Op wikipedia staat het volgende vermeld over hoor en wederhoor: “Het beginsel van hoor en wederhoor is een principe uit de rechtspraak en de journalistiek dat inhoudt dat, als iemand beschuldigd wordt, er geluisterd moet worden naar wat de beschuldigde erop heeft te zeggen, voor er over hem geoordeeld wordt. Het is een van de algemene beginselen van behoorlijk proces.” En over vrijheid van meningsuiting lezen we het volgende: “Vrijheid van meningsuiting of vrijheid van expressie is de vrijheid van burgers om hun overtuigingen in het openbaar kenbaar te maken zonder voor de mening door de staat bestraft te worden, of represailles van andere burgers te hoeven dulden. Ook omvat dit het recht informatie vrijelijk te mogen verzamelen en verspreiden, zoals door journalisten.”
Het Westen, met de VS aan top, noemt zichzelf ook wel de vrije wereld, omdat aldaar met name principes zoals de hierboven genoemde bij uitstek hoog in het vaandel zouden worden gehouden. Vandaar ook dat alles uit de kast wordt gehaald om Oekraïne te ondersteunen in de oorlog tegen het imperialistische Rusland. Vooral ook omdat Oekraïne de Westerse waardes verdedigt. Oekraïne moet een vrij Westers land blijven. De president van Rusland wil namelijk de oude Sovjet-Unie herstellen. Daarom viel hij ook zomaar het vredige Oekraïne binnen. Als hij nu niet gestopt wordt gaat-ie pakken wat hij pakken kan!
Tenminste, dat is het narratief dat we te pas en te onpas mogen vernemen in de Westerse mainstream media. Alleen jammer dat er geen hoor en wederhoor wordt toegepast. In de pers verdringen de russofobe Rusland-experts elkaar om de oorlog in Oekraïne te duiden. Helaas heeft deze berichtgeving niets met journalistiek te maken. Waarom? Er wordt geen wederhoor toegepast. De Russische kant van het verhaal wordt niet eerlijk belicht doch slechts consequent gestigmatiseerd met het label propaganda. Vandaar ook dat RT en Sputnik in de EU zijn geblokkeerd. Geen hoor en wederhoor en geen vrije pers dus. Om die reden kan de Westerse berichtgeving aangaande de oorlog in Oekraïne met recht gekarakteriseerd worden als oorlogspropaganda.
Maar van de week ontstond er grote onrust in de Amerikaanse media en politiek. Het gerucht ging namelijk dat de omstreden journalist Tucker Carlson naar Moskou was afgereisd om niemand minder dan de Russische president Vladimir Poetin te interviewen. Het gerucht bleek waar te zijn: op dinsdag 7 februari vond het vraaggesprek plaats en op donderdag 9 februari zou het online worden gezet. Tot spanning en sensatie leidend op de sociale media. De dag voordat het interview wereldkundig werd gemaakt werd speciaal Hillary Clinton nog van stal gehaald door MSNBC om Tucker Carlson in diskrediet te brengen (hij is een nuttige idioot!).
Voor de mensen die zichzelf reeds via alternatieve kanalen hadden laten inlichten verkondigde Poetin helemaal niets nieuws. Desalniettemin was het voor het grotere Westerse publiek goed dat ze naast de non-stop Westerse oorlogspropaganda nu eindelijk ook eens weet kregen wat die ‘boosaardige’ Russen precies bezielt. Zo wees Poetin er o.a. op hoe de NAVO keer op keer afspraken schond en steeds verder opschoof naar het oosten. Maar eveneens hoe nazi´s een stevige greep hebben op de Oekraïense staat en hoe de veiligheid van de Russisch-sprekenden in de Donbass ernstig in het geding kwam, waardoor Rusland zich moreel verantwoordelijk voelde om de Slavische broeders te beschermen. Tevens stelde Poetin het Westerse publiek gerust dat hij absoluut geen plannen heeft om Polen of enig ander Westers georiënteerd land aan te vallen. Tenzij zij Rusland eerst aanvallen. Dan hanteert de Russische Federatie de negatieve variant van het wederkerigheids principe.
Verder gaf de president van Rusland aan dat het ondoenlijk is om de propagandastrijd van de VS te winnen gezien de dominante positie de Amerikaanse media heeft in de wereld. Zo ontzenuwde hij de mythe dat het Russische leger de slag om Kiev had verloren, zoals de Westerse media propageert. In werkelijkheid trok het Russische leger zich tijdens de onderhandelingen terug als blijk van goede wil aan Oekraïne. Het akkoord was in principe rond. Maar toen verscheen Boris Johnson in Kiev en verbood Oekraïne een akkoord te sluiten met Rusland en gebood hen om door te vechten, met onuitputtelijke steun van het Westen. Zelensky hapte toe en nam later zelfs een wet aan die het Oekraïense functionarissen verbood om nog met Rusland te onderhandelen. De Westerse pers verzwijgt sindsdien dat het Russische leger zich vrijwillig terugtrok bij Kiev maar heeft het onnozele Westerse publiek wijs gemaakt dat de Russen in de slag om Kiev roemloos ten onder zijn gegaan.
Want stel je eens voor dat de journalistieke principes van hoor en wederhoor en vrijheid van meningsuiting consequent zouden zijn toegepast de afgelopen jaren. Dus een gelijk speelveld waarbij telkens aan een Russische ingewijde de ruimte werd gegeven om de kant van het Kremlin te belichten. Het is dan maar de vraag of het dan gelukt zou zijn om een draagvlak te creëren voor de gigantische Westerse steun aan de nazi´s in Oekraïne.
Het ironische is dus dat de Anglo-Amerikaanse entiteit gaarne zelf imperialistische ambities koestert. Tegelijkertijd propageert het de grote kampioen te zijn van Verlichtingsidealen als hoor en wederhoor en vrijheid van meningsuiting. Dat gaat noodzakelijkerwijs botsen. Als de grotere belangen van het imperium in het geding zijn, dan wordt er schaamteloos een loopje genomen met Verlichtingsidealen door de journalistiek en politiek om een draagvlak te creëren bij Jan Publiek.
DJEHUTI-ANKH-KHERU