Rising Lion vs True Promise 3

Het heeft weinig aandacht gehad in de Nederlandse pers, maar Iran heeft Israël hard getroffen de afgelopen week. Ja, er is inderdaad vermeld dat Iran raketten en drones heeft afgevuurd op de zionistische entiteit. Maar er wordt niet bij verteld dat o.a. het Israëlische ministerie van Defensie is getroffen, verschillende zwaar beveiligde militaire bases, een energiecentrale en olieraffinaderij te Haifa en bovenal het hoofdkwartier van de mossad (!). Dan hadden we het nog niet gehad over de vier F-35’s die uit de lucht gehaald zijn. Aangezien de F-35 de naam heeft het meest geavanceerde gevechtsvliegtuig ter wereld te zijn is dat een groot reputatieverlies.

Interessant is ook dat een journalist van Fox News liet zien hoe het Israëlische ministerie van Defensie is weggevaagd, maar onmiddellijk door een Israëlische functionaris werd gemaand om daarmee te stoppen. Oftewel, het grote publiek mag niet weten hoe hard Israël geraakt is. Los daarvan is het triest dat de Israëlische autoriteiten zaken zoals het ministerie van Defensie midden in een bewoonde wijk plaatsen, zodat het onmogelijk wordt om betreffend gebouw te raken zonder dat er burgerslachtoffers vallen. Oftewel, Israël doet precies waarvan het Hamas altijd beschuldigt, het gebruikt nl. burgers als menselijk schild. Zodat het in een slachtofferrol kan kruipen als de bom is gevallen.

Opmerkelijk is ook dat het voltallige Westen verkondigd heeft dat Israël het recht heeft zichzelf te verdedigen. Waarmee ze aangeven er compleet maling aan te hebben dat Israël het soevereine land Iran ongeprovoceerd aangevallen heeft. Dit terwijl ze momenteel net zo goed woedend zijn op Rusland omdat Rusland Oekraïne ongeprovoceerd zou hebben aangevallen. De hypocrisie kent in deze dus absoluut geen grenzen. Het internationale recht geldt wat het Westen betreft alleen als het hen uitkomt.

Hoe dan ook, de zionisten maken er niet noodzakelijkerwijs een geheim van dat ze ieder machtig islamitisch land willen vernietigen. Zo suggereerde Trump (wellicht in een moment van verstandsverbijstering) eerder dat de VS in 2003 Irak binnenviel in opdracht van Netanyahu. De volgende op diens lijstje die de VS moet vernietigen is dus Iran. Maar daar houdt het niet op, want Netanyahu heeft al gezegd dat daarna Pakistan aan de beurt zal zijn.

Het kan geen geheim meer zijn dat de zionistische lobby de politiek in verschillende Westerse landen stevig in zijn greep heeft. In het bijzonder wat de VS betreft, maar ook in bijvoorbeeld Nederland hebben de zionistische politieke partijen een stevige vinger in de pap. Dat wetende kan de schaamteloos geëtaleerde dubbele moraal gerelateerd aan het vermeende ongeprovoceerd aanvallen van landen allesbehalve als verrassends gekwalificeerd worden.

We zien een achterbakse modus operandi van de regering Trump. Nu moet iedereen weten dat als Trump zogenaamd wil onderhandelen, dat de veiligheidsdiensten van je land extra op hun hoede moeten zijn. Zo onderhandelde Trump met Rusland over een vredesdeal met Oekraïne, maar juist voordat de onderhandelingen zouden worden hervat voerde Oekraïne sneak attacks uit op Russische luchtmachtbases. Met Iran hetzelfde: onderhandelingen waren gaande tussen de VS en Iran, en juist voordat de onderhandelingen hervat zouden worden voerde Israël sneak attacks uit op zowel de nucleaire voorzieningen van Iran als Iran’s legertop. De onderhandelingen van Trump zijn dus in werkelijkheid afleidingsmanoeuvres.

De zionistische entiteit viel op 13 juni jongstleden Iran ongeprovoceerd aan. Een aanval die naar verluidt jaren zorgvuldig is voorbereid. De verwachting was dat nadat de legertop grotendeels was uitgeschakeld Iran compleet stuurloos zou zijn geworden en daardoor niet in staat zou zijn om adequaat te reageren op de Israëlische agressie. Zeg maar een knock-out voordat de wedstrijd was aangevangen. Het lijkt er inderdaad op dat Iran een dag of wat stuurloos is geweest, maar het kader werd razendsnel vervangen. De zionisten hadden er op hun beurt niet op gerekend dat Iran zo snel en zo hard terug zou kunnen slaan. Westerse journalisten waren stomverbaasd dat zoveel Iraanse raketten door de ‘ondoordringbare’ iron dome heen kwamen. Hetgeen opzich niet tot verbazing had hoeven te wekken aangezien Iran eerder al had aangetoond de iron dome te kunnen omzeilen.

Het is belangrijk erop te wijzen dat Tulsi Gabbard (directrice van de Amerikaanse inlichtingendienst DNI) op 26 maart nog verkondigd heeft dat Iran beslist geen kernwapens aan het ontwikkelen is. Maar dat mocht wat Netanyahu betreft niet baten. Dat Iran dichtbij een kernwapen is debiteert hij namelijk reeds vanaf 1992. Niet omdat het noodzakelijkerwijs waar is, maar als stok om Iran te slaan. Want wat Netanyahu betreft wordt ieder machtig islamitisch land weggevaagd. Dat is eerder dus met Irak gebeurd en Iran staat als volgende op het menu. Triester nog, Netanyahu heeft zelfs verkondigd dat na Iran Pakistan aan de beurt zal zijn.

De POTUS heeft zijn MAGA-aanhang plechtig beloofd voor vrede te zorgen in de wereld. Maar het lijkt er nu sterk op dat hij zijn aanhang gaat bedonderen. Na de ongeprovoceerde aanval van Israël begon de Donald zeer bellicose taal uit te slaan. Daarom wordt gevreesd dat de VS zich actief gaat mengen in de oorlog aan de kant van Israël. Daarmee neemt Trump op de koop toe dat hij een groot deel van zijn aanhang van zich gaat vervreemden ten faveure van zijn zionistische meesters. Zo lijken tevens steeds meer de contouren te ontstaan van een oorlog tussen het Westen en de BRICS-landen. Want Iran is nu al het tweede grote BRICS-land waar het Westen oorlog mee voert.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Rising Lion vs True Promise 3

De erfenis van Sly Stone

Sly Stone (Sylvester Stewart) is niet meer. De man heeft op 9 juni 2025 definitief zijn ogen gesloten. Hij was een groots muziekvernieuwer, maar evenzo een onverbeterlijke junkie en psychopaat. Hij wordt samen met James gerekend tot de grondleggers van de funk. De onlinemuziek database AllMusic heeft wel verkondigd dat als James Brown de funk heeft uitgevonden, Sly Stone het heeft geperfectioneerd. Naast dat hij één van de grondleggers is van de funk heeft hij de popmuziek in het algemeen maar de Zwarte muziek in het bijzonder een duurzame creatieve impuls gegeven.

Sly Stone werd geboren in Denton, Texas maar groeide op in de stad Vallejo gelegen in Noord-Californië. Zijn ouders waren muzikanten. Zo speelde vader viool, harp en gitaar en moeder speelde gitaar en piano. Sly Stone werd als een muzikaal wonderkind beschouwd: op jonge leeftijd kon Sly al verschillende muziekinstrumenten bespelen. In de plaatselijke kerk speelde hij gospel, samen met broertje Freddie en zusje Rose. Op de middelbare school speelde hij in verschillende bandjes. Na de middelbare school ging hij muziek studeren aan Solano Community College. Midden jaren ’60 was hij zowel platenproducent voor Autumn Records als discjockey bij radiostation KDIA te San Francisco. Maar ondertussen speelde hij ook keyboard voor tientallen grote artiesten.

In 1966 fuseerden zijn eigen band Sly and the Stoners met Freddie and the Stone Souls, de band van zijn broer Freddie. Hiermee zag één van de invloedrijkste bands uit de geschiedenis van de popmuziek het levenslicht. Het was in meerdere opzichten een diverse band. Het was multicultureel, maar het bevatte evenzo zowel mannen als vrouwen. Naast zijn broer Freddie zou ook zijn zus Rose zich bij de band aansluiten plus diverse vrienden. Wat het een band maakte van familie en vrienden, die funk zou perfectioneren en verder populariseren.

Bij funk staat alles en iedereen in dienst van de groove. De groove wordt in Oor’s Pop-Encyclopedie omschreven als “een medium-tempo ritmepatroon van bas en drums dat door accenten en riffs op de andere instrumenten nog wordt versterkt.” Anderzijds kan gezegd worden dat groove een ongrijpbaar begrip is, een gevoel. Wat de één ervaart als een goede groove, doet de ander helemaal niets. Hoe dan ook, de groove is de funk ontgroeid. Het wordt gezien als de heilige graal van de hedendaagse popmuziek. Als je als band geen groove hebt, dan heb je geen bestaansrecht…

In 1967 begonnen James Brown en zijn band te experimenteren met muziekinstrumenten. Of zoals Robert Palmer schreef: “Brown, zijn muzikanten, en zijn arrangeurs begonnen ieder instrument en stemgeluid in de groep te behandelen als een drum.” Wat James Brown startte bracht Sly Stone met zijn band Sly and the Family Stone naar the next level.

Bij Sly and the Family ging de basgitaar een belangrijke rol vervullen. Het hamer- en plukwerk van basgitarist Larry Graham wordt overal in de popmuziek geïmiteerd. Doch eveneens de levendige arrangementen van blaasinstrumenten en de mix van mannelijke en vrouwelijke vocalen waren baanbrekend. Daarnaast was Sly de pionier van de zgn. vocal-chants en mengde hij verschillende muzieksoorten zoals funk, soul en rock. Bovenal had de band het vermogen diepe emoties over te brengen op toehoorders. Die konden gerelateerd zijn aan vrolijke zaken, maar net zo goed aan maatschappelijke vraagstukken. Ook viel de band op door de extravagante kleding die ze droegen.

Sly and the Family Stone heeft verschillende klassieke albums uitgebracht, waaronder Stand en There is a Riot Goin’ On. In 1969 stonden Sly en zijn band op Woodstock. Volgens kenners was hun optreden onovertroffen, één van de beste optredens ooit. Sly Stone wist opmerkelijk genoeg zowel het Zwarte als witte publiek te bereiken. In tegenstelling tot andere virtuozen zoals Jimmy Hendrix, wiens crossover succes door Zwart Amerika werd gezien als verraad. Totdat hij aan lagerwal raakte, werd Sly Stone zelfs gezien als een held.

De invloed van Sly zou haast als universeel omschreven kunnen worden: Michael Jackson, Prince en Hip-Hop, etc. zijn allemaal zwaar schatplichtig aan Sly Stone en zijn band. Maar zoals zoveel artiesten van zijn generatie zou Sly verslaafd raken aan de drugs. Hierdoor ging hij merkwaardig gedrag vertonen richting zowel zijn eigen bandleden als de buitenwereld. Zo begon hij regelmatig te verzuimem acte de presence te geven op concerten. Door dit merkwaardige gedrag viel zijn band uitelkaar. Daarna heeft hij nog met andere gevestigde bands opgetreden en nog een aantal onsuccesvolle soloalbums uitgebracht.

Maar los van het voorgaande, de Zwarte muziek lag sowieso op het sterfbed begin jaren ’80. Een aantal grote sterren als Michael Jackson en Prince overleefden, en werden zelfs groter dan ooit. Wat niet wegnam dat het grote witte publiek de vele Zwarte crossover artiesten die eind jaren ’70 doorbraken was gaan uitkotsen terwijl (een deel van) het Zwarte publiek zich weer door diezelfde crossover artiesten verraden voelden omdat ze hun ziel zouden hebben verkocht voor een paar grijpstuivers. Of Sly Stone zonder drugsverslaving de algemene malaise had kunnen overleven is daarom maar de vraag. Wel is de catalogus van Sly and the Family Stone opgekocht door niemand minder dan Michael Jackson, die daarmee aangaf de muziek van Sly Stone op waarde te schatten. Sly Stone heeft weliswaar verschillende malen getracht om af te kicken, maar eigenlijk is hij nimmer meer van zijn drugsverslaving afgekomen. Daarom mag het een wonder heten dat hij de respectabele leeftijd van 82 jaar heeft gehaald.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De erfenis van Sly Stone

De omvolking van kabinet-Schoof

Het hing al een tijdje in de lucht, maar op 3 juni 2025 trok Geert Wilders zijn eenmanspartij dan toch terug uit de coalitie. Hetgeen inhoudt dat premier Dick Schoof het torentje uitgeschoven zal worden. Tevens zal de regering Schoof I de geschiedenis in geschoven worden. Althans, na de verkiezingen die nu aanstaande zijn. Het zal waarschijnlijk de geschiedenisboeken ingaan als het kabinet dat rollebollend over straat ging en niets klaar speelde.

Jarenlang was de ‘Partij Van de Verwildering’ verbannen van regeringsverantwoordelijkheid. Overigens niet altijd. Eens bood de geblondeerde politieke roervink gedoogsteun aan een kabinet Rutte. Tot ontzetting van de welbekende liegende Hollander trok de leider van de eenmanspartij indertijd evenzo de stekker eruit. Rede voor Rutte om te zweren nooit en te nimmer meer een coalitie te vormen met de best beveiligde man van Nederland. Jarenlang hielden alle partijen die regeringen mochten vormen de linies gesloten. Ironisch genoeg werd die cordon sanitair tegen de xenofobe en islamofobe Geert Wilders in 2023 opgeheven door mevrouw Dilan Yeşilgöz. Een dame van Turks-Koerdische komaf die het als kind van een vluchteling tot partijleider van de VVD wist te schoppen. Waarmee ze tevens een copernicaanse wending in haar denken had gemaakt. Want eens was la Yeşilgöz lid van de SP en organiseerde ze demonstraties tegen het beleid van de xenofobe VVD-minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie Rita Verdonk.

Omdat Yeşilgöz de deur opende voor de PVV kon op 2 juli 2024 het kabinet-Schoof beëdigd worden. Bestaande uit de PVV, VVD, NSC en BBB. Het meest rechtse kabinet dat Nederland ooit heeft gekend. Tijdens de formatie van betreffend kabinet werd helder dat Wilders eigenlijk de nodige competente bestuurders in zijn partij ontbeerde. Wat kan worden gekarakteriseerd als merkwaardig aangezien de man twintig jaar de tijd heeft gehad om beloftevolle bestuurders te scouten en/of op te leiden. Blijkbaar was Wilders zijn grote mond ten spijt nooit echt geïnteresseerd in besturen. Zijn prioriteit was kennelijk zijn politieke leven en pensioen veiligstellen. Vandaar dat hij heeft geregeld dat hij het enige bestuurslid is van de PVV, zodat de PVV hem nimmer de deur kan wijzen. Geluiden binnen de partij die riepen om meer democratie heeft hij immer overschreeuwd. Zodoende is één man koning, keizer en admiraal binnen de PVV. Het valt daarom niet uit te sluiten dat met het pensioen van Geert niet slechts Geert maar tevens de PVV de bureaus definitief zal gaan opruimen.

Opmerkelijk aan het kabinet-Schoof is dat er twee partijen in zaten die zich meer leken te bekommeren om de belangen van de staat Israël dan om de belangen van de Nederlandse bevolking. Zowel de PVV als de BBB bleven onvoorwaardelijk het beleid van de zionistische entiteit steunen, niettegenstaande dat geluiden dat er in Gaza genocide wordt gepleegd van alle kanten steeds luider werden. Net zoals vanuit de samenleving de druk steeds meer werd opgevoerd op het kabinet-Schoof om het misdadige beleid van Israël ondubbelzinnig te veroordelen. Hetgeen de NSC-minister van BuZa uiteindelijk ook deed. Niet lang na deze koerswijziging besloot Wilders dus de coalitie op te blazen.

Mooie kans voor Baudet om wraak te nemen op Wilders. Eerder had Wilders Baudet in de Kamer te kijk gezet door hem weg te zetten als malle complotdenker, Baudet nam onlangs wraak. O.a. door Wilders te verwijten dat hij de regering niet heeft laten vallen omdat er te weinig maatregelen tegen immigratie aangenomen werden, maar dat de werkelijke reden was de kritiek op Israël die de regering Schoof begon te uiten. Dus het complete politieke landschap viel na de val van kabinet-Schoof over de PVV heen. Zelfs partijen waarmee Wilders duidelijke raakvlakken heeft grepen de kans met beide handen aan om hem de volle laag te geven.

Want voor Nederland heeft het kabinet-Schoof weinig tot niets kunnen betekenen. Er kwamen geen oplossingen voor de talrijke problemen waarmee de diverse kabinetten Rutte het land mee opgezadeld heeft. Daarbij is het opvallend dat de VVD het wanbeleid van Rutte en diens voorgangers ten spijt, niet door de kiezer afgestraft wordt. Het is de LPF overkomen, de PvdA, het CDA, maar de VVD blijft verschoond van de wraak van de kiezer. Te meer omdat immigratie door de kiezer tegenwoordig als het grootste probleem wordt gezien waar het koninkrijk mee kampt. Want let op, de VVD heeft als traditionele ondernemerspartij de immigratie juist gefaciliteerd, omdat de achterban van de VVD behoefte had aan goedkope arbeidskrachten. Maar gelukkig voor de VVD kent de xenofobe Nederlandse kiezer blijkbaar de geschiedenis niet.

De harde verwijten van het ganse politieke landschap ten spijt lijkt een groot deel van het electoraat momenteel toch de kant van Wilders te kiezen. Oftewel, ze zijn het met hem eens dat hij werd tegengewerkt door de coalitiepartners. Dat zou o.a. blijken uit het gegeven dat hij geen premier mocht worden, ondanks dat hij de onbetwiste leider van de grootste partij van het land is. Vele kiezers blijven Wilders toch zien als het beste alternatief om de gevreesde ‘omvolking’ een halt toe te roepen.

De omvolking van de demissionaire regering Schoof is desalniettemin reeds in volle gang gaande aangezien de Geert zijn bewindslieden heeft teruggetrokken. De portefeuilles van de PVV worden zodoende dus verdeeld onder de overgebleven coalitiepartners. Het ministerie van Asiel en Migratie wordt daarbij gezien als de hoofdprijs, niettegenstaande dat de huidige hoofdprijs uitgerekend voor de xenofobe PVV uitmondde in de hoofdpijnprijs.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De omvolking van kabinet-Schoof

Heeft Suriname een medicijn tegen the Dutch disease?

Suriname kent momenteel de nodige economische problemen, wat niet wegneemt dat het volgende staatshoofd van Suriname zich zowel kan ontpoppen tot koning(in) Midas als discipel Judas. Voor de kust van Suriname zijn er namelijk aanzienlijke hoeveelheden olie ontdekt. Reden voor sommige ingezetenen om zich rijk te rekenen. Anderen wijzen weer op de traditie van corruptie in het land en vrezen dat de baten van het vloeibare Zwarte goud in de zakken zullen verdwijnen van de happy few.

Economen menen echter dat een veelvoud aan grondstoffen en mineralen meer dan eens een probleem is voor landen. Landen met een overvloed aan bodemschatten kennen frequent een trage economische groei. Economen noemen dit wel de hulpbronnenvloek, of the Dutch disease. Inhoudende dat na de ontdekking van lucratieve natuurlijke hulpbronnen een bepaalde sector van de economie gaat groeien en bloeien (de exploitatie van de hulpbronnen), maar andere sectoren juist in verval raken…

In 1959 werd in Groningen aardgas gevonden. Dankzij deze vondst vloeiden er vele miljarden in de Nederlandse schatkist. Maar terwijl de aardgaswinning ogenschijnlijk fungeerde als een kip met gouden eieren, zorgde het er ook voor dat de grote toestroming van buitenlands geld de eigen munteenheid sterker werd. Hierdoor werd de import van buitenlandse producten goedkoper, doch tevens de export van producten van de eigen maakindustrie juist duurder. Door dit mechanisme kreeg de Nederlandse maakindustrie forse klappen te verduren en is daardoor zelfs deels verdwenen. Aan dit proces werd bijgedragen door de baten van de gaswinning niet wijselijk te investeren. Tot overmaat van ramp bleek na tientallen jaren van gaswinning dat gaswinning eveneens andere niet eerder voorziene nadelige effecten heeft: Groningen kreeg te maken met aardbevingen en grondverzakkingen. De Groningers kwamen in opstand en eisten forse schadevergoedingen. Waardoor Den Haag zich gedwongen voelde de kip met de gouden eieren van de Nederlandse economie te slachten.

Suriname is een voormalige Nederlandse kolonie maar het valt te hopen dat deze voormalige kolonie niet in dezelfde valkuil verwikkeld raakt als de voormalige metropool. Onlangs zijn er in Suriname verkiezingen gehouden en zoals de kaarten nu geschut zijn lijkt het erop dat mevrouw Jennifer Simons de nieuwe president wordt van het land dat op een kruispunt staat. Want als je de jackpot gewonnen hebt wil dat niet noodzakelijkerwijs zeggen dat je de schaapjes op het droge hebt: als je niet met geld om weet te gaan kan je het ook zo weer vergokken.

Hopelijk wordt het Surinaamse volk niet vervloekt met een nieuwe regering die de olie-inkomsten stiekem weg gaat sluizen naar geheime bankrekeningen in belastingparadijzen, maar wordt het gezegend met een overheid die voor de verandering in de ruimste zin des woords in het algemene belang investeert. Dus een regering die de olie-inkomsten gaat vertalen in goed onderwijs, infrastructuur, gezondheidszorg en diversifiëring van de economie. Het moet kunnen. Aan de andere kant van de oceaan, in Afrika, zijn er recentelijk verschillende regeringen aan de touwtjes gaan trekken die het goede voorbeeld geven, kapitein Ibrahim Traoré van Burkina Faso voorop. Dichterbij huis in het Caribisch gebied floreert het Barbados van premier Mia Motley. Desalniettemin blijft het doemscenario dat er uit de entourage van de president een aantal oligarchen ontspruiten die voor zichzelf een hemel op aarde creëren terwijl de bulk van de bevolking blijft pienaren in de hel.

Wat momenteel wellicht enige hoop biedt is dat er een regering lijkt te gaan komen die bestaat uit een brede coalitie. Misschien maakt het gegeven dat velen een vinger in de pap hebben het moeilijker voor één specifieke clan om zich op te werpen als Holle Bolle Gijs. Anderzijds kan zo’n brede coalitie natuurlijk ook de slagvaardigheid van betreffende regering belemmeren. Hetgeen weer wordt tegengesproken door het feit dat Simons zich juist heel erg slagvaardig heeft getoond door onmiddellijk nadat de uitslag bekend was een aantal partijen op één lijn te krijgen en met hen een principeakkoord te tekenen.

Zodoende is de huidige president van Suriname buitengesloten. De man in kwestie had zich zonder gêne schuldig gemaakt aan nepotisme door zijn ongekozen vrouw verschillende hoge functies toe te kennen, en een kabinet samen te stellen vol familie en vrienden. Hetgeen de vraag opwerpt of de heer Santokhi wel te vertrouwen is met de miljarden die straks de Surinaamse economie binnen gaan stromen. Je laat immers ook niet Cookie Monster de koektrommel bewaken.

Jennifer Simons lijkt geschiedenis te gaan schrijven als eerste vrouwelijke president van de republiek Suriname. Doch of Simons de koningin Midas gaat worden die alles wat ze aanraakt in goud gaat doen veranderen voor het volk van Suriname blijft natuurlijk afwachten. Want ze zou ook zo maar af kunnen zakken tot het niveau van discipel Judas en het Surinaamse volk verraden met grootschalige corruptie en nepotisme. Haar partij de NDP is namelijk reeds meerdere keren aan de macht geweest, en in die periodes woekerde de corruptie te lande hevig en werd de bodem van de schatkist zichtbaar. Die voorgeschiedenis pleit niet voor Simons. De plechtige beloftes van de beoogde president om de corruptie te lijf te gaan ten spijt (de huidige president beloofde hetzelfde). Echter, voorlopig verdient Simons het voordeel van de twijfel. Simons is van huis uit arts en we zullen zien in hoeverre ze in staat gaat zijn om een medicijn te verschaffen voor the Dutch disease waar Suriname mee besmet dreigt te gaan raken.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Heeft Suriname een medicijn tegen the Dutch disease?

Trump vs Ramaphosa

De Alt-Right-gemeenschap sprong een gat in de lucht na de hinderlaag die Donald J. Trump voor de president van Zuid-Afrika had gelegd aanschouwd te hebben. Eerder had de POTUS al voor het oog van de wereld samen met zijn vicepresident J.D. Vance tegen het Oekraïense staatshoofd lopen schreeuwen alsof ze met een hond van doen hadden. Het bleek dus geen incident te zijn. Eveneens Ramaphosa werd live voor de tv-camera geschoffeerd, tot groot genoegen van de groeiende groep racistische complotdenkers die er heilig van overtuigd is dat er een vooropgezet plan is om de Afrikaners uit te moorden. “Eindelijk iemand die die lui recht in hun gezicht de waarheid vertelt!”, was hun sentiment.

Sinds het hernieuwde aantreden van de Donald leven de VS en Zuid-Afrika op gespannen voet. Dat is geen goede zaak voor het zuidelijkste land van Afrika. Zuid-Afrika exporteert namelijk veel naar de VS. Na China is het zelfbenoemde land of the free and home of the brave zelfs de grootste exportmarkt voor Zuid-Afrika. Gezien de economische problemen waar Zuid-Afrika mee kampt kan het land het zich moeilijk veroorloven om zo’n belangrijke exportmarkt te verliezen. Want dat is precies wat er dreigt te gebeuren. Vandaar dat een zware Zuid-Afrikaanse delegatie woensdag 21 mei naar Washington DC was afgereisd om te trachten de nodige kou uit de lucht te halen.

In Zuid-Afrika had men ook gezien wat er met Zelensky gebeurde in het Witte Huis. De Zuid-Afrikaanse pers hield vantevoren daarom ook het hart vast voor de ontmoeting tussen beide presidenten. Waarvoor gevreesd werd is ook geschied. Tenminste, van de kant van Trump. Die liet tot verbijstering van de Zuid-Afrikaanse delegatie een filmpje zien waarop zou worden bewezen dat er een genocide gaande is contra witte Zuid-Afrikanen. Ramaphosa maakte niet dezelfde fout die Zelensky maakte door terug te blaffen, waardoor hij eensgelijk de Oekraïner als een stout schooljongetje de Amerikaanse presidentiële woning uitgeschopt zou hebben kunnen worden. Maar Ramaphosa bleef zich presidentieel opstellen. Trump had ongetwijfeld gedacht en gehoopt dat Ramaphosa hysterisch zou gaan reageren, hetgeen Trump’s beschuldigingen extra kracht bij zou zetten.

De VS van Donald Trump heeft om verschillende redenen een appeltje te schillen met Zuid-Afrika. Ten eerste omdat Zuid-Afrika de brutaliteit toonde om de zionistische entiteit voor het ICJ te slepen. Ten tweede omdat Zuid-Afrika lid is van BRICS en daarmee de kant van China heeft gekozen. Ten derde omdat Trump’s sponsor, adviseur en persoonlijke vriend Elon Musk met zijn geboorteland overhoopligt omdat zijn StarLink er niet welkom zou zijn. Waarschijnlijk heeft Musk Donald Trump ingefluisterd om Zuid-Afrika terug te pakken middels economische sancties onder het voorwendsel dat er een genocide aldaar gaande is tegen witte boeren.

Natuurlijk heeft Trump zichzelf hiermee wederom ontmaskerd als een hardcore racist, want als hij daadwerkelijk zo principieel tegen genocide is, waarom faciliteert hij dan juist de genocide in Gaza door onvoorwaardelijk wapens te blijven leveren aan Israël? Waarom krijgen witte Zuid-Afrikanen een visum voor de VS, maar waarom de Gazanen niet? Waarom confronteert hij Netanyahu niet met de genocide die hij pleegt in Gaza? Oftewel, Trump maakt zich slechts druk om genocide als het om witte mensen gaat. En dan nog slaat hij de plank compleet mis.

Johan Rupert, de rijkste man Zuid-Afrika, stond op en maakte duidelijk aan de POTUS dat witte mensen niet speciaal geselecteerd worden om te worden vermoord, maar dat er in Zuid-Afrika gewoon over de hele linie wordt gemoord. De meest recente cijfers vertellen dat van april tot december 2024 19.696 mensen zijn vermoord in Zuid-Afrika. Slechts 36 van die moorden kan gelinkt worden aan boerengemeenschappen (0,02%). Zeven daarvan waren echt boeren (maar boeren kunnen ook Zwart zijn) en 29 waren werknemers (agrarische werknemers zijn meestal Zwart). Dus zelfs op het platteland zijn er veel meer Zwarte dan witte mensen vermoord. Daarnaast gebruikte hij als ‘bewijs’ een foto uit Congo. Eveneens zagen we beelden waarop Julius Malema omstreden uitspraken deed. Waarbij eraan voorbij werd gegaan dat Malema geen lid is van de Zuid-Afrikaanse regering en dat in een democratie ook geluiden gehoord moeten mogen worden waar de regering het niet mee eens is. Trump debiteerde dus complete onzin en de Alt Right-gemeenschap juichte dus zowel te vroeg als misplaatst om Trump zijn ‘heldendaad’.

Politicus Ramaphosa kwam in principe om met open vizier zaken te doen. Zakenman Trump zag de top als een buitenkansje om Ramaphosa middels een vuil politiek spelletje punten te scoren bij zijn MAGA en Alt-Right achterban. Dat lijkt gelukt te zijn voor het moment. Zelfs al heeft de msm inmiddels gehakt gemaakt van de leugens die Trump op Ramaphosa afvuurde. Doch Indirect staan tevens de Amerikaanse inlichtingendiensten compleet voor schut, want blijkbaar hebben ze de POTUS totaal verkeerd geïnformeerd. Want men mag verwachten dat de ‘feiten’ die de president communiceert nauwkeurig uitgezocht zijn door de alfabetjongens. Dus met name voor hen moet alle misinformatie die de Amerikaanse president de ether in slingerde erg pijnlijk zijn geweest. Anderzijds hebben Trump’s valse beschuldigingen zijn MAGA en Alt-Right achterban wel eventjes een heerlijk nirvana-gevoel opgeleverd. Maar uiteindelijk gaat dat bezorgde nirvana-gevoel de Donald niet kunnen redden. Evenzo Trump gaat moeten leveren. Trump is nl. in de eerste plaats gekozen om de koopkracht van de Amerikaanse consument te waarborgen. Hinderlagen tegen impopulaire buitenlandse staatshoofden in het Witte Huis zijn wellicht leuk, maar betalen de hypotheek niet van de Amerikaanse kiezer.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Trump vs Ramaphosa

Malcolm X centennium

Op 19 mei aanstaande is het precies honderd jaar geleden dat de man die populair bekend is als Malcolm X werd geboren. Hij was met name berucht en beroemd vanwege zijn gebruik van het woord. Oftewel, hij zette de VS op zijn kop met zijn scherpe uitspraken. Mainstream wit Amerika was Zwarte mensen gewoon die vooral inschikkelijk glimlachten (al was het maar om hun bron van inkomen of hachje te redden). Maar nu werd men geconfronteerd met een meneer die keihard zei waar het op stond, tot grote verbijstering leidend. Voordat Malcolm X ten tonele verscheen werd Martin Luther King jr. gezien als een radicale gek. Dat beeld verschoof echter nadat de predikant van Temple #7 van de NOI met regelmaat in de media begon te verschijnen. Want in vergelijking met hetgeen X te berde bracht was MLK een ‘fatsoenlijke’ Zwarte leider waarmee gepraat kon worden. Dus in zekere zin heeft Malcolm X geholpen om dr. King aan tafel te krijgen.

Alhoewel gehaat met een passie door de mainstream samenleving was Malcolm de held van vele Zwarte jongeren. Zij vonden het een verademing dat er een Zwarte man opstond die de witte man zonder mitsen en maren van repliek diende. Doch niet alleen shockeerde hij de witte man, hij stak evenzo Zwart Amerika een hart onder de riem. Hij wees continu op de rijke geschiedenis van Afrika die door racistische witte historici doelbewust onder het tapijt wordt geveegd. Hij stimuleerde Zwarte Amerikanen om die geschiedenis vooral te gaan bestuderen omdat het ze zelfvertrouwen zou geven en daarmee energie om wat van hun leven te maken.

De witte man trachtte Malcolm X met zijn eigen wapens te verslaan. Zodoende werden de grootste (Zwarte) intellectuelen opgetrommeld om gehakt van hem te maken. Maar meer dan eens werkte dat averechts. De nationale woordvoerder van de NOI wist zijn mannetje te staan tegenover de grootste breinen die topuniversiteiten als Harvard en Yale op de been konden brengen. Hij was beslist niet iemand die zo maar onder de tafel gepraat kon worden.

Wel moet erbij verteld worden dat minister Malcolm veel heeft geleerd van Pan-Afrikaanse activisten uit Harlem, zoals Carlos Cooks. In Harlem had je zogenaamde street speakers, die ’s zomers op zeepkisten staande op straat lezingen verzorgden. Cooks was daar één van. Meer dan eens waren er verbale clashes tussen de NOI en de organisatie van Cooks, maar Malcolm stak wel veel op van die confrontaties. Er kwam een toenadering, maar om één of andere reden is het nimmer tot een waarachtige samenwerking gekomen tussen Malcolm X en Carlos Cooks.

Alhoewel de meningsverschillen tussen Malcolm X en Martin Luther King altijd breed worden uitgemeten, werd Malcolm X door the powers that be vooral als een gevaar gezien omdat hij een uitstekende bruggenbouwer bleek te zijn. Hij bleek namelijk in staat te zijn verschillende facties die vochten voor een rechtvaardigere wereld op één lijn te krijgen. Zowel nationaal als internationaal. Zelfs al was het hem (nog) niet gelukt om gematigde facties als die van MLK en de radicale factie van Cooks binnenboord te krijgen.

De mainstream pers heeft vanaf dag 1 getracht een karaktermoord op Malcolm X te plegen. Toen dat mislukte is hij fysiek van kant gemaakt. Na zijn heengaan werd hij doodgezwegen, met het gevolg dat er begin jaren ’80 een generatie jongeren was opgegroeid die nimmer van de man had gehoord. Hij leek uit het collectieve geheugen te zijn gewist. Ware het niet dat vanaf eind jaren ’80 de Hip-Hopscene hem weer populariseerde. Eén van de eersten die dat deed was Kool G Rap, die Malcolm X personifieerde op de track Evolution (1987) van the Juice Crew. Maar nadien zouden rappers in vele songs, videoclips, interviews, etc. aan de mensenrechtenactivist refereren. Met het gevolg dat Malcolm X begin jaren ’90 weer bekend was bij talloze (Zwarte) jongeren over de hele wereld. Helemaal nadat Spike Lee een biopic uitbracht. Ondanks dat de pers en het schoolsysteem de spraakmakende Zwarte leider decennialang dood hadden gezwegen, genoot hij opnieuw algemene bekendheid. Dit kon mede gebeuren omdat de hogere machten rappers totaal niet serieus namen want rappers grossierden aanvankelijk in puberale teksten. De gedachte was dat Hip-Hop een rage was die snel zou overwaaien. Dat rappers eensgelijk hun idool Malcolm X de macht van het woord konden aanwenden was niet voorzien.

Wederom begon de pers Malcolm te demoniseren. Ook in Nederland. Maar het mocht niet baten, want ook een nieuwe generatie Zwarte jongeren bleek niet vatbaar voor alle narigheid die in de pers over hem werd gedebiteerd. Tegen de verdrukking in voelde een nieuwe generatie (Zwarte) jongeren zich aangetrokken tot de wijsheid en onverschrokkenheid van Malcolm X.

Het is geen geheim dat de Amerikaanse alfabetjongens sinds het heengaan van karakters als Malcolm X en MLK er alles aan doen om de opkomst van een nieuwe Zwarte Messias te voorkomen. Dus een leider die de Zwarte militante beweging kan verenigen en inspireren. Want dat was één van de doelstellingen van COINTELPRO (het programma van de FBI om Zwart nationalistische bewegingen te vernietigen).

De postume geschiedenis van Malcolm X laat vooral zien dat white supremacy niet noodzakelijkerwijs het narratief hoeft te bepalen. De ‘stemlozen’ kunnen uit grofvuil soms luidere speakers knutselen. Met het gevolg dat een man die de stemlozen een stem gaf ook honderd jaar na geboorte nog relevant is.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Malcolm X centennium

President Netumbo Nandi-Ndaitwah

Op 21 maart 2025 werd dr. Netumbo Nandi-Ndaitwah (ook wel bekend als NNN) geïnaugureerd als president van Namibië. Waarmee ze tevens de eerste vrouwelijke president is van het dunbevolkte land dat rijkelijk toebedeeld is aan mineralen en grondstoffen. Daarmee in de voetsporen tredend van Ellen Johnson Sirleaf, die geschiedenis schreef toen ze in 2005 de eerste vrouwelijke president van het continent werd. Daarna volgden de Malawische Joyce Banda, Samba Pranza van de Centraal-Afrikaanse Republiek en Samia Suluhu Hassan van Tanzania. NNN erkende het historische belang van haar verkiezing maar benadrukt vooral dat ze gekozen is om haar competentie en merites.

Namibië was eens een Duitse kolonie, maar na de Eerste Wereldoorlog gaf de Volkerenbond Namibië in mandaat aan Groot-Brittannië, doch het werd bestuurd door Zuid-Afrika. SWAPO werd opgericht in 1960 om Namibië onafhankelijk te maken van apartheid Zuid-Afrika. Dit SWAPO groeide razendsnel uit tot de dominante bevrijdingsorganisatie van Namibië. Na jaren zonder succes petities ingediend te hebben bij de VN en het International Gerechtshof ving SWAPO in 1966 een guerrilla-oorlog aan tegen apartheid Zuid-Afrika. In 1990 werd de onafhankelijkheid ook daadwerkelijk gerealiseerd. Vanaf de onafhankelijkheid is SWAPO altijd de machtigste politieke partij in het land geweest.

Eigenlijk zit NNN al praktisch haar ganse leven in de politiek. In die zin, als veertienjarige sloot ze zich reeds aan bij SWAPO en klom vervolgens snel op tot leider van de jeugdafdeling van betreffende bevrijdingsbeweging. Als lid van SWAPO leefde ze vanaf 1974 in ballingschap in landen als Zambia, Tanzania, de voormalige Sovjet-Unie en het Verenigd Koninkrijk. In Namibië had ze onderwijs genoten aan een missieschool, maar in ballingschap zou ze verder gaan studeren. Zo heeft ze een master in diplomatieke studies en postdoctorale diploma’s behaald in openbaar bestuur, management en internationale betrekkingen aan instellingen in het Verenigd Koninkrijk. Tevens heeft ze een eredoctoraat ontvangen van de University of Dar es Salaam. Wat SWAPO betreft was ze tussen 1976 en 1980 plaatsvervangend vertegenwoordiger en hoofdvertegenwoordiger in Zambia, en later, van 1980 tot 1986, hoofdvertegenwoordiger in Oost-Afrika, met Dar es Salaam als standplaats. Sinds de onafhankelijkheid van Namibië in 1990 heeft zij verschillende ministeriële functies bekleed, waaronder die van viceminister van Buitenlandse Zaken, minister van Informatie en Omroep, minister van Vrouwenzaken en Kinderwelzijn, minister van Milieu en Toerisme en minister van Internationale Betrekkingen en Samenwerking.

In november 2024 won NNN de presidentsverkiezingen met 57% van de stemmen. Als president loopt ze wel tegen een aantal grote uitdagingen aan zoals economische stagnatie, hoge werkloosheid en ongelijkheid. Ze heeft aangegeven die uitdagingen te trachten te gaan tackelen door zich toe te gaan wijden aan het creëren van banen middels benutten van kansen in sectoren zoals mijnbouw, toerisme en landbouw. Tevens beloofde ze aan te dringen op goed bestuur, hoge ethische normen in openbare instellingen en bovenal nauwere regionale samenwerking te gaan bevorderen. Wat de buitenlandse politiek aangaat heeft ze gezegd te zullen blijven pleiten voor het zelfbeschikkingsrecht van de Palestijnen en de bevolking van de Westelijke Sahara en de opheffing van de sancties tegen Cuba, Venezuela en Zimbabwe te eisen.

Met de regering Netumbo Nandi-Ndaitwah is tevens de eerste postkoloniale regering in Afrika aangetreden waarin de drie hoogste posities in het landsbestuur door vrouwen worden bekleed. Namelijk NNN als president, Lucia Witbooi als vicepresident en Saara Kuugongelwa-Amadhila als voorzitter van de Tweede Kamer. Daarnaast is 60% van de veertien ministers vrouw. Wellicht belangrijker nog, ze zitten er niet voor spek en bonen maar zijn verantwoordelijk voor zware portefeuilles als Financiën, Buitenlandse Zaken, Gezondheidszorg en Onderwijs.

NNN staat ook wel bekend als de ijzeren dame van Afrika. Die naam deed ze eer aan nadat de regering Trump massaal mensen de VS uit begon te zetten en onder hen bevonden er zich ook veel Afrikanen. NNN reageerde op haar beurt met een zero tolerance beleid contra illegale migranten uit de VS. Voortaan moeten Amerikanen die naar Namibië reizen beschikken over een visum. Zo niet, dan worden ze zonder pardon gedeporteerd en Amerika gaat voor de reiskosten betalen.

Doch NNN blijft eveneens haar nek uitsteken om reparations te eisen van Duitsland. Namibië was zoals gezegd eens een Duitse kolonie en als kolonisator was Duitsland verantwoordelijk voor genocides tegen de Ovaherero en Nama volkeren. Duitsland erkent inmiddels dat het genocide heeft gepleegd, maar NNN wil dat Duitsland met een passende compensatie over de brug komt.

Namibië is één van de grootste exporteurs van diamanten ter wereld. De diamanten business is dan ook erg belangrijk voor Namibië. Maar NNN vindt dat Namibië op meerdere paarden moet gaan wedden, en tracht daarom in te zetten op de diversificatie van de economie. Zo is de olie-en gasindustrie in Namibië in opkomst. NNN heeft deze opkomende industrieën direct onderdeel gemaakt van de portefeuille van de president. Dit om te verzekeren dat de ontwikkeling van deze sectoren overeenkomen met het nationale belang. Dus ter minimalisering van ongewenste bijzaken als corruptie en nepotisme. Hiermee hoopt ze dus de valkuil te ontwijken waarin zovele Afrikaanse landen zijn gevallen, de zogenaamde hulpbronnenvloek. Waarbij het bezit van grondstoffen en mineralen juist tot meer armoede en verdeeldheid leidde (hierbij moet natuurlijk wel opgemerkt worden dat de president zelf onkreukbaar moet zijn. Want anders zal Namibië alsnog voor de bijl gaan voor de hulpbronnenvloek!). Waarmee NNN zich aansluit bij het hulpbronnen-nationalisme naar model van Ibrahim Traoré, dat we de laatste tijd in meer Afrikaanse landen waarnemen.

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor President Netumbo Nandi-Ndaitwah

Klaus Schwab (2)

Klaus Schwab werd tijdens de coronaperiode wereldberucht als leider van het WEF. Volgens menigeen was Schwab de kwade genius achter covid en grote marionettenspeler van politici wereldwijd die dat beleid uitrolden. Helemaal nadat premier Mark Rutte van Nederland compleet klem was gezet in het parlement. Juist na eerder stellig beweerd te hebben Schwab niet te kennen, werd hij gedwongen toe te geven op goede voet te staan met de meneer die jaarlijks de rijken en machtigen der aarde bijeenbracht te Davos. Hetgeen de overeenkomsten tussen Mark Rutte en de welbekende houten pop ontsproten uit het brein van Carlo Collodi, wel erg groot maakten: beiden staan ze bekend als grote liegbeesten en beiden zijn marionetten.

Alhoewel Klaus Schwab onder het volk een reputatie had opgebouwd als zijnde de duivel in hoogst eigen persoon, is onlangs gebleken dat zelfs hij zich moet verantwoorden aan hogere machten. In die zin, zelfs binnen het WEF zou de heer Schwab als een ware duivel te keer zijn gegaan. Daarvoor is hij door de Raad van Toezicht van het WEF de deur gewezen.

In de Raad van Toezicht van het WEF zitten zwaargewichten als Larry Flink (CEO van BlackRock), Al Gore (voormalig vicepresident van de VS), koningin Rania Al Abdullah van Jordanië, Christine Lagarde (president van de Europese Centrale Bank), Feike Sybesma (voorzitter van de Raad van Commissarissen van Philips) etc. Daarbij dient opgemerkt te worden dat BlackRock, ’s werelds grootste investeringsbedrijf, als de belangrijkste sponsor van het WEF te boek staat. Hetgeen weer suggereert dat Schwab zich vooral moest verantwoorden aan BlackRock. Schwab had zich vorig jaar overigens reeds teruggetrokken als CEO van het WEF en werd nadien lid van de Raad van Toezicht van betreffende organisatie. Althans, totdat hij eind april 2025 van het ene op het andere moment gedwongen werd het WEF te verlaten. Na het vertrek van Schwab verscheen er een artikel in de Wall Street Journal over het wangedrag en de corruptie van Schwab aangekaart door een anonieme klokkenluider en waarnaar het WEF onderzoek zal laten doen. Desalniettemin werden de beschuldigingen als dusdanig ernstig bevonden dat Schwab dringend verzocht werd zijn bureau definitief op te ruimen.

Schwab zou jonge medewerkers de opdracht hebben gegeven om voor duizenden dollars te pinnen van de rekening van het WEF ten behoeve van Schwab. Mevrouw Schwab zou spookvergaderingen hebben gepland, om met het geld dat ermee gemoeid was op vakantie te gaan op kosten van het WEF. Verder zou Schwab een onveilige atmosfeer bij het WEF hebben gedoogd: seksuele intimidatie en discriminatie zouden aan de orde van de dag zijn binnen de organisatie. Schwab ontkent alle beschuldigingen en wil het WEF aanklagen.

Let wel, ook voor Schwab geldt natuurlijk dat hij onschuldig is totdat het tegendeel is bewezen. We zien een patroon. Zeker in Nederland hebben we de laatste tijd veel hooggeplaatste personen op een vergelijkbare manier kopje onder zien gaan. Dan wordt er gesproken over grensoverschrijdend gedrag. Echter, deze manier van doen lijkt eveneens aangewend te worden om naar de buitenwereld toe te communiceren dat men in principe een ethisch hoogstaande institutie is die zelfs bereid is om de kip met de gouden eieren te slachten. Wat over Schwab beweerd wordt kan waar zijn, kan overdreven zijn, het kan een kern van waarheid bevatten, etc. Vraag is echter waarom Schwab niet veel eerder aangepakt is. Ongetwijfeld is de handel en wandel van Schwab al jaren het gesprek van de dag op de wandelgangen van het WEF. Dus waarom nu pas dat onderzoek?

Het lijkt erop dat Schwab geslachtofferd wordt door hogere machten gelieerd aan het WEF om het blazoen op te poetsen. Zoals gezegd is Schwab voor velen tegenwoordig de belichaming van het ultieme kwaad. Dat kan voor de sponsoren van datzelfde WEF pr-problemen veroorzaken. Dus door Schwab met pek en veren weg te jagen wordt bij het grotere publiek de indruk gewekt dat het WEF in principe een integere organisatie is die schoon schip maakt als dat noodzakelijk is.

Let wel, alles waar Schwab van beschuldigd wordt kan waar zijn. Sterker nog, het feit dat de financierders van het WEF de grote grondlegger moeten opofferen suggereert zelfs dat het eens als almachtig beschouwde WEF nu in de hoek zit waar de klappen vallen. Maar het punt is, ‘Satan’ Klaus Schwab is nu vervangen door een andere meneer. Hij luistert naar de naam Peter Brabeck-Letmathe en is de voormalige CEO van Nestlé (het grootste levensmiddelenbedrijf ter wereld). Eensgelijk Schwab propageert Brabeck-Letmathe merkwaardige ideeën. Zo verscheen hij in 2005 in de documentaire We Feed the World, waarin hij met droge ogen beweerde dat water geen mensenrecht is. Triester nog, hij diskwalificeerde de bewering dat water een mensenrecht is als zijnde een extreem standpunt. Hij vond dat water een marktprijs moest hebben, zodat het geëxploiteerd kon worden zoals ieder ander levensmiddel. Daarnaast is Peter Brabeck-Letmathe een groot voorstander van genetisch gemanipuleerd voedsel. Voedsel dat slecht is voor de gezondheid en kleine boeren tot slaven maakt van de verschaffers van genetisch gemanipuleerde zaden. Tevens zat hij vuistdiep in een schandaal gerelateerd aan poedermelk dat gezonde borstmelk zou moeten vervangen. Een product dat vooral in Afrika werd gepromoot. Dus naar alle waarschijnlijkheid heeft het WEF niet de duivel de deur gewezen, doch de ene duivel vervangen voor de andere. Grosso Modo zal er dus weinig veranderen bij het WEF. Oude wijn in nieuwe zakken.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Klaus Schwab (2)

Noodklok voor Ibrahim Traoré

Thomas Sankara wordt door velen gezien als de beste president die Afrika ooit gekend heeft. Sankara was tevens niet het type leider dat Westerse mogendheden als Frankrijk graag aan de touwtjes zien trekken. Het Westen prefereert leiders die in de eerste plaats de belangen van Westerse speculanten en staten behartigen. Vandaar dat ze progressieve leiders à la Sankara aan de lopende band uit de weg ruimen. Deze gang van zaken heeft evenzo tot gevolg dat de meeste Afrikaanse leiders uit angst voor hun hachje gewillig meewerken aan het VOC-kolonialisme (neokolonialisme).

Doch in september 2022 stond in Burkina Faso een man op waarvan zo langzamerhand met recht gezegd kan worden dat hij de politieke reïncarnatie is van de legendarische Thomas Sankara. In de eerste plaats wees hij leningen van het IMF en de Wereldbank af. In het autobiografische boek Confessions of an Economic Hitman van John Perkins kunnen we lezen hoe de welbekende Bretton Woods instituties door Westerse speculanten misbruikt worden om (met name) voormalige koloniën middels schuldslavernij onder de duim te houden. Bretton Woods buiten de deur houden kan daarom gezien worden als een uitstekende actie. Te meer omdat Traoré sindsdien het BNP van Burkina Faso liet groeien van $18,8 miljard naar $22,1 miljard en bovendien de staatschuld van Burkina Faso afloste.

Terwijl de meeste Afrikaanse landen een koloniale economie voortzetten (export van grondstoffen, importeren van eindproducten) neemt Traoré stappen om zijn land te industrialiseren. Zo heeft hij reeds twee tomatenverwerkingsfabrieken geopend en een goudraffinaderij, zodat goud van Burkina Faso niet meer in Europa geraffineerd hoeft te worden. Daarnaast heeft hij honderden tractors, frezen, pompen en motoren geïmporteerd en onder de boeren verdeeld. In combinatie met de toegang tot betere zaden heeft dit tot een spectaculaire groei van de oogsten geleid. Eveneens werkt de president hard aan het verbeteren van de infrastructuur. Ook heeft hij gezorgd voor een sociaal vangnet voor de behoeftigen en recentelijk is geregeld dat onderwijs voortaan gratis is van de basisschool tot aan de universiteit. Aldus een synopsis van de verworvenheden van president Ibrahim Traoré.

Vanwege zijn opmerkelijke prestaties is Traoré uitgegroeid tot de grote held van de Afrikaanse jeugd. Anderzijds wordt er vanuit het Westen in het algemeen maar vanuit Parijs in het bijzonder met argusogen gekeken naar de ontwikkelingen in Burkina Faso. Een andere progressieve leider die door de Afrikaanse jeugd op handen werd gedragen was Moammar Khadafi. Terwijl de gemiddelde Westerling niets begreep van die adoratie. Want door de onophoudelijke negatieve propaganda van de Westerse media was die Khadafi gaan zien als verschrikkelijke tiran. Wat de Westerse media er echter niet bij vertelde is dat Khadafi wel bepaalde maatregelen moest nemen omdat de Westerse alfabetjongens nonstop aanslagen en couppogingen tegen Khadafi organiseerden.

Eveneens Traoré hebben de alfabetjongens momenteel zwaar in het vizier: ze hebben al negentien mislukte aanslagen op zijn leven beraamd. Maar ze geven niet op. Sterker nog, ze gaan het serieuzer aanpakken! Herinneren we ons nog dat Khadafi een door goud gedekte Afrikaanse munt in omloop wilde brengen? Burkina Faso heeft recentelijk aangegeven dat voortaan alleen geraffineerd goud het land mag verlaten. Tevens heeft het de suggestie gewekt dat het in de toekomst een eigen met goud gedekte munt uit zal gaan geven. Dergelijke plannen doen alle alarmbellen afgaan bij de Anglo-Amerikaanse speculantenoligarchie, want daardoor wordt het huidige systeem van fiduciair geld (geld dat niet gedekt is door edelmetaal) ondermijnd. We weten hoe het met Khadafi afliep nadat hij met plannen naar buiten kwam betreffende een eigen met goud gedekte Afrikaanse munt. Het voorgaande maakt de dreigementen van generaal Michael Langley richting Burkina Faso inzichtelijk.

Michael Langley is de eerste Zwarte Amerikaanse generaal die AFRICOM mag leiden. AFRICOM is een onderdeel van het Amerikaanse leger dat speciaal opgericht is om de imperialistische Amerikaanse belangen in Afrika te verdedigen. Officieel bestaat het ter bestrijding van terrorisme, maar iedereen weet dat het werkelijke raison d’être van AFRICOM het verdedigen van de Amerikaanse belangen is. Pan-Afrikanisten noemen hem reeds sinds zijn benoeming tot commandant van AFRICOM een house #$@!*. Maar zeker gezien zijn militaire achtergrond is een betere analogie redi musu.

Dat Langley echt handelt en wandelt volgens de traditie van de redi musu bleek onlangs in de Amerikaanse senaat. Langley begon aldaar nl. president Traoré te demoniseren: volgens Langley zou Traoré een bedreiging voor zijn eigen volk zijn en het goud van Burkina Faso misbruiken om zijn regime te beschermen. Eveneens zagen we dat in Frankrijk Burkinezen begonnen te protesteren tegen de huidige president van Burkina Faso. Uit het voorgaande valt op te maken dat the powers that be doende zijn om een atmosfeer te creëren om de omverwerping van Traoré te legitimeren. We kunnen ons nog heel goed voor de geest halen hoe leiders als Sadam Hoessein en Khadafi gedemoniseerd werden alvorens ze uit de weg werden geruimd. Alle alarmbellen moeten nu daarom afgaan bij alles en iedereen die de progressie van Afrika aan het hart ligt. Want de merkwaardige uitspraken van Langley—waarvoor hij nota bene geen enkel bewijs leverde—en de plotselinge protesten in Frankrijk suggereren sterk dat er een duister plan in de maak is om Traoré hetzelfde lot te doen ondergaan als Khadafi. Anderzijds, het Russische Gazprom heeft recentelijk een hoeveelheid van 50 miljard vaten olie (!) ontdekt in Burkina Faso. Wellicht is Rusland bereid die hoofdprijs te beschermen tegen subversieve elementen.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Noodklok voor Ibrahim Traoré

The art of the deal? (2)

Donald J. Trump ziet zichzelf als een dealmaker van de buitencategorie. Desalniettemin is de man niet te beroerd om zijn expertise met de wereld te delen. Zodoende verscheen in 1987 het boek The Art of the Deal dat officieel toegeschreven wordt aan de huidige POTUS. Met betreffend boek verwierf Donald Trump bekendheid: het pronkte maar liefst dertien weken bovenaan op de The New York Times Best Seller list. De Donald zelf gaf dat ogenschijnlijk het gevoel in de voetsporen te zijn getreden van de Chinese generaal Sun Tzu, schrijver van de klassieker The Art of War. Niet voor niets noemde Donald J. het eerste boek waar zijn naam op pronkte één van zijn verworvenheden die hij het meest koestert en zijn tweede favoriete boek na de Bijbel. Echter, Tony Schwartz noemt het als ghostwriter voor het boek fungeren zonder twijfel de daad in zijn leven die hij het meest berouwt. Want zowel Schwartz als uitgever Howard Kaminsky beweren dat Trump geen rol heeft gespeeld in het schrijven van betreffend boek. Ironisch genoeg zou gezegd kunnen worden dat deze gang van zaken bewijst dat de Donald the art of the deal daadwerkelijk uitstekend verstaat: blijkbaar heeft hij voor zichzelf een uitstekende deal onderhandeld met Schwartz en Kaminsky!

Overigens pakken niet alle deals die Trump sluit goed uit, want anders was hij niet liefst zesmaal bankroet gegaan. Hetgeen niet wegneemt dat hij zichzelf nog altijd ziet als een uitzonderlijk goede dealmaker. In die geest schreeuwde Trump van de daken dat hij de oorlog in Oekraïne in 24 uur zou oplossen. Een andere belofte is dat hij de industrie terug zou halen naar Amerikaanse bodem. Iets dat overigens iedere Amerikaanse president sinds de jaren heeft beloofd. Doch Donald Trump heeft het electoraat ervan weten te overtuigen dat hij de toverformule heeft om die belofte in te willigen, nl. het opleggen van torenhoge tarieven.

De Amerikaanse economie is volgens veel berekeningen nog altijd de grootste ter wereld. Op grond van dat gegeven meent Trump de kaarten in handen te hebben en de ganse wereld te kunnen manipuleren. Waar hij echter aan voorbij gaat is dat de VS eveneens de grootste staatsschuld op aarde heeft. Maar liefst $35,8 biljoen (!) in januari 2025. Trump ziet met name China en Japan als grote vijanden, vanwege het handelsoverschot dat deze landen met de VS hebben. Vandaar ook dat hij beide Aziatische landen gigantische tarieven oplegde. China paste het wederkerigheidsbeginsel toe en legde evenzo de VS astronomische importheffingen op.

Echter, van het ene op het andere moment pauzeerde de POTUS alle tarieven voor negentig dagen, met uitzondering die voor China. Wat was er gebeurd? Ten eerste namen op Australië, Japan en Zuid-Korea na alle getroffen landen wraak. De wereldwijde tegenmaatregelen zouden volgens economen betekenen dat de VS minder zouden kunnen exporteren naast dat de producten in eigen land duurder zouden worden. Daardoor zou de werkloosheid toenemen en de investeringen, economische groei en consumenten consumptie afnemen. Het één en ander kwam onmiddellijk tot uiting in het dalen van de aandelenkoersen.

Maar wat echt tot grote paniek leidde bij de speculantenoligarchie was dat Amerikaanse obligaties massaal van de hand werden gedaan. Als gevolg hiervan ging de obligatierente voor de Amerikaanse staat stijgen terwijl de obligatiekoersen daalden. Met andere woorden, de Amerikaanse staatschuld wordt duurder, hetgeen de voorbode kan zijn van een tsunami aan inflatie. Onder druk van de speculantenoligarchie die hun kapitaal zagen verdampen zette Trump de tarieven op pauze voor negentig dagen.

Ondertussen wijzen Chinese deskundigen op het Amerikaanse wanbeleid van de laatste vijftig jaar. Volgens hen was de deal die in 1972 werd gesloten tussen de VS en China een goede deal, voor zowel de VS als voor China, maar vooral voor de VS dat China exploiteerde als lagelonenland. Ondanks dat werd ook China er beter van. China ging het geld dat er verdiend werd investeren in de samenleving. Fondsen gingen naar zaken als onderwijs, infrastructuur en gezondheidszorg. Door wijs te investeringen zou China zich spectaculair hebben ontwikkeld. Omgekeerd belandde het geld dat door de VS werd verdiend in de zakken van de speculantenoligarchie. Vandaar ook dat de miljardairs als paddenstoelen uit de grond begonnen te schieten. Echter, de gewone Amerikaan zag niks terug van de gigantische winsten die er werden gemaakt. Veel goede banen verdwenen uit de VS en tot overmaat van ramp werden onderwijs, infrastructuur en gezondheidszorg ondergeschoven kindjes. De Amerikaanse elites hebben hun land dus gewoon uit pure hebzucht verwaarloosd en geven China nu de schuld van hun eigen wanbeleid!

China en Japan bezitten beiden voor vele honderden miljarden aan Amerikaanse obligaties. Als de handelsoorlog echt op het scherpst van de snede gaat worden uitgevochten zouden die landen wel eens kunnen gaan besluiten die obligaties te gaan droppen. Dat is de nachtmerrie van de speculantenoligarchie rondom Wall Street. De Donald kan dan wel steen en been klagen dat de VS grote handelstekorten met het buitenland heeft, maar dan moet hij eerlijkheidshalve in zijn analyse ook meenemen dat zijn land zwaar op de pof leeft. China beschikt dus niet slechts over fysieke kernwapens maar net zo goed over economische kernwapens in de vorm van een aanzienlijke portefeuille aan Amerikaanse obligaties die het kan droppen op Wall Street. De tarievendeal is daarom waarschijnlijk een minder goede deal dan de deal die de Donald indertijd maakte met Schwartz en Kaminsky.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Reacties uitgeschakeld voor The art of the deal? (2)