Ye (voorheen Kanye West) wordt door menigeen (niet in de laatste plaats zichzelf) gezien als een muzikaal genie. De Prince van deze tijd is hij wel eens betiteld. Tegelijkertijd wordt de man beschouwd als een gek, een ongeleid projectiel dat continu zo maar de meest bizarre dingen debiteert en doet. Dit is reeds jaren gaande. Maar hij maakt het daarna doorgaans weer goed bij het grote publiek door goede muziek te maken. Dan lijkt het weer allemaal vergeten en vergeven. Want zijn merkwaardige gedrag had tot recentelijk een zeer succesvolle carrière als Hip-Hopartiest niet in de weg gestaan, aangezien Ye het tot miljardair had weten te schoppen. Alhoewel, wellicht moet het één ander in context gezet worden. Ye shockeerde eigenlijk voornamelijk de Zwarte gemeenschap. Als je de Zwarte gemeenschap iets aandoet is dat een zonde. Doe je een (bepaalde) andere gemeenschap iets aan dan is dat een misdaad. Cruciaal verschil tussen een zonde en een misdaad is dat uwer zonden u vergeven zijt. Misdaden worden echter in principe niet vergeven. Daar is Ye dus nu ook achter gekomen…
Zo herinneren we ons dat Ye in 2013 rondliep met een jas waarop de vlag van de zuidelijke, slavenhoudende staten te aanschouwen was. Problematisch omdat betreffende vlag voor veel Zwarte Amerikanen als het ultieme racistische symbool wordt beschouwd. Net zoiets als een swastika voor Joden. De kritiek die losbarstte wuifde hij echter lachend weg met de woorden: “Het is nu mijn vlag!”
In december 2016 omarmde Ye niemand minder dan Donald Trump. Juist in een tijd dat de meeste popsterren publiekelijk aangaven op geen enkele manier met de president in spé geassocieerd te willen worden: Trump mocht zelfs hun muziek niet afspelen tijdens zijn bijeenkomsten. Juist in die tijd ging Ye op visite bij de Donald. Een mooi PR succes voor Trump, omdat hij toch een (Zwarte) popster tot zijn fanbasis kon rekenen. Anderzijds deed het vele wenkbrauwen fronzen dat wellicht wel de meest toonaangevende Zwarte popster zich openlijk met een presidentskandidaat associeerde waar een walm van racisme omheen hing.
In 2018 schoffeerde Ye Zwart Amerika wederom door te suggereren dat slavernij een keuze was, omdat het 400 jaar had geduurd. Dat is eufemistisch uitgedrukt niet erg respectvol richting alle martelaars die 400 jaar lang tegen de slavernij hebben gestreden. Want als al die martelaars niet de keuze hadden gemaakt om hun leven te offeren dan zou het überhaupt maar de vraag zijn geweest of Ye in vrijheid was geboren, laat staan dat hij miljardair was geworden.
Meer recentelijk beweerde hij onder invloed van Candace Owens dat George Floyd helemaal niet overleden was door de beruchte knie in zijn nek, maar door drugsmisbruik (hetgeen de familie van Floyd ertoe bracht van Ye een schadevergoeding van $250 miljoen te eisen). Mevrouw Owens heeft blijkbaar een grote invloed op Ye, want begin oktober provoceerde Ye door samen met Candace Owens een white lives matter t-shirt te showboaten op zijn modeshow te Parijs. P. Diddy sprak Ye hierop aan. Daar was Ye niet van gediend, waarop hij dreigde van Diddy een voorbeeld te maken “voor de Joodse mensen die jou hebben gestuurd om mij te bellen om aan te tonen dat niemand mij kan bedreigen of beïnvloeden”. Vervolgens plaatste Ye screenshots van zijn woordenwisseling met Diddy op de sociale media, zodat de hele wereld er weet van kreeg.
Vervolgens brak de hel los. De Joodse instituties kookten van woede en wisten een hele reeks bedrijven zover te krijgen hun contracten met Ye te verscheuren. Waaronder Adidas, Creative Artists Agency, Balenciaga, Vogue, etc. Naar verluidt zou Ye door het verliezen van al deze contracten liefs $2 miljard verloren hebben. Er is wel opgemerkt dat geen enkel bedrijf een contract met Ye verscheurde als Ye de Zwarte gemeenschap schoffeerde, maar toen Ye onverhoopt de rode lijn overstak en iets zei over de Joodse gemeenschap moest hij ineens zwaar boeten.
Inmiddels heeft Ye zijn excuses aangeboden. Niet aan de Joden, maar aan de Zwarte gemeenschap “omdat hij nu ook weet wat het is om een knie in je nek te krijgen”. Voor sommigen wordt Ye nu als een held gezien omdat hij (vooralsnog) in tegenstelling tot vele anderen geweigerd heeft te buigen voor de Joodse lobby. Desalniettemin, ondanks dat Ye $2 miljard verloren heeft, heeft hij nog immer de schaapjes op het droge: hij bezit nog steeds honderden miljoenen. Ondertussen heeft Ye contact gezocht met Zwarte nationalisten die hem introduceerden tot garveyistische ideeën (wij moeten onze eigen netwerk van bedrijven opzetten, onze eigen bedrijven ondersteunen, onze eigen scholen stichten, etc), “maar waarom moten we onze eigen scholen stichten?”, vroeg Ye “het schoolsysteem produceert verwarde Zwarte mensen die elkaar laten barsten. Als wij zelf onze mensen opleiden dan creëren we natuurlijke bondgenoten, doen we dat niet, dan moet je straks helaas alleen vechten tegen witte racisten als het erop aankomt!”
Let wel, Ye is zelf evident een zeer verwarde man. We kunnen ons zelfs serieus afvragen of hij wellicht behandeld moet worden door een psychiater. Maar hij heeft ondanks alles nog altijd de middelen om Zwart Amerika van dienst te zijn bij het bouwen van instituten. Het blind volgen van proxisten als Candace Owens heeft Ye miljarden lichter gemaakt. Dat kan hem mogelijk inspireren om andere keuzes te maken. Misschien is deze Saulus met schade en schande wijs geworden en metamorfoseert hij in een Saulus.
DJEHUTI-ANKH-KHERU