Generaal Mark Milley (de opperbevelhebber van het Amerikaanse leger) drong er een paar weken geleden bij Oekraïne op aan om weer met Rusland om de tafel te gaan zitten, omdat een Oekraïense overwinning op het slagveld zijns inziens onwaarschijnlijk is: “Dus in termen van waarschijnlijkheid gesproken, de waarschijnlijkheid van een Oekraïense militaire overwinning, gedefinieerd als de Russen uit geheel Oekraïne schoppen, inclusief de door hen geclaimde Krim…is niet bepaald hoog, vanuit militair perspectief bekeken.” Gezien de onophoudelijke propaganda afkomstig van zowel de regering van Oekraïne als de Westerse media en politiek, een narratief naar buiten brengend dat Oekraïne aan de winnende hand is en zodoende een smadelijke Russische nederlaag onvermijdelijk, was de oproep van nota bene generaal Milley te kwalificeren als opmerkelijk.
In het begin van de oorlog stonden Rusland en Oekraïne reeds op het punt om tot een vergelijk te komen. Oekraïne stemde o.a. toe in het vervolg een neutrale status na te streven. Maar juist op het moment dat de handtekeningen gezet leken te gaan worden gaf de Engelse premier Boris Johnson acte de presence in Kiev en gebood de Oekraïense president Zelensky om door te vechten. Aldus geschiedde. Sindsdien heeft Zelensky zich ontpopt tot het rupsje nooitgenoeg dat nonstop om meer Westerse (militaire) hulp smeekt. Zo zal alleen de VS dit jaar voor zo’n $100 miljard (!) aan hulp leveren aan Oekraïne. Hetgeen 40% meer is dan het totale jaarlijkse budget voor het Russische leger. Want de oorlog verliezen wordt door Westerse politici (en public) niet als een optie beschouwd: wat hen betreft zal en moet Oekraïne het gewapende conflict zegevierend afsluiten. Aangezien de Russen er precies hetzelfde over denken, dreigt het een confrontatie te worden tussen Rusland en het Westen waarbij het Westen door zal bikkelen totdat de laatste Oekraïense proxy vernietigd is.
In tegenstelling tot hetgeen de Westerse propagandamachine suggereert heeft Rusland Oekraïne in de eerste maanden van de oorlog met zijden handschoenen aangepakt. Ter vergelijking, als de VS een land binnenvalt dan wordt vanaf dag 1 de infrastructuur en de energievoorziening met de grond gelijkgemaakt. Een berucht voorbeeld is hoe de VS Irak terug het stenen tijdperk in bombardeerde in 2003. Want Rusland zag de Oekraïners ondanks alles als een Slavisch broedervolk en om die reden trachtte het aanvankelijk Oekraïne zoveel mogelijk intact te houden. Die benadering gaf echter het verkeerde signaal af aan het Westen. Het gegeven dat Rusland Oekraïne niet vanaf dag 1 het stenen tijdperk in bombardeerde werd door het Westen niet geïnterpreteerd als ‘barmhartigheid’, maar als zwakte (blijkbaar ontbeert het Rusland aan de stootkracht om Oekraïne aan te pakken) waaruit vervolgens de conclusie werd getrokken dat Oekraïne de oorlog kon winnen mits het genoeg ondersteund werd.
Er kwam inderdaad Oekraïens succes op het slagveld nadat door de NAVO duizenden Oekraïense soldaten waren getraind buiten Oekraïne. Dit bracht een jubelstemming teweeg bij de Westerse pers en politiek, maar wat er niet bij verteld werd is dat Oekraïne een gigantische prijs daarvoor betaalde in de vorm van mensenlevens en materieel. Oekraïne heeft inmiddels reeds zoveel soldaten verloren dat de verliezen eigenlijk niet meer kunnen worden aangevuld middels nieuwe mobilisaties. In a slip of the tongue gaf Ursula von der Leyen onlangs aan dat er inmiddels meer dan 100.000 Oekraïense soldaten zijn gesneuveld. Daarbij zouden honderdduizenden verminkten en gewonden moeten worden opgeteld, hetgeen inhoudt dat het Oekraïense leger er beroerd aantoe is. Te meer omdat Rusland meer dan 300.000 soldaten heeft gerekruteerd die binnenkort op het slagveld gaan verschijnen voor een grootscheeps winteroffensief.
Uiteindelijk zijn de Russen dus toch grootschalig de Oekraïense infrastructuur en energievoorziening aan gaan vallen middels raketten en drones. Omdat Rusland halfslachtig aan de oorlog begon en het Westen meer dan $100 miljard in Oekraïne heeft geïnvesteerd, leek het er eventjes op dat Oekraïne de oorlog in haar voordeel kon beslechten. Echter, zonder de massale Westerse hulp was Oekraïne natuurlijk allang kopje ondergegaan. Zeker als Rusland vanaf dag 1 (eensgelijk de Amerikanen gewoon zijn) de infrastructuur en energievoorziening van het land had vernietigd. Ondanks beloftes dat het Oekraïne tot de laatste snik zou ondersteunen wordt er vanuit het Westen inmiddels steeds luider gefluisterd dat er een diplomatieke oplossing voor het conflict moet komen, aangezien het Westen niet in staat blijkt de enorme kosten te blijven dragen. Daaraan toevoegend, Oekraïne verliest meer wapens en munitie dan de Westerse industrie kan vervangen. Het gaat maanden zo niet jaren duren voordat l’Occident haar industriële productie aan heeft gepast aan de behoeftes van Oekraïne. De vraag is of Oekraïne tegen die tijd überhaupt nog bestaat.
Het valt voor de Oekraïense bevolking te hopen dat de regering Zelensky de oproep van generaal Milley ter harte neemt en spoedig weer gaat onderhandelen met de Russen, want anders dreigt er een humanitaire ramp die in het naoorlogse Europa zijn weerga niet kent. De Oekraïense infrastructuur en energievoorziening wordt vernietigd, terwijl de winter voor de deur staat! Miljoenen mensen zullen willen vluchten, het is echter de vraag of deze maal iedereen die dat wenst wel zal kunnen vluchten, vanwege een gebrek aan brandstof. Probleem is dat president Zelensky niet slechts in de zak zit van het Westen, maar eveneens van nazi’s die tot de laatste man door willen strijden. Eerder hebben zij gedreigd hem te vermoorden toen hij de Minsk-akkoorden trachtte na te leven. Hetgeen maar aangeeft dat denazificatie een must is.
DJEHUTI-ANKH-KHERU