Het tijdperk Bouterse

Geplaatst op 23 december 2023 door Grapevine

Desi Delano Bouterse heeft vanaf 1980 het maatschappelijke landschap van Suriname als geen ander gedomineerd. Dit staat los van de vraag of de man een positieve of een negatieve factor is geweest. Maar feit is, hij was dik vier decennia dominant aanwezig. In het militaire apparaat, de politiek, maar evenzo in de maatschappij in het algemeen. Toekomstige historici van Suriname zijn daarom reeds bij voorbaat gedwongen om uitvoerig op hem te reflecteren. Wordt hij een schurk of de Surinaamse Atatürk? Daarover durven we ons niet uit te laten. Wij weten immers niet met wat voor soort bril en vanuit welke locatie historici van na 2060 het epoque Bouterse onder de loep gaan nemen.

Nederland houdt helaas een aantal dossiers gerelateerd aan de gebeurtenissen in Suriname begin jaren ´80 geclassificeerd als staatsgeheim. Ze worden pas in 2060 geopenbaard. Tegen die tijd zal waarschijnlijk geen van de betrokkenen nog in levenden lijve zijn, dus zullen zij zich niet meer voor een rechter hoeven te verantwoorden. Wat dan wellicht gaat resten is dat de verre opvolger van Mark Rutte met actieve herinnering een slap excuus uit gaat spreken aan Suriname…

Onder leiding van Desi Bouterse en Roy Horb pleegden een groep onderofficieren op 25 februari 1980 een militaire coup in Suriname. De economie van Suriname was na de onafhankelijkheid van 25 november 1975 bergafwaarts gegaan, tevens heerste er grote ontevredenheid onder grote delen van de bevolking over de corruptie en vriendjespolitiek. Wat de falende economie betreft, die zou wellicht mede toegeschreven kunnen worden aan een wereldwijde trend. Met name veel Afrikaanse landen kregen het door bepaalde ontwikkelingen in gang gezet door wijlen Henry Kissinger zwaar te verduren vanaf de jaren ´70 (wat er precies gaande was is een andere discussie). Desalniettemin, de regering Aaron had oor voor de klachten en vervroegde de verkiezingen met anderhalf jaar (27 maart 1980).

Uitgerekend een maand voor de vervroegde verkiezingen vond de zogenaamde sergeantencoup plaats. Dat roept toch vragen op over het hoe, wat, waar en waarom van de sergeantencoup. Want de gelegenheid was toch in aantocht om middels het democratische proces de broodnodige hervormingen door te voeren? Het verhaal doet daarom de ronde dat de coup niet ideologisch gemotiveerd was, maar een uit de hand gelopen arbeidsconflict was tussen de militairen en de overheid.

Het is een publiek geheim dat de Nederlandse kolonel Hans Valk het meesterbrein achter de coup was. Dit zou Bouterse zelf aangegeven hebben tijdens het afscheid van Valk aan Suriname. Zo verkondigde Bouterse indertijd publiekelijk: “Kolonel, nu ga ik iets onthullen wat alleen u en ik weten. Zonder u was deze staatsgreep nooit gepleegd.” Dan volgt de vraag of Valk geheel op eigen houtje handelde of in opdracht van Den Haag? In ieder geval, Valk zou tijdens een medische behandeling aan arts en politicus Lie Paw San verklaard hebben dat Soerinder Rambocus in Tilburg werd opgeleid om een coup te plegen (uiteindelijk behoorde Rambocus niet tot de coupplegers van 25 februari 1980, maar zou in maart 1982 wel een mislukte tegencoup leiden). Het feit dat bepaalde dossiers tot 2060 geclassificeerd blijven doet vermoeden dat men aan de Noordzee een gigantische beerput te verbergen heeft.

Bouterse is dus op 20 december jongstleden definitief veroordeeld tot twintig jaar gevangenisstraf voor de moord op vijftien vooraanstaande, hoogopgeleide Surinamers op 8 december 1982. Zeg maar de Surinaamse variant van de grachtengordel. Vanaf nu is Den Haag definitief klaar met Desi Bouterse en co. Ondanks dat Bouterse altijd nadrukkelijk geassocieerd is met de decembermoorden wordt hij onder een bepaald deel van de Surinaamse bevolking razend populair. Ook als de democratie hersteld is weten Bouterse en co middels verkiezingen meermalen de macht te grijpen. Tot groot afgrijzen van Nederland en de Surinaamse grachtengordel.

Volgens sommigen hebben Bouterse en consorten ontwikkeling in Suriname gebracht middels infrastructurele projecten. Anderen zijn weer van mening dat de verschillende NDP-regeringen van de hand in de tand leefden, hetgeen Suriname juist aan de rand van de afkomst zou hebben gebracht. Bovenal zouden Bouterse en zijn entourage net zo corrupt zijn gebleken te zijn als de traditionele Surinaamse grachtengordel toen zij de lakens mochten uitdelen.

We kunnen in ieder geval concluderen dat zowel Nederland als de Surinaamse elite weinig snapte van (post)koloniale machtsuitoefening. In die zin, koloniale mogendheden trachten hun koloniën het gevoel te geven onafhankelijk te zijn, om vervolgens via andere middelen zoals de economie en het leger de macht in handen te houden. Vooral Frankrijk blonk uit in dat kunstje. Aldus had de Surinaamse grachtengordel moeten snappen dat als de Surinaamse leger(sub)top is opgeleid door de (voormalige) kolonisator het tevens getraind is om de belangen van de kolonisator te verdedigen. Zie de talloze coups gepleegd in Afrika en Zuid-Amerika ter verdediging van de belangen van Westerse kapitalisten. Zo leidde de VS duizenden Latijns-Amerikaanse soldaten op in hun School of the Americas. De VS leidde hen beslist niet op uit altruïsme: in de praktijk was dit gewoon een opleiding om militaire coups te plegen voor de Anglo-Amerikaanse speculantenoligarchie. Suriname had zich daarom uit eigen lijfsbehoud goed moeten afvragen of het wel een door de kolonisator opgeleid leger zou moeten willen hebben en zo ja, hoe het ermee om zou moeten gaan. Anderzijds, Nederland kon blijkbaar wel een coup op afstand orkestreren, maar was in tegenstelling tot bijvoorbeeld Frankrijk geen geslaagde marionettenspeler. Zodoende kon een sluwe onderofficier decennialang Suriname domineren.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Het tijdperk Bouterse

Essequibo referendum

Geplaatst op 16 december 2023 door Grapevine

Ten westen van Suriname ligt buurland Guyana. Op landkaarten is duidelijk waar te nemen dat betreffende staat een stuk omvangrijker is dan Suriname. Maar als we de president van Venezuela mogen geloven dan gaat daar binnenkort verandering in komen. Als het aan hem ligt dan is Suriname binnenkort namelijk een heel stuk groter dan haar westelijke buurland.

Suriname leeft reeds enige tijd in onmin met Guyana aangaande de vraag waar de grens tussen beide landen ligt. Zo verjaagde het Surinaamse leger in 1999 het Canadese bedrijf CGX van een boorplatform gelegen in Liza-put. Liza-put is uitermate belangrijk aangezien er in Liza-put zoveel als twee miljard vaten olie te winnen zijn. Er volgde een rechtszaak en Guyana trok aan het langste eind. Beide landen waren miljoenen kwijt aan juridische kosten. Voor Suriname bleek dit dus weggegooid geld maar voor Guyana een uitstekende investering.

Of toch niet? Is er hier wellicht sprake van twee honden vechten om een been en de derde gaat er mee heen? Want eensgelijk Suriname heeft Guyana een grote westerbuur die aast op haar grondgebied. En niet zo´n klein beetje ook. Venezuela heeft haar zinnen namelijk gezet op niets minder dan Essequibo, oftewel, alle land behorend tot Guyana ten westen van de rivier de Essequibo. Dat houdt in liefst tweederde van het oppervlak van Guyana. Dus mocht Venezuela in deze prevaleren, dan wordt de staat Guyana gemarginaliseerd.

De fȇte tussen Venezuela speelt overigens al sinds de 19e eeuw. In 1897 brachten Venezuela en Groot-Brittannië (de toenmalige kolonisator van Guyana) de zaak Essequibo voor een internationale arbitragecommissie in Parijs. Deze commissie oordeelde dat Essequibo toebehoorde aan Groot-Brittannië. Decennialang werd de beslissing van de commissie gerespecteerd door Venezuela. Doch in 1948 meende men in Caracas onregelmatigheden te hebben ontdekt in de uitspraak, aldus meende Venezuela dat de uitspraak geen waarde had. In 1963 bracht Venezuela haar claim op Essequibo zelfs naar de VN. Echter, tot op de dag van vandaag is de kwestie niet opgelost.

Essequibo was lange tijd een soort van bevroren conflict. Dat veranderde echter nadat er gigantische hoeveelheden olie werden gevonden voor de kust van de Guyana´s. De US Geological Survey verwoordde het als volgt: “Het Guyana Suriname Basin [is] 2e in de wereld voor prospectiviteit onder ’s werelds onontgonnen bekkens en 12e voor olie onder alle bekkens van de wereld – verkend en onontgonnen.” Het bekken, dat zich uitstrekt van het oosten van Venezuela tot de kusten van het noorden van Brazilië, is een van de hoofdprijzen in de wereld voor zowel energiebedrijven als overheden. Oftewel, er wordt uitgegaan voor aan 15 miljard nog niet ontdekte vaten olie en meer dan 10 biljoen kubieke meter aan gasreserves. Geen wonder dat de landen in de regio zo lopen te rollebollen om de rechten op te eisen, al dan niet met juridische hocus pocus.

Het conflict om Essequibo is natuurlijk ook een buitengewoon stevige stok voor het Anglo-Amerikaanse imperium om Venezuela te slaan. Vanaf het prille begin tracht het imperium het vuur van de Boliviaanse revolutie te doven. In principe lijdt het volk van Venezuela reeds jaren onder de zware economische sancties van het Anglo-Amerikaanse imperium, doch ironisch genoeg kan nu dankzij de controverse rond Essequibo Venezuela door het imperium nu beticht worden van imperialistische ambities.

De speculantenoligarchie heeft zich in ieder geval in woord en daad aan de zijde van Guyana geschaard. Guyana heeft zelfs publiekelijk toegegeven dat Exxon Mobile voor haar de juridische kosten heeft betaald voor een zaak bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag (welk gerechtshof Venezuela in deze overigens niet bevoegd acht). Wat is het geval? Momenteel is Exxon Mobil geïnteresseerd in het uitbreiden van haar faciliteiten over een gebied van meer dan 26.000 vierkante kilometer, dat niet alleen het betwiste gebied in Essequibo doorkruist, maar ook het onbetwiste nationale grondgebied van Venezuela schendt. Om maar aan te geven dat er van alle kanten geaasd wordt op de olie en gas aan de noordkust van Zuid-Amerika.

Nu zou het volk van Venezuela middels een referendum adhesie gegeven hebben voor de annexatie van Essequibo. In deze context heeft het instituut dat wel de hoogste vorm van democratie genoemd wordt wel een heel ondemocratische blinde vlek. Het zou naar West-Europa vertaald betekenen dat Duitsland een referendum zou kunnen houden met de vraag of het Duitse leger Groningen zou moeten innemen om zich te verzekeren van de daar aanwezige gasvoorraden. Lastig dus. Los daarvan, of Venezuela Essequibo echt durft binnen te vallen is maar de vraag aangezien het dan een oorlog riskeert met regionale mogendheid Brazilië en wereldmacht de VS. Wellicht is het geblaf meer bedoeld voor binnenlandse consumptie met het oog op aankomende verkiezingen.

Desalniettemin, bij wie hoort Essequibo eigenlijk, of beter gedefinieerd, bij wie zou Essequibo moeten horen? Volgens de Guyanese autoriteiten bij Guyana. Volgens het Venezualese volk en de president van het land bij Venezuela. De belangrijkste vraag is, wat vinden de inwoners van Essequibo zelf? Het is natuurlijk wel apart dat het volk van Venezuela zo maar meent te kunnen bepalen dat Essequibo bij Venezuela hoort. Wellicht is het een idee om naar de stem van de mensen woonachtig in Essequibo te luisteren. Houdt aldaar een referendum en laat hen beslissen bij welk land ze willen horen. Want uiteindelijk willen zowel het socialistische Venezuela als de neoliberale Anglo-Amerikaanse speculantenoligarchie Essequibo exploiteren ten koste van het volk van Essequibo.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Essequibo referendum

De erfenis van Chancellor Williams

Geplaatst op 9 december 2023 door Grapevine

Dr. Chancellor Williams leefde van 22 december 1893 tot 7 december 1992. Hij werd geboren in Bennetsville, South Carolina als de jongste in een gezin van zeven kinderen. Opgroeiende in het gesegregeerde zuiden hield de achterstelling van Zwarte Amerikanen hem van jongs af aan al bezig. Aangezien zijn vader nog een slaafgemaakte was geweest was de slavernij voor hem erg dichtbij. Of zoals hij zelf zei: “Ik wilde weten hoe je die grote verschillen kan verklaren. Hoe komt het dat wij in zulke slechte omstandigheden verkeerden in vergelijking met de witte mensen? En toen ze ‘slavernij’ als verklaring gaven, wilde ik weten waar we vandaan kwamen.” Die interesse werd op de lagere school verder aangewakkerd door een onderwijzer die hem stimuleerde om het door de NAACP uitgegeven tijdschrift the Crisis maar ook The Norfolk Journal Guide zowel te lezen als te verkopen. Dit waren publicaties die indertijd de bewustwording onder de Zwarte bevolking bevorderden. Toen zijn interesse eenmaal gewekt was begon Williams alles te lezen wat hij te pakken kon krijgen over de geschiedenis van Afrika, om zodoende antwoorden te krijgen op de vragen die hem bezighielden.

Zoals zovele Zwarte gezinnen indertijd verhuisde het gezin Williams naar het noorden. In hun geval Washington DC. Aldaar behaalde Chancellor zijn middelbareschooldiploma. Aangezien hij uit een arm gezin kwam was het voor hem niet mogelijk om meteen na de middelbare school te gaan studeren. Maar op latere leeftijd zou hij alsnog naar de universiteit gaan en een indrukwekkende academische carrière opbouwen. Zo behaalde hij bullen in onderwijs (1930) en geschiedenis (1935) aan de prestigieuze Zwarte universiteit Howard (alwaar hij in contact kwam met zijn mentor, de illustere dr. Leo Hansberry) en promoveerde in 1949 in de sociologie aan American University. Hij zou ook gaan studeren en doceren aan Oxford University en the University of London. Dit allemaal met als groter doel om alles over Afrika te weten te komen en de vragen te kunnen beantwoorden hoe en waarom de Zwarte mens van zijn voetstuk heeft kunnen worden gestoten. Na terugkeer in de VS ging hij naar de universiteiten van Iowah en Chicago. Doch eveneens naar University College in Ghana om veldonderzoek te doen naar Afrikaanse geschiedenis.

Let wel, Williams ondervond gigantisch veel weerstand omdat hij überhaupt de geschiedenis van Afrika wilde bestuderen. Van zowel witte als Zwarte collega´s en instituties. Want volgens hen bestond er niet zoiets als Afrikaanse geschiedenis en was hij een fantast die de geschiedenis van Afrika romantiseerde. Alle tegenwerking ten spijt zette Williams zijn levensmissie voort. Zo publiceerde hij in 1961 The Rebirth of African Civilization, waarin hij zijn ideeën uit de doeken doet over de toekomst van Afrika, waarin hij strategieën en tactieken aanbeveelt om Afrika op te bouwen. Dit is een belangrijk, maar minder bekend boek van Chancellor Williams.

Maar het boek waar Williams wel bekendheid mee verworven heeft is natuurlijk het monumentale The Destruction of Black Civilization. In betreffend boek belicht hij niet alleen de glorie van het prékoloniale Afrika, maar hij tracht ook een verklaring te geven hoe het bloeiende Afrika van haar voetstuk heeft kunnen vallen. Althans, daar handelt het eerste gedeelte van het boek over. In het tweede gedeelte (die niet iedereen gelezen heeft) presenteert hij een plan om Afrika weer mee te trekken in de vaart der volkeren. Het boek is de culminatie van zestien jaar aan grondige studie, waarbij hij 26 Afrikaanse landen bezocht en meer dan honderd taalgroepen onder de loep heeft genomen. The Destruction of Black Civilization kwam in 1971 uit. De bedoeling was dat er twee delen zouden komen, maar dat zou nog zeker vijf jaar duren om af te ronden. Doch hij wist niet of het hem gegund was die twee delen af te krijgen, gezien zijn kwakkelende gezondheid. Te meer omdat er indertijd grote behoefte was onder jonge Zwarte Amerikanen (Black Power generatie) om kennis te vergaren van hun prékoloniale geschiedenis. Vandaar slechts één deel. Wel kwam er in 1974 een uitgebreidere versie uit, opgedragen aan de jeugd van de jaren ´60 voor het starten van een tweede grootse emancipatie. Hoe dan ook, het boek sloeg in als een bom en kreeg als bijnaam the Black man´s bible.

Wel is het zo dat latere Afrikaansgecentreerde geleerden—die beschikking hadden over voortscheidend onderzoek—bepaalde theorieën van Williams hebben gecorrigeerd. Zo sprak Williams in Destruction of Black Civilization over de dominantie van een mulatto element in het noorden van Egypte. Tegenwoordig weten we dat daar geen sprake van was. Althans, de vermenging van volkeren waaraan Williams refereert vond plaats op een veel later tijdstip dan hij beweerde in zijn boek. Desondanks ondermijnt het de tijdloosheid van zijn document niet.

Eurocentrische geleerden gruwen van het boek van Williams. Net zoals Williams altijd gruwde van hetgeen eurocentrische geleerden over Afrika schreven: hij heeft de conclusies die zij trokken nimmer geaccepteerd. Om die reden vond Williams dat Zwarte mensen zelf de verantwoordelijkheid moesten nemen om hun eigen geschiedenis op papier te zetten. Of zoals hij het zelf verwoordde: “Afrikanen en personen van Afrikaanse afkomst moeten de primaire verantwoordelijkheid en het leiderschap op zich nemen in historisch onderzoek. Als we praktisch al het belangrijke historische onderzoek en schrijven over de Zwarte mens aan de witte man willen blijven overlaten, dan moeten we bereid zijn om zonder klagen het standpunt van de witte man te accepteren.”

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De erfenis van Chancellor Williams

Henry Kissinger

Geplaatst op 2 december 2023 door Grapevine

Henry Kissinger is heengegaan op 29 november jongstleden. Vriend en vijand is het er overeens dat Kissinger onmiskenbaar zijn stempel gedrukt heeft op de naoorlogse geschiedenis. Hij wordt dan ook algemeen gezien als één van de grote geopolitieke strategen van het Anglo-Amerikaanse imperium. Of met andere woorden, bewonderd door de Anglo-Amerikaanse elite om de listigheid waarmee hij hun belangen veiligstelde, maar door derden veelal gezien als de vleesgeworden duivel.

Henry Kissinger werd op 23 mei 1923 in een Joods gezin geboren in het Duitse Fürth te Beieren, als oudste zoon van schoolmeester Louis Kissinger. Vanwege de Jodenvervolging door de nazi´s zag de familie Kissinger zich genoodzaakt om Duitsland te ontvluchten. Dat geschiedde op 20 augustus 1938.

De familie Kissinger kwam na een korte stop in Londen terecht in de VS. In de VS behaalde Henry Kissinger een middelbareschooldiploma en ging vervolgens voor accountant studeren. In de Tweede Wereldoorlog keerde hij terug in Duitsland als soldaat. Ondanks dat Kissinger de laagste rang bekleedde werd hij benoemd tot hoofd van het bestuur van Krefeld vanwege een gebrek aan Duitstaligen in zijn divisie. Door zijn werk in Krefeld speelde hij zichzelf in de kijker en ging carrïère maken in het leger en de inlichtingendiensten.

Na de oorlog studeerde Kissinger politicologie aan Harvard. In 1954 zou hij promoveren. Tevens zou hij zeventien jaar doceren aan hetzelfde Harvard. Gedurende deze periode werd hij ontdekt door vooraanstaand politicus Nelson Rockefeller, en kwam zodoende te verkeren in de meest elitaire kringen. Waaruit volgde dat Kissinger decennialang als consultant zou dienen voor allerhande overheidsinstanties, denktanks, politici, mulitinationals, etc…
In 1968 was uitgaand president Lyndon B. Johnson overeengekomen vredesbesprekingen aan te vangen met Noord-Vietnam. Kissinger was echter adviseur van de republikeinse presidentskandidaat Nixon, die de Amerikaanse kiezer lekker maakte met een geheim plan om de oorlog te beëindigen. Het was daarom voor kamp Nixon [Kissinger] van vitaal belang dat de oorlog niet eindigde voor de verkiezingen begonnen. Kamp Nixon fluisterde Zuid-Vietnam zodoende in zich onverzettelijk op te stellen tijdens de onderhandelingen. Met succes, want de oorlog ging inderdaad door.

Vanwege het bovenstaande kan gesteld worden dat al de miljoenen doden die vanaf 1968 te betreuren zouden zijn in Vietnam, Laos en Cambodja op het conto te schrijven zijn van Henry Kissinger. Te meer omdat Kissinger ten tijde van het Watergate schandaal de macht naar zich toe trok en de de facto president van de VS werd. Het cynische is dat uitgerekend Kissinger een Nobelprijs voor de vrede won in 1973. Uitgerekend nadat hij Saigon zwaar had laten bombarderen op kerstmis 1972 en de oorlog juist door hem jaren langer heeft geduurd dan noodzakelijk was. Voor velen betekende de toekenning van de Nobelprijs voor de vrede aan massamoordenaar Kissinger dan ook het morele failliet van de prestigieuze vredesprijs.

Maar Kissinger heeft niet alleen in Indochina dood en verderf gezaaid. Eveneens zit hij achter het omverwerpen van de democratisch gekozen socialistische president van Chili, Salvador Allende, ten faveure van dictator Pinochet. Ook omarmde hij het fascistische regime van generaal Videla in Argentinië. Zo was hij speciale gast op het WK voetbal van 1978 te Argentinië, en liet blijken dat sport en politiek alles met elkaar te maken hebben. Toen Argentinië met veel doelpunten verschil van het indertijd formidabele elftal van Peru moest winnen om de finale te halen, verscheen Videla voor de wedstrijd samen met Kissinger in de kleedkamer van Peru (waarom waren ze niet in de kleedkamer van Argentinië?). Halverwege de wedstrijd werd Jose Velasquez (de beste speler van Peru) gewisseld. Argentinië won met 6-0 en mocht de finale spelen tegen Nederland. Voormalig Peruaans senator Genaro Ledesma vindt dat Argentinië de wereldtitel van 1978 moet worden afgepakt omdat de regimes van Argentinië en Peru een vuile deal hadden gesloten. Die deal was dat Peru politieke gevangen naar Argentinië mocht sturen om gemarteld te worden, in ruil voor fors verlies van het Peruaanse voetbalelftal.

Evenzo in Afrika heeft Kissinger zich als een duivel gemanifesteerd. Zo steunde hij apartheid Zuid-Afrika in haar oorlog contra Angola. Maar hij stak net zo goed onverbloemd de Zuid-Afrikaanse regering een hart onder de riem in de donkerste dagen van apartheid. Terwijl de internationale gemeenschap geschokt was omdat de Zuid-Afrikaanse politie in 1976 176 schoolkinderen dood had geschoten in Soweto, vereerde Kissinger apartheid Zuid-Afrika met een bezoek. Door als vooraanstaand staatsman apartheid Zuid-Afrika na deze bloedige gebeurtenis aan te doen verschafte hij legitimiteit aan het apartheidsbewind.

In West-Azië zorgde Kissinger er tegen de wensen van het Pentagon voor dat Israël razendsnel alle benodigde wapens kreeg om de Jom Kipoer-oorlog van 1973 alsnog te kunnen winnen. Volgens sommigen heeft deze steun geleid tot de Camp Davis akkoorden van 1978. Of dat nu wel of niet zo is, het was in ieder geval niet de bedoeling van Kissinger. Want zelf gaf hij in 1981 aan dat het simpele doel van zijn politiek in die regio was om de Palestijnen te isoleren van hun Arabische buren en vrienden.

Verder zag Kissinger oogluikend toe dat bondgenoot Pakistan in 1971 genocide pleegde in Bangladesh (300.000 doden) en dat bondgenoot Indonesië Oost-Timor binnenviel in 1975 (100.000 doden). Anderzijds, eens werd Kissinger geprezen omdat hij met succes de diplomatieke banden met China heeft aangehaald. Indertijd was China een waardevolle bondgenoot in de koude oorlog. Maar of de Anglo-Amerikaanse elite heden nog steeds zo blij is met China valt te betwijfelen.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Henry Kissinger

De verwildering van het Nederlandse electoraat

Geplaatst op 25 november 2023 door Grapevine

Op 2 september 2004 brak Geert Wilders met de VVD. Dit gebeurde naar aanleiding van een manifest dat hij een paar maanden eerder samen met fractiegenoot Gert-Jan Oplaat had geschreven. In betreffend manifest pleitten beide heren voor een rechtsere koers van de VVD. Eén van de speerpunten in het manifest was dat Turkije nooit lid zou mogen worden van de EU. Dit stond echter haaks op het officiële standpunt dat de VVD innam. De VVD verkondigde namelijk dat Turkije lid zou mogen worden van de EU mits het aan bepaalde voorwaarden voldeed. De fractiediscipline vereiste dat Wilders zich aan het officiële standpunt van de VVD moest conformeren. Wilders weigerde dit pertinent met als gevolg een conflict met fractievoorzitter van Aartsen, die eiste dat Wilders zijn Kamerzetel opgaf, omdat Wilders niet met voorkeurstemmen in de Kamer was gekomen. Wilders gaf zijn zetel echter niet op maar ging als eenmansfractie verder en werd door de VVD van zetelroof beticht (omdat hij niet met voorkeurstemmen zijn plek in de Tweede Kamer had veroverd).

Inmiddels zijn we negentien jaar verder en kunnen we wel zeggen dat Wilders de officieuze erfgenaam van Pim Fortuin is. De man die het politieke landschap in Nederland als nimmer voordien opschudde. Voor Fortuin werd het Nederlandse politieke landschap gedomineerd door een handjevol grootmachten, waar nauwelijks tussen te komen was. Maar Fortuin groeide met zijn LPF van het ene op het andere moment uit tot een serieuze bedreiging voor het politieke establishment. Na de moord op Fortuin ging zijn LPF snel bergafwaarts en is uiteindelijk helemaal verdwenen. Sindsdien hebben verschillende politici met meer en minder succes getracht het erfgoed van Fortuin op te eisen, maar op Wilders na zijn ze geen blijvertjes gebleken.

Anderzijds, ook de PVV van Wilders leek hetzelfde lot als de LPF te onderdaan, maar dan in slow motion. Het leek er een tijdje op dat het vertrouwen van de kiezer in de PVV als een nachtkaars uit aan het gaan was. De gedachte werd steeds sterker dat Wilders wel heel hard schreeuwde maar helemaal niets bereikte: een blaffende hond die niet bijt. Mede door het cordon sanitaire waarmee de traditionele politieke partijen de xenofobe PVV permanent naar de reservebank hadden verbannen.

Maar het kan dus verkeren. Eensgelijk Pim Fortuin zijn politieke opmars maakte op de puinhopen van acht jaar paars, maakte Geert Wilders zijn electorale blitzkrieg op de puinhopen van dertien jaar VVD. De man zal er ongetwijfeld reeds geen actieve herinnering meer aan hebben, doch gedurende zijn dertien jaar in het torentje heeft Rutte van Nederland een puinhoop gemaakt. Het beeld is dat de meesten van die problemen te danken zijn aan de immigratiestroom die teflon Mark niet zou hebben weten in te dammen. Zo zijn er veel te weinig huizen voor jongeren en de gedachte is post gaan vatten dat immigranten de huizen innemen van de jongens en meisjes van de Bontekoe. Problemen zoals de woningnood zouden dus simpel opgelost kunnen worden door de immigranten een enkele reis terug cadeau te doen. Cynisch genoeg is dit precies de reden waarom nota bene de VVD de stekker uit Rutte IV trok.

Het geval wil dat het indammen van immigratie nu precies het delenda est Carthago is van Geert Wilders. Echter, deze verkiezingsronde begonnen ook ´fatsoenlijke partijen´ immigratie tot speerpunt van hun campagne te promoveren. Ze dachten met dergelijke retoriek waarschijnlijk stemmen weg te kunnen kapen bij het zinkend schip PVV. Het werkte echter averechts. Zeker nadat de nieuwe partijleider van de VVD de blunder begin om aan te geven bereid te zijn het cordon sanitaire van de PVV op te willen heffen. Evenzo maakte Omtzigt een inschattingsfout door vaag te blijven of hij premier wil worden. Terwijl een ander deel van de kiezers weer vreesde dat eurocraat Timmermans Nederland bankroet zou maken met zijn klimaatplannen. Het leek wekenlang een strijd te worden tussen de VVD van Yesilgöz en de NSC van Omtzigt, doch in de laatste week voor de verkiezingen wist Wilders de kiezer toch te overtuigen dat hij de aangewezen man is om de immigratie in te dammen, en daarmee (in de ogen van de xenofobe kiezer) alle problemen des vaderlandsch op te lossen.

Of Wilders premier wordt met zijn 37 zetels is nog geen uitgemaakte zaak. Den Uyl haalde in 1977 zelfs 53 zetels, maar werd uiteindelijk toch gedegradeerd naar de oppositie. Wel is het zo dat de verwildering van het Nederlandse electoraat tot gevolg heeft dat Wilders dichterbij het torentje is dan ooit.

Of een verwilderd torentje daadwerkelijk de immigratie kan indammen is maar de vraag: het is zijn Italiaanse geestverwant Meloni immers ook niet gelukt. Wel moet gezegd worden dat de PVV sociaal beleid propageert (maar als het de kiezer daar om ging, dan had hij wel op de SP gestemd). Zo maar kunnen we islamofobe maatregelen verwachten. Of intrekking van subsidies van zogenaamde linkse hobby’s, en een poging tot een nexit. Eveneens met mensen van Afrikaanse komaf heeft Wilders een appeltje te schillen. Zo zal hij wellicht trachten de excuses voor het slavernijverleden weer in te trekken en een come back van zwarte piet bevorderen. Voor de staat Israël is de extreme zionist een geschenk uit de hemel: militaire steun aan Oekraïne intrekken en doorschuiven naar Israël om baby’s in Gaza te bombarderen. Aldus wilde de kiezer niet minder maar meer verwildering.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De verwildering van het Nederlandse electoraat

Het straatarme steenrijke Gaza

Geplaatst op 18 november 2023 door Grapevine

De mondiale publieke opinie aangaande de kwestie Israël en Gaza is razendsnel omgeslagen. Na de dramatische gebeurtenissen van 7 oktober was er wereldwijd veel sympathie voor Israël, vooral in het Westen. Aldaar rolden de politici over elkaar heen om de acties van Hamas in zo hard mogelijke woorden te veroordelen. Waarmee ze tevens Israël groen licht gaven om compleet los te gaan (Rutte: “Israël mag zichzelf verdedigen, en er is geen maar…”).

In het Westen deed men alsof de gewelddadige acties van Hamas zo maar uit de lucht kwamen vallen en werd compleet voorbij gegaan aan de 75 jaar van onderdrukking door Israël van de Palestijnen. Eveneens zag het Westen over het hoofd dat de huidige Israëlische regering vol zit met extremisten die voor niks en niemand terugdeinzen om hun zionistische idealen te verwezenlijken.

De Israëlische geheime dienst is berucht om haar vermogen politieke vijanden overal en nergens te kidnappen en om te leggen. Dat hebben nazi´s ondervonden die dachten dat ze hoog en droog in Zuid-Amerika zaten, maar eveneens bijvoorbeeld Iraanse nucleaire fysici, doch evenzo Palestijnse verzetsleiders. Dus waarom schakelt de mossad het huidige leiderschap van Hamas niet uit? Te meer omdat ze momenteel frank en vrij rond blijken te wandelen in Qatar. Waarom bombardeert Israël wel onschuldige burgers, zelfs zij die in ziekenhuizen vertoeven? De Hamasstrijders worden er nauwelijks mee geraakt, want die zitten diep onder de grond in tunnels en bunkers.

Veel experts vragen zich daarom af of de IDF Hamas wel kan vernietigen. Volgens sommige schattingen beschikt Hamas over zoveel als 500 km aan tunnels. Gaat de IDF in staat zijn om al die honderden kilometers aan tunnels uit te kammen om Hamas met wortel en tak uit te roeien? Dat lijkt een hels karwei te gaan worden. Hoe lang kan Israël dat volhouden? Voor deze gelegenheid heeft Israël zoveel als 360.000 dienstplichtigen opgeroepen om tegen Hamas en Hezbollah te vechten. Maar hoe lang kan een klein land als Israël het volhouden om honderdduizenden mensen uit haar economie te halen? Op een gegeven moment gaat de VS het huishoudboekje van de Israëlische staat moeten gaan financieren, net zoals het eerder het huishoudboekje van Oekraïne heeft geadopteerd. Hoe lang gaat de VS dat kunnen en willen volhouden? We weten hoe machtig de zionistische lobby is in Washington, toch zal eens de vraag relevant worden hoe lang het Amerikaanse volk het nog pikt dat de oorlogen en huishoudboekjes van corrupte en fascistische buitenlandse regimes onvoorwaardelijk worden gefinancierd door de Amerikaanse belastingbetaler, terwijl steden als San Francisco creperen.

Als Israël het verschil van mijn en dein zou respecteren dan zouden ook de Palestijnen niet hoeven te creperen. In principe is Gaza nl. schatrijk. Wat is het geval? De Palestijnse autoriteit verschafte in 1999 voor 25 jaar de exploratierechten van gas en olie voor de kust van Gaza aan British Gas (BG) en CCC. BG ging boren en ontdekte een voorraad aardgas ter grootte van 1,7 miljard vaten. Dat zou de geplaagde bewoners van Gaza $524 miljard op kunnen leveren. Let wel, dit is slechts de hoeveelheid die BG erkend heeft te hebben gevonden. Er kan dus nog veel meer te vinden zijn.

Israël is sindsdien echter de gasbel van Gaza op gaan eisen. Dat kon mede door de politieke instabiliteit in Gaza. Met name de machtsgreep van Hamas kwam Israël goed uit aangezien het Westen Hamas ziet als een terroristische organisatie en dus niet erkent als legitieme vertegenwoordiging van het Palestijnse volk. Dit gaf Israël de kans om de controle over de Palestijnse gasvoorraden over te nemen. Of met andere woorden, Hamas wordt genegeerd en BG doet tegenwoordig zaken met de Israëlische regering aangaande de ontwikkeling van de gasvelden. De bedoeling was aanvankelijk dat Israël de revenuen (op één of andere manier) aan de Palestijnen toe zou doen komen, maar de steeds rechtser wordende Israëlische regeringen kregen daar steeds minder trek in.

Met andere woorden, heerschappij over de offshore gasvelden is één van de heimelijke redenen waarom Israël het momenteel zo gemunt heeft op Gaza. Let wel, in 2024 loopt het Palestijnse contract met BP af, en zouden de exploratierechten in principe zo maar aan Rusland gegund kunnen worden. Dat is voor het Westen natuurlijk een doemscenario. Aldus ‘moest’ Israël preventief ingrijpen. Tevens zouden er Israëlische plannen zijn om om en nabij Gaza een alternatief te bouwen voor het Suezkanaal. In 2021 is nog gebleken hoe kwetsbaar de wereldhandel is als het Suezkanaal geblokkeerd is. Hetgeen inhoudt dat het Ben Gurion Canal Project (zoals het Israëlische alternatief voor het Suezkanaal zal gaan heten) Israël geen windeieren zal leggen, zowel op economisch als op politiek gebied. Vandaar dat Israël momenteel alles uit de kast haalt om de inwoners van Gaza te verjagen. Egypte wil geen alternatief voor het Suezkanaal en houdt mede daarom de grenzen potdicht voor vluchtelingen.

Netanyahu zweert momenteel bij hoog en bij laag dat hij Hamas met wortel en tak uit gaat roeien. Hiervoor heeft hij groen licht van het Westen. Hetgeen de Westerse pers en politiek echter over het hoofd zien is dat Netanyahu himself Hamas jarenlang gefaciliteerd en gesteund heeft. Niet omdat Netanyahu van Hamas hield, maar om het klassieke kolonialistische principe van verdeel en heers toe te passen, zodat er nooit en te nimmer een Palestijnse staat zou kunnen worden gesticht. Ondertussen is het schatrijke Palestina nu straatarm.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Reacties uitgeschakeld voor Het straatarme steenrijke Gaza

De Israëlische lebensraumscoalitie

Geplaatst op 11 november 2023 door Grapevine

De ontwikkelingen in Palestina de afgelopen maand hebben weer eens de hypocrisie van het Anglo-Amerikaanse imperium blootgelegd. Het Westen schreeuwt moord en brand als het over hetgeen gaat wat Rusland Oekraïne allemaal wel niet zou aandoen, maar schaart zich wel onvoorwaardelijk achter Israël. Er worden zelfs schaamteloos wapens geleverd. Waarmee men dus medeplichtig is aan de genocide die de zionistische entiteit pleegt in de Gazastrook. Want niemand kan met droge ogen volhouden dat het bombarderen van zuigelingen onder de noemer zelfverdediging valt te categoriseren.

Evenzo schreeuwde het Westen het uit toen Hamas na democratische verkiezingen aan de macht kwam in Gaza. Niettegenstaande dat datzelfde Hamas eerder door de zionistische entiteit is gecreëerd om de Palestijnen tegen elkaar uit te spelen. Het was nl. de bedoeling dat Hamas tegen de Fatah-beweging zou vechten zodat de Fatah-beweging verzwakt tegenover de staat Israël kwam te staan. Maar wat niet noodzakelijkerwijs voorzien was is dat Hamas de strijd van de Fatah-beweging zou winnen. Zodoende was Israël ineens opgescheept met haar eigen Frankensteinmonster. Israël en het Westen reageerden furieus, want ze wensten zich niet te associëren met een terroristische organisatie. Zelfs al was die democratisch gekozen.

In ieder geval, Benjamin Netanyahu mocht na de knessetverkiezingen van 1 november 2022 trachten een nieuwe Israëlische regering samen te stellen. Op 22 december 2022 had hij een coalitie weten te vormen van liefst zes verschillende partijen, nl. Likoed (32 zetels), Shas (11 zetels), Verenigd Torah-Jodendom (7 zetels), Religieus-Zionistische Partij (7 zetels), Otsma Jehudit (6 zetels) en Noam (1 zetel).

Het was de zesde maal dat Netanyahu als voorman van Likoed een coalitie mocht smeden. Deze maal had hij een aantal opmerkelijke medestanders gevonden. In het zwaar versnipperde Israëlische politieke landschap werd In 2021 de “Change” coalitie in het leven geroepen om Netanyahu uit de regering te houden. Maar omdat betreffende coalitie bestond uit partijen die zich als water tot olie tot elkaar verhouden, hield het niet lang stand, en mocht Netanyahu december 2022 alsnog terugkeren op het ambt waarop hij een abonnement lijkt te hebben.

Zo zit Shas in de huidige regering. Shas komt op voor de Sefardische Joden en vindt dat het Joods-religieuze karakter van de staat Israël voorop moet staan, en is daarom tegen wetgeving die tevens de belangen van andere geloven ten goede komt. Daarnaast staat het sceptisch tegenover vrede met de Palestijnen en is voor de nederzettingenpolitiek. Zoals de naam reeds aangeeft verdedigt Verenigd Torah-Jodendom de belangen van het orthodoxe Jodendom en neemt een neutrale houding aan t.o.v. het zionisme. Religieus-Zionistische Partij is tegen iedere territoriale concessie aan de Palestijnen. Daarnaast wil het de Westoever annexeren, asielzoekers uitzetten, politieke controle op het rechtssysteem plus gelooft het in de superioriteit van de Joden en wil het op grond daarvan Arabieren discrimineren. Otsma Jehudit wordt ook wel Jewish Power genoemd. Het is de ideologische opvolger van het in 1994 op grond van antiterroristische wetgeving verboden rechts-extremistische politieke partij Kach. Tevens zijn de belangrijkste leden lid geweest van Kach. Otsma Jehudit wordt gezien als een Joodse fascistische partij. De partij propageert een Israël van de rivier de Jordaan tot aan de Middellandse Zee, waaruit volgt dat ze de nederzettingenpolitiek voort willen zetten. Het wil verder Arabieren die niet loyaal zouden zijn aan de staat Israël deporteren. Of in het algemeen, het vertrek van niet-Joden uit Israël stimuleren. Noam is een religieus zionistische partij die de traditionele Joodse waarden hoog wil houden (o.a. fel tegen de LHBTI-gemeenschap).

De Likoed-partij van Netanyahu zet voornamelijk in op de veiligheid van de staat Israël en denkt dat te kunnen garanderen met een sterk leger. Het staat wantrouwend tegenover de Arabische buren en onderhandelt vanuit die gedachte liever niet met ze. Netanyahu heeft de laatste jaren alles gedaan om een vergelijk met de Palestijnen te frustreren. Zijn filosofie is dat alle naburige Arabieren wel in hun lot gaan berusten als ze beseffen dat ze geen partij zijn voor het almachtige Israëlische leger.

Gezegd kan worden dat de huidige Israëlische regering bestaat uit een fascistische coalitie die een groot Israël voorstaat waar in principe geen ruimte is voor Palestijnen, of zelfs niet-Joden in het algemeen. Het idee van een groot Israël en de nederzettingenpolitiek waarbij Israëlische kolonisten zo maar land afpakken van Palestijnen in de bezette gebieden, doet haast denken aan de lebensraum gedachte van Adolf Hitler. Of anders wel de Amerikaanse Indian Removal Act van 28 maart 1830. Ter voortzetting van de analogie, het verwijderen van Palestijnen vond reeds in 1948 plaats, waarna zij verbannen werden naar de reservaten Westoever en Gaza. Maar zelfs die twee reservaten is ze dus niet gegund door de zionisten.

De Westerse pers en politiek schreeuwt sinds 7 oktober van de daken naar het publiek dat Hamas een terroristische organisatie is die de Palestijnen te Gaza gijzelt. Waarmee ze compleet voorbijgaan gaan aan de gijzeling van de Palestijnen door de staat Israël middels het hek dat om Gaza heen is geplaatst. Laat staan de coalitie van fascistische partijen die de Palestijnen hetzelfde lot willen doen ondergaan als de inheemsen van Noord-Amerika (staatssecretaris Amihai Eliyahu debiteerde onlangs dat het gooien van een nucleaire bom op Gaza een optie is). De vraag is dus, wat is een grotere terroristische organisatie, Hamas of de regering Netanyahu VI? Ondertussen huilen Westerse politici krokodillentranen over oorlogsmisdaden van de IDF te Gaza, maar blijven Israël wel onvoorwaardelijk steunen.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De Israëlische lebensraumscoalitie

Waarom wordt Israël onvoorwaardelijk gesteund?

Geplaatst op 4 november 2023 door Grapevine

Het blijft opmerkelijk hoe het Anglo-Amerikaanse imperium (inclusief haar vazalstaten) de zionisten onvoorwaardelijk blijft steunen. Het maakt eigenlijk niet uit hoeveel de zionistische entiteit in de Levant over de scheef gaat. Zelfs als het Groot-Brittannië of de VS rechtstreeks treft wordt het onheil dat Israël aanricht spoedig vergeten en vergeven. Zo bombardeerden de zionisten op 22 juli 1946 het hoofdkwartier van het Britse gouvernement te Palestina, hetgeen gevestigd was in het King David Hotel te Jeruzalem. Hierbij kwamen 91 mensen om het leven en raakten er 46 gewond. Terroristische acties zoals deze werden beloond, want twee jaar later was de staat Israël een feit. In 1967 bombardeerde het Israëlische leger het Amerikaanse schip USS Liberty. Hierbij lieten 34 bemanningsleden het leven en raakten er 171 gewond. Ondanks dat er sterke aanwijzingen waren dat Israël precies wist wat het deed, werd in een officieel rapport van de Amerikaanse overheid geconcludeerd dat het per ongeluk was geschied.

Als de VS en Groot-Brittannië al een masochistische houding aannemen als zij zelf het slachtoffer zijn van de terreur van het zionisme, zal het ze helemaal niets uitmaken als de Palestijnen lijden onder het juk van de staat Israël. Zoals te verwachten was sprak Joe Biden na de gebeurtenissen van 7 oktober jongstleden dan ook onmiddellijk zijn onvoorwaardelijke steun uit aan Israël: “We zullen ervoor zorgen dat de Joodse en democratische staat Israël zich vandaag en morgen kan verdedigen, zoals we altijd hebben gedaan. Zo simpel is het.” Dezelfde uitspraak werd gepapegaaid door de Britse premier Sunak. Eveneens premier Rutte van de Anglo-Amerikaanse vazalstaat Nederland deed zijn duit in het zakje: “Israël mag zichzelf verdedigen, en er is geen maar!”, waarmee hij de IDF wat Nederland betreft groen licht gaf om compleet los te gaan.

Toch moeten we het eerdere statement enigszins relativeren, want de Amerikaanse steun aan Israël is niet altijd onvoorwaardelijk geweest. Aanvankelijk had de VS zelfs een wapenembargo contra de zionisten ingesteld. Maar ironisch genoeg wist Israël in 1948 haar onafhankelijkheid toch te bewerkstelligen met wapens van de wehrmacht. Stalin had nl. wapens die het rode leger geconfisqueerd had van nazi-Duitsland verstrekt aan de zionisten, om zodoende een verzwakt Groot-Brittannië uit West-Azië te verjagen. Eveneens in de hoop dat de zionisten ter plekke een communistische staat zouden stichten, die dan weer een bondgenoot zou worden van de Sovjet-Unie. De liefde tussen Israël en de Sovjet-Unie bekoelde echter weer nadat de Israëli’s begonnen te pleiten voor de migratie van Sovjetjoden naar Israël: hierop antwoordde de Sovjet-Unie resoluut njet.

Vanwege de grote olievoorraden en strategische waterwegen eist West-Azië een speciale status op in de geopolitiek. De VS meende een sterke bondgenoot ter plaatse nodig te hebben als tegenwicht voor de Sovjet-Unie en om de eigen oliebelangen te beschermen. Nadat Israël in 1967 met overmacht de zesdaagse oorlog won, werd het door de VS omarmd als de broodnodige bondgenoot in West-Azië en sindsdien wordt Israël onvoorwaardelijk militair en diplomatiek gesteund door Washington.

Het is van belang erop te wijzen dat het zionisme en het jodendom twee verschillende dingen zijn. Niet iedere Jood is een zionist (sterker nog, veel Joden ageren fel tegen het zionisme), maar omgekeerd zijn er ook zat zionisten die geen Joden zijn. Het is wel zo dat de zionistische lobby in de VS heel machtig is. Ze hebben veel belangrijke politici in hun zak met dank aan de fondsen die ze ter beschikking stellen en het stemadvies dat ze kunnen geven aan de kiezers in hun achterban. Die machtige lobby bestaat dus niet alleen uit Joodse zionisten, maar net zo goed uit christenzionisten. Deze christenzionisten verlangen naar de terugkeer van Jezus Christus op aarde. Een aantal gebeurtenissen zou voorafgaan aan de terugkeer van Christus. Eén van die gebeurtenissen zou de terugkeer van het Joodse volk naar Palestina zijn. Daarom is steun aan Israël ook voor hen een heilige missie.

Tevens wordt wel betoogd dat het Westen Israël steunt uit een historisch schuldgevoel. Als dat zo is, waarom moeten de Palestijnen dan boeten voor iets wat nazi-Duitsland heeft aangedaan? Waarom hebben de zionisten dan niet bijvoorbeeld Beieren of Pruisen cadeau gekregen als compensatie?

Een argument dat telkens opnieuw naar voren wordt gebracht door de zionisten is dat Israël de enige democratie is in de regio en zodoende respect verdient. Echter, het moderne Westerse concept van democratie gaat er (in principe) vanuit dat iedereen gelijk is voor de wet. Volgens die maatstaaf is Israël dus geen democratie, aangezien de Israëlische wet Joden meer rechten toekent dan niet-Joden: de Arabische bevolking van Israël wordt dan ook stelselmatig gediscrimineerd. Daarbij komt dat de Arabieren in de door Israël bezette gebieden het nog een stuk slechter hebben want ze zijn door Israël vogelvrij verklaard.

Helaas heeft de VS dus geen belastinggeld beschikbaar om de verschoppelingen in steden als San Francisco de helpende hand te bieden maar kan wel een blanco cheque verschaffen aan de zionistische entiteit. Deze blanco cheque zorgt weer voor grote spanningen in de regio omdat de islamitische buurlanden zich erdoor bedreigd voelen en zich zodoende genoodzaakt zien om een wapenwedloop aan te gaan met de zionistische entiteit. Merkwaardig genoeg bereikt de veiligheidssteun aan Israël dus een tegenovergesteld effect, aangezien een land als Iran heeft aangetoond geavanceerde wapensystemen te kunnen ontwikkelen die Israël keihard kunnen raken. Al dan niet via proxies in de buurlanden en de bezetten gebieden.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Waarom wordt Israël onvoorwaardelijk gesteund?

De erfenis van DJ Mark the 45 King

Geplaatst op 28 oktober 2023 door Grapevine

DJ Mark the 45 King (Mark Howard James) is niet meer sinds 19 oktober jongstleden. Nota bene drie dagen na zijn verjaardag blies hij zijn laatste adem uit. Het heengaan van the 45 King werd wereldkundig gemaakt op instagram door zijn beroemde vriend en collega DJ Premier. Een doodsoorzaak is niet vermeld, maar het is bekend dat hij al langere tijd ziek was. The 45 King wordt gezien als één van de meest legendarische producers in de 50-jarige geschiedenis van Hip-Hop. Hij heeft aan de basis van de carrières gestaan van verschillende invloedrijke acts en hits geproduceerd voor mc´s die gerekend worden tot de allergrootsten van het genre.

DJ Mark komt oorspronkelijk uit de New Yorkse wijk the Bronx, alwaar hij in 1976 op 14-jarige leeftijd begon te dj´en, nadat zijn zus hem twee draaitafels en een mengpaneel cadeau had gedaan. Een vriendje uit de buurt leerde hem mixen en bracht hem om hem verder te helpen in contact met DJ Breakout (een prominente Hip-Hop-dj van het eerste uur). Het contact met DJ Breakout leverde op dat The 45 King platenjongen (leerling/assistent) mocht worden van DJ Breakout (1979). Als platenjongen moest hij de juiste platen op het juiste moment aangeven als DJ Breakout aan het mixen was.

Hiervoor diende hij de titels van alle platen van DJ Breakout uit zijn hoofd te kennen. Aan deze werkzaamheden hield DJ Mark nauwelijks een cent over, maar hij was naar eigen zeggen desondanks dolblij dat hij het had gedaan omdat hij zodoende wel de fijne kneepjes van het vak heeft geleerd.
The 45 King zou op een gegeven moment van the Bronx naar New Jersey verhuizen en aldaar zijn carrière met succes voortzetten. Zelf noemde hij zich DJ Mark, maar omdat hij een enorme verzameling van maxisingels (45 toeren) opbouwde kreeg hij om die reden van zijn omgeving de naam DJ Mark the 45 King toebedeeld. Zo vroeg als 1984 bracht the 45 King in eigen beheer een plaat uit met uitsluitend beats erop, dus zonder rap of zang. Historici denken dat dit de eerste instrumentale plaat ooit gemaakt is door een Hip-Hop-producer. De plaat diende als promotiemateriaal dat door the 45 King gratis weggegeven werd. Wel werd het gedraaid door de bekende radiopersoonlijkheid DJ Red Alert. In 1987 bracht the 45 King opnieuw solo een instrumentale plaat uit, deze maal omdat het niet boterde met de rappers met wie hij toen samenwerkte: ze zouden hem niet serieus genoeg nemen als producer om tracks op te nemen.

De apparatuur die DJ Mark gebruikte was aanvankelijk bescheiden. Hij was dan ook erg in zijn nopjes toen het hem gelukte een Akai S900 sampler aan te schaffen. Ja inderdaad, The 900 Number verwijst naar betreffende sampler. Eveneens in 1987 tekende DJ Mark bij Tuff City en bracht The 900 Number uit (gebaseerd op een sample van Unwind Yourself van Marva Whitney), hetgeen uitgroeide tot een soort van onofficieel volkslied van Hip-Hop. Op Yo! MTV Raps was het te pas te onpas te horen, omdat presentator Ed Lover een dans erbij had bedacht. In 1990 kwam de Engelse DJ Chad Jackson met de hit Hear the drummer get wicked, met als basis the 900 Number. In 1996 bestormde DJ Kool de hitlijsten met Let me clear my throat, en gaf volmondig toe dat het een herinterpretatie is van the 900 Number. In 2012 zette muziekjournalist Questlove The 900 Number op plaats 24 op de lijst van 50 Greatest Hip-Hop Songs van Rolling Stone Magazine: “Het volkslied van Hip-Hop… Het is zo krachtig dat het niets anders behoeft dan mensen met een polsslag …Vijfentwintig jaar oud, en klinkt nog steeds frisser dan fris.”

The 900 Number betekende de doorbraak van the 45 King, hetgeen hem de kans gaf om onder de paraplu van zijn Flavor Unit de carrières van een aantal talentvolle mc´s te lanceren, o.a. Chill Rob G, Lakim Shabazz, Apachee, etc., en natuurlijk Queen Latifah, die algemeen gezien wordt als één van de beste vrouwelijke rappers ooit. De Flavor Unit kan gezien worden als het spiegelbeeld van the Juice Crew, het Hip-Hop-collectief rondom Marley Marl (een andere legendarische producer). Want ze werkten volgens hetzelfde concept: een collectief van mc´s met een dj/producer als centrale man.

The 45 King vestigde echt zijn naam als producer van de buitencategorie door zijn bijdrages aan het debuutalbum van Queen Latifah (1989). Veel van de tracks op All Hail the Queen zijn geproduceerd door DJ Mark en zijn werk op het album dat Queen Latifah op de kaart zette wordt tevens gezien als het artistieke hoogtepunt van zijn carrière.

Door een ernstige drugsverslaving raakte de carrière van DJ Mark in het slop begin jaren ´90. Gedurende deze tijd bracht hij wel meerdere breakbeat albums uit en remixte Madonna´s hit Keep It Together. Queen Latifah nam uiteindelijk de Flavor Unit over en vormde het om tot een managementbureau, welke vele grote artiesten heeft vertegenwoordigd (weer later werd het een productiebedrijf van films en t.v.-programma´s).

Maar DJ Mark zou eind jaren ´90 een come back maken. Zo produceerde hij in 1998 Hard Knock Life voor Jay Z, welke hit Jay Z zijn carrière in de volgende versnelling bracht: Jay Z promoveerde van ster tot megaster. Tevens produceerde hij Stan, hetgeen door critici gezien wordt als één van de beste songs van Eminem.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De erfenis van DJ Mark the 45 King

Benjamin Netanyahu

Geplaatst op 21 oktober 2023 door Grapevine

Benjamin (Bibi) Netanyahu werd op 21 oktober 1949 in Tel Aviv geboren als zoon van historicus Benzion Netanyahu. Netanyahu senior (1910-2012) kwam uit Polen, maar verhuisde met zijn familie in 1920 naar het indertijd Palestijnse mandaatgebied. Zowel grootvader Nathan (die rabbi was) als vader Benzion waren fervente zionisten. Benzion Netanyahu zou gaan studeren aan de Hebreeuwse universiteit te Jeruzalem. Tijdens zijn studietijd sloot hij zich aan bij het revisionistische zionisme (dat is een radicale vorm van zionisme die zich had afgescheiden van het mainstream zionisme omdat mainstream zionisme naar hun smaak te gematigd is). In die lijn geloofde Benzion in een groter Israël en was voorstander van het fysiek verwijderen van alle Arabieren uit Palestina. In 1940 migreerde Netanyahu senior naar de VS om carrière te maken en te lobbyen voor de vestiging van een Joodse staat. In 1949 was zijn gedroomde Joodse staat een feit en vestigde zich aldaar.

Gezien zijn familiegeschiedenis kan geconcludeerd worden dat het zionisme in het DNA van Benjamin Netanyahu zit. In ieder geval, geboren en getogen zionist Benjamin Netanyahu verhuisde met zijn familie naar de VS in 1963. In 1967 ging hij in militaire dienst en werd onderdeel van de elite-eenheid Sayeret Matkal. Na zijn dienstplicht ging hij architectuur en management studeren aan de prestigieuze technische universiteit MIT, alwaar hij in 1976 afstudeerde (wel onderbrak hij in 1973 zijn studie om te vechten in de Yom Kippur-oorlog). In 1978 remigreerde hij naar Israël alwaar hij ter ere van zijn in het harnas gestorven oudere broer en militair Yonatan het Yonatan Institute oprichtte, dat internationale conferenties over terrorisme sponsort.

In de jaren ´80 vertolkte Netanyahu verscheidene diplomatieke functies. In 1988 werd hij gekozen in de knesset (Israëlisch parlement) voor de Likud-partij. Daarna werd hij verschillende keren staatssecretaris en schopte het in 1993 tot partijleider van Likud. Als zionist in hart en nieren was Netanyahu als vanzelfsprekend fel tegen het vredesakkoord die de Israëlische premier Yitzhak Rabin in 1993 sloot met de PLO.

De moord op vredesduif Rabin in 1995 en een reeks terroristische aanslagen zorgde ervoor dat de arbeiderspartij zwak stond tegenover havik Netanyahu, waardoor laatstgenoemde de verkiezingen kon winnen in 1996 en de nieuwe premier worden. Inmiddels is Netanyahu in totaal reeds vijftien jaar premier (1996-1999, 2009-2021, 2022-). Bij tijde van aantreden had hij gezien het voorwerk van Rabin de grootst mogelijke kans op vrede met de Palestijnen ooit. Netanyahu had echter zijn eigen visie op vrede. Niet middels diplomatie, maar middels spierballen. Hij ging er namelijk vanuit dat als Israël maar sterk genoeg is, de Palestijnen in hun lot gaan berusten en de vijandige entiteiten in de regio uit angst vrede komen sluiten.

Veel jongeren vielen voor de denkwijze van Netanyahu omdat ze hun buik vol hadden van de tweede intifada. Ze dachten dat Netanyahu´s compromisloze beleid de oplossing was. Liefkozend noemden zij hem Mr. Security. Daarbij werd eraan voorbijgegaan dat de nederzettingenpolitiek van Netanyahu op de Westoever verboden is volgens internationaal recht en de behandeling van de Palestijnen in het algemeen inhumaan was. Hetgeen publiekelijk is bevestigd door gewichtige organisaties als Human Rights Watch, B´Tselem en Amnesty International: Israël pleegt zulke wrede misdaden tegen de menselijkheid dat het simpelweg een apartheidsstaat is.

Binnen Israël begonnen schandalen Netanyahu te achtervolgen. Netanyahu kwam in de problemen vanwege steeds luider wordende geruchten van grootschalige corruptie. In februari 2018 meende de politie dat er genoeg bewijs tegen hem was om een zaak te beginnen. In november 2019 ving de zaak ook aan, maar om verschillende redenen werd betreffende zaak telkens vertraagd. Netanyahu weigerde echter op te stappen. Sterker nog, in 2022 werd Netanyahu opnieuw premier dankzij een extreemrechtse coalitie. Tot woede van het Israëlische volk heeft hij na zijn nieuwe aantreden het rechtssysteem de kop om gedraaid om zijn ideologische agenda erdoor te drukken zonder op de vingers te kunnen worden getikt en om zelf buiten schot te blijven van justitie.

Zoals gezegd dachten de kiezers van Netanyahu dat hij Israël veilig maakte door de vijandig geachte elementen keihard aan te pakken. Maar is dat ook zo? In 2006 trok het Israëlische leger met veel bombarie de grens met Libanon over om Hezbollah te marginaliseren, maar moest zich na verlies van veel manschappen en materieel weer met de staart tussen de poten terugtrekken, en is Hezbollah tegenwoordig sterker dan ooit. In 2014 trok het Israëlische leger Gaza met dezelfde doelstelling in. Dit had vele burgerdoden tot gevolg. Toen het Israëlische leger besefte dat het ondanks de grote ravage die het had aangericht Hamas niet kon vernietigen en er bovendien steeds meer militairen sneuvelden, trok het zich terug. De officiële lezing was dat de missie geslaagd was om de militaire capaciteit van Hamas te marginaliseren. Dat blijkt dus niet te zijn gelukt, want op 7 oktober jongstleden bleek tot verbijstering van de ganse (Westerse) wereld dat Hamas sterker was dan ooit en in staat te zijn het Israëlische leger als nooit eerder voordien in zijn hemd te zetten.

De moslimwereld is normaliter zeer verdeeld, maar het lijkt erop dat Mr. Security met zijn spierballenpolitiek de ganse moslimwereld als nooit tevoren tegen zich in het harnas heeft gejaagd met zijn bombardementen op onschuldige burgers in Gaza. Mr. Security heeft zijn gouden belofte aan zijn aanhang dus niet waar kunnen maken en heeft ondanks zijn repressieve regime de zionistische entiteit onveiliger gemaakt dan ooit tevoren.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Benjamin Netanyahu