Het was de afgelopen tijd heel spannend. De angst was namelijk dat in navolging van Oost-Europa eveneens een grote oorlog aan zou gaan vangen in West-Afrika. Het Franse imperium in Afrika is evident op haar retour en de verwachting was dat vanuit Parijs een militaire operatie op poten zou worden gezet om verloren terrein terug te winnen, al dan niet met de ECOWAS als proxy. Vooral het verlies van het rijk aan grondstoffen en mineralen toebedeelde Niger wordt aan de oevers van de Seine als een groots verlies ervaren. Parijs huilde daarom ook heel hard dat hun marionet Bazoum weer in zijn functie hersteld diende te worden. Maar Parijs huilde niet alleen. President Tinudu van Nigeria huilde net zo hard mee met de Parijse wolven in het bos. Zo konden we getuigen zijn van keiharde oorlogsretoriek geuit richting de antikoloniale regering van Niger vanuit Abuja. Van de meneer dus die zowel als voorzitter van de ECOWAS als president van Nigeria door het leven gaat. Dit deed het ergste vrezen.
Als reactie op de dreigementen van het ECOWAS onder auspiciën van meneer Tinudu spraken de landen Burkina Faso en Mali op hun beurt steun uit aan Niger: betreffende landen zouden een aanval op Niger als een aanval op hun eigen land beschouwen en zodoende militair te hulp schieten mocht Niger binnengevallen worden. Doch ook andere Afrikaanse landen, zoals Algerije, hebben zich uitgesproken tegen militaire interventie in Niger. Dus terwijl verschillende francofone landen het juk van het Franse imperialisme van zich af aan het schudden zijn, wil de nieuwgekozen president van Nigeria juist de banden met de VS en Frankrijk aanhalen. Waarmee president Tinudu van Nigeria zichzelf ontmaskert als een ordinaire Westerse marionet.
Het vuurtje werd verder opgestookt toen Frankrijk, na daartoe verzocht te zijn door de huidige regering, weigerde haar ambassadeur en troepen terug te roepen uit Niger. Onder het mom dat Parijs de nieuwe regering te Niamey niet erkende en dat de Franse ambassadeur gegijzeld werd (hetgeen als voorwendsel aangewend zou kunnen worden voor een invasie). Ondanks de grote mond van Tinudu is de aangekondigde ECOWAS-invasie vooralsnog uitgebleven. Desalniettemin legde het Nigeria (grootste economie van Afrika) van Tunidu het straatarme Niger wel zware sancties op, welken tot gevolg hebben dat de prijzen van voedsel, brandstof, kleding, medicijnen, etc., ter plaatse de pan uit zijn gaan rijzen. Maar opmerkelijk genoeg heeft al dit pienaren van de bevolking geen negatief effect op de populariteit van de huidige regering van Niger, getuige de vele openbare steunbetuigingen.
Als reactie op de dreigementen en sancties hebben Niger, Burkina Faso en Mali het militaire verbond genaamd AES gevormd, om de Franse proxy ECOWAS goed de tanden te laten zien. Anderzijds is volgens velen de situatie in West-Afrika niet wat het lijkt. Verschillende analisten hebben er nl. op gewezen dat in werkelijkheid de CIA achter de verschillende coups in francofoon Afrika zit. Hetgeen inhoudt dat de Amerikanen bezig zijn het Franse imperium in Afrika omver te werpen. Niet om de Afrikanen te bevrijden van imperialisme als zodanig, maar om het Franse imperialisme te vervangen voor hun eigen Amerikaanse imperialisme. Om die reden wordt er toch met de nodige scepsis naar de recente reeks ´antikoloniale´ coups in Afrika gekeken.
Uiteindelijk heeft president Macron dus toch de Franse ambassadeur teruggeroepen uit Niger en aangekondigd dat tevens de 1500 Franse troepen de komende maanden hun biezen gaan pakken in het land. Let op, er zijn evenzo meer dan duizend Amerikaanse militairen in Niger, maar vreemd genoeg zijn zij niet gevraagd te vertrekken. Hetgeen weer brandstof geeft aan de theorie dat de welbekende Amerikaanse geheime dienst achter al die recente coups in francofoon Afrika zit. Als dat het geval is, dan zou het Franse vertrek uit Niger gezien kunnen worden als een Amerikaanse overwinning. Nog geen definitieve victorie, want het kan natuurlijk ook zo uitpakken dat de nieuwe Afrikaanse regeringen sluw de Westerse mogendheden tegen elkaar uitspelen om hun eigen pad te kunnen gaan bewandelen (Fidel Castro heeft bijvoorbeeld ook een duw in de rug gekregen van de CIA, maar liet de Yankees keihard vallen na eenmaal de macht gegrepen te hebben op Cuba). Maar de tijd zal het leren.
Echter, het feit dat Frankrijk ambassadeurs en troepen terugtrekt uit Afrika wil nog niet zeggen dat de wereldmacht van weleer zich reeds overgegeven heeft. La France zet nog altijd coups op poten om de huidige anti-Franse regeringen in francofoon Afrika pootje te lichten. Zo is in Burkina Faso in december 2022 een couppoging verijdeld en wederom op 26 september jongstleden (mede met behulp van inlichtingen verstrekt door de Russen). Er valt niet uit te sluiten dat vanuit het land van de Eiffeltoren de komende tijd meer van dit soort pogingen gedirigeerd gaan worden.
Waar is de ijzeren vuist van het eens almachtige Frankrijk gebleven? De aanwezigheid van de Wagner groep in Afrika had Frankrijk de laatste jaren reeds in het defensief gedrongen. Daarbij heeft de grote sociale onrust in eigen land (gele hesjes, banlieus) de regering Macron doen wankelen. Tot overmaat van ramp brak de oorlog van de NAVO tegen Rusland uit. Hetgeen Frankrijk verplichtte haar loodsen met wapens en munitie over te dragen aan Kiev. De loodsen van NAVO-land Frankrijk zijn inmiddels praktisch leeg. Het voorgaande suggereert dat Frankrijk´s ijzeren vuist inmiddels behoorlijk is verroest. Afrikaanse landen hebben dit gesignaleerd en handig van geprofiteerd.
DJEHUTI-ANKH-KHERU