Door alle dramatische gebeurtenissen in West-Azië zouden we het bijna over het hoofd zien, maar Kemi Badenoch mag zich sinds 2 november leider van de Britse Conservatieve Partij noemen. Die functie dankt zij aan een verkiezingsstrijd waarbij ze in de eindstrijd meer stemmen verkreeg dan haar laatste concurrent Robert Jenrick. Waarmee de in Engeland geboren Kemi Banenoch de eerste Zwarte vrouw is die aan het hoofd staat van één van de traditioneel grote politieke partijen van het Verenigd Koninkrijk. Daarmee is ze dus tevens een serieuze kandidaat om de eerste persoon van Afrikaanse komaf te worden die op Downing Street 10 mag gaan wonen.
De vlucht die de politieke carrière van Badenoch heeft genomen komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. Betoogd zou zelfs kunnen worden dat een karakter als Badenoch eraan zat te komen. Ongetwijfeld heeft ze de noodzakelijke kwaliteiten als politica, maar ze drijft ook mee op een trend. Want na de verkiezing van Obama tot president van de VS kwam een bepaalde dynamiek op gang. Het was daarom te verwachten dat in staten die aan de VS gelieerd zijn Obama´s triomf zou gaan na-echoën: dus meer kleur aan de politieke voordeur. Zo werd Ahmed Aboutaleb op 5 januari 2009 beëdigd tot burgemeester van de grootste havenstad van Europa, werd Sadiq Kahn op 9 mei 2016 burgemeester van Londen en schopte Rishi Sunak het in 2022 zelfs tot premier van het VK. In Nederland klom Dilan Yeşilgöz op 14 augustus 2023 op tot partijleider van de VVD, waarmee ze serieus op koers kwam te liggen om de eerste vrouwelijke premier van het Koninkrijk der Nederlanden te worden…
Kemi Badenoch zag dus voor het eerst het levenslicht in de wijk Wimbledon van wereldstad Londen. Haar vader was huisarts en haar moeder professor filosofie. Ze kan aldus gezien worden als een product van de hogere middenklasse. Alhoewel in Engeland geboren is ze opgegroeid in Nigeria en de VS (alwaar haar moeder college gaf). Maar op 16-jarige leeftijd kwam ze naar Groot-Brittannië omwille van de verslechterde economische en politieke situatie in Nigeria. Ze ging computertechniek studeren aan de University of Sussex, waarna ze in de IT aan de slag ging. Later deed ze ook rechten aan Birkbeck University, waarna ze in de financiële sector ging werken. Daarnaast werd ze in 2005 lid van de Conservatieve Partij. Badenoch werd voor het eerst in 2017 in het parlement gekozen en was minister van Internationale Handel onder Liz Truss en Rishi Sunak, evenals minister van Handel en Economie en minister van Vrouwen en Gelijkheid.
Premier Keir Starmer, alhoewel afkomstig van de concurrerende Labour Party, kwalificeerde de verkiezing van Badenoch als “een moment van trots voor ons land”. Alleen is niet iedereen het daarmee eens. Zo omschreef mevrouw Dawn Butler (een Zwart parlementslid van Labour) Badenoch als “het meest prominente lid van de zwarte collaborateursklasse van de witte overheersing”, tot woede leidend bij de tories.
Hoe dan ook, la Badenoch wordt gerekend tot de rechtervleugel van de Conservatieve Partij. Zo is ze tegen het dekoloniseren van het Britse geschiedenisonderwijs, simpelweg omdat volgens haar het geschiedenisonderwijs niet gekoloniseerd is. Vandaar deed ze de uitspraak dat het kolonialisme van het Britse imperium vooral ook veel goeds in de wereld heeft gebracht. In het verlengde hiervan is ze van mening dat Groot-Brittannië haar economische succes niet te danken heeft aan de trans-Atlantische slavernij en het kolonialisme, maar aan Britse vindingrijkheid en naarstigheid. Evenzo is ze de mening toegedaan dat institutioneel racisme en wit privilege niet bestaan in het VK. Wat tevens inhoudt dat ze racistisch politiegeweld wegwuift. Ter verdediging van haar posities verwijst ze meer dan eens naar wat zij in Nigeria op school heeft geleerd. Waarbij ze er dus compleet aan voorbij gaat dat Nigeria een Britse kolonie was en het onderwijs in Nigeria wellicht wel meer gekoloniseerd is dan het Britse onderwijs, ondanks dat het land officieel sinds 1960 onafhankelijk is. Doch met het soort standpunten zoals hierboven aangegeven wist ze wel de harten van vele conservatieven te stelen en aldus als outsider tot verrassing van menigeen toch het leiderschap van de Conservatieven te verkrijgen.
Waar elementen aan de andere kant van het politieke spectrum Badenoch zien als white supremacy in Black face, hoopt men bij de tories dat ze met haar eindelijk de nieuwe Margaret Thatcher op het schild te hebben gehesen. Wat in die context voor haar pleit is dat ze in debatten niet voor de poes is en zich vastbijt in haar opponenten als een pitbull. Ze is beslist geen kat die men zonder handschoenen zo maar op kan pakken. Dat kan in de toekomst het VK van pas komen in de strijd tegen het antikolonialisme. Zeker nu de roep om reparations vanuit de voormalige Caribische koloniën steeds luider wordt. Net zoals Thatcher in de jaren ´80 de EU terroriseerde met haar ʽhandtasjeʼ, zal het de bedoeling zijn dat Badenoch haar ʽhandtasjeʼ in stelling gaat brengen tegen het Caribisch gebied, mocht ze de scepter overnemen van Keir Starmer na toekomstige verkiezingen. Het zal sowieso voor een heleboel verwarring zorgen in de voormalige overzeese gebiedsdelen als straks een Zwarte Britse premier hen de deur zal trachten te wijzen. “Some of them looking just like you!” scandeerde een beroemde rapper eens. Want wat nu? Te meer omdat vele Zwarten juist zo trots als pauwen zullen zijn met een Zwarte, Britse premier.
DJEHUTI-ANKH-KHERU