Zaterdag 13 april 2024 vuurde de Islamitische Republiek Iran meer dan 300 drones en raketten af op Israël. Tot grote woede van de ganse Westerse wereld, die onmiddellijk met elkaar om de tafel gingen zitten om Iran nieuwe sancties op te leggen. Waarmee de Westerse wereld voor de zoveelste maal schaamteloos een dubbele standaard hanteert. Want waar was de Westerse verontwaardiging en bijbehorende sanctiepakket toen Israël op 1 april jongstleden het Iraanse consulaat te Damascus bombardeerde en daarbij zeven mensen doodde, waaronder twee generaals? Volgens het internationale recht dient de soevereiniteit van instituten als consulaten en ambassades te allen tijde gerespecteerd te worden. Maar Israël heeft letterlijk overal maling aan. Het bombardeert zonder gêne begraafplaatsen, moskeeën, ziekenhuizen en zelfs consulaten. Bovendien vermoordt de IDF naar lieve lust journalisten en hulpverleners. Ieder ander land zou na het overschrijden van zulke grenzen zwaar bekritiseerd worden door de ganse internationale gemeenschap, maar Israël komt er keer op keer mee weg. In ieder geval zover het het Westen betreft.
Alhoewel, Israël was het dusdanig bont aan het maken in Gaza dat zelfs haar Westerse bondgenoten steeds meer kritische kanttekeningen begonnen te plaatsen. Het Westen schreeuwde moord en brand betreffende (vermeende) Russische oorlogsmisdaden in Oekraïne, maar blijft wel wapens en munitie leveren aan Israël dat genocide pleegt in Gaza. De wereld ziet deze hypocrisie en spreekt zich uit. De geloofwaardigheid van de Westerse leiders raakte in het geding. Vanwege de forse kritiek voor hun onvoorwaardelijke steun aan de zionistische entiteit in zowel buiten -als binnenland begonnen verschillende Westerse leiders zo waar enige kritische noten te kraken. Zo begonnen zowel de Amerikaanse president Biden als de Nederlandse premier Rutte openlijk te dreigen hun onvoorwaardelijke steun aan Israël te heroverwegen als Israël niet meer oog zou tonen voor de humanitaire ramp die zich afspeelt in Gaza ten aanschouwe van de wereld.
Het leek erop dat Israël steeds geïsoleerder begon te staan. Dat heeft vooral te maken met de aart van het beestje, aangezien de huidige Israëlische regering een coalitie is van zionistische en rechtsextremistische partijen die heilig gelooft in het motto is “een oog voor een oog en een tand voor een tand!” Met name premier Netanyahu heeft persoonlijk alle belang bij oorlogen, want dat geeft hem een excuus om niet slechts aan de macht te blijven, maar vooral buiten de gevangenis te blijven. Mocht er vrede komen, dan is er tevens geen excuus meer om verkiezingen uit te stellen. De kans is groot dat Netanyahu die verliest, waarna hij naar alle waarschijnlijkheid de lik in gaat moeten vanwege corruptie. Netanyahu wordt daarom verweten doelbewust oorlog te voeren uit persoonlijk belang, om zijn eigen hachje te redden.
De genocide te Gaza hadden de met het zionisme sympathiserende Westerse leiders in een lastig parket gebracht. De Iraanse aanval op Israël kwam ze zodoende goed uit. Want de ratio om Israël onvoorwaardelijk te steunen was van het ene op het andere moment weer helemaal terug. Dat Israël voordien alle wetten van het internationale recht had getart door het Iraanse consulaat te Damascus te bombarderen deed er niet toe.
Een reactie van Iran was onvermijdelijk. Niet onmiddellijk, omdat de Islamitische Republiek de vastenmaand ramadan respecteerde. Maar niet lang na afloop van de ramadan vuurde Iran dus honderden drones en raketten af. Volgens de Westerse pers was die aanval compleet mislukt, omdat er nauwelijks burgerslachtoffers waren gevallen en 99% van de projectielen zou zijn neergehaald. Het werd de Nederlandse brigade-generaal Han Bouwmeester dan ook bepaald niet in dank afgenomen toen hij op tv kwam uitleggen dat het niet de bedoeling van Iran was om veel slachtoffers te maken aangezien Iran de VS en Israël lang vantevoren had gewaarschuwd.
Want wat zijn de feiten? Iran had 72 uur vantevoren Israël en bondgenoten gewaarschuwd dat er een aanval aan zat te komen. Daarnaast, de drones waren uren onderweg, dus konden Israël en bondgenoten ze van ver zien aankomen. Maar vooral, Iran viel bewust geen burgerdoelen of infrastructuur aan maar concentreerde zich op militaire doelen. Let op, ondanks dat Iran niet eens zijn beste materiaal afgevuurd had is het er toch in geslaagd de twee best beveiligde militaire bases ter wereld te raken, gesitueerd in de Negev-woestijn. De twee bases zijn voorzien van de meest geavanceerde radar-en raketafweersystemen die het Westen te bieden heeft, toch is Iran erin geslaagd om die bases met minstens negen raketten te treffen. Het publiek wordt dus een rad voor ogen gedraaid met de bewering dat de Iraanse aanval op Israël mislukt is (omdat er nauwelijks burgerslachtoffers zijn gevallen). In werkelijkheid was de aanval dus een groot succes, omdat Iran aan Israël en de VS heeft getoond dat zelfs de best beveiligde militaire bases allesbehalve veilig zijn voor de hypersonische raketten van de Islamitische Republiek. Vandaar ook dat de Amerikaanse president Biden Israël onmiddellijk opriep om zich niet te gaan vergelden, doch de overwinning te claimen.
Israël voelt zich verplicht om wraak te nemen, maar wat dan? Iran gaat zich vervolgens op zijn beurt weer wreken. Gaan Israël en co een tien keer zo grote drones- en rakettenregen vanuit Iran, met bovendien meer geavanceerde projectielen, wel kunnen afstoppen met hun iron dome? Israël denkt slechts te kunnen overleven door al zijn vijanden angst in te boezemen. Probleem is alleen dat we niet meer in 1967 leven. In 2024 kunnen Israëls vijanden serieus terugbijten.
DJEHUTI-ANKH-KHERU