Reeds decennia wordt het maatschappelijk debat in Nederland gedomineerd door het integratiedebat. De roep vanuit de witte Nederlandse bevolking was dat met name zogenaamde niet-Westerse allochtonen moeizaam zouden integreren in de Nederlandse samenleving. Ze zouden geen dan wel een gebrekkige beheersing van de Nederlandse taal hebben, ze zouden maling hebben aan de Nederlandse normen en waarden en daarmee het land van Henk en Ingrid onleefbaar maken. Een omgekeerd racismedebat zeg maar. De problemen waar niet-witte mensen tegen aanliepen werden steeds meer overstemd. Het ging vooral over de vermeende slachtoffers van de mislukte integratie.
Het idee dat de witte Nederlander overwoekerd wordt door elementen die weigeren te integreren is momenteel groter dan ooit. Dat blijkt wel uit het feit dat de PVV momenteel de grootste politieke partij van het land is. Het is groter dan de NSB, de CD of de LPF immer geweest zijn. Het heeft er ook mee te maken dat de generatie die de hongerwinter bewust heeft meegemaakt momenteel praktisch niet meer onder ons is. Vroeger was er ook onvrede en werd discriminatie evenzo tot op zekere hoogte gedoogd. Doch als het echt te gortig werd dan werd er op de rem getrapt, vanuit de gedachte dat men nooit meer een hongerwinter mee wenste te maken. Men had dus aan den lijve ervaren waar bepaalde intolerante ideologieën toe kunnen leiden. Mede door betreffend sentiment bleven partijen met een fascistische connotatie lange tijd relatief marginaal…
Recentelijk heeft Nederland kennisgemaakt met een in Ethiopië geboren jongeman die perfect geïntegreerd is. Hij spreekt namelijk niet slechts ABN, maar kan zich net zo goed vloeiend uiten in de andere taal die op het grondgebied van Nederland officieel erkend is. Kamerlid Habtamu de Hoop reageerde op het nieuws dat minister Hugo de Jonge de komende vijf jaar €18 miljoen vrij gaat maken om de Friese taal en cultuur te bevorderen. Men zou denken, deze man is het toppunt van integratie. Hier zouden Henk en Ingrid, die steen en been klagen dat Ahmed en Fatima weigeren te integreren, dolblij mee moeten zijn.
De man die gezien kan worden als de stem van Henk en Ingrid dacht daar echter heel anders over. Johan Derksen reageerde zeer verontwaardigd. Zijns inziens bestaan Zwarte Friesen niet. Net zomin als hijzelf een Surinamer zou kunnen zijn. Het kwam erop neer dat de tot op het bot geïntegreerde Kamerlid Habtamu de Hoop beschuldigd werd van een soort van culturele toe-eigening. Maar laten we de logica van Derksen eens consequent doortrekken. Hij kwam ter wereld in het Gelderse dorp Heteren en groeide op in Drenthe. Oftewel, de man heet Johan Derksen en niet Johan Derkstra. Hij is zelf niet eens een Fries, dus wat voor recht heeft hij al niet-Fries om te bepalen wie een Fries kan en mag zijn?
Johan Derksen is sowieso niet iemand die zijn nek uitsteekt om de integratie te bevorderen. Hij is al decennia te aanschouwen op de televisie, met verschillende vaste (witte) secondanten. Maar hoe gaat Derksen om met Zwarte gasten in zijn tv-programma´s? Er hebben sowieso niet frequent mensen van kleur in zijn programma´s acte de presence mogen gegeven in de loop der jaren. Al helemaal niet als vaste secondant. Als we ons beperken tot de laatste paar jaar dan zien we dat Natacha Harlequin, Steven Brunswijk en Roethof gast aan tafel zijn geweest bij Derksen en co. Allen zijn ze nadien door team Derksen tot op de grond toe afgefikt. Om maar te zwijgen over alle Zwarte tv-persoonlijkheden waar Derksen in de loop der jaren op afgegeven heeft zoals Humberto Tan en Sylvana Simons.
Evenzo is er iets raars aan de hand met de artiesten die hij een podium biedt op tv. Naar eigen zeggen is Derksen een fervent liefhebber van de door Zwarte Amerikanen ontwikkelde muzieksoort de blues (ik kan wel zonder voetbal, maar niet zonder de blues). Desalniettemin geeft hij zelden Zwarte artiesten de kans om hun kunsten te vertonen. Let wel, team Derksen schreeuwt zelf trots van de daken dat ze contractueel bij John de Mol hebben vastgelegd dat ze verschoond zijn van censuur en alles zelf mogen bepalen. Dus hij kan zich in deze niet verschuilen achter regisseurs en redacties. Als we de logica van Derksen consequent door zouden trekken dan zouden al die witte artiesten die hij op de tv een podium verschaft om Zwarte muziek te komen spelen en de show te stelen ook allemaal gecanceld moeten worden wegens culturele toe-eigening.
Een paar weken geleden gaf Clarence Seedorf aan moeilijk aan de bak te komen als trainer vanwege zijn huidskleur. Voorspelbare reactie van Derksen was dat Seedorf onzin praat, dat de echte reden is dat Seedorf gewoon een slechte trainer is. Al werd Derksen later wel door Genee geconfronteerd met wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt dat Zwarte mensen wel degelijk ondervertegenwoordigd zijn in het kader van professionele voetbalclubs.
Waar het om gaat is dat Derksen niet op zichzelf staat. Zijn populariteit valt te verklaren uit het gegeven dat hij de mindset vertolkt van de denkbeeldige Henk en Ingrid van Geert Wilders. Op 9 april ging er een masker af en gaf Derksen onbewust aan wat de werkelijke reden is dat coaches met de huidskleur van Seedorf moeilijk aan de bak komen. Het maakt dus helemaal niet uit hoe fanatiek je integreert. Wat team Derksen betreft blijft huidskleur een onvergeeflijke zonde. So much for integration.
DJEHUTI-ANKH-KHERU