reden waren tot ontevredenheid. Maar of het allemaal dusdanig ernstig was om de premier de deur te wijzen vallen vraagtekens bij te zetten. Hasina was de langstzittende premier in de geschiedenis van Bangladesh en ze kan zeker prat gaan op bepaalde verworvenheden. Zo kan ze verwijzen naar economische groei, vaak meer dan 6% per jaar. Tevens heeft ze de armoede gereduceerd middels sociale vangnetprogramma´s en heeft ze haar nek uitgestoken voor vrouwenrechten. Ook zorgde ze voor belangrijke infrastructuur zoals de Padmabrug, de grootste brug van het land. Niet vergeten mag worden het versterken van de diplomatieke betrekkingen met het grote buurland India. Daarnaast heeft ze het extremisme aangepakt en daarmee de veiligheid in het land vergroot.

Volgens Hasina draaide alles om het eiland Sint-Maarten in de Golf van Bengalen. De Amerikanen zouden van haar verlangd hebben dat ze de soevereiniteit van betreffend eiland aan hen overdroeg, zodat ze er een militaire basis konden neerzetten en aldus de Golf van Bengalen domineren. Dit weigerde ze, waarna de Amerikanen een CIA-kleurenrevolutie op poten zetten om haar pootje te lichten, hetgeen dus is gelukt. De grote man achter de betreffende kleurenrevolutie te Bangladesh was de Chinees-Amerikaanse diplomaat Donald Lu. Een man die wel vaker een proactieve rol heeft gespeeld in kleurenrevoluties. In ieder geval, Lu was afgelopen mei in Bangladesh en sprak met hoge ambtenaren en vooraanstaande mensen in de maatschappij. Kort na zijn bezoek stelde de VS-sancties in tegen legerleider generaal Aziz Ahmed.

Hasina pakte de islamistische elementen in haar land hard aan om het land stabiel te houden. Onder hen kon de CIA zodoende vrij eenvoudig ontevreden demonstranten rekruteren. Toen de protesten zeer hevig werden trad Hasina dus af om erger te voorkomen. Er zijn immers reeds meerdere aanslagen op haar leven gepleegd. Bovenal, er zijn eerder familieleden van haar op gewelddadige wijze omgekomen.

Inmiddels heeft Muhammad Yunus de honneurs waargenomen als premier van Bangladesh. Yunus won in 2006 samen de door hem opgezette Grameen Bank de Nobelprijs voor de vrede omdat hij het microkrediet had uitgevonden, hetgeen de Haarlemmerolie contra armoede zou zijn. Daar is men inmiddels op terug gekomen. Meerdere onderzoekers hebben erop gewezen dat microkredieten families vaak in schulden jagen die ze niet terug kunnen betalen. Vooral in Cambodja heeft het tot veel ellende geleid. Meer in het algemeen, microkrediet zou niet leiden tot verbetering van het inkomen van de gemiddelde lener. Belangrijkste macrokrediet van Yunus zal zijn dat hij in de VS heeft gestudeerd en met een Nobelprijs beloond is. Op grond daarvan is de verwachting dat hij de Amerikaanse belangen goed zal dienen.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Politieke stress in Bangladesh

De Olympische gedachte (2)

Geplaatst op 17 augustus 2024 door Grapevine

De Olympische Spelen te Parijs worden gezien als zeer succesvol. Zeker wat Nederland betreft. Want nooit eerder vergaarde het land aan de Noordzee zoveel (gouden) medailles. TeamNL eindigde zelfs als zesde in het medailleklassement, waarmee het grote, erkende sportlanden als Duitsland, Italië en Groot-Brittannië achter zich liet. Met als huzarenstukje de winst van Hassan Sifaan in de marathon op de slotdag.

De VS behaalde de meeste medailles. Niet alleen dat, ze claimden die ook bij prestigieuze sporten als atletiek, zwemmen, turnen, voetbal en basketbal. Al wist Nederland verrassenderwijs wel basketbalgoud te winnen en onderweg naar de finale het Amerikaanse 3×3 team te vernederen. Tot groot ongenoegen van rapper en bobo Ice Cube, die zijn eigen 3×3 basketbalcompetitie runt waar naar eigen zeggen zonder enige twijfel de beste 3×3 basketballers ter wereld spelen. Echter, de NBA ziet Ice Cube als een concurrent en zou verhinderd hebben dat zijn basketballers aan de Spelen mochten deelnemen. Aldus kon het gebeuren dat de VS met de 3e garnituur kwam aanzetten. Ice Cube heeft de Nederlandse Olympische kampioenen uitgedaagd om tegen zijn allstars te komen spelen, maar daar heeft de FIBA weer een stokje voor gestoken.

Het Amerikaanse 5×5 basketbalteam won traditioneel wel goud, maar sommige kenners denken dat dit (voorlopig) het laatste Amerikaanse dream team is dat de wereld zal aanschouwen. Alle dragende spelers zijn namelijk dik in de 30 en de afgelopen jaren waren de grootste nieuwe talenten ter wereld van buiten de VS afkomstig. Zo heeft al jaren geen Amerikaan meer de MVP-award van de NBA gewonnen. De verwachting is daarom dat de komende jaren landen als Frankrijk en Servië teams kunnen gaan opstellen met minstens net zoveel supersterren als de VS en zodoende het toekomstige ʽdream teamʼ nachtmerries zullen gaan bezorgen.

Uitkomend voor Frankrijk kon Teddy Riner onder de schijnwerpers zijn reputatie als beste judoka ooit bevestigen door voor de derde maal goud te veroveren. Maar er is altijd baas boven baas. De Cubaanse worstelaar Miljain Lopez schreef geschiedenis door liefst voor de vijfde maal op rij goud binnen te slepen, desondanks besteedde de media nauwelijks aandacht aan deze mijlpaal van de beste worstelaar ooit. Terwijl hij gezien zijn prestaties juist één van de gezichten van de Spelen had moeten zijn geweest.

Over zichtbaarheid gesproken, voor het eerst was er een sport op de Spelen te aanschouwen die gecreëerd is door Zwarte Amerikanen. Hetgeen door vele Zwarte Amerikanen als een vorm van erkenning werd ervaren. Al moet er wel bij gezegd worden dat Zwarte Amerikanen betreffende sport halverwege jaren ´80 massaal links lieten liggen. Sindsdien hebben anderen de draad opgepikt en de sport levend gehouden. Zo kon het gebeuren dat breaking begin jaren ´80 geassocieerd werd met Zwarte en Latino jongeren en dat Zwart Amerika aanvankelijk trots was dat hun sport de Spelen had gehaald, om er vervolgens tijdens de Spelen achter te komen dat zijzelf in 2024 nog nauwelijks een rol spelen in breaking en dus ver weg bleven van de medailles. De gouden medailles gingen naar Ami Yuasa uit Japan en Philip Kim uit Canada.

Maar wie de medailles in ontvangst nam weet bij wijze van spreken niemand meer. Wat is blijven hangen is het optreden van mevrouw Raechel Gunn uit Australië. Want dat ging viraal op de sociale media. Dr. Gunn is een universitair docent die gepromoveerd is op breaking en het zelfs doceert op de universiteit. Echter, zelfs de leek kon zien dat haar vaardigheden in het breaking te wensen over laten. Menigeen vroeg zich af of dr. Gunn daadwerkelijk de beste vrouwelijke breaker is dat een groot sportland als Australië te bieden heeft.

Tot verdriet van velen die de Hip-Hopcultuur een warm hart toedragen zal breaking niet meer aanwezig zijn bij de Spelen van 2028 te LA. Nota bene dus in het land waar breaking uit is gevonden! De critici die zeiden dat breaking geen sport is en dus niet thuishoort op de Spelen, wijzen nu triomfantelijk naar het merkwaardige optreden van dr. Gunn te Parijs. Waarmee ze er natuurlijk aan voorbij gaan dat dr. Gunn nulpunten heeft gescoord en er in de eerste ronde uit vloog: ze was in het geheel niet representatief voor het niveau dat op de Spelen is getoond. In andere sporten heb je ook wel eens underperformers, maar die brengen betreffende sport niet in diskrediet, waarschijnlijk omdat het gevestigde sporten zijn die niet ter discussie staan.

De commerciële en culturele successen die geboekt zijn ten spijt heeft de Hip-Hopcultuur altijd onder vuur gelegen. In die context was het gegeven dat het op de Spelen acte de presence mocht geven een klein wonder. Alleen is er nu iets raars geschied. Normaliter is het gezicht van een sport zijn beste beoefenaar, zoals Simone Biles voor het turnen, Teddy Riner voor het judo of Mijain Lopez voor het worstelen. Dat geldt dus niet voor het breaking. De beste breakers ter wereld zijn aan de aandacht ontsnapt van de grote boze buitenwereld. Alle aandacht is gekaapt door dr. Gunn. Dr. Gun, ook wel bekend als Ray Gunn, werd juist omdat ze de slechtste breaker was op de Spelen de bekendste breaker op de planeet. Meedoen is belangrijker dan winnen wordt wel gepropageerd vanuit de Olympische gedachte. Behalve als het om breaking gaat dan. Want nu heeft de slechtste breaker van de Spelen het geschopt tot het gezicht van breaking.

Djehiuti-Anke-kheru

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De Olympische gedachte (2)

De Olympische gedachte (1)

Geplaatst op 10 augustus 2024 door Grapevine

De Olympische Spelen behoorden tot de centrale rituelen van het oude Griekenland. Ze werden volgens de bronnen vanaf 776 v.j. eenmaal in de vier jaar gehouden. Deelname stond oorspronkelijk slechts open voor alle vrijgeboren Griekse mannen, later zou iedereen die Grieks sprak worden toegelaten. Het waren een reeks sportwedstrijden die gehouden werden te Olympia (behorend tot het district Eli) ter ere van de Griekse oppergod Zeus. De Olympische Spelen waren zeer zeker de belangrijkste, maar niet de enige pan-Helleense spelen die in het antieke Griekenland werden georganiseerd. Zo werden er eveneens pan-Helleense spelen van importantie gehouden in Delphi, Nemea en Isthmia die atleten trokken uit de ganse Griekse wereld. Los daarvan waren er lokale festivals die gemodelleerd waren naar de vier grote pan-Helleense spelen, zoals het Panathenaia te Athene, ter ere van Athena (de beschermgodin van de stad).

Het mooie aan de pan-Helleense spelen was dat ze vrede bevorderden: voor, tijdens en na de spelen was er enige tijd vrede zodat de atleten en fans de kans kregen om veilig af te reizen. Tevens werd onderlinge vrede onder de Grieken in het algemeen bevorderd.

Aanvankelijk bestonden de spelen slechts uit één onderdeel, de zogenaamde stadion. Dat was een sprint van een kleine 200 meter die vernoemd was naar de locatie waar het evenement plaatsvond. De stadionsprint was tevens het meest prestigieuze onderdeel van de Olympische Spelen. Om maar aan te geven in welk hoog aanzien de winnaar van de stadion stond, de olympiade (periode van vier jaar tussen twee Olympische Spelen) werd vernoemd naar de winnaar van de stadion. Precies om die reden zijn de namen van bijna alle winnaars bij oudhistorici bekend. De laatste Olympische Spelen werden in het jaar 393 gehouden, waarna ze verboden werden door de Romeinse keizer Theodosius I omdat het een heidens evenement zou zijn (al denken sommige historici dat ze na 393 nog enige tijd zijn gehouden).

Herodotos, ook wel bekend als de vader van de geschiedenis, had het erover hoe fier de autoriteiten van Eli waren op hun Olympische Spelen. Volgens hen waren de Olympische Spelen de meest onpartijdige en best georganiseerde sportwedstrijden ter wereld: zelfs de Egyptenaren, het slimste volk ter wereld, zouden zoiets nooit uitgedacht hebben. Ze stuurden zelfs speciaal een delegatie naar farao om hem dit in te komen wrijven. Farao trommelde vervolgens zijn meest geleerde onderdanen bijeen en liet hen de Eleërs vragen stellen over alle spelregels. Want de Eleërs wilden wel eens horen of de Egyptenaren iets konden bedenken wat nog eerlijker was kwa opzet. De Eleërs dachten van niet. Echter, de Egyptenaren vroegen of de bewoners van Eli ook mee mochten dingen om de prijzen. Het antwoord van de Eleërs was ja. Daarop antwoordden de Egyptenaren dat de spelen toch niet helemaal onpartijdig waren, omdat het simpelweg ondenkbaar zou zijn dat de Eleërs hun medeburgers niet zouden bevoordelen. Als ze in Egypte wilden komen opscheppen hoe onpartijdig hun spelen wel niet waren, dan zouden ze alleen vreemdelingen mogen laten deelnemen en hun eigen districtgenoten moeten uitsluiten. Dat konden die gezanten uit Eli in hun zak steken!

Of de Olympische Spelen nu volledig eerlijk waren of niet, de Olympische Spelen (en vergelijkbare sportevenementen) waren van groots belang voor de Grieken. Natuurlijk vanwege het religieuze aspect, maar daarnaast bevorderden ze zowel de onderlinge vrede als de lichamelijke fitheid, hetgeen er waarschijnlijk toe bijdroeg dat zij grote veldslagen konden winnen tegen wereldmacht Perzië. Hoe dan ook, de christelijke Romeinse keizer Theodosius I maakte er een eind aan in 393 omdat het een heidens gebeuren was…

Europa is een concept dat ontstond ten tijde van de renaissance. Het refereert aan dat deel van de wereld dat zichzelf ziet als de erfopvolger van de Grieks-Romeinse beschaving (voorheen stond het bekend als het christendom). Ten tijde van het 19e eeuwse West-Europese imperialisme werd tevens de Griekse beschaving gepromoot als de hoogste beschaving die er ooit geweest was, waaruit volgde dat Europa (als erfopvolger van de oude Grieken) de schone taak had om de rest van de wereld ʽbeschavingʼ bij te brengen. In die atmosfeer kwamen Europese intellectuelen op het idee om de Olympische Spelen nieuw leven in te blazen, met als resultaat dat in 1896 de Olympische Spelen een renaissance kregen.

Inmiddels lijkt men totaal te zijn vergeten dat de Olympische Spelen een heidens evenement was, want georganiseerd ter ere van de Griekse oppergod Zeus. Tot zover we weten klagen noch de paus noch andere religieuze leiders over het heidense karakter van de spelen. Daarnaast staan de spelen niet meer uitsluitend open voor vrijgeboren Griekse mannen of mensen die Grieks spreken. Bovendien heeft het district Eli niet meer het monopolie op het thuisvoordeel, maar roteert het tegenwoordig.

Alhoewel, de moderne Olympische Spelen begonnen ook als onderling feestje van de pan-Europese bourgeoisie, maar is in de loop der decennia steeds meer gedemocratiseerd, wat niet wegneemt dat er nog altijd vele sporten op de spelen te bewonderen zijn met een elitaire connotatie, waarbij de pan-Europese bourgeoisie de medailles dus in principe onder elkaar verdeelt. Doch wat van groter belang is is dat mensen van over de hele wereld van mooie sport kunnen genieten en geïntroduceerd worden tot sporten die hen onbekend zijn. Evenzo is de olympische gedachte van vrede en sportiviteit mooi, prachtig verbeeld door Simone Biles en Jordan Chiles door publiekelijk te buigen voor hun gouden concurrente Rebecca Andrade.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De Olympische gedachte (1)

Wie heeft de Eiffeltoren betaald?

Geplaatst op 3 augustus 2024 door Grapevine

Als men aan Parijs denkt, dan denkt men aan de Eiffeltoren. De wereldberoemde ijzeren toren die tussen 1887 en 1889 gebouwd is door het bedrijf van ingenieur Gustave Eiffel. Het werd gebouwd in het kader van de wereldtentoonstelling van 1889 en tevens ter ere van het honderdjarige jubileum van de Franse revolutie. Waarschijnlijk is er in de wereld geen sterker symbool geassocieerd met een stad dan de Eiffeltoren. Het symboliseert de vrijheid die verkregen werd na de Franse revolutie maar verwijst evenzo naar de Franse technische kennis en industriële vernuft. Zodoende is de Eiffeltoren ook prominent aanwezig in het logo van de Olympische Spelen die momenteel gehouden worden in de lichtstad.

De financiën die de existentie van de Eiffeltoren mogelijk hebben gemaakt zijn weer beschikbaar gesteld door de bank Crédit Industriel et Commercial (C.I.C.). Deze bank werd opgericht in 1859. Aanvankelijk was de bank niet bijzonder succesvol, maar dat zou veranderen nadat ze op het lumineuze idee waren gekomen om de noodlijdende Haïtiaanse regering blij te maken met een dode mus. Aldus werd Haïti uitgenodigd om zakenpartner te worden, met als doel om gezamenlijk een centrale bank op te zetten…

Tot grote verbijstering van slavenhoudend Pan-Europa slaagde Haïti erin het slavernijsysteem omver te werpen en zichzelf onafhankelijk te verklaren op 1 januari 1804. Dit betekende het begin van het einde van de slavernij overal in de Amerika´s aangezien sindsdien het slaafgemaakten elders inspireerde om eveneens in opstand te komen. Door al die opstanden kwam het systeem dusdanig onder druk te staan dat vooral daardoor de Pan-Europese elites gedwongen werden de slavernij overal af te schaffen. Ter verduidelijking, het slavernijsysteem kan alleen werken als de slaafgemaakten in hun lot berusten. Als ze echter massaal in opstand komen dan wordt het steeds minder rendabel aangezien er geld verslonden gaat moeten worden met het neerslaan van opstanden. Bovendien wordt het beroep van slavenhouder voor Europeanen levensgevaarlijk en dus ook om die reden onaantrekkelijker (Zie ook Gezegend en vervloekt).

De Pan-Europese wereld heeft Haïti de overwinning op het slavernijsysteem nimmer vergeven. Aanvankelijk wilde geen enkel land Haïti erkennen of er handel mee voeren. Om de internationale boycot opgeheven te krijgen begon Haïti met Frankrijk te onderhandelen over officiële erkenning. Frankrijk eisde van het armlastige Haïti het astronomische bedrag van 150 miljoen franc aan schadevergoeding voor de (voormalige) kolonisten. Om die eis kracht bij te zetten stuurde Frankrijk een oorlogsvloot om Haïti het mes op de keel te leggen. Om uit het isolement te geraken en de oorlogsdreiging weg te nemen stemde Haïti in 1825 toe om te gaan betalen.

Ondanks alles was Haïti in 1880 dicht bij het aflossen van die enorme schuld. Ware het niet dat de nieuwe president Lysius Salomon zo naïef was om met C.I.C. in zee te gaan. Haïti zou zoals gezegd samen met C.I.C. een centrale bank in het leven roepen. President Salomon dacht dat er nu geld beschikbaar zou komen om in Haïti te investeren, zodat het land op zou kunnen stoten in de vaart der volkeren. Met een bank zou Haïti zich net zo spectaculair gaan ontwikkelen als Westerse landen. Hij kwam helaas bedrogen uit.

In een epoque dat Westerse landen met zevenmijlslaarzen vooruitsprongen stagneerde Haïti omdat de C.I.C. middels de centrale bank de helft van de belastingen op koffie opslokte (Haïti´s belangrijkste inkomstenbron). Nadat alle andere schulden waren voldaan hield Haïti slechts 6 cent per binnengekomen dollar over om het land te runnen. Heel jammer, want gezien de toenemende vraag naar koffie had Haïti juist kunnen floreren vanaf eind 19e eeuw. Deze VOC-kolonisatie kon geschieden dankzij de grote naïviteit van de Haïtiaanse regering en de corruptie van bepaalde Haïtiaanse diplomaten en hoge ambtenaren, zoals Laforestrie—groot pleitbezorger van de centrale bank en nadien schatrijk geworden. Hoe dan ook, Frankrijk heeft Haïti dus niet slechts eenmaal, maar tweemaal diep in de schulden gestort. Met het gevolg dat Haïti die schuld pas in 1947 af heeft kunnen lossen. Begin 20e eeuw kwam er weliswaar een einde aan C.I.C.´s greep op Haïti, maar in werkelijkheid belandde het land van de regen in de drup: de Amerikaanse imperialisten namen het stokje over.

Dus na de oprichting van de centrale bank van Haïti (die ironisch genoeg in Frankrijk was gevestigd), wat tot gevolg had dat Haïti opnieuw geknecht werd, ging de C.I.C. het grootse Franse symbool van vrijheid en vernuft financieren. Waardoor gesteld zou kunnen worden dat de Haïtianen de rekening hebben betaald voor dat symbool der symbolen. Dit alles is naar buiten gekomen dankzij grondig onderzoek van journalisten van de New York Times. Neoliberale economen als Milton Friedman hebben met droge ogen beweerd dat de koloniën Europa geen geld opgeleverd hebben maar slechts geld hebben gekost. In Nederland heeft de apologetische historicus P.C. Emmer iets vergelijkbaars gedebiteerd. Het is natuurlijk aantoonbare onzin, desalniettemin koren op de molen van racistische pseudo-intellectuelen, die het heerlijk vinden om dat soort ´helden´ te citeren om hun gelijk te halen.

De Eiffeltoren was een fantastische investering, aanschouwende hoe sterk het is als merk en hoeveel toeristen het jaarlijks trekt, hetgeen de kassa´s in Parijs nonstop heeft doen rinkelen. Aangezien het geld om de Eiffeltoren te financieren uit Haïti is gezogen, zou Haïti eigenlijk nonstop een redelijk % van de winst dat Parijs maakt op de Eiffeltoren toegestopt moeten worden, al was het maar als doekje tegen het bloeden.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Wie heeft de Eiffeltoren betaald?

Presidentskandidaat Kamala Harris (2)

Geplaatst op 27 juli 2024 door Grapevine

Het aan de kant schuiven van Joe Biden als presidentskandidaat toonde weer eens aan wie daadwerkelijk de lakens uitdeelt in de VS. Wie betaalt bepaalt en dat zijn dus de oligarchen die de peperdure verkiezingscampagnes betalen. Deze oligarchen hebben Joe Biden gemaakt en gebroken. Zo werd er een list uitgerold om de president pootje te lichten. Eerst werd Biden verleid om een extreem vroeg verkiezingsdebat aan te gaan waarvan ze wisten dat het fout zou aflopen. Waarom? Zodat hij definitief en public ontmaskerd kon worden als een dementerende oude man en dus ongeschikt voor het ambt van president. Biden sputterde aanvankelijk hevig tegen, maar toen de grote donateurs uit Sillicon Valley hun portemonnee op de knip begonnen te houden dwong de Democratische Partij president Joe Biden zich ervan te weerhouden om zich opnieuw kandidaat te stellen voor het presidentschap. De eer lijkt nu toe te gaan komen aan vicepresident Kamala Harris. Waarmee ze opnieuw geschiedenis zou gaan schrijven. Deze maal als eerste vrouwelijke presidentskandidaat van kleur in de laatste ronde.

Ondanks dat mevrouw Harris een vrouw van kleur is, is het toch lastig om haar te zien als een afstammeling van de verworpenen der aarde. Volgens zowel de Noord-Ierse historicus Stephen McCracken als haar eigen vader stamt ze namelijk af van de beruchte Ierse slavenhouder Hamilton Brown, die op Jamaica zijn fortuin heeft gemaakt. Een man die na toepassing van inflatiecorrectie £11 miljoen aan compensatie voor zijn slaafgemaakten heeft ontvangen van de Britse regering na de afschaffing van de slavernij. In de Zwarte gemeenschap wordt de roep om reparations steeds luider (wellicht moet Kamala Harris in navolging van de Nederlandse ex-premier Mark Rutte en koning Willem Alexander haar excuses aanbieden voor de misdaden van haar voorvader). Vandaar dat ze vaag en tegenstrijdig reageert als haar gevraagd wordt naar haar kijk op reparations. Want ze kan het zich natuurlijk niet veroorloven om de Zwarte stemmer van zich te vervreemden. Doch ze zal waarschijnlijk ook niet wensen dat de vinger naar haar eigen familie gewezen zal gaan worden.

Harris kon eertijds met name tot running mate van Joe Biden benoemd worden dankzij haar donateurs uit Sillicon Valley en een krachtige lobby van Zwarte vrouwen, die vonden dat de naam van Harris naast die van Biden op het stembiljet diende te komen. Als vicepresident was Harris eigenlijk praktisch onzichtbaar. Het was voor het publiek niet duidelijk wat ze precies presteerde, hetgeen maakte dat ze uitgroeide tot de meest impopulaire vicepresidenten uit de geschiedenis. Tevens had Harris te maken met de exodus van verschillende hooggeplaatste leden uit haar staff, met als dieptepunt het vertrek van haar adviseur en woordvoerster Simone Sanders.

Ondanks dat ze bij menigeen de indruk had gewekt voor spek en bonen in de regering Biden te zitten, is ze na het aangekondigde afscheid van de dementerende president dus toch door vele prominente democraten omarmd als zijn beoogde opvolgster. Niettegenstaande dat ze onder (een bepaalde groep) Zwarte vrouwen ongekend populair is gebleven. Ter illustratie, een zoom meeting geleid door Zwarte vrouwen haalde binnen drie uur anderhalf miljoen dollar op voor Harris.

Harris heeft inderdaad een kleurtje, maar voelt zich pas recentelijk verbonden met Zwart Amerika omdat ze hun stemmen nodig heeft. Of meer specifiek, de democratische genomineerde heeft de Zwarte stem nodig, en peilingen toonden dat steeds meer Zwarte Amerikanen van plan waren om voor de Donald te gaan stemmen. Door Harris naar voren te schuiven hoopt men de Zwarte stem weer terug te veroveren.

Het ironische is dat Harris tijdens de vorige presidentsverkiezingen heel ferm verkondigd heeft dat zij niets zou gaan doen voor Zwart Amerika. Bovendien heeft ze tijdens haar carrière als jurist met plezier veel Zwarte gezinnen de afgrond in geduwd ten faveure van het prison-industrial-complex. Met die feiten heeft de Hawaiaanse politica Tulsi Gabbard haar eens keihard geconfronteerd tijdens een debat dat legendarisch aan het worden is. Harris had geen antwoord op deze kritiek.

Voor mensen de mensen die niet geïnformeerd zijn, Amerika heeft een commercieel gevangeniswezen waarvan de aandeelhouders er belang bij hebben dat er zoveel mogelijk (Zwarte) mensen de gevangenis in gaan om geëxploiteerd te worden. Wat in de praktijk inhoudt dat mensen voor kleine vergrijpen (zoals het bezit van kleine hoeveelheden marihuana) of zelfs onschuldigen zware gevangenisstraffen krijgen. Mevrouw Harris was in de positie om hervormingen ten goede in te voeren, maar in plaats daarvan heeft ze het juist erger gemaakt. Het prison-industrial-complex is het grootste probleem waar Zwart Amerika mee kampt, en gezien haar duistere verleden lijkt het niet waarschijnlijk dat mevrouw Harris deze racistische gevangenisindustrie gaat aanpakken.

Kwa beleid zal er onder Harris waarschijnlijk weinig veranderen aangezien ze reeds aangegeven heeft op dezelfde voet verder te willen gaan als Biden. Hetgeen betekent de voortzetting van oorlogen. Al heeft de zionistische lobby wel wat twijfels aangezien ze zich ietsje minder pro-Israël uitgesproken heeft dan de huidige president. Wel hebben mensen dichtbij Harris getracht die twijfels bij de zionistische lobby weg te nemen door te benadrukken dat Harris betreffende Israël op één lijn zit met president Biden. Anderzijds wordt Harris weer in de armen gesloten door de Joodse lobby aangezien ze met de Joodse advocaat Doug Emhoff is getrouwd, waaruit volgt dat bij een eventuele verkiezingswinst van la Harris een Joodse man in het Witte Huis mag gaan wonen als eerste first gentleman uit de geschiedenis van de VS.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Presidentskandidaat Kamala Harris (2)

Donald Trump triomfeert

Geplaatst op 20 juli 2024 door Grapevine

De VS grossiert in omstreden presidentskandidaten. Zo mocht eerder de in emailgate verwikkelde Hillary Clinton om de sleutels van het Witte Huis strijden met de Donald en momenteel zou het moeten gaan tussen diezelfde Donald J. Trump en Joe Biden. Probleem met Biden is dat hij al langere tijd de indruk wekt dementerende te zijn. Die gedachte werd versterkt na zijn debat met Trump een aantal weken geleden alwaar hij ten aanschouwe van de wereld een zeer verwarde indruk maakte. Tot overmaat van ramp kondigde hij tijdens een NAVO-ontmoeting het staatshoofd van Oekraïne aan als president Poetin. Waarmee hij in de ogen van velen bevestigde dat hij aan het dementeren is en dus niet meer geschikt is om als president van de VS te fungeren. Zodoende wordt er momenteel enorme druk uitgeoefend door de Democratische Partij om afstand te doen van zijn kandidatuur en die eer te gunnen aan een ander. Desalniettemin lijkt Biden van geen wijken te willen weten en blijft volhouden dat hij van alle democraten de meeste kans maakt om Trump te verslaan.

De kans dat Trump door de democraten verslagen gaat worden lijkt steeds verder af te nemen. Zeker na het voor Biden rampzalig verlopen debat met Trump. De Trump waarover Biden op 7 fefebruari het volgende zei: “Er is één existentiële bedreiging. Het is Donald Trump. Het gaat niet om mij, het gaat om Trump.” Eerder had Biden Trump een bedreiging voor de democratie genoemd. Existentiële bedreiging, dat zijn zware woorden. Daarmee gaf Biden dus aan dat Trump het voortbestaan van de VS bedreigde. Wat tevens inhoudt dat alles geoorloofd is om Trump te stoppen.

In ieder geval, op 13 juli jongstleden werd er een moordaanslag gepleegd op Trump, waarbij de presidentskandidaat gewond raakte aan zijn oor. Maar reconstructies hebben aangetoond dat het echt maar een haartje scheelde: toevallig bewoog de ex-president zijn hoofd op het moment dat sluipschutter Thomas Matthew Crooks de trekker overhaalde: Donald Trump is door het oog van de naald gekropen.

Hetgeen er op 13 juli geschiedde plaatst hetgeen Biden op 7 februari verkondigde toch in een ander daglicht: zei hij wat hij zei omdat hij aan het dementeren is, of debiteerde hij wat debiteerde omdat hij en de hogere machten achter hem van plan waren letterlijk alles uit de kast te halen om met Trump af te rekenen? Eensgelijk de aanhangers van wijlen Pim Fortuin zullen de trumpisten betogen dat Biden en co op zijn minst bijgedragen hebben tot een atmosfeer die een serieuze aanslag op het leven Trump hebben aangemoedigd.

Los van de vraag of Biden meegeholpen heeft aan het creëren van een atmosfeer roept de aanslag veel vragen op. De beveiliging blijkt nl. opzichtig te hebben geblunderd. Waarom was de omgeving niet eerst goed bestudeerd en volledig uitgekamd door de beveiliging? Met een helikopter of drones hadden alle gunstige plekken voor sluipmoordenaars in kaart moeten zijn gebracht.  Want hoe was het mogelijk dat de sluipschutter in kwestie ten aanschouwe van het aanwezige publiek zich boven op een gebouw kon begeven terwijl de beveiliging niet ingreep? Zelfs niet toen het aanwezige publiek de beveiliging op de aanwezigheid van de schutter wees! De FBI gaat nu onderzoeken hoe het zover heeft kunnen komen. Deskundigen hebben er echter op gewezen dat dit een geval is waarbij de slager zijn eigen vlees keurt. Want gezien de blunders die er zijn gemaakt wordt het niet als onwaarschijnlijk geacht dat de FBI (en/of andere alfabetjongens) zelf achter de aanslag zitten. Dus dat ze Crooks op zijn minst bewust zijn gang lieten gaan, terwijl ze wisten wat hij van plan was.

Cui bono? Voor de politicus Donald J. Trump waren de laatste paar weken fantastisch. Eerst maakte zijn laatste concurrent op weg naar een nieuw presidentschap zichzelf onsterfelijk belachelijk tijdens het debat met hem. Daarna een mislukte aanslag op zijn leven, hetgeen hem in de ogen van vele een martelaar maakt, die bereid is een kogel op te vangen voor volk en vaderland. Vervolgens bepaalde de rechter op 15 juli dat de zaak tegen Trump over achtergehouden geclassificeerde documenten niet ontvankelijk wordt verklaard. Al dit alles geeft Trump in de ogen van zijn aanhangers een kogelvrij imago. Zij zullen zeggen dat the powers that be letterlijk alles hebben geprobeerd om Trump uit te schakelen, maar dat ze compleet hebben gefaald. Hij zou van alles en nog wat beschuldigd zijn, zo hij zou zijn macht hebben misbruikt, hij zou met de Russen onder één hoedje hebben gespeeld, etc., ze zouden hem zelfs tot tweemaal getracht hebben af te zetten toen hij president was, en toen alles mislukte hebben ze maar geprobeerd om hem te vermoorden, en zelfs dat mislukte! Dus als de alfabetjongens daadwerkelijk achter de aanslag zitten dan hebben ze op alle fronten gefaald, want Trump is in de ogen van velen nu onsterfelijk.

Overigens gaat er onder Trump wat het buitenlands beleid betreft waarschijnlijk weinig veranderen. Trump is nog een grotere zionist dan Biden, dus de genocide te Gaza zal hij blijven steunen. Ondanks zijn grote mond over het beëindigen van de oorlog te Oekraïne binnen 24 uur is het maar de vraag of hij die belofte gaat waarmaken, aangezien hij eveneens aangegeven heeft niet te willen voldoen aan de voorwaarden die Rusland stelt voor onderhandelingen. Doch het xenofobe binnenlandse beleid dat hij het Amerikaanse publiek belooft onderscheidt hem.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Donald Trump triomfeert

Omvolkingsvrees

Geplaatst op 13 juli 2024 door Grapevine

Eens waren de nationale voetbalelftallen van praktisch alle Europese landen etnisch homogeen (wit). Wellicht dat men bij landen als Portugal of Frankrijk wel eens wat geneutraliseerde Afrikanen aan kon treffen, maar het beeld was wel dat Europese vertegenwoordigende elftallen wit waren. Vanaf de jaren ´80 begon dat beeld gestaag te kantelen. Zo was er bijvoorbeeld in Nederland de doorbraak van Gullit en Rijkaard in het Nederlands elftal, maar anno 2024 zien we in allerlei Europese elftallen Zwarte voetballers acte de presence geven in de opstellingen, met als toppunt natuurlijk Frankrijk, dat kwa etnische samenstelling meer weg heeft van een Afrikaanse ploeg. Bovendien, die Zwarte voetballers doen beslist niet mee voor spek en bonen, doch zijn veelal de spelers die de beslissende doelpunten maken en assists geven. Daar kwam evenzo Nederland achter in de laatste minuut van de halve finale tegen Engeland. Hoe dan ook, de ʽomvolkingʼ van de Europese nationale voetbalteams is in volle gang. Voetbalcoaches zullen zeggen dat ze simpelweg de beste beschikbare voetballers moeten opstellen, omdat ze bij gebrek aan resultaat de zak krijgen. Cynische xenofoben zullen weer stellen dat kwade machten de witte Europese bevolking op deze manier laten wennen aan de omvolking van de Europese maatschappijen.

Want in het Europese politieke spectrum is er in reactie op de vermeende omvolking van de maatschappij evenzo een omvolking gaande. Een omvolking van ideologische aard wel te verstaan. Eerder zagen we dat in Nederland de PVV de grootste partij werd omdat grote delen van de bevolking voor omvolking vrezen. Met name de VVD van Rutte werd afgerekend op haar vermeende onvermogen om de omvolking te stoppen. Het frappante is dat oud premier Rutte jaren geleden reeds voor omvolking waarschuwde. In tegenstelling tot de huidige PVV minister Faber gebruikte hij het gewraakte woord niet letterlijk, maar het kwam er wel op neer. Rutte waarschuwde in 2015 namelijk dat als de grenzen niet beter zouden worden bewaakt de EU hetzelfde lot te wachten viel als het Romeinse Rijk: “De EU staat hetzelfde lot te wachten als het Romeinse Rijk als het de ‘massale toestroom’ uit het Midden-Oosten en Centraal-Azië niet weet in te dammen.”

Om deze omvolking te stoppen besloot het Britse volk een aantal jaren terug de EU de rug toe te keren. Sindsdien heeft de regerende Conservatieve Partij de instroom van immigranten niet kunnen doen keren, met als gevolg dat de kiezer tijdens de onlangs gehouden verkiezingen afrekende met de Conservatieve Partij van premier Rishi Sunak en de Labour Partij een spectaculaire come back kon maken. Desalniettemin was ook de opkomst van de xenofobe Reform UK, dat 14,3% van de stemmen binnenhaalde, opmerkelijk.

Eveneens in Frankrijk waren er recentelijk verkiezingen. De vrees was dat het Rassemblement National zou zegevieren, aangezien het eerder aan het langste eind trok bij de Europese verkiezingen. Het RN haalde inderdaad de meeste stemmen, maar zegevierde niet. Want het districtenstelsel werkte in deze niet in het voordeel van mevrouw Le Pen. Uiteindelijk eindigde RN als derde, achter het verenigde linkse blok en de partij van president Macron.

Heeft links nu gewonnen? Vroeger had je verschillende klanken links. Tegenwoordig is links steeds meer een kakofonie dat uit pure noodzaak gezamenlijk terugschreeuwt naar rechts. Zie in Nederland de fusie tussen GroenLinks en de gezamenlijke kieslijst van de linkse partijen in Frankrijk. Terwijl ondertussen het xenofobe gedachtegoed van extreemrechts steeds meer wordt genormaliseerd, waardoor de dag dat ze wel de meerderheid grijpen steeds dichterbij lijkt te komen.

Er is in Europa dus onder een niet onaanzienlijk deel van de bevolking een verlangen naar witte heilstaten, naar “de tijd dat geluk nog heel gewoon was”, naar de tijd van de spruitjeslucht. De vraag is echter, is dat realistisch? Ten eerste lijdt Europa ondanks de vermeende massa-immigratie onder een afnemende bevolking. Daarnaast is er een groot tekort aan personeel in allerlei branches. Zo kunnen er in Groot-Brittannië 900.000 vacatures niet ingevuld worden, in Duitsland 770.000, in Frankrijk 300.000 en in Nederland 440.000. De werkgevers in het onderwijs, de zorg, de techniek, de ICT, de horeca, etc., zitten met hun handen in het haar bij het vinden van personeel. Vlaggenschip van het Nederlandse bedrijfsleven ASML heeft zelfs een statement gemaakt door te dreigen om Nederland te verlaten als de regels voor immigratie worden verscherpt, omdat het benodigde personeel simpelweg niet voor handen is te lande. Doch het gaat niet slechts om zeer hoogopgeleide personeel. Denk bijvoorbeeld aan Schiphol, waar er soms complete chaos ontstaat omdat er een gebrek aan personeel is dat bagage afhandelt. De vraag is en blijft waar men blonde, blauwogige mensen vandaan moet halen om al die vacatures te vervullen.

Xenofoob Europa zal moeten gaan beseffen dat die tijd van Ot en Sien gewoon niet meer terugkeert. Europa zou het juist als een troefkaart moeten zien dat mensen bereid zijn zich in Europa te vestigen, want de ratio wijst uit dat het nodig is om de negatieve effecten van de vergrijzing te bestrijden. Tegelijkertijd is het jammer dat zoveel talentvolle mensen o.a. Afrika menen te moeten verlaten op zoek naar groenere weidevelden. Terugkerend op de omvolking van Europese nationale elftallen, de omvolking van Les Blues heeft Frankrijk sportief gezien geen windeieren gelegd: Frankrijk is het mondiale voetbal gaan domineren met dank aan de migranten uit met name Afrika. Er is zelfs gegrapt dat Frankrijk het eerste Afrikaanse land is geweest dat de wereldtitel heeft veroverd.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Omvolkingsvrees

De IMF-politie van Kenia

Geplaatst op 6 juli 2024 door Grapevine

William Ruto is de huidige president van Kenya, maar hij past in een traditie van neokoloniale presidenten. Mede dankzij de heldhaftige strijd van de Mau Mau is Kenia op papier sinds 1963 een onafhankelijk land. Maar de koloniale structuren die Westerse imperialisten in staat stellen om van buitenaf aan de touwtjes te trekken, zijn niet afgebroken. Yomo Kenyatta was de eerste president, en zijn verdeling van door kolonisten gestolen land faalde hopeloos, waardoor niet de armen die landloos waren geworden hun land terugkregen, maar mensen met connecties in de regering en ironisch genoeg Europese kolonisten. Zo ging in het eerste jaar van de onafhankelijkheid 70% van het herverdeelde land naar kolonisten. Yomo Kenyatta bleef gedurende zijn regeerperiode goed zorgen voor de clique om hem heen. Mede door goede relatie te onderhouden met Westerse landen om ontwikkelingshulp en investeringen te mogen verwelkomen. Mensen die niet tot de clique rond Kenyatta hoorden zagen doorgaans weinig terug van de baten van dit prowesterse beleid. Na Kenyatta volgde het dictatorschap van Daniel arap Moi (1978-2002). Na de heerschappij van Moi werd de democratie hersteld en kwamen Mwai Kibaki (2002–2013), Uhuru Kenyatta (2013–2022) en nu dus Ruto aan de macht.

Toen William Ruto op staatsbezoek was in de VS afgelopen mei protesteerden Haïtianen bij het Witte Huis, schreeuwend naar de president van Kenia: “nog altijd een slaaf!”. Maar eveneens in Kenia zelf heeft de plaatselijke jeugd de afgelopen tijd zich niet onberoerd gelaten. Men ging massaal de straat op om de onvrede met Ruto te uiten, al was dat om een andere reden dan de Haïtianen. Wel moet het iets zeggen dat Ruto zowel in buiten-als binnenland zoveel woede opwekt.

Kenia is sinds de onafhankelijkheid altijd een trouwe bondgenoot geweest van het Anglo-Amerikaanse imperium. Vooral om die reden komen de problemen waar Kenia mee kampt relatief weinig voor het voetlicht van de msm, zoals de stuitende corruptie en nepotisme. De Keniaanse elite heeft haar kapitaal weggesluisd naar het Westen, en sinds de oorlog in Oekraïne zijn Russische oligarchen er op de harde manier achter gekomen hoe gevaarlijk dat is. Mocht Kenia buiten de lijntjes gaan kleuren, dan is het dus geenszins onwaarschijnlijk dat al die tegoeden worden geconfisqueerd. De Keniaanse machthebbers zijn dus evident chantabel.

Haïti is een land dat met nog meer problemen te kampen heeft dan Kenia. Het wordt volop geholpen door de internationale gemeenschap, probleem alleen is dat die hulp Haïti meer dan eens van de wal in de sloot helpt. Zo zijn er op het kleine Haïti maar liefst 20.000 NGO´s actief. De ervaring wijst helaas uit dat des te meer NGO´s actief zijn op Haïti, des te meer de algemene welvaart en hulpbronnen afnemen. Denk bijvoorbeeld aan het Amerikaanse Rode Kruis, dat na de vernietigende aardbeving van 2010 $500 miljoen voor de wederopbouw van Haïti ophaalde maar vervolgens bizar weinig heeft gebouwd. Zodoende is Haïti verreweg het armste land in de Amerika´s.

Op basis van de aanwezige grondstoffen zou Haïti echter één van de welvarendste landen ter wereld moeten zijn. Vandaar dat het Anglo-Amerikaanse imperium zoveel interesse heeft in Haïti. Recentelijk heeft het Kenia voor het karretje weten te spannen om duizend politieagenten naar Haïti te sturen om de kastanjes uit het vuur te halen voor het Anglo-Amerikaanse imperialisme. Al wordt de interventie in eigen land verkocht als een Pan-Afrikaans project en heeft de Keniaanse rechter gezegd dat het ongrondwettelijk is. Maar zowel Kenia als de CARICOM is een mooi bedrag toegezegd waardoor ze hun adhesie hebben toegezegd. De Haïtianen weten echter beter, vandaar dat ze “nog altijd een slaaf!” scandeerden toen Ruto in Washington vertoefde.

In de VS is Kwanza een gezellig eindejaarsfeestje, maar de Kwanza Partij te Kenia (Kenya Kwanza) van president Ruto is minder gezellig. Ruto wilde de belastingen verhogen waardoor de kosten voor levenshoud fors omhoog zouden gaan, hetgeen een vernietigend effect zal hebben op arbeiders, de jeugd en boeren. Tevens was er onvrede over de corruptie van verschillende hooggeplaatste leden van de Kwanza Partij. Aldus braken er hevige protesten uit die het land compleet op z´n kop zette. In pogingen om deze protesten neer te slaan trad de politie keihard op: er zouden inmiddels minstens 39 doden te betreuren zijn.

Ruto moest de zogenaamde Finance Bill 24 van het IMF invoeren, om een schuld van $2,7 miljard af te lossen. In de praktijk komt het erop neer dat de armste mensen moeten bloeden voor het IMF en corrupte politici. De jongeren beseffen dat heel goed, vandaar dat ze ook zo furieus hebben gereageerd. Dankzij hun protesten is de Finance Bill 24 inmiddels van de baan, want de protesten werden zo hevig dat ze dreigden uit te groeien tot een revolte die de regering omver zou kunnen werpen. Zodoende koos Ruto eieren voor zijn geld.

Gemene deler in de protesten van de Haïtianen en de Keniaanse jongeren is de Keniaanse politie. Tijdens de protesten trad de politie zeer bruut op, waarmee ze hun twijfelachtige reputatie bevestigden. Moet je willen dat zo´n gewelddadige politiemacht in het buitenland wordt ingezet onder het valse voorwendsel van het dienen van de Pan-Afrikaanse zaak? De Keniaanse politie gaat in werkelijkheid naar Haïti om revenuen te verdienen om het IMF af te kunnen betalen en in eigen land vermoordt het tientallen mensen voor IMF-belastingen. Dus inderdaad, president Ruto is een slaaf van het IMF.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Reacties uitgeschakeld voor De IMF-politie van Kenia