Ballon d´Or

Geplaatst op 2 november 2024 door Grapevine

In het weekend voordat de Ballon d´Or uitgereikt zou worden liet analist Royston Drenthe zijn licht er eventjes op schijnen. Volgens de gewezen profvoetballer was het zo goed als zeker dat Vinicius Junior van Real Madrid deze editie op zijn naam zou gaan schrijven. Drenthe deed zelfs nog een belofte: mocht Vinicius de prestigieuze bokaal niet winnen, dan zou hij zijn schoenen opeten. Bij deze wensen wij de heer Drenthe smakelijke eten…

De Ballon d´Or wordt sinds 1956 uitgereikt door het tijdschrift France Football. Aanvankelijk aan de beste Europese voetballer van het jaar. Vanaf 1995 aan de beste voetballer van het jaar in Europese competities ongeacht nationaliteit en sinds 2007 is het een mondiale prijs en mogen alle profvoetballers waar ter wereld ook genomineerd worden. Het feit dat voor 1995 alleen Europeanen meedongen en voor 2007 alleen voetballers actief in Europese competities, maakt in retrospectief winnaars uit het verleden dubieus. Het houdt namelijk in dat Zuid-Amerikaanse supersterren als Didi, Pelé, Garrinca en Alberto Spencer een plaats onder de zon wordt misgunt. Net zoals Diego Maradona, die in de jaren ´80 weliswaar furore maakte op de Europese voetbalvelden, doch vanwege zijn Argentijnse paspoort niet gekozen mocht worden. Dus sowieso tot 1995, doch eigenlijk zelfs tot 2007, was de toekenning van de Ballon d´Or niet eerlijk vanwege de vele vedettes die werden buitengesloten.

De grote rol die met name Pelé gespeeld heeft in de ontwikkeling en popularisering van het mondiale voetbal valt echter onmogelijk te ontkennen. Zelfs al heeft hij nooit voor een Europese club gespeeld. Daarom is het raar dat de oorspronkelijke nummer 10 niet vermeld staat op de lijst van Ballon d´Or winnaars. Om het enigszins goed te maken heeft France Football in 2020 de geschiedenis opnieuw geëvalueerd en is met een alternatieve lijst naar buiten gekomen waarop wel iedereen mocht meedoen. Op die alternatieve lijst werden aan O Rei zoveel als zeven Ballon d´Ors toegekend.

Desalniettemin blijft de toekenning van de Ballon d´Or arbitrair. Daarom weten we niet of Pelé daadwerkelijk zeven gouden ballen op zijn schoorsteenmantel zou hebben staan. Wellicht zou hij er ʽslechtsʼ drie hebben gepakt. Of misschien wel tien. Want gezien de bokkesprongen die de journalisten die mogen stemmen maken weet je het maar nooit. Zo had Virgil van Dijk in 2019 de Ballon d´Or kunnen winnen. De aanvoerder van het Nederlands elftal heeft zoals bekend een Surinaamse moeder. Zijn concurrenten waren Lionel Messi uit Argentinië en Cristiano Ronaldo uit Portugal. De Argentijnse journalist Enrique Wolff zette Messi op 1 en de Portugese journalist Joaquim Rita verkoos CR7. Terwijl de Nederlandse journalist Frans van Nieuwenhof Virgil bovenaan zijn lijstje zette. De Surinaamse journalist Desney Romeo en de Arubaanse journalist Ricardo Kock voelden blijkbaar in tegenstelling tot hun collega´s uit Argentinië en Portugal tot respectievelijk Messi en Ronaldo, geen bijzondere verwantschap tot van Dijk, want beiden gunden de Surinaams-Nederlandse topkandidaat niet de eerste positie op hun lijstjes. Hadden ze dat wel gedaan, dan had van Dijk zich een jaar lang de beste voetballer ter wereld mogen noemen.

Dit jaar werd Vinicius Junior algemeen als favoriet beschouwd. De Braziliaan begon zijn carrière bij Real Madrid wat onwennig, maar is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een absolute wereldster. We zien hem op cruciale momenten de meest wonderbaarlijke goals scoren en hem assists geven met buitenkantje rechts à la Johan Cruijff in diens beste dagen. Ondanks de komst van het Franse fenomeen Mbappé is hij vooralsnog ook dit seizoen de beste speler van de Koninklijke. Hetgeen de Britse analist Jamie Caragher het volgende deed opmerken: “Real Madrid dacht dat ze de beste speler ter wereld (Mbappé) hadden gecontracteerd, terwijl ze de beste speler ter wereld (Vinicius) al hadden.”

Echter, vlak voor de uitreiking kwam Vini erachter dat hij toch niet met de hoogste eer zou gaan strijken. Reden voor Real Madrid om in solidariteit met sterspeler Vinicius de uitreiking te boycotten. Hetgeen de voetbalwereld in rep en roer bracht en hevige discussies ontketende over de eerlijkheid van de verkiezing georganiseerd door France Football.

Vele prominenten uit de voetbalwereld hebben inmiddels aangegeven het ermee eens te zijn dat Vinicius is beroofd. Zo denkt Clarence Seedorf dat Vinicius het slachtoffer is van een ruzie tussen Real Madrid en de UEFA. Eveneens voormalige winnaars als Ronaldinho en Messi hebben aangegeven de uitslag onterecht te vinden en tevens de Braziliaanse vleugelspeler van Real Madrid een hart onder de riem gestoken.

Zijn magnifieke spel ten spijt is Vinicius menigmaal het slachtoffer geweest van racistische spreekkoren. Hetgeen hem ertoe bracht om zich luid uit te spreken tegen racisme. Vinicius en zijn management vermoeden dat hem om die reden de Ballon d´Or niet werd gegund. Anderzijds zijn veel (witte) fans ervan overtuigd dat Vinicius´ (vermeende) theatrale gedrag debet is geweest aan het mislopen van de individuele hoofdprijs. De Ballon d´Or moet natuurlijk niet verward worden met de fair play cup. Los van dat, als gedrag leidend is voor het winnen van de Ballon d´Or, hoe is het dan mogelijk dat de Argentijnse keeper Emiliano Martinez tot beste keeper kon worden gekozen gezien zijn wanstaltige gedrag na de wk-finale? Dus dat argument gaat niet op.

Enerzijds goed dat Vinicius en Real Madrid de discussie over de Ballon d´Or hebben aangezwengeld. Wellicht leidt het tot een eerlijkere procedure. Anderzijds is een Ballon d´Or niet zaligmakend, want zelfs de beste voetballers ooit hebben hem nimmer gewonnen.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Ballon d´Or

Israël´s wraak (2)

Geplaatst op 26 oktober 2024 door Grapevine

Op 18 oktober jongstleden zijn er op telegram uiterst geheime documenten naar buiten gebracht door een account dat de naam Middle East Spectator draagt. In de documenten die betreffende account wereldkundig heeft gemaakt worden—let op—de Israëlische plannen om wraak te nemen op Iran voor de raketaanval van 1 oktober aangegeven. Mensen met kennis van zaken bettreffende dit soort documenten hebben bevestigd dat de gelekte documenten authentiek zijn. Het is niet duidelijk of de documenten gelekt dan wel gehackt zijn. Beiden zijn mogelijk. Het zou kunnen dat een bezorgde functionaris van een Amerikaanse geheime dienst het lekte met de hoop zodoende een wereldoorlog te voorkomen. Het is echter eveneens niet uit te sluiten dat een Iraanse geheime dienst met succes de Amerikanen heeft weten te hacken.

Het was informatie die aanvankelijk circuleerde in de gelederen van de zogenaamde five eyes. Dat zijn de inlichtingendiensten van de vijf witte Engelssprekende landen (Groot-Brittannië, de VS, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland). De inlichtingendiensten van deze vijf landen werken sinds het einde van de tweede wereldoorlog nauw samen. Wat opmerkelijk is is dat uit de naar buiten gekomen documenten valt af te leiden dat de VS zelfs onvoorwaardelijke bondgenoot Israël bespioneert. Wat bevestigt dat de VS letterlijk iedereen bespioneert. Niet alleen vijand, maar dus net zo goed vriend.

Publiekelijk houdt men zich rustig, maar het lekken van zulke gevoelige documenten zal bij de Israëlische autoriteiten ongetwijfeld tot grote woede hebben geleid. Want de zionistische entiteit stond op het punt om Iran dubbel en dwars terug te laten betalen voor de raketaanval van 1 oktober jongstleden. Nu de gewraakte documenten online zijn verschenen is inmiddels naar buiten gebracht dat Israël voorlopig afziet van een wraakactie, omdat Iran nu waarschijnlijk moeilijker verrast kan worden omdat het te veel weet.

Het zou natuurlijk zo maar kunnen dat de Amerikaanse inlichtingendiensten de documenten in kwestie bewust hebben laten lekken, om te voorkomen dat Israël zich voor 5 november (dag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen) gaat wreken op het land van de ayatollah´s. In dat geval kan de situatie in West-Azië ineens dusdanig gaan escaleren dat de VS zich gedwongen voelt om Iran te attaqueren, wat de verkiezingsuitkomst kan beïnvloeden op een manier die de speculantenoligarchie niet zint. Mochten de documenten bewust zijn gelekt door de inlichtingendiensten, dan lijkt het de VS dan toch gelukt te zijn om Israël in toom te houden. Want Netanyahu heeft blijk gegeven compleet lak te hebben aan de aanwijzingen en verzoeken vanuit Washington.

Iran heeft reeds aangegeven verwoestend terug te zullen slaan op een Israëlische aanval. Dat Teheran dat ook kan valt af te leiden aan twee eerdere raketaanvallen dit jaar. Iran bewees de meest beveiligde plekken van Israël te kunnen treffen, zo niet de meest beveiligde plekken ter wereld. Daarnaast, Iran staat niet alleen. Verschillende experts speculeerden dat Israël wel eens van plan zou kunnen zijn om de nucleaire faciliteiten van Iran te willen bombarderen. Reden voor Rusland om Israël serieus te waarschuwen, dat ze het beslist niet in hun hoofd moeten halen om te trachten om de nucleaire voorzieningen van Iran aan te vallen, omdat de gevolgen niet te overzien zouden zijn. Bovendien heeft Iran recentelijk het geavanceerde Russische raketafweersysteem S-400 mogen ontvangen. Tevens gaat het verhaal dat Teheran licenties heeft gekregen van Moskou om op eigen bodem de SU-35 en SU-30 gevechtsvliegtuigen te produceren.

Het huidige Israël is evident niet meer zo almachtig als het Israël van 1967. Zelfs de mensen die zich slechts laten informeren door het NOS Journaal moet het opgevallen zijn dat de IDF continu plekken in Gaza verschoont van Hamasstrijders, om vervolgens betreffende plekken opnieuw aan te vallen omdat Hamas er inmiddels weer is opgedoken, en dat Hamas raketten af blijft vuren op Israël. Zelfde verhaal in Libanon: in 1982 bereikte de IDF in vijf dagen Beiroet, maar heden ten dage heeft het nog niet of nauwelijks de grens met Libanon weten over te steken na weken van vechten. Bovenal schiet Hezbollah meer raketten dan ooit af op Israël.

Israël´s obsessie met wraak nemen kent geen grenzen. Het neemt niet slechts wraak op de ʽgewapende oppositieʼ, maar net zo goed op kritische journalisten en de VN. Zo heeft de IDF talloze journalisten vermoord in Gaza. Zelfs voor de VN heeft de zionistische entiteit geen respect, want het heeft de secretaris-generaal van de VN persona non grata verklaard en de VN vredesmcht in Zuid-Libanon aangevallen. Wetende hoe wraaklustig Israël is, is het afwachten hoe en wanneer het zich gaat wreken op boezemvriend de VS voor de gelekte documenten.

Doch het valt aan te nemen dat Israël zijn pijlen eerst zal richten op het land van de ayatollah´s. Dat zal eveneens de VS hoofdpijn bezorgen. Israël tracht de VS al langere tijd een oorlog tegen Iran in te rommelen. Iran heeft zoals gezegd aangetoond dat het Israël pijn kan doen. Na een verwoestende reactie van Iran op de te verwachte wraakactie van Israël zou de zionistische lobby de Amerikaanse politiek dusdanig onder druk kunnen gaan zetten dat politieke kopstukken zich gedwongen voelen om het Amerikaanse leger rechtstreeks in te zetten tegen de islamitische republiek. Zeker als de Donald in het Witte Huis resideert. Een kernoorlog zou dan wel eens heel dichtbij kunnen zijn, aangezien Rusland zich reeds achter Iran heeft geschaard en kermacht Israël en zijn zionistische lobby geobsedeerd zijn met het nemen van wraak.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Israël´s wraak (2)

Helene, Milton en Israël

Geplaatst op 19 oktober 2024 door Grapevine

Op 9 oktober werd de staat Florida getroffen door orkaan Milton. Dit terwijl de VS nog diep geschokt was vanwege hetgeen orkaan Helene had aangericht in de staten Florida, Tennessee, Georgia, North Carolina, South Carolina en Virginia eind september. Helene heeft de dood van 230 mensen op haar geweten en volgens sommige schattingen voor 200 miljard aan schade aangericht. Daar kwam een twee weken later Milton dus nog eens overheen. Wereldwijd de krachtigste tropische cycloon in 2024.

Tot grote teleurstelling van de slachtoffers blijkt de Amerikaanse overheid niet afdoende fondsen te hebben om de slachtoffers van Helene en Milton naar behoren bij te staan. Net zoals de Amerikaanse overheid niet in de buidel wenst te tasten om grote sociale problemen binnen de landsgrenzen op te lossen, zoals dakloosheid. Wel kan het blanco cheques verschaffen aan dubieuze regimes in Oekraïne en Israël om naar hartenlust oorlog te voeren.

Democratie betekent heerschappij van het volk. Maar of de Amerikaanse regering zichzelf ook ziet als het ultieme orgaan dat met de specifieke belangen van het Amerikaanse volk het beste voor heeft, blijkt beslist niet altijd uit haar daden. In de praktijk hebben Oekraïne en Israël veel meer prioriteit voor Washington DC dan de kiezers die het slachtoffer zijn van Helene en Milton of zij die creperen in de straten van steden als New York, Los Angeles en Seattle.

De oorlogen van beide hierboven genoemde landen die de VS en zijn vazalstaten zo hartstochtelijk steunen, verlopen overigens alles behalve voorspoedig. Volgens sommige bronnen heeft Oekraïne inmiddels reeds 750.000 gesneuvelde soldaten te betreuren. Militaire experts zeggen dat Oekraïne de oorlog allang niet meer kan winnen. Dat een totale Russische overwinning slechts een kwestie van tijd is. Het eens almachtig geachte Israël blijkt niet in staat Hamas laat staan Hezbollah te verslaan, ondanks dat het vele kopstukken van beide organisaties weet te vermoorden. Door het uitblijven van concreet militair succes schiet de IDF daarom maar uit frustratie baby’s door het hoofd en bombardeert ziekenhuizen.

De definitieve vernietiging van het grootste land ter wereld is een lang gekoesterde droom van de Westerse elites. Vooralsnog is iedere poging daartoe grandioos mislukt. Daar kwamen zowel Napoleon als Hitler op de harde manier achter. Wat eveneens meespeelt zijn de in Oekraïne aanwezige grondstoffen en mineralen. Senator Lindsey Graham gaf die beweegreden zelfs openlijk toe: “Ze zitten op $10 tot $12 biljoen aan kritieke mineralen in Oekraïne, ze zouden het rijkste land van heel Europa kunnen zijn. Ik wil dat geld en die bezittingen niet aan Poetin geven om met China te delen.”

De oorlog contra Rusland wordt binnen de Westerse wereld breed gedragen. Maar dat geldt niet noodzakelijkerwijs voor de oorlog die de zionistische entiteit voert. Desalniettemin lijkt het erop dat de VS langzaam zijn handen van zijn proxy in Oekraïne aan het aftrekken is, gezien het feit dat president Biden een bijeenkomst over Oekraïne te Ramstein (alwaar Zelensky zijn ʽoverwinningsplanʼ zou presenteren) afzegde, waarna vervolgens de ganse meeting werd afgelast.

Anders dan de oorlog in Oekraïne wordt de oorlog die Israël voert tegen de bevolkingen van Palestina en Libanon zelfs in het Westerse kamp zwaar bekritiseerd. Zo heeft de president van Frankrijk zelfs opgeroepen tot een wapenembargo tegen de zionistische entiteit. Er wordt wel steen en been geklaagd over hetgeen de orkanen Helene en Milton allemaal hebben aangericht onder de burgerbevolking van de VS, desalniettemin valt dat natuurlijk compleet in het niet vergeleken wat de zwaar door Washington D.C. gefinancierde ʽorkaanʼ Israël allemaal aanricht. Met als gevolg dat betreffende synthetische orkaan op zijn beurt weer een orkaan van kritiek over zich heen krijgt vanuit de ganse wereld.

De orkaan aan kritiek op Israël brengt de VS in een lastig parket, aangezien iedereen weet dat Israël slechts te keer kan gaan zoals het te keer gaat dankzij Amerikaanse steun. Washington bekritiseert Tel Aviv wel, maar blijkt een papieren tijger te zijn. In de praktijk lijkt het doodsbang te zijn om een wapenembargo in te stellen. Deze gang van zaken ondermijnt tevens het gezag van de VS, want als de VS daadwerkelijk het machtigst land op aard is wordt er geredeneerd, waarom danst het dan zo naar de pijpen van de zionistisch entiteit en niet andersom?

Er is momenteel een discussie gaande of de orkanen Helene en Milton al dan niet synthetisch waren: afgevaardigde Marjorie Taylor Greene vond het erg toevallig dat voornamelijk gebieden waar veel republikeinse kiezers wonen zijn getroffen, zo kort voor de presidentsverkiezingen. De moderne wetenschap zou namelijk in staat zijn om het weer dusdanig te manipuleren dat er rampen ontstaan. Van deze wetenschap zouden de democraten misbruik gemaakt hebben om de republikeinen een loer te draaien. Complete onzin volgens president Biden. Wat we wel zeker weten is dat ʽorkaanʼ Israël synthetisch is en dus uit de wereld geholpen kan worden. Graag zouden we zien dat de VS net zo gul was voor als Israël als de slachtoffers van Israël en net zo gierig voor Israël als de slachtoffers van de orkanen Helene en Milton.

Het was in 1967 totaal ondenkbaar, maar tegenwoordig wordt zowel door vriend als vijand steeds vaker hardop de vraag gesteld of de staat Israël wel zal overleven. De tijd dat de Palestijnen slechts met kiezelsteentjes gooiden naar de IDF is echt voorbij. Net zoals Helene en Milton weliswaar gigantisch veel schade aanrichtten maar uiteindelijk toch uitgeraasd raakten.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Helene, Milton en Israël

Diddy

Geplaatst op 12 oktober 2024 door Grapevine

Het was rapfenomeen Biggie Smalls die Sean Combs Diddy begon te noemen (naar een aapje uit het videospel donkey kong), om hem te treiteren. Oftewel, Biggie schold Combs tijdens een ruzie uit voor Diddy. De ruzie ontstond omdat Biggie zich niet gehouden zou hebben aan het wurgcontract waarmee Combs hem uitbuitte. Na de dood van Biggie ging Combs zichzelf Puff Diddy noemen, als eerbetoon aan zijn overleden artiest. Waarschijnlijk had hij er totaal geen weet van dat hij zichzelf vernoemde naar een aapje. Nu Combs van zijn voetstuk is gevallen worden er op de sociale media allerlei grapjes gemaakt refererend aan het aapje Diddy Kong…

De geruchten waren er natuurlijk altijd al. Want zonder overdrijven, al decennia doen de meest bizarre verhalen de ronde, over hetgeen achter de schermen plaatsvindt in de muziekindustrie. Sterker nog, er zijn bibliotheken vol over geschreven. Er waren zelfs insiders die zich erop toelegden om aan de buitenwereld uit de doeken te doen wat er binnenskamers plaatsvond. Beroemde voorbeelden daarvan zijn Professor Griff van Public Enemy, Katt Williams en Jaguar Wright. Professor Griff heeft jarenlang workshops gegeven waarin hij satanische rituelen en misbruik in de popmuziekindustrie in het algemeen maar in de rapmuziekindustrie in het bijzonder op een rijtje zette. Met name iconen als Jay Z, Beyonce en Diddy werden daarbij niet gespaard. Het makkelijkste was dan om te zeggen dat figuren à la Griff complete gekken zijn met een rijke fantasie. Want het echt harde bewijs werd immers nimmer geleverd. Anderzijds, de geruchten bleven hardnekkig aanhouden. Want waarom werden karakters als Griff niet aangeklaagd wegens smaad?

Diddy was een succesvolle Zwarte zakenman waar veel (Zwarte) jongeren zich aan optrokken. Er werd weliswaar over hem geroddeld, maar waarom zou het grote publiek die wilde verhalen geloven? Waarschijnlijk waren die mensen gewoon jaloers. Zeker nu zijn carrière recentelijk weer nieuwe hoogtepunten had bereikt. Zo was zijn laatste album (The Love Album: Off The Grid) tot album van het jaar verkozen en verkreeg hij uit handen van burgemeester Adams de sleutel van de stad New York overhandigd.

Alles veranderde toen een video uit 2016 wereldkundig werd gemaakt waarop te zien is dat Diddy zijn toenmalige vriendin Cassie Ventura mishandelt op de gang van een hotel. Ventura had Diddy er eerder van beschuldigd haar te hebben mishandeld, maar dat werd door de goegemeenschap met een korreltje zout genomen (een rancuneuze ex). De beelden bewezen echter dat ze toch gelijk had. Naar aanleiding van het harde bewijs dat nu op tafel was gekomen traden ineens talloze andere vrouwen en mannen naar voren die aangaven door Diddy onjuist bejegend te zijn, met name op zogenaamde freak off parties.

Vooral mevrouw Jaguar Wright praat al jaren over hetgeen achter de schermen geschiedt in de entertainmentindustrie. Zoals (kinder) misbruik, mishandelingen, moorden (Aaliyah) en orgies, hetgeen op de gevoelige plaat zou zijn vastgelegd, zodat mensen daarmee achteraf gechanteerd konden worden. Ze werd echter slechts in kleine kring serieus genomen. Echter, sinds allerlei slachtoffers naar buiten zijn getreden is de status van Jaguar Wright enorm gestegen. Want blijkbaar is ze toch geen geestelijk gestoorde vrouw met een dikke duim waaruit ze sterke verhalen zuigt. Waarmee ze tevens ineens gemetamorfoseerd is van een gekkie tot een levensgevaarlijke klokkenluider. Jaguar Wright lijkt belastende verhalen te hebben over de ganse artiestenwereld van (Zwart) Amerika, en daarbuiten. Want eveneens politici en leden van koninklijke families zouden hebben geparticipeerd. Naar eigen zeggen staat er daarom momenteel een prijs van $500.000 op haar hoofd.

Anderzijds zijn er ook mensen die suggereren dat Diddy het laatste slachtoffer is van een samenzwering tegen succesvolle Zwarte mannen: Zwarte miljardairs, of in ieder geval Zwarte celebrities op weg zijnde om miljardair te worden, zouden op een hitlist staan van witte racisten. Zo zouden ze eerder op o.a. Michael Jackson en Bill Cosby hebben gejaagd. Diddy zou onder meer aan de beurt zijn omdat hij eens geopperd heeft een politieke partij op te willen richten voor Zwart Amerika.

Probleem met bovenstaande theorie is dat naast de vele naar buiten getreden getuigen de FBI in de huizen van Diddy keihard belastend materiaal heeft aangetroffen, zoals videobeelden, maar evenzo honderden dildo´s en flessen baby olie. Los daarvan zijn er ook steeds meer aanwijzingen dat Diddy achter de moorden van zowel 2Pac Shakur als Biggie Smalls zit.

Anderzijds is er eveneens op gewezen dat Diddy weliswaar kwaad heeft gedaan, maar dat zelfs Diddy slechts een radertje was in een grotere machine die reeds bestond lang voordat Diddy beroemd werd. Zo wees Jaguar Wright erop dat er een tunnel liep van Diddy´s huis naar het huis van pornomagnaat Hugh Hefner, alwaar de meeste ongein plaats zou hebben gevonden waarvan Bill Cosby werd beschuldigd. Dat was lang voor Diddy´s tijd. Niemand minder dan Diddy´s vroegere aartsrivaal Suge Knight heeft vanuit de gevangenis de media opgezocht om aan te geven dat er achter Diddy veel machtigere figuren staan die Diddy bovendien geleerd hebben te handelen zoals hij heeft gehandeld. Knight gaf aan dat dan met name gedacht moet worden aan figuren als Jimmy Iovine, Clive Davis, Russell Simmons en Andre Harrell. Bovendien zou Diddy aanvankelijk zelf slachtoffer zijn geweest alvorens hij op kon klimmen in de hiërarchie en zelf dader werd. Wel vroeg Suge zich af of Diddy lang genoeg zou blijven leven om dat grotere verhaal wereldkundig te maken. Aldus raakte Diddy mooi in de aap gelogeerd.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Diddy

Israël´s wraak

Geplaatst op 5 oktober 2024 door Grapevine

Grote vreugde brak er onlangs uit bij een ieder die de zionistische zaak een warm hart toedraagt. De IDF is er namelijk in geslaagd om Nasrallah—de leider van Hezbollah—uit de weg te ruimen. Daar slaagde het in door het ondergrondse bunkercomplex waar het hoofdkwartier van Hezbollah was gezeteld te bombarderen met liefst 85 (!) Amerikaanse bunkerbuster bommen van 900 kg per stuk. Naast Nasrallah hebben de Israëli´s ook verschillende andere kopstukken weten te elimineren van de door Iran gesteunde organisatie. Deze moordpartijen werden ingeluid met de explosie van duizenden piepers die met name gebruikt werden door het middenkader en die duizenden mensen hebben verminkt en verschillenden gedood. Er wordt algemeen vanuit gegaan dat de mossad hierachter zit. De zionistische entiteit had binnen een paar weken dus een aantal mokerslagen uitgedeeld aan de aartsvijand ten noorden van de grens. Het leek er voor de buitenwacht op dat Hezbollh onthoofd was en het Israël van Netanyahu toch op weg was om aan het langste eind te trekken. Want los van hun acties in Libanon bombardeerden ze in de tussentijds Gaza, Syrië en Jemen. Israël leek zijn aureool van onoverwinnelijkheid weer te hebben heroverd.

Zo gaf Netanyahu nadat de IDF en de mossad keihard toegeslagen hadden in Libanon, acte de presence bij de VN. Aangezien de man in grote delen van de wereld gezien wordt als een oorlogsmisdadiger die zich schaamteloos schuldig maakt aan genocide, maakten vele diplomaten zich uit protest uit de voeten toen hij aanstalte maakte om zijn speech te doen aanvangen. Netanyahu schilderde Israël af als een vreedzaam, humaan land dat niets liever wil dan vrede. Ware het niet dat het omringd wordt door barbaarse vijanden die niet voor rede vatbaar zijn en slechts uit zijn op de vernietiging van de staat Israël. Daardoor zou Israël gedwongen worden om zichzelf te verdedigen (de bedenkelijke rol die Israël zelf speelt buiten beschouwing latend). Anderzijds zette Netanyahu een hele grote mond op. Zo werd Iran afgeschilderd als de grote boeman en gewaarschuwd het vooral niet in hun hoofd te halen om Israël aan te vallen: “Als u ons aanvalt, zullen wij u terugslaan. Er is geen plaats—er is geen plaats in Iran—die de lange arm van Israël niet kan bereiken. En dat geldt voor het hele Midden-Oosten.”

Maar is de zionistische entiteit echt zo onaantastbaar als Netanyahu de wereld tracht te doen geloven? Op het moment dat de premier van Israël terugkeerde van zijn bezoek aan de VN te New York wisten de Houthi´s het Ben-Gurion vliegveld te Tel Aviv te raken met een raket. Al beweert Israël dat het betreffende raket onderschept heeft. Maar of de raket in kwestie nu wel of geen doel getroffen heeft, dit soort aanvallen zorgen voor een groeiend gevoel van onveiligheid bij de bevolking. Hetgeen steeds meer Israëli´s ertoe brengt om te emigreren. Zo´n 25% van de Israëli´s overweegt al om de biezen te pakken. De Israëlische regering heeft er dus belang bij om vrede te stichten, anders zou het op termijn wel eens kunnen verdwijnen. Niet eens noodzakelijkerwijs vanwege een militaire nederlaag, maar simpelweg omdat de laatste inwoner op een gegeven moment vertrokken is en het licht heeft uitgedaan.

Nadat de leiding van Hezbollah was vernietigd was het aftellen tot de aanvang van het grondoffensief van de IDF om een bufferzone te creëren in Zuid-Libanon. De Westerse media rapporteert weinig over het verloop van die invasie, maar de informatie die we via andere kanalen doorkrijgen is dat de IDF vooralsnog geen deuk in een pakje boter slaat tegen Hezbollah. Daarnaast zijn de raketaanvallen op Noord-Israël geïntensiveerd, terwijl de bedoeling was om die aanvallen te stoppen zodat de 63.000 geëvacueerde Israëli´s weer terug zouden kunnen keren naar hun woonplaatsen. Voor het Israëlische moreel was de onthoofding van de Hezbollah-top geweldig, maar het militaire effect is vooralsnog twijfelachtig, want Israël kan nog steeds Hezbollah niet verslaan, noch kan het hun raketaanvallen stoppen.

De invasie van Libanon heeft evenzo Iran getriggerd, want het land van de ayatollahs maakte van de gelegenheid gebruik om die lang verwachte wraak op Israël te nemen. Honderden raketten werden afgeschoten richting de Levant. Volgens Netanyahu en Biden zijn vrijwel al die raketten uit de lucht gehaald en is er nauwelijks schade aangericht. Omgekeerd beweert Iran weer dat 80% van hun raketten doel heeft getroffen. Wie heeft er gelijk? Om het moreel op peil te houden moet Israël wel liegen over de effecten van de Iraanse raketaanval. Feit is dat er beelden zijn verschenen op de sociale media waaruit blijkt dat veel raketten wel degelijk zijn ingeslagen. Pijnlijkste van alles is de vernietiging van de militaire luchthaven Nevatim, de best beveiligde plek op aarde. Zoveel als twintig F-35 straaljagers zouden vernietigd zijn. Er zijn satellietbeelden vrijgegeven die een beschadigde hangar tonen. Hetgeen inhoudt dat de beroemde iron dome een papieren tijger is wat een land als Iran betreft. Als Iran Nevatim kan vernietigen, dan kan Iran letterlijk iedere plek in Israël met de grond gelijk maken.

Israël moet zich wreken. Want het ontleent zijn bestaansrecht aan het angst inboezemen bij zijn vijanden. Het idee is dat angst de vijanden van Israël in hun lot zal doen berusten. Dat beeld van een onaantastbaar Israël leek de afgelopen weken weer enigszins hersteld te zijn. Tegelijkertijd beseft het dat het geen conventioneel verweer heeft tegen Iraanse raketaanvallen. Heel lastig.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Israël´s wraak

De Nijlvalleiconferentie

Geplaatst op 28 september 2024 door Grapevine

In 1974 werden Afrikaanse egyptologen voor het eerst uitgenodigd op een bijeenkomst van geleerden om hun visie wereldkundig te maken. Hun kijk op de etniciteit van de oude Egyptenaren stond haaks op die van de mainstream egyptologie. Echter, de grootste Westerse en Arabische egyptologen bleken geen weerwoord te hebben op de argumenten die naar voren werden gebracht: dr. Cheikh Anta Diop domineerde het Caïro symposium. Uit wraak wordt zijn werk tot op de dag van vandaag of genegeerd of op oneigenlijke grond met de grond gelijkgemaakt. Zo schreef Jason Thompson een monumentale driedelige geschiedenis van de egyptologie. Het werk van egyptologen van over de hele wereld wordt erin bediscussieerd, inclusief de Arabische wereld. Maar over de Zwarte geleerden die Egypte hebben bestudeerd rept hij letterlijk geen woord.

Naar aanleiding van hoe de mainstream egyptologie met Zwarte geleerden omgaat gingen er stemmen op dat Zwarte geleerden hun eigen conferenties moesten gaan organiseren waarin ze het oude Egypte bediscussiëren. Te meer omdat de mainstream eurocentrische wetenschap een dode wetenschap was. Het ontkende de Afrikaanse oorsprong van de Egyptische beschaving en werd daardoor gedwongen in cirkels te redeneren, om zodoende de leugen in stand te houden. Het gevolg was dat de eurocentrische egyptologie weinig nieuws meer te melden had en dus getypeerd kon worden als een dode wetenschap. Een afrikaansgecentreerde benadering was daarom noodzakelijk, om de egyptologie nieuw leven in te blazen, al was het maar omdat men vanuit een andere invalshoek andere dingen zou gaan zien, waardoor de wetenschap verder geholpen kon worden. Daarom werd gemeend dat nu eens de beste afrikaansgecentreerde wetenschappers en geleerden bijeen moesten komen om hun kennis en ideeën uit te wisselen.

De Bennu studiegroep te Atlanta o.l.v. dr. Charles Finch en Larry Williams besloot in 1983 gehoor te geven aan betreffende stemmen en de taak op zich te nemen om de Nile Valley Conference te organiseren, welke van 26-30 september 1984 gehouden werd op Morehouse College te Atlanta. Co-sponsoren waren dr. Mwalimu Imara, dr. Ivan Van Sertima en dr. Lawrence E. Carter, met de instituten waaraan zij verbonden waren.

Doch het organiseren van een dergelijke conferentie bleek uit onverwachte hoek veel kwaad bloed te zetten. Want al snel ontstonden er twee kampen. De organisatoren wilden van dr. Cheikh Anta Diop het middelpunt van de conferentie maken. Want hij was het immers die in 1974 de beste eurocentrische egyptologen ter wereld met hun mond vol tanden liet staan. Anderen vonden echter dat dr. Yosef A.A. ben-Jochannan het middelpunt zou moeten zijn, want hij was het die het meest gedaan had om bekendheid te verschaffen aan de geschiedenis van het oude Egypte onder Zwarte Amerikanen. Bovendien was hij degene die als eerste opriep om een conferentie te organiseren om afrikaansgecentreerde geleerden bijeen te brengen om hun kennis over het oude Egypte te delen. Wat ook meespeelde is dat dr. Diop met een witte vrouw was getrouwd, hetgeen door bepaalde elementen in de Zwarte Amerikaanse gemeenschap gezien werd als hoogverraad, Diop´s onvergelijkbaar grote bijdrage aan het terugvorderen van de klassieke geschiedenis van Afrika ten spijt. Echter, toen het duidelijk werd dat toch dr. Diop het middelpunt zou worden, trachtte de dr. Ben factie de conferentie te doen ontsporen, hetgeen tot een onsmakelijke situatie leidde die nog jaren door zou etteren binnen de afrikaansgecentreerde intelligentsia.

Een ander punt van discussie was de plaats van witte geleerden. De organisatoren hadden ook progressieve witte geleerden uitgenodigd zoals Martin Bernal en Bruce Williams, vanuit het idee dat eenieder die relevant werk had geleverd en bereid was het te bespreken met Zwarte mensen, met open armen ontvangen diende te worden. Terwijl anderen weer van mening waren dat het schrijven van de geschiedenis van Afrika slechts voorbehouden is aan Zwarte geleerden. Maar organisator dr. Charles Finch hield voet bij stuk en bracht de grootste geesten, ongeacht etnische afkomst, bijeen. De venijnige weerstand hiertegen uit bepaalde hoek ten spijt.

Uiteindelijk werd dr. Diop wel als een held onthaald in Zwart Amerika. Het was vanwege de politieke situatie in zijn geboorteland Senegal moeilijk om hem in de VS te krijgen. Want de Franse en Senegalese geheime diensten loerden hem omdat hij gezien werd al een gevaar voor de status quo. Zo werden er telefoongesprekken en zelfs een vliegtuigvlucht gesaboteerd. Tot op het laatste moment was het heel spannend, maar middels een list is het toch gelukt om de man veilig en wel naar de VS te halen. Dr. Diop gaf in de VS tien lezingen en deelde belangrijke informatie die nieuw was voor de (Zwarte) intelligentsia in de VS. Het was tevens de eerste maal dat dr. Diop in de VS was, maar hij zou nadien nog meerdere malen uitgenodigd worden om lezingen te geven.

De Nile Valley Conference heeft als erfenis opgeleverd een niet eerder vertoonde publieke interesse voor de beschavingen van de Nijlvallei en hun impact op de wereldbeschaving vanuit een afrikaansgecentreerd perspectief. Hetgeen er weer toe bijdroeg dat een reeks scholen en universiteiten hun curricula gingen aanpassen. Al wekte deze ontluikende revolutie in het (hoger) onderwijs ook een heftige tegenreactie op. Toen helder was geworden dat mensen in het onderwijs bereid waren te luisteren naar afrikaansgecentreerde geleerden, sloegen rechtse instituties de handen ineen om een ongekend heftige tegenreactie te financieren. Feit blijft desalniettemin dat er heden meer mensen dan ooit zijn die weet hebben van een andere kijk op de geschiedenis.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De Nijlvalleiconferentie

De zaak tegen de Uhuru Movement

Geplaatst op 21 september 2024 door Grapevine

Op het legendarische album Let´s get Free van rapgroep Dead Prez zijn de tracks Wolves en Police State te horen. Op betreffende nummers zijn delen van speeches te beluisteren van een activist. Maar het was een andere dan waarmee het publiek bekend was. Waar public Enemy en andere acts meer dan eens het stemgeluid van Malcolm X, Louis Farrakhan of dr. Abdul Khalid Muhammad ten gehore brachten, koos Dead Prez voor Omali Yeshitela, de voorzitter van de APSP (African People’s Socialist Party), welke organisatie op haar beurt de Uhuru beweging leidt.

De APSP ontstond in 1972 na een fusie van drie Black Power organisaties. Dit was de tijd van de COINTELPRO, de nietsontziende oorlog die de FBI voerde tegen Zwarte organisaties. Menig leider van de Black Power beweging werd zonder pardon vermoord, talloze anderen belandden in de gevangenis en weer anderen wisten op tijd te vluchten. Eveneens Omali Yeshitela werd in die atmosfeer tot vijf jaar gevangenisstraf veroordeeld in de jaren ´60. Yeshitela leidde indertijd een organisatie genaamd JOMO, welke de krant the Burning Spear uitgaf. Deze organisatie zou dus uiteindelijk samen met twee andere organisaties fuseren tot APSP. Sinds de oprichting van de APSP is Omali Yeshitela voorzitter, en the Burning Spear wordt tot op de dag van vandaag uitgegeven. Waarmee het de enige Black Power publicatie uit de jaren ´60 is dat tot op de dag van vandaag bestaat. De doelen van de APSP zijn de Black Power beweging levend houden, opkomen voor de talloze Afrikanen die opgesloten zitten door de counterinsurgency en een wereldwijde relatie ontwikkelen met Afrikanen. Alhoewel APSP Pan-Afrikanisme nastreeft is haar einddoel een socialistische revolutie geleid door de Afrikaanse arbeidersklasse.

De Uhuru Movement zag evenzo in 1972 het levenslicht. Uhuru betekent vrijheid in het Swahili. De Uhuru Movement streeft vergelijkbare doelen na als de APSP, maar is meer een overkoepelende organisatie. Nauw verbonden met Uhuru is de USM (Uhuru Solidarity Movement), bestaande uit witte leden. Deze USM stelt ten eerste dat ze onder het leiderschap van de APSP vallen, dat ze een strategisch front zijn van de Zwarte bevrijdingsbeweging in de witte gemeenschap. Verder vergaren ze fondsen voor de APSP en trachten ze binnen de witte gemeenschap een draagvlak te creëren voor reparations voor Zwarte mensen. Prominente leden van USM zijn voorzitter Jesse Nevel en mevrouw Penny Hess.

Wat wil het geval? Omali Yeshitela, Jesse Nevel, Penny Hess en Gazi Kodzo (ex-lid van APSP die nu een organisatie genaamd Black Hammer Party runt) zijn onlangs veroordeeld omdat ze zich in zouden hebben gezet voor de belangen van Rusland. Al zijn ze wel vrijgesproken van het zwaardere vergrijp het optreden als agent van een buitenlandse overheid. Tegen de veroordeling gaan ze wel in hoger beroep. Feit is dat zij zich in de loop der jaren fel uitgesproken hebben tegen het beleid van de Amerikaanse regering, zowel in het binnen-als buitenland. Zoals racistisch politiegeweld en het daaraan gelieerde prison-industrial-complex. Doch eveneens de imperialistische oorlogen en subversieve acties die de VS in den vreemde voert. Ook de Nederlandse overheid hebben ze bekritiseert, bijvoorbeeld toen het anti-zwarte piet activisten opsloot. Net zoals de proxy-oorlog die de VS en haar vazalstaten momenteel tegen Rusland voeren in Oekraïne totaal niet gewaardeerd wordt door Uhuru. De FBI zag daar klaarblijkelijk kansen om juridisch af te rekenen met hen.

Om de gewenste uitkomst te faciliteren heeft de Amerikaanse overheid miljoenen aan belastinggeld gespendeerd en honderden FBI-agenten en ambtenaren op de been gebracht. Zo werd er van UHURU 13 terabytes aan data gestolen, hetgeen gelijk is aan 2,5 miljoen boeken aan informatie. Daarnaast werden er veertien getuigen opgetrommeld, waarvan er twaalf FBI-agenten waren. Twee ervan waren deskundigen. Opmerkelijk genoeg moesten deze deskundigen toegeven dat ze geen weet hadden van de zaak tegen Uhuru en konden ze zich niet meer herinneren hoeveel de overheid ze betaald hadden om te getuigen. Verder beweerde de overheid dat alles waar Uhuru voor stond, hen ingefluisterd was door de Russen. Dus hun streven naar reparations en de ontmaskering van en de strijd tegen de genocide van Afrikanen, zou hen allemaal voorgekauwd zijn door de Russen. Uhuru hield echter vol dat ze slechts voor de belangen van Zwarte mensen vochten, niet voor Rusland. De jury ging daar dus in mee.

Het is daarom des te opmerkelijker dat een beroemde geëngageerde rapper als Chuck D de handen ineen heeft geslagen met de Amerikaanse overheid. Terwijl op hetzelfde moment betreffende overheid een organisatie kapot tracht te maken die voor praktisch hetzelfde staat als hetgeen Chuck D jarenlang voor stond. Want Chuck ageerde ook fel tegen racistisch politiegeweld en pleitte ook voor reparations. Dit was het moment to fight the power, om steun te betuigen aan de Uhuru Movement.

Uhuru heeft trouwens ook steun uit onverwachte hoek ontvangen. Niet omdat betreffenden het noodzakelijkerwijs eens zijn met de doelstellingen van Uhuru, maar vanwege het met voeten van de overheid van het voor vele Amerikanen als heilig beschouwde vrijheid van meningsuiting. Zo mocht Omali Yeshitela eerder dit jaar zijn verhaal doen bij de welbekende witte, rechtse talkshowhost Tucker Carlson. Carlson gaf aan dat “zelfs al bent u schuldig aan hetgeen ze u beschuldigen, u bent niet schuldig aan enige misdaad, want u wordt niet beschuldigd van het plegen van geweld of diefstal. U wordt beschuldigd van het hebben van de verkeerde mening. Of mis ik iets?”

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De zaak tegen de Uhuru Movement

De nieuwe Thomas Sankara? (2)

Geplaatst op 14 september 2024 door Grapevine

In 2011 werd toenmalig president van Ivoorkust Laurent Gbabo met grof geweld uit zijn ambt gezet door Frankrijk en de VS. Op Gbabo viel zeker het één en ander op-en aan te merken. Maar wat voor hem pleitte is dat hij af wilde rekenen met de CFA. Dit was tegen het zere been van Frankrijk dat haar leger inzette om Gbabo uit zijn ambt te zetten en te vervangen voor IMF-beambte Alassane Ouattara.

Hiermee werd voor de zoveelste maal aangetoond dat de (voormalige) Franse koloniën geen soevereine staten zijn. Het Westen maakt momenteel heel veel lawaai over Rusland dat zo maar een soeverein land binnengevallen zou zijn, maar het doet in feite continu hetzelfde en kwam er tot voor kort altijd mee weg. Waar bleef bijvoorbeeld het sanctiepakket tegen de VS en het opsporingsbevel van het ICC voor George Bush junior nadat gebleken was dat de VS Irak op oneigenlijke gronden terug het stenen tijdperk in had gebombardeerd?…

Op 30 september 2022 zette kapitein Ibrahim Traoré de zittende president Paul-Henri Sandaogo Damiba af en werd op 10 oktober 2022 officieel beëdigd als staatshoofd. Gezien Traoré´s jeugdige leeftijd, achtergrond in het leger en de rang van kapitein werden er als snel parallellen getrokken tussen hem en Thomas Sankara, de legendarische president van Burkina Faso uit de jaren ´80 die hard op weg was zijn land mee te stuwen in de vaart der volkeren. Helaas werd ook hij pootje gelicht door Frankrijk.

Een probleem dat de regering Traoré moet oplossen is de chaos die de door het Westen gefinancierde islamitische terroristen veroorzaken. Maar dat blijkt lastig te zijn. Vooral omdat vele wapens die het Westen naar Oekraïne heeft gestuurd op blijken te duiken in Afrika onder de gelederen van islamisten. De vraag is dan, komen die wapens daar onbedoeld middels corrupte Oekraïense tussenhandelaren, of is het doelbewust beleid van het Westen om een deel van de wapen voor Oekraïne door te sluizen naar andere brandhaarden waar het Westen belangen heeft? Opmerkelijk is dat de Nigeriaanse autoriteiten vergelijkbare beschuldigingen hebben geuit.

Los van de strijd tegen de islamisten heeft Traoré het één en ander trachten te ondernemen om de economie van zijn land in de lift te krijgen. Zo heeft hij vernieuwingen aangebracht in de mijnbouw, verwerkingsfabrieken opgezet voor landbouw-en minerale producten (bijvoorbeeld een tomatenverwerkingsfabriek en een goudraffinaderij), en bovenal coöperatief ondernemerschap gepromoot. Het hoogtepunt zou dan zijn de lancering zijn van de Burkindlim in hoofdstad Ouagadougou op 2 augustus jongstleden. Het is de eerste staatsbank van het West-Afrikaanse land. Het is de bedoeling dat deze schatkistbank fondsen gaat verschaffen voor ontwikkelingsprojecten. Tevens symboliseert het een grootse toewijding om de economische soevereiniteit van Burkina Faso te waarborgen en de financiële infrastructuur te verbeteren. Met name middels de goudraffinaderij wordt verwacht in de toekomst meer geld te kunnen verdienen aan de groeiende goudsector van het land. Hier bovenop is er evenzo een mijnafvalverwerkingsinstallatie geopend met in Burkina Faso ontwikkelde technologie. De bedoeling is dat betreffende installatie de hoeveelheid afval bij de mijnbouw gaat minimaliseren maar wel zoveel mogelijk ruwe grondstoffen uit de mijnen zal onttrekken.

Vooralsnog lijkt het er dus op dat hetgeen Traoré op economisch gebied initieert vruchten af zal gaan werpen. Als kanttekening moet hier wel bij geplaatst worden dat hij eveneens braaf zijn handje is blijven ophouden bij het IMF. Hij heeft zelfs een nieuwe lening van het beruchte Bretton Woods instituut van $305 miljoen aanvaard in ruil voor structurele hervormingen.

De anti-Franse sentimenten waren al groot te lande, maar nadat Frankrijk op een gegeven moment geen wapens meer wilde leveren aan Burkina Faso, terwijl het wel wapens bleek te kunnen leveren aan Oekraïne, volgde er een conflict dat een breuk met voormalige kolonisator Frankrijk bespoedigde. Sindsdien zijn er talloze pogingen ondernomen vanuit Parijs om de regering Traoré met geweld omver te werpen. Volgens sommige bronnen zijn er zoveel als zestien couppogingen ondernomen. Want Frankrijk heeft er natuurlijk alle belang bij om een voorbeeld te stellen, zoals het dat in 2011 deed met Laurent Gbabo.

Traoré heeft ondertussen de banden aangehaald met een aantal landen zoals Iran, Turkije, Venezuela en andere BRICS-landen, doch tot groot ongenoegen van Frankrijk eveneens Rusland. Zo zijn er inmiddels reeds verschillende overeenkomsten getekend tussen Burkina Faso en Rusland, bijvoorbeeld “een memorandum van overeenstemming voor de bouw van een kerncentrale”, hoewel dat laatste voorlopig symbolisch blijft. Burkina Faso heeft ook geprofiteerd van de levering van 25.000 ton Russische tarwe. Eveneens zijn er Russische militairen gearriveerd, om “de veiligheid van de leider van het land, Ibrahim Traoré, en het Burkinese volk te waarborgen tegen terroristische aanslagen”. De praktijk heeft echter uitgewezen dat ook de Russen moeite hebben met het bestrijden van islamisten in de Sahel, maar wellicht dat ze wel in staat zijn Traoré te verschonen van succesvolle staatsgrepen.

Een jaar of tien geleden zou Parijs ongetwijfeld genadeloos hard in gegrepen hebben in Burkina Faso en de andere Afrikaanse landen die Frankrijk de deur hebben gewezen. Maar door veranderingen op het geopolitieke schaakbord blijkt het nu wel degelijk mogelijk om met succes bepaalde gewaagde zetten te ondernemen, al is de strijd natuurlijk nog niet helemaal gestreden. Mede omdat Rusland de helpende hand uit is gaan steken en het Westen de handen vol heeft aan Oekraïne kan een aantal Afrikaanse landen, waaronder het Burkina Faso van Traoré, het Westerse VOC-kolonialisme juk afschudden.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De nieuwe Thomas Sankara? (2)

Fight the power or believe the hype?

Geplaatst op 7 september 2024 door Grapevine

“I got a letter from the government the other day/ I opened and read it, it said they were suckers/ They wanted me for their army or whatever/Picture me givin’ a damn, I said, “Never”/Here is a land that never gave a damn /About a brother like me and myself because they never did” rapte Chuck D van Public Enemy in Black Steel In the Hour of Chaos in 1988. Dat was in die dagen een nogal ongebruikelijk statement voor een rapper. Indertijd stonden rappers bij het grotere publiek bekend om hun infantiele teksten. Public Enemy zette dat beeld compleet op zijn kop door het eigenlijk alleen maar over politiek te hebben. Geïnspireerd door Public Enemy en KRS ONE braken er sindsdien vele rap acts door die serieuzere content uitbrachten, waardoor Hip-Hop kon afrekenen met het label kinderlijk. Want tot verbazing van bepaalde platenbazen bleek Hip-Hop met een boodschap wel degelijk te verkopen.

Maar je kan het ook omdraaien: PE werd wellicht groot ondanks hun politieke boodschap. Omdat Chuck D een rapper was van de buitencategorie en hij tevens werd voorzien van revolutionaire beats waarvan gesmuld werd, accepteerde de doelgroep het dat PE een politieke boodschap verkondigde. Of zoals Chuck D het zelf zei: “We geven ze wat ze willen en dat zijn dope beats, maar dat vermengen we met een boodschap die ze nodig hebben.” Toen de (Zwarte) jeugd daadwerkelijk naar ze ging luisteren, greep PE de kans om ze te wijzen op leiders die ze konden volgen, mensen die hen wegwijs konden maken hoe ze met problemen als racisme en achterstelling om moesten gaan, zoals Louis Farrakhan (Farrakhan´s a prophet, I think you oughta listen to!) en wijlen Malcolm X. Tevens figuren die gehaat en gevreesd werden door het Amerikaanse establishment. Of zoals Chuck D het establishment typeerde: the powers that be. Omdat PE een boodschap verkondigde die bij the powers that be slecht viel gingen er bizarre verhalen over de groep de ronde doen in de media. Hierop drukte Chuck D zijn fans op het hart: Don’t believe the hype…

Anderzijds is culturele dominantie erg belangrijk voor de Anglo-Amerikaanse powers that be, Zbigniew Brzezenski wijst daar ook op in zijn boek The Grand Chessboard. O.a. Amerikaanse popmuziek werkt als een magneet op met name jongeren over de ganse wereld. Hetgeen de VS de kans geeft de wereld te domineren zonder wapens. In die geest stuurde de Amerikaanse overheid in de jaren ’50 en ’60 jazzmuzikanten de wereld over om de propagandastrijd te beslechten met de Sovjet-Unie. De VS trachtte zichzelf aan de wereld op te dringen als wereldmacht, en deed dat onder het mum van het verspreiden van democratie en mensenrechten. Dat werkte echter averecht aangezien overal het vingertje terug werd gewezen met de boodschap dat de manier hoe de VS met Zwarte Amerikanen omging liet zien hoe het daadwerkelijk over democratie en mensenrechten dacht.

Aldus kwam de VS met zgn. Jazz ambassadeurs om het negatieve beeld dat in den vreemde van de VS heerste te herstellen. Het State Department trommelde een reeks beroemde jazzmusici op zoals Louis Armstrong, Dizzy Gillespie, Dave Brubeck, Benny Goodman en Duke Ellington. Vervolgens lieten betreffende musici zich naïef voor het karretje spannen van het Anglo-Amerikaanse imperium om te gaan touren in Oost-Europa, Azië en Afrika. Om het beeld weg te nemen dat de VS een racistische samenleving was.

Terug naar Chuck D. Het is al een tijdje de vraag of de man nog wel toegewijd is om the powers that be te bestrijden. Zo prees hij na het overlijden van warmonger Colin Powell de voormalige chef van staven en minister van BuZa (die de VN voorloog om een oorlog te rechtvaardigen) de hemel.

Maar ook de huidige Amerikaanse regering werkt momenteel mee aan genocide door onvoorwaardelijk de staat Israël te voorzien van wapens waarmee vervolgens tienduizenden mensen worden gedood en verminkt in Gaza. De VS zou die genocide vrij eenvoudig kunnen stoppen middels een wapen embargo, ware het niet dat de Amerikaanse regering in de zak zit van de zionistische lobby. Vanwege zijn onvoorwaardelijke steun aan Israël wordt president Joe Biden ook wel genocide Joe genoemd.

Onlangs begon minister van Buitenlandse Zaken Anthony J. Blinken het Department of State-YouTube Global Music Partnership, hetgeen getypeerd zou kunnen worden als Jazz ambassadeurs 3.0. Chuck D heeft velen van zijn fans verbijsterd door ambassadeur te worden van betreffend project. Dezelfde Chuck D die eens heel hard fight te power schreeuwde, gaat nu diezelfde powers that be dus meehelpen de propagandastrijd te winnen. Dezelfde Chuck D die in Black Steel In the Hour of Chaos aangaf zich nooit aan te zullen sluiten bij het Amerikaanse leger, is nu dus prominent lid geworden van het Anglo-Amerikaanse softpower leger.

De link met Youtube is ook zo interessant. Het is immers een publiek geheim dat de welbekende inlichtingen diensten de sociale media gebruiken om het volk te bespioneren. Eerder kreeg Chuck D een telefoontje van Tony Rome, die hem waarschuwde dat de FBI zijn telefoon afluisterde. Nu is hij zelf dus gelinkt aan de alfabetjongens. De vraag is waarom de Bob Marley van de Hip-Hop overgelopen is naar the powers that be. Aangezien hij decennialang over politiek gerapt heeft kan het niet puur naïviteit geweest zijn. Hij moet beter hebben geweten. Moeten we dan toch de hype gaan geloven?

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Fight the power or believe the hype?

Rijmt schaars water met minder dammen?

Geplaatst op 31 augustus 2024 door Grapevine

In het van Dale woordenboek wordt een dam als volgt omschreven: “0.1 dwars in een water opgeworpen wal om het te keren 0.2 smal stuk grond als toegang van een door sloten omgeven weiland.” Op de website van Rijkswaterstaat kunnen we lezen: “Dammen, sluizen en stuwen verdelen ons water en beschermen ons zo tegen overstromingen. Ook houden ze water zoveel mogelijk vast bij lage waterstanden.” Daaraan kan toegevoegd worden dat dammen eventueel aangewend kunnen worden om elektriciteit op te wekken. Tevens zorgen ze voor waterreservoirs die bij droogte gebruikt kunnen worden als drinkwater en door de landbouw om te irrigeren.

Dammen lijken de mens dus veel goed te doen. Zeker in een land als Nederland zou men gauw last hebben van natte voeten zonder dammen. Desalniettemin is er een beweging die zoveel mogelijk dammen wenst verwijderen. Die beweging is behoorlijk succesvol. Zo hebben ze het voor elkaar gekregen dat er in 2023 487 dammen voltooid verleden tijd zijn geworden in zoveel als vijftien Europese landen. In totaal hebben er reeds meer dan 8.000 dammen het loodje gelegd.

Waarom worden er zoveel dammen verwijderd? De officiële lezing is dat het goed is voor de natuur. Dammen zijn een barrière voor bepaalde vissoorten en micro-organismes, maar eveneens houden ze voedingsstoffen en sedimenten tegen, hetgeen het leven voor vissen moeilijker zou maken. Vandaar dat men de laatste jaren in veel Westerse landen zoveel mogelijk dammen uit de weg ruimt.

Hetgeen wel opmerkelijk is is dat een zeer waterrijk land als Nederland de laatste jaren te lijden heeft onder een watertekort. Bijvoorbeeld in 2022, toen de overheid drastische maatregelen moest nemen zoals sproeiverboden voor de landbouw en industrie, daarnaast mochten sluizen minder vaak gebruikt worden door de scheepvaart. Eerder leed waterland Nederland onder een watertekort in 1976, 2003, 2006, 2011 en 2018.

In het verlengde van het voorgaande hebben de Nederlandse drinkwaterbedrijven aan gegeven in een gezamenlijk rapport dat het Nederlandse watersysteem tegen zijn grenzen aanloopt door droogte, verzilting en een steeds grotere vraag naar water. De drinkwaterbedrijven stellen dat als er geen maatregelen worden genomen ze niet kunnen garanderen dat de honderdduizenden nieuwe woningen die de overheid wil bouwen, op tijd kunnen beschikken over drinkwater. Ze pleiten dan ook voor meer maatregelen en urgentie vanuit de politiek. De drinkwaterbedrijven stellen verder dat ze in 2030 meer drinkwater moeten produceren om aan de vraag te kunnen voldoen. Om die doelstelling te halen moeten de productie-, zuiverings- en distributiecapaciteit worden opgeschaald. Bij drie bedrijven, Dunea, Vitens en Waterbedrijf Groningen, is dat zelfs al acuut nodig. Naast de toenemende vraag kampen de bedrijven ook met de achteruitgang van de kwaliteit van de drinkwaterbronnen door vervuiling van landbouw, industrie en huishoudens. “Toekomstige generaties dreigen te worden opgezadeld met een minder zekere levering van betrouwbaar drinkwater.”

Inmiddels is er dan ook een Nationaal Plan van Aanpak Drinkwaterbesparing. Hetgeen getypeerd is als een uitgebreide strategie om de drinkwatervoorziening in Nederland toekomstbestendig te maken. Het plan is een uitwerking van de Kamerbrief ‘Water en Bodem sturend’ uit november 2022 die een concreet drinkwaterbesparingsdoel bevat voor consumenten en grootverbruikers. Het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat stelde het plan op in samenwerking met onder andere drinkwaterbedrijven, waterschappen, provincies, gemeenten, verschillende belangenorganisaties voor industrie, landbouw en de bouwsector en natuurbeheerders. Het plan richt zich op het verminderen van de vraag naar drinkwater.

Er wordt echter ook betoogd dat het watertekort in Nederland en andere Europese landen synthetisch is: Nederland heeft in principe meer dan genoeg water. Nederland is gezegend met 192 regendagen per jaar, en dat aantal is de afgelopen zestig jaar stabiel gebleven volgens het KNMI. Sterker nog, het aantal zware regenbuien is zelfs toegenomen. Al dit regenwater houdt in principe het oppervlakte -en grondwater te lande goed op peil. Maar mede door al die dammen te laten verdwijnen wordt er doelbewust een watertekort gecreëerd door hogere machten. Want waarom zou water dat voorheen achter de hand kon worden gehouden om te dienen als drinkwater en voor landbouwbedrijven nu ineens weg moeten stromen, terwijl het voor de mens van vitaal belang is? De vraag wordt steeds luider gesteld of al die dammen daadwerkelijk puur verwijderd worden om de natuur tot bloei te brengen, of dat er iets anders achter zit.

Zo zou het kunnen zijn dat bepaalde machtige lobby’s de watervoorziening rijp wensen te maken voor een neoliberale benadering. Voorwaarde daarvoor is wel dat H₂O zelfs in het waterrijke Nederland een schaars product wordt. In dat geval wordt het interessant voor private partijen om de watervoorziening in Nederland te exploiteren als ware het de nieuwe olie. In dat beeld past dat er de laatste tijd steeds frequenter en openlijker gesproken wordt over een toekomstig waterslot in Nederland. Alsof de mensen al psychologisch voorbereid worden op hetgeen reeds in de steeds welbekender wordende achterafkamertjes is bekokstoofd. Dus zeg maar een 3.0 versie van de voedselbonnen van hongerwinter 1944. Interessante ontwikkeling voor bepaalde hogere machten en de politici die ze in hun zak hebben. Een mooie manier om mensen onder de duim te houden: bij te veel watergebruik krijg je automatisch een dikke boete, of wordt gewoon automatisch de kraan afgesloten. In ieder geval wordt de Nederlandse bevolking kwetsbaarder als schoon drinkwater op rantsoen gaat. Net zoals de boeren: water schaars maken kan natuurlijk ook als strategie gebruikt worden om met de boeren af te rekenen.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Rijmt schaars water met minder dammen?