De ontwikkelingen in Palestina de afgelopen maand hebben weer eens de hypocrisie van het Anglo-Amerikaanse imperium blootgelegd. Het Westen schreeuwt moord en brand als het over hetgeen gaat wat Rusland Oekraïne allemaal wel niet zou aandoen, maar schaart zich wel onvoorwaardelijk achter Israël. Er worden zelfs schaamteloos wapens geleverd. Waarmee men dus medeplichtig is aan de genocide die de zionistische entiteit pleegt in de Gazastrook. Want niemand kan met droge ogen volhouden dat het bombarderen van zuigelingen onder de noemer zelfverdediging valt te categoriseren.
Evenzo schreeuwde het Westen het uit toen Hamas na democratische verkiezingen aan de macht kwam in Gaza. Niettegenstaande dat datzelfde Hamas eerder door de zionistische entiteit is gecreëerd om de Palestijnen tegen elkaar uit te spelen. Het was nl. de bedoeling dat Hamas tegen de Fatah-beweging zou vechten zodat de Fatah-beweging verzwakt tegenover de staat Israël kwam te staan. Maar wat niet noodzakelijkerwijs voorzien was is dat Hamas de strijd van de Fatah-beweging zou winnen. Zodoende was Israël ineens opgescheept met haar eigen Frankensteinmonster. Israël en het Westen reageerden furieus, want ze wensten zich niet te associëren met een terroristische organisatie. Zelfs al was die democratisch gekozen.
In ieder geval, Benjamin Netanyahu mocht na de knessetverkiezingen van 1 november 2022 trachten een nieuwe Israëlische regering samen te stellen. Op 22 december 2022 had hij een coalitie weten te vormen van liefst zes verschillende partijen, nl. Likoed (32 zetels), Shas (11 zetels), Verenigd Torah-Jodendom (7 zetels), Religieus-Zionistische Partij (7 zetels), Otsma Jehudit (6 zetels) en Noam (1 zetel).
Het was de zesde maal dat Netanyahu als voorman van Likoed een coalitie mocht smeden. Deze maal had hij een aantal opmerkelijke medestanders gevonden. In het zwaar versnipperde Israëlische politieke landschap werd In 2021 de “Change” coalitie in het leven geroepen om Netanyahu uit de regering te houden. Maar omdat betreffende coalitie bestond uit partijen die zich als water tot olie tot elkaar verhouden, hield het niet lang stand, en mocht Netanyahu december 2022 alsnog terugkeren op het ambt waarop hij een abonnement lijkt te hebben.
Zo zit Shas in de huidige regering. Shas komt op voor de Sefardische Joden en vindt dat het Joods-religieuze karakter van de staat Israël voorop moet staan, en is daarom tegen wetgeving die tevens de belangen van andere geloven ten goede komt. Daarnaast staat het sceptisch tegenover vrede met de Palestijnen en is voor de nederzettingenpolitiek. Zoals de naam reeds aangeeft verdedigt Verenigd Torah-Jodendom de belangen van het orthodoxe Jodendom en neemt een neutrale houding aan t.o.v. het zionisme. Religieus-Zionistische Partij is tegen iedere territoriale concessie aan de Palestijnen. Daarnaast wil het de Westoever annexeren, asielzoekers uitzetten, politieke controle op het rechtssysteem plus gelooft het in de superioriteit van de Joden en wil het op grond daarvan Arabieren discrimineren. Otsma Jehudit wordt ook wel Jewish Power genoemd. Het is de ideologische opvolger van het in 1994 op grond van antiterroristische wetgeving verboden rechts-extremistische politieke partij Kach. Tevens zijn de belangrijkste leden lid geweest van Kach. Otsma Jehudit wordt gezien als een Joodse fascistische partij. De partij propageert een Israël van de rivier de Jordaan tot aan de Middellandse Zee, waaruit volgt dat ze de nederzettingenpolitiek voort willen zetten. Het wil verder Arabieren die niet loyaal zouden zijn aan de staat Israël deporteren. Of in het algemeen, het vertrek van niet-Joden uit Israël stimuleren. Noam is een religieus zionistische partij die de traditionele Joodse waarden hoog wil houden (o.a. fel tegen de LHBTI-gemeenschap).
De Likoed-partij van Netanyahu zet voornamelijk in op de veiligheid van de staat Israël en denkt dat te kunnen garanderen met een sterk leger. Het staat wantrouwend tegenover de Arabische buren en onderhandelt vanuit die gedachte liever niet met ze. Netanyahu heeft de laatste jaren alles gedaan om een vergelijk met de Palestijnen te frustreren. Zijn filosofie is dat alle naburige Arabieren wel in hun lot gaan berusten als ze beseffen dat ze geen partij zijn voor het almachtige Israëlische leger.
Gezegd kan worden dat de huidige Israëlische regering bestaat uit een fascistische coalitie die een groot Israël voorstaat waar in principe geen ruimte is voor Palestijnen, of zelfs niet-Joden in het algemeen. Het idee van een groot Israël en de nederzettingenpolitiek waarbij Israëlische kolonisten zo maar land afpakken van Palestijnen in de bezette gebieden, doet haast denken aan de lebensraum gedachte van Adolf Hitler. Of anders wel de Amerikaanse Indian Removal Act van 28 maart 1830. Ter voortzetting van de analogie, het verwijderen van Palestijnen vond reeds in 1948 plaats, waarna zij verbannen werden naar de reservaten Westoever en Gaza. Maar zelfs die twee reservaten is ze dus niet gegund door de zionisten.
De Westerse pers en politiek schreeuwt sinds 7 oktober van de daken naar het publiek dat Hamas een terroristische organisatie is die de Palestijnen te Gaza gijzelt. Waarmee ze compleet voorbijgaan gaan aan de gijzeling van de Palestijnen door de staat Israël middels het hek dat om Gaza heen is geplaatst. Laat staan de coalitie van fascistische partijen die de Palestijnen hetzelfde lot willen doen ondergaan als de inheemsen van Noord-Amerika (staatssecretaris Amihai Eliyahu debiteerde onlangs dat het gooien van een nucleaire bom op Gaza een optie is). De vraag is dus, wat is een grotere terroristische organisatie, Hamas of de regering Netanyahu VI? Ondertussen huilen Westerse politici krokodillentranen over oorlogsmisdaden van de IDF te Gaza, maar blijven Israël wel onvoorwaardelijk steunen.
DJEHUTI-ANKH-KHERU