De Olympische Spelen te Parijs worden gezien als zeer succesvol. Zeker wat Nederland betreft. Want nooit eerder vergaarde het land aan de Noordzee zoveel (gouden) medailles. TeamNL eindigde zelfs als zesde in het medailleklassement, waarmee het grote, erkende sportlanden als Duitsland, Italië en Groot-Brittannië achter zich liet. Met als huzarenstukje de winst van Hassan Sifaan in de marathon op de slotdag.
De VS behaalde de meeste medailles. Niet alleen dat, ze claimden die ook bij prestigieuze sporten als atletiek, zwemmen, turnen, voetbal en basketbal. Al wist Nederland verrassenderwijs wel basketbalgoud te winnen en onderweg naar de finale het Amerikaanse 3×3 team te vernederen. Tot groot ongenoegen van rapper en bobo Ice Cube, die zijn eigen 3×3 basketbalcompetitie runt waar naar eigen zeggen zonder enige twijfel de beste 3×3 basketballers ter wereld spelen. Echter, de NBA ziet Ice Cube als een concurrent en zou verhinderd hebben dat zijn basketballers aan de Spelen mochten deelnemen. Aldus kon het gebeuren dat de VS met de 3e garnituur kwam aanzetten. Ice Cube heeft de Nederlandse Olympische kampioenen uitgedaagd om tegen zijn allstars te komen spelen, maar daar heeft de FIBA weer een stokje voor gestoken.
Het Amerikaanse 5×5 basketbalteam won traditioneel wel goud, maar sommige kenners denken dat dit (voorlopig) het laatste Amerikaanse dream team is dat de wereld zal aanschouwen. Alle dragende spelers zijn namelijk dik in de 30 en de afgelopen jaren waren de grootste nieuwe talenten ter wereld van buiten de VS afkomstig. Zo heeft al jaren geen Amerikaan meer de MVP-award van de NBA gewonnen. De verwachting is daarom dat de komende jaren landen als Frankrijk en Servië teams kunnen gaan opstellen met minstens net zoveel supersterren als de VS en zodoende het toekomstige ʽdream teamʼ nachtmerries zullen gaan bezorgen.
Uitkomend voor Frankrijk kon Teddy Riner onder de schijnwerpers zijn reputatie als beste judoka ooit bevestigen door voor de derde maal goud te veroveren. Maar er is altijd baas boven baas. De Cubaanse worstelaar Miljain Lopez schreef geschiedenis door liefst voor de vijfde maal op rij goud binnen te slepen, desondanks besteedde de media nauwelijks aandacht aan deze mijlpaal van de beste worstelaar ooit. Terwijl hij gezien zijn prestaties juist één van de gezichten van de Spelen had moeten zijn geweest.
Over zichtbaarheid gesproken, voor het eerst was er een sport op de Spelen te aanschouwen die gecreëerd is door Zwarte Amerikanen. Hetgeen door vele Zwarte Amerikanen als een vorm van erkenning werd ervaren. Al moet er wel bij gezegd worden dat Zwarte Amerikanen betreffende sport halverwege jaren ´80 massaal links lieten liggen. Sindsdien hebben anderen de draad opgepikt en de sport levend gehouden. Zo kon het gebeuren dat breaking begin jaren ´80 geassocieerd werd met Zwarte en Latino jongeren en dat Zwart Amerika aanvankelijk trots was dat hun sport de Spelen had gehaald, om er vervolgens tijdens de Spelen achter te komen dat zijzelf in 2024 nog nauwelijks een rol spelen in breaking en dus ver weg bleven van de medailles. De gouden medailles gingen naar Ami Yuasa uit Japan en Philip Kim uit Canada.
Maar wie de medailles in ontvangst nam weet bij wijze van spreken niemand meer. Wat is blijven hangen is het optreden van mevrouw Raechel Gunn uit Australië. Want dat ging viraal op de sociale media. Dr. Gunn is een universitair docent die gepromoveerd is op breaking en het zelfs doceert op de universiteit. Echter, zelfs de leek kon zien dat haar vaardigheden in het breaking te wensen over laten. Menigeen vroeg zich af of dr. Gunn daadwerkelijk de beste vrouwelijke breaker is dat een groot sportland als Australië te bieden heeft.
Tot verdriet van velen die de Hip-Hopcultuur een warm hart toedragen zal breaking niet meer aanwezig zijn bij de Spelen van 2028 te LA. Nota bene dus in het land waar breaking uit is gevonden! De critici die zeiden dat breaking geen sport is en dus niet thuishoort op de Spelen, wijzen nu triomfantelijk naar het merkwaardige optreden van dr. Gunn te Parijs. Waarmee ze er natuurlijk aan voorbij gaan dat dr. Gunn nulpunten heeft gescoord en er in de eerste ronde uit vloog: ze was in het geheel niet representatief voor het niveau dat op de Spelen is getoond. In andere sporten heb je ook wel eens underperformers, maar die brengen betreffende sport niet in diskrediet, waarschijnlijk omdat het gevestigde sporten zijn die niet ter discussie staan.
De commerciële en culturele successen die geboekt zijn ten spijt heeft de Hip-Hopcultuur altijd onder vuur gelegen. In die context was het gegeven dat het op de Spelen acte de presence mocht geven een klein wonder. Alleen is er nu iets raars geschied. Normaliter is het gezicht van een sport zijn beste beoefenaar, zoals Simone Biles voor het turnen, Teddy Riner voor het judo of Mijain Lopez voor het worstelen. Dat geldt dus niet voor het breaking. De beste breakers ter wereld zijn aan de aandacht ontsnapt van de grote boze buitenwereld. Alle aandacht is gekaapt door dr. Gunn. Dr. Gun, ook wel bekend als Ray Gunn, werd juist omdat ze de slechtste breaker was op de Spelen de bekendste breaker op de planeet. Meedoen is belangrijker dan winnen wordt wel gepropageerd vanuit de Olympische gedachte. Behalve als het om breaking gaat dan. Want nu heeft de slechtste breaker van de Spelen het geschopt tot het gezicht van breaking.
Djehiuti-Anke-kheru