Diddy

Geplaatst op 12 oktober 2024 door Grapevine

Het was rapfenomeen Biggie Smalls die Sean Combs Diddy begon te noemen (naar een aapje uit het videospel donkey kong), om hem te treiteren. Oftewel, Biggie schold Combs tijdens een ruzie uit voor Diddy. De ruzie ontstond omdat Biggie zich niet gehouden zou hebben aan het wurgcontract waarmee Combs hem uitbuitte. Na de dood van Biggie ging Combs zichzelf Puff Diddy noemen, als eerbetoon aan zijn overleden artiest. Waarschijnlijk had hij er totaal geen weet van dat hij zichzelf vernoemde naar een aapje. Nu Combs van zijn voetstuk is gevallen worden er op de sociale media allerlei grapjes gemaakt refererend aan het aapje Diddy Kong…

De geruchten waren er natuurlijk altijd al. Want zonder overdrijven, al decennia doen de meest bizarre verhalen de ronde, over hetgeen achter de schermen plaatsvindt in de muziekindustrie. Sterker nog, er zijn bibliotheken vol over geschreven. Er waren zelfs insiders die zich erop toelegden om aan de buitenwereld uit de doeken te doen wat er binnenskamers plaatsvond. Beroemde voorbeelden daarvan zijn Professor Griff van Public Enemy, Katt Williams en Jaguar Wright. Professor Griff heeft jarenlang workshops gegeven waarin hij satanische rituelen en misbruik in de popmuziekindustrie in het algemeen maar in de rapmuziekindustrie in het bijzonder op een rijtje zette. Met name iconen als Jay Z, Beyonce en Diddy werden daarbij niet gespaard. Het makkelijkste was dan om te zeggen dat figuren à la Griff complete gekken zijn met een rijke fantasie. Want het echt harde bewijs werd immers nimmer geleverd. Anderzijds, de geruchten bleven hardnekkig aanhouden. Want waarom werden karakters als Griff niet aangeklaagd wegens smaad?

Diddy was een succesvolle Zwarte zakenman waar veel (Zwarte) jongeren zich aan optrokken. Er werd weliswaar over hem geroddeld, maar waarom zou het grote publiek die wilde verhalen geloven? Waarschijnlijk waren die mensen gewoon jaloers. Zeker nu zijn carrière recentelijk weer nieuwe hoogtepunten had bereikt. Zo was zijn laatste album (The Love Album: Off The Grid) tot album van het jaar verkozen en verkreeg hij uit handen van burgemeester Adams de sleutel van de stad New York overhandigd.

Alles veranderde toen een video uit 2016 wereldkundig werd gemaakt waarop te zien is dat Diddy zijn toenmalige vriendin Cassie Ventura mishandelt op de gang van een hotel. Ventura had Diddy er eerder van beschuldigd haar te hebben mishandeld, maar dat werd door de goegemeenschap met een korreltje zout genomen (een rancuneuze ex). De beelden bewezen echter dat ze toch gelijk had. Naar aanleiding van het harde bewijs dat nu op tafel was gekomen traden ineens talloze andere vrouwen en mannen naar voren die aangaven door Diddy onjuist bejegend te zijn, met name op zogenaamde freak off parties.

Vooral mevrouw Jaguar Wright praat al jaren over hetgeen achter de schermen geschiedt in de entertainmentindustrie. Zoals (kinder) misbruik, mishandelingen, moorden (Aaliyah) en orgies, hetgeen op de gevoelige plaat zou zijn vastgelegd, zodat mensen daarmee achteraf gechanteerd konden worden. Ze werd echter slechts in kleine kring serieus genomen. Echter, sinds allerlei slachtoffers naar buiten zijn getreden is de status van Jaguar Wright enorm gestegen. Want blijkbaar is ze toch geen geestelijk gestoorde vrouw met een dikke duim waaruit ze sterke verhalen zuigt. Waarmee ze tevens ineens gemetamorfoseerd is van een gekkie tot een levensgevaarlijke klokkenluider. Jaguar Wright lijkt belastende verhalen te hebben over de ganse artiestenwereld van (Zwart) Amerika, en daarbuiten. Want eveneens politici en leden van koninklijke families zouden hebben geparticipeerd. Naar eigen zeggen staat er daarom momenteel een prijs van $500.000 op haar hoofd.

Anderzijds zijn er ook mensen die suggereren dat Diddy het laatste slachtoffer is van een samenzwering tegen succesvolle Zwarte mannen: Zwarte miljardairs, of in ieder geval Zwarte celebrities op weg zijnde om miljardair te worden, zouden op een hitlist staan van witte racisten. Zo zouden ze eerder op o.a. Michael Jackson en Bill Cosby hebben gejaagd. Diddy zou onder meer aan de beurt zijn omdat hij eens geopperd heeft een politieke partij op te willen richten voor Zwart Amerika.

Probleem met bovenstaande theorie is dat naast de vele naar buiten getreden getuigen de FBI in de huizen van Diddy keihard belastend materiaal heeft aangetroffen, zoals videobeelden, maar evenzo honderden dildo´s en flessen baby olie. Los daarvan zijn er ook steeds meer aanwijzingen dat Diddy achter de moorden van zowel 2Pac Shakur als Biggie Smalls zit.

Anderzijds is er eveneens op gewezen dat Diddy weliswaar kwaad heeft gedaan, maar dat zelfs Diddy slechts een radertje was in een grotere machine die reeds bestond lang voordat Diddy beroemd werd. Zo wees Jaguar Wright erop dat er een tunnel liep van Diddy´s huis naar het huis van pornomagnaat Hugh Hefner, alwaar de meeste ongein plaats zou hebben gevonden waarvan Bill Cosby werd beschuldigd. Dat was lang voor Diddy´s tijd. Niemand minder dan Diddy´s vroegere aartsrivaal Suge Knight heeft vanuit de gevangenis de media opgezocht om aan te geven dat er achter Diddy veel machtigere figuren staan die Diddy bovendien geleerd hebben te handelen zoals hij heeft gehandeld. Knight gaf aan dat dan met name gedacht moet worden aan figuren als Jimmy Iovine, Clive Davis, Russell Simmons en Andre Harrell. Bovendien zou Diddy aanvankelijk zelf slachtoffer zijn geweest alvorens hij op kon klimmen in de hiërarchie en zelf dader werd. Wel vroeg Suge zich af of Diddy lang genoeg zou blijven leven om dat grotere verhaal wereldkundig te maken. Aldus raakte Diddy mooi in de aap gelogeerd.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Diddy

Israël´s wraak

Geplaatst op 5 oktober 2024 door Grapevine

Grote vreugde brak er onlangs uit bij een ieder die de zionistische zaak een warm hart toedraagt. De IDF is er namelijk in geslaagd om Nasrallah—de leider van Hezbollah—uit de weg te ruimen. Daar slaagde het in door het ondergrondse bunkercomplex waar het hoofdkwartier van Hezbollah was gezeteld te bombarderen met liefst 85 (!) Amerikaanse bunkerbuster bommen van 900 kg per stuk. Naast Nasrallah hebben de Israëli´s ook verschillende andere kopstukken weten te elimineren van de door Iran gesteunde organisatie. Deze moordpartijen werden ingeluid met de explosie van duizenden piepers die met name gebruikt werden door het middenkader en die duizenden mensen hebben verminkt en verschillenden gedood. Er wordt algemeen vanuit gegaan dat de mossad hierachter zit. De zionistische entiteit had binnen een paar weken dus een aantal mokerslagen uitgedeeld aan de aartsvijand ten noorden van de grens. Het leek er voor de buitenwacht op dat Hezbollh onthoofd was en het Israël van Netanyahu toch op weg was om aan het langste eind te trekken. Want los van hun acties in Libanon bombardeerden ze in de tussentijds Gaza, Syrië en Jemen. Israël leek zijn aureool van onoverwinnelijkheid weer te hebben heroverd.

Zo gaf Netanyahu nadat de IDF en de mossad keihard toegeslagen hadden in Libanon, acte de presence bij de VN. Aangezien de man in grote delen van de wereld gezien wordt als een oorlogsmisdadiger die zich schaamteloos schuldig maakt aan genocide, maakten vele diplomaten zich uit protest uit de voeten toen hij aanstalte maakte om zijn speech te doen aanvangen. Netanyahu schilderde Israël af als een vreedzaam, humaan land dat niets liever wil dan vrede. Ware het niet dat het omringd wordt door barbaarse vijanden die niet voor rede vatbaar zijn en slechts uit zijn op de vernietiging van de staat Israël. Daardoor zou Israël gedwongen worden om zichzelf te verdedigen (de bedenkelijke rol die Israël zelf speelt buiten beschouwing latend). Anderzijds zette Netanyahu een hele grote mond op. Zo werd Iran afgeschilderd als de grote boeman en gewaarschuwd het vooral niet in hun hoofd te halen om Israël aan te vallen: “Als u ons aanvalt, zullen wij u terugslaan. Er is geen plaats—er is geen plaats in Iran—die de lange arm van Israël niet kan bereiken. En dat geldt voor het hele Midden-Oosten.”

Maar is de zionistische entiteit echt zo onaantastbaar als Netanyahu de wereld tracht te doen geloven? Op het moment dat de premier van Israël terugkeerde van zijn bezoek aan de VN te New York wisten de Houthi´s het Ben-Gurion vliegveld te Tel Aviv te raken met een raket. Al beweert Israël dat het betreffende raket onderschept heeft. Maar of de raket in kwestie nu wel of geen doel getroffen heeft, dit soort aanvallen zorgen voor een groeiend gevoel van onveiligheid bij de bevolking. Hetgeen steeds meer Israëli´s ertoe brengt om te emigreren. Zo´n 25% van de Israëli´s overweegt al om de biezen te pakken. De Israëlische regering heeft er dus belang bij om vrede te stichten, anders zou het op termijn wel eens kunnen verdwijnen. Niet eens noodzakelijkerwijs vanwege een militaire nederlaag, maar simpelweg omdat de laatste inwoner op een gegeven moment vertrokken is en het licht heeft uitgedaan.

Nadat de leiding van Hezbollah was vernietigd was het aftellen tot de aanvang van het grondoffensief van de IDF om een bufferzone te creëren in Zuid-Libanon. De Westerse media rapporteert weinig over het verloop van die invasie, maar de informatie die we via andere kanalen doorkrijgen is dat de IDF vooralsnog geen deuk in een pakje boter slaat tegen Hezbollah. Daarnaast zijn de raketaanvallen op Noord-Israël geïntensiveerd, terwijl de bedoeling was om die aanvallen te stoppen zodat de 63.000 geëvacueerde Israëli´s weer terug zouden kunnen keren naar hun woonplaatsen. Voor het Israëlische moreel was de onthoofding van de Hezbollah-top geweldig, maar het militaire effect is vooralsnog twijfelachtig, want Israël kan nog steeds Hezbollah niet verslaan, noch kan het hun raketaanvallen stoppen.

De invasie van Libanon heeft evenzo Iran getriggerd, want het land van de ayatollahs maakte van de gelegenheid gebruik om die lang verwachte wraak op Israël te nemen. Honderden raketten werden afgeschoten richting de Levant. Volgens Netanyahu en Biden zijn vrijwel al die raketten uit de lucht gehaald en is er nauwelijks schade aangericht. Omgekeerd beweert Iran weer dat 80% van hun raketten doel heeft getroffen. Wie heeft er gelijk? Om het moreel op peil te houden moet Israël wel liegen over de effecten van de Iraanse raketaanval. Feit is dat er beelden zijn verschenen op de sociale media waaruit blijkt dat veel raketten wel degelijk zijn ingeslagen. Pijnlijkste van alles is de vernietiging van de militaire luchthaven Nevatim, de best beveiligde plek op aarde. Zoveel als twintig F-35 straaljagers zouden vernietigd zijn. Er zijn satellietbeelden vrijgegeven die een beschadigde hangar tonen. Hetgeen inhoudt dat de beroemde iron dome een papieren tijger is wat een land als Iran betreft. Als Iran Nevatim kan vernietigen, dan kan Iran letterlijk iedere plek in Israël met de grond gelijk maken.

Israël moet zich wreken. Want het ontleent zijn bestaansrecht aan het angst inboezemen bij zijn vijanden. Het idee is dat angst de vijanden van Israël in hun lot zal doen berusten. Dat beeld van een onaantastbaar Israël leek de afgelopen weken weer enigszins hersteld te zijn. Tegelijkertijd beseft het dat het geen conventioneel verweer heeft tegen Iraanse raketaanvallen. Heel lastig.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Israël´s wraak

De Nijlvalleiconferentie

Geplaatst op 28 september 2024 door Grapevine

In 1974 werden Afrikaanse egyptologen voor het eerst uitgenodigd op een bijeenkomst van geleerden om hun visie wereldkundig te maken. Hun kijk op de etniciteit van de oude Egyptenaren stond haaks op die van de mainstream egyptologie. Echter, de grootste Westerse en Arabische egyptologen bleken geen weerwoord te hebben op de argumenten die naar voren werden gebracht: dr. Cheikh Anta Diop domineerde het Caïro symposium. Uit wraak wordt zijn werk tot op de dag van vandaag of genegeerd of op oneigenlijke grond met de grond gelijkgemaakt. Zo schreef Jason Thompson een monumentale driedelige geschiedenis van de egyptologie. Het werk van egyptologen van over de hele wereld wordt erin bediscussieerd, inclusief de Arabische wereld. Maar over de Zwarte geleerden die Egypte hebben bestudeerd rept hij letterlijk geen woord.

Naar aanleiding van hoe de mainstream egyptologie met Zwarte geleerden omgaat gingen er stemmen op dat Zwarte geleerden hun eigen conferenties moesten gaan organiseren waarin ze het oude Egypte bediscussiëren. Te meer omdat de mainstream eurocentrische wetenschap een dode wetenschap was. Het ontkende de Afrikaanse oorsprong van de Egyptische beschaving en werd daardoor gedwongen in cirkels te redeneren, om zodoende de leugen in stand te houden. Het gevolg was dat de eurocentrische egyptologie weinig nieuws meer te melden had en dus getypeerd kon worden als een dode wetenschap. Een afrikaansgecentreerde benadering was daarom noodzakelijk, om de egyptologie nieuw leven in te blazen, al was het maar omdat men vanuit een andere invalshoek andere dingen zou gaan zien, waardoor de wetenschap verder geholpen kon worden. Daarom werd gemeend dat nu eens de beste afrikaansgecentreerde wetenschappers en geleerden bijeen moesten komen om hun kennis en ideeën uit te wisselen.

De Bennu studiegroep te Atlanta o.l.v. dr. Charles Finch en Larry Williams besloot in 1983 gehoor te geven aan betreffende stemmen en de taak op zich te nemen om de Nile Valley Conference te organiseren, welke van 26-30 september 1984 gehouden werd op Morehouse College te Atlanta. Co-sponsoren waren dr. Mwalimu Imara, dr. Ivan Van Sertima en dr. Lawrence E. Carter, met de instituten waaraan zij verbonden waren.

Doch het organiseren van een dergelijke conferentie bleek uit onverwachte hoek veel kwaad bloed te zetten. Want al snel ontstonden er twee kampen. De organisatoren wilden van dr. Cheikh Anta Diop het middelpunt van de conferentie maken. Want hij was het immers die in 1974 de beste eurocentrische egyptologen ter wereld met hun mond vol tanden liet staan. Anderen vonden echter dat dr. Yosef A.A. ben-Jochannan het middelpunt zou moeten zijn, want hij was het die het meest gedaan had om bekendheid te verschaffen aan de geschiedenis van het oude Egypte onder Zwarte Amerikanen. Bovendien was hij degene die als eerste opriep om een conferentie te organiseren om afrikaansgecentreerde geleerden bijeen te brengen om hun kennis over het oude Egypte te delen. Wat ook meespeelde is dat dr. Diop met een witte vrouw was getrouwd, hetgeen door bepaalde elementen in de Zwarte Amerikaanse gemeenschap gezien werd als hoogverraad, Diop´s onvergelijkbaar grote bijdrage aan het terugvorderen van de klassieke geschiedenis van Afrika ten spijt. Echter, toen het duidelijk werd dat toch dr. Diop het middelpunt zou worden, trachtte de dr. Ben factie de conferentie te doen ontsporen, hetgeen tot een onsmakelijke situatie leidde die nog jaren door zou etteren binnen de afrikaansgecentreerde intelligentsia.

Een ander punt van discussie was de plaats van witte geleerden. De organisatoren hadden ook progressieve witte geleerden uitgenodigd zoals Martin Bernal en Bruce Williams, vanuit het idee dat eenieder die relevant werk had geleverd en bereid was het te bespreken met Zwarte mensen, met open armen ontvangen diende te worden. Terwijl anderen weer van mening waren dat het schrijven van de geschiedenis van Afrika slechts voorbehouden is aan Zwarte geleerden. Maar organisator dr. Charles Finch hield voet bij stuk en bracht de grootste geesten, ongeacht etnische afkomst, bijeen. De venijnige weerstand hiertegen uit bepaalde hoek ten spijt.

Uiteindelijk werd dr. Diop wel als een held onthaald in Zwart Amerika. Het was vanwege de politieke situatie in zijn geboorteland Senegal moeilijk om hem in de VS te krijgen. Want de Franse en Senegalese geheime diensten loerden hem omdat hij gezien werd al een gevaar voor de status quo. Zo werden er telefoongesprekken en zelfs een vliegtuigvlucht gesaboteerd. Tot op het laatste moment was het heel spannend, maar middels een list is het toch gelukt om de man veilig en wel naar de VS te halen. Dr. Diop gaf in de VS tien lezingen en deelde belangrijke informatie die nieuw was voor de (Zwarte) intelligentsia in de VS. Het was tevens de eerste maal dat dr. Diop in de VS was, maar hij zou nadien nog meerdere malen uitgenodigd worden om lezingen te geven.

De Nile Valley Conference heeft als erfenis opgeleverd een niet eerder vertoonde publieke interesse voor de beschavingen van de Nijlvallei en hun impact op de wereldbeschaving vanuit een afrikaansgecentreerd perspectief. Hetgeen er weer toe bijdroeg dat een reeks scholen en universiteiten hun curricula gingen aanpassen. Al wekte deze ontluikende revolutie in het (hoger) onderwijs ook een heftige tegenreactie op. Toen helder was geworden dat mensen in het onderwijs bereid waren te luisteren naar afrikaansgecentreerde geleerden, sloegen rechtse instituties de handen ineen om een ongekend heftige tegenreactie te financieren. Feit blijft desalniettemin dat er heden meer mensen dan ooit zijn die weet hebben van een andere kijk op de geschiedenis.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De Nijlvalleiconferentie

De zaak tegen de Uhuru Movement

Geplaatst op 21 september 2024 door Grapevine

Op het legendarische album Let´s get Free van rapgroep Dead Prez zijn de tracks Wolves en Police State te horen. Op betreffende nummers zijn delen van speeches te beluisteren van een activist. Maar het was een andere dan waarmee het publiek bekend was. Waar public Enemy en andere acts meer dan eens het stemgeluid van Malcolm X, Louis Farrakhan of dr. Abdul Khalid Muhammad ten gehore brachten, koos Dead Prez voor Omali Yeshitela, de voorzitter van de APSP (African People’s Socialist Party), welke organisatie op haar beurt de Uhuru beweging leidt.

De APSP ontstond in 1972 na een fusie van drie Black Power organisaties. Dit was de tijd van de COINTELPRO, de nietsontziende oorlog die de FBI voerde tegen Zwarte organisaties. Menig leider van de Black Power beweging werd zonder pardon vermoord, talloze anderen belandden in de gevangenis en weer anderen wisten op tijd te vluchten. Eveneens Omali Yeshitela werd in die atmosfeer tot vijf jaar gevangenisstraf veroordeeld in de jaren ´60. Yeshitela leidde indertijd een organisatie genaamd JOMO, welke de krant the Burning Spear uitgaf. Deze organisatie zou dus uiteindelijk samen met twee andere organisaties fuseren tot APSP. Sinds de oprichting van de APSP is Omali Yeshitela voorzitter, en the Burning Spear wordt tot op de dag van vandaag uitgegeven. Waarmee het de enige Black Power publicatie uit de jaren ´60 is dat tot op de dag van vandaag bestaat. De doelen van de APSP zijn de Black Power beweging levend houden, opkomen voor de talloze Afrikanen die opgesloten zitten door de counterinsurgency en een wereldwijde relatie ontwikkelen met Afrikanen. Alhoewel APSP Pan-Afrikanisme nastreeft is haar einddoel een socialistische revolutie geleid door de Afrikaanse arbeidersklasse.

De Uhuru Movement zag evenzo in 1972 het levenslicht. Uhuru betekent vrijheid in het Swahili. De Uhuru Movement streeft vergelijkbare doelen na als de APSP, maar is meer een overkoepelende organisatie. Nauw verbonden met Uhuru is de USM (Uhuru Solidarity Movement), bestaande uit witte leden. Deze USM stelt ten eerste dat ze onder het leiderschap van de APSP vallen, dat ze een strategisch front zijn van de Zwarte bevrijdingsbeweging in de witte gemeenschap. Verder vergaren ze fondsen voor de APSP en trachten ze binnen de witte gemeenschap een draagvlak te creëren voor reparations voor Zwarte mensen. Prominente leden van USM zijn voorzitter Jesse Nevel en mevrouw Penny Hess.

Wat wil het geval? Omali Yeshitela, Jesse Nevel, Penny Hess en Gazi Kodzo (ex-lid van APSP die nu een organisatie genaamd Black Hammer Party runt) zijn onlangs veroordeeld omdat ze zich in zouden hebben gezet voor de belangen van Rusland. Al zijn ze wel vrijgesproken van het zwaardere vergrijp het optreden als agent van een buitenlandse overheid. Tegen de veroordeling gaan ze wel in hoger beroep. Feit is dat zij zich in de loop der jaren fel uitgesproken hebben tegen het beleid van de Amerikaanse regering, zowel in het binnen-als buitenland. Zoals racistisch politiegeweld en het daaraan gelieerde prison-industrial-complex. Doch eveneens de imperialistische oorlogen en subversieve acties die de VS in den vreemde voert. Ook de Nederlandse overheid hebben ze bekritiseert, bijvoorbeeld toen het anti-zwarte piet activisten opsloot. Net zoals de proxy-oorlog die de VS en haar vazalstaten momenteel tegen Rusland voeren in Oekraïne totaal niet gewaardeerd wordt door Uhuru. De FBI zag daar klaarblijkelijk kansen om juridisch af te rekenen met hen.

Om de gewenste uitkomst te faciliteren heeft de Amerikaanse overheid miljoenen aan belastinggeld gespendeerd en honderden FBI-agenten en ambtenaren op de been gebracht. Zo werd er van UHURU 13 terabytes aan data gestolen, hetgeen gelijk is aan 2,5 miljoen boeken aan informatie. Daarnaast werden er veertien getuigen opgetrommeld, waarvan er twaalf FBI-agenten waren. Twee ervan waren deskundigen. Opmerkelijk genoeg moesten deze deskundigen toegeven dat ze geen weet hadden van de zaak tegen Uhuru en konden ze zich niet meer herinneren hoeveel de overheid ze betaald hadden om te getuigen. Verder beweerde de overheid dat alles waar Uhuru voor stond, hen ingefluisterd was door de Russen. Dus hun streven naar reparations en de ontmaskering van en de strijd tegen de genocide van Afrikanen, zou hen allemaal voorgekauwd zijn door de Russen. Uhuru hield echter vol dat ze slechts voor de belangen van Zwarte mensen vochten, niet voor Rusland. De jury ging daar dus in mee.

Het is daarom des te opmerkelijker dat een beroemde geëngageerde rapper als Chuck D de handen ineen heeft geslagen met de Amerikaanse overheid. Terwijl op hetzelfde moment betreffende overheid een organisatie kapot tracht te maken die voor praktisch hetzelfde staat als hetgeen Chuck D jarenlang voor stond. Want Chuck ageerde ook fel tegen racistisch politiegeweld en pleitte ook voor reparations. Dit was het moment to fight the power, om steun te betuigen aan de Uhuru Movement.

Uhuru heeft trouwens ook steun uit onverwachte hoek ontvangen. Niet omdat betreffenden het noodzakelijkerwijs eens zijn met de doelstellingen van Uhuru, maar vanwege het met voeten van de overheid van het voor vele Amerikanen als heilig beschouwde vrijheid van meningsuiting. Zo mocht Omali Yeshitela eerder dit jaar zijn verhaal doen bij de welbekende witte, rechtse talkshowhost Tucker Carlson. Carlson gaf aan dat “zelfs al bent u schuldig aan hetgeen ze u beschuldigen, u bent niet schuldig aan enige misdaad, want u wordt niet beschuldigd van het plegen van geweld of diefstal. U wordt beschuldigd van het hebben van de verkeerde mening. Of mis ik iets?”

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De zaak tegen de Uhuru Movement

De nieuwe Thomas Sankara? (2)

Geplaatst op 14 september 2024 door Grapevine

In 2011 werd toenmalig president van Ivoorkust Laurent Gbabo met grof geweld uit zijn ambt gezet door Frankrijk en de VS. Op Gbabo viel zeker het één en ander op-en aan te merken. Maar wat voor hem pleitte is dat hij af wilde rekenen met de CFA. Dit was tegen het zere been van Frankrijk dat haar leger inzette om Gbabo uit zijn ambt te zetten en te vervangen voor IMF-beambte Alassane Ouattara.

Hiermee werd voor de zoveelste maal aangetoond dat de (voormalige) Franse koloniën geen soevereine staten zijn. Het Westen maakt momenteel heel veel lawaai over Rusland dat zo maar een soeverein land binnengevallen zou zijn, maar het doet in feite continu hetzelfde en kwam er tot voor kort altijd mee weg. Waar bleef bijvoorbeeld het sanctiepakket tegen de VS en het opsporingsbevel van het ICC voor George Bush junior nadat gebleken was dat de VS Irak op oneigenlijke gronden terug het stenen tijdperk in had gebombardeerd?…

Op 30 september 2022 zette kapitein Ibrahim Traoré de zittende president Paul-Henri Sandaogo Damiba af en werd op 10 oktober 2022 officieel beëdigd als staatshoofd. Gezien Traoré´s jeugdige leeftijd, achtergrond in het leger en de rang van kapitein werden er als snel parallellen getrokken tussen hem en Thomas Sankara, de legendarische president van Burkina Faso uit de jaren ´80 die hard op weg was zijn land mee te stuwen in de vaart der volkeren. Helaas werd ook hij pootje gelicht door Frankrijk.

Een probleem dat de regering Traoré moet oplossen is de chaos die de door het Westen gefinancierde islamitische terroristen veroorzaken. Maar dat blijkt lastig te zijn. Vooral omdat vele wapens die het Westen naar Oekraïne heeft gestuurd op blijken te duiken in Afrika onder de gelederen van islamisten. De vraag is dan, komen die wapens daar onbedoeld middels corrupte Oekraïense tussenhandelaren, of is het doelbewust beleid van het Westen om een deel van de wapen voor Oekraïne door te sluizen naar andere brandhaarden waar het Westen belangen heeft? Opmerkelijk is dat de Nigeriaanse autoriteiten vergelijkbare beschuldigingen hebben geuit.

Los van de strijd tegen de islamisten heeft Traoré het één en ander trachten te ondernemen om de economie van zijn land in de lift te krijgen. Zo heeft hij vernieuwingen aangebracht in de mijnbouw, verwerkingsfabrieken opgezet voor landbouw-en minerale producten (bijvoorbeeld een tomatenverwerkingsfabriek en een goudraffinaderij), en bovenal coöperatief ondernemerschap gepromoot. Het hoogtepunt zou dan zijn de lancering zijn van de Burkindlim in hoofdstad Ouagadougou op 2 augustus jongstleden. Het is de eerste staatsbank van het West-Afrikaanse land. Het is de bedoeling dat deze schatkistbank fondsen gaat verschaffen voor ontwikkelingsprojecten. Tevens symboliseert het een grootse toewijding om de economische soevereiniteit van Burkina Faso te waarborgen en de financiële infrastructuur te verbeteren. Met name middels de goudraffinaderij wordt verwacht in de toekomst meer geld te kunnen verdienen aan de groeiende goudsector van het land. Hier bovenop is er evenzo een mijnafvalverwerkingsinstallatie geopend met in Burkina Faso ontwikkelde technologie. De bedoeling is dat betreffende installatie de hoeveelheid afval bij de mijnbouw gaat minimaliseren maar wel zoveel mogelijk ruwe grondstoffen uit de mijnen zal onttrekken.

Vooralsnog lijkt het er dus op dat hetgeen Traoré op economisch gebied initieert vruchten af zal gaan werpen. Als kanttekening moet hier wel bij geplaatst worden dat hij eveneens braaf zijn handje is blijven ophouden bij het IMF. Hij heeft zelfs een nieuwe lening van het beruchte Bretton Woods instituut van $305 miljoen aanvaard in ruil voor structurele hervormingen.

De anti-Franse sentimenten waren al groot te lande, maar nadat Frankrijk op een gegeven moment geen wapens meer wilde leveren aan Burkina Faso, terwijl het wel wapens bleek te kunnen leveren aan Oekraïne, volgde er een conflict dat een breuk met voormalige kolonisator Frankrijk bespoedigde. Sindsdien zijn er talloze pogingen ondernomen vanuit Parijs om de regering Traoré met geweld omver te werpen. Volgens sommige bronnen zijn er zoveel als zestien couppogingen ondernomen. Want Frankrijk heeft er natuurlijk alle belang bij om een voorbeeld te stellen, zoals het dat in 2011 deed met Laurent Gbabo.

Traoré heeft ondertussen de banden aangehaald met een aantal landen zoals Iran, Turkije, Venezuela en andere BRICS-landen, doch tot groot ongenoegen van Frankrijk eveneens Rusland. Zo zijn er inmiddels reeds verschillende overeenkomsten getekend tussen Burkina Faso en Rusland, bijvoorbeeld “een memorandum van overeenstemming voor de bouw van een kerncentrale”, hoewel dat laatste voorlopig symbolisch blijft. Burkina Faso heeft ook geprofiteerd van de levering van 25.000 ton Russische tarwe. Eveneens zijn er Russische militairen gearriveerd, om “de veiligheid van de leider van het land, Ibrahim Traoré, en het Burkinese volk te waarborgen tegen terroristische aanslagen”. De praktijk heeft echter uitgewezen dat ook de Russen moeite hebben met het bestrijden van islamisten in de Sahel, maar wellicht dat ze wel in staat zijn Traoré te verschonen van succesvolle staatsgrepen.

Een jaar of tien geleden zou Parijs ongetwijfeld genadeloos hard in gegrepen hebben in Burkina Faso en de andere Afrikaanse landen die Frankrijk de deur hebben gewezen. Maar door veranderingen op het geopolitieke schaakbord blijkt het nu wel degelijk mogelijk om met succes bepaalde gewaagde zetten te ondernemen, al is de strijd natuurlijk nog niet helemaal gestreden. Mede omdat Rusland de helpende hand uit is gaan steken en het Westen de handen vol heeft aan Oekraïne kan een aantal Afrikaanse landen, waaronder het Burkina Faso van Traoré, het Westerse VOC-kolonialisme juk afschudden.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De nieuwe Thomas Sankara? (2)

Fight the power or believe the hype?

Geplaatst op 7 september 2024 door Grapevine

“I got a letter from the government the other day/ I opened and read it, it said they were suckers/ They wanted me for their army or whatever/Picture me givin’ a damn, I said, “Never”/Here is a land that never gave a damn /About a brother like me and myself because they never did” rapte Chuck D van Public Enemy in Black Steel In the Hour of Chaos in 1988. Dat was in die dagen een nogal ongebruikelijk statement voor een rapper. Indertijd stonden rappers bij het grotere publiek bekend om hun infantiele teksten. Public Enemy zette dat beeld compleet op zijn kop door het eigenlijk alleen maar over politiek te hebben. Geïnspireerd door Public Enemy en KRS ONE braken er sindsdien vele rap acts door die serieuzere content uitbrachten, waardoor Hip-Hop kon afrekenen met het label kinderlijk. Want tot verbazing van bepaalde platenbazen bleek Hip-Hop met een boodschap wel degelijk te verkopen.

Maar je kan het ook omdraaien: PE werd wellicht groot ondanks hun politieke boodschap. Omdat Chuck D een rapper was van de buitencategorie en hij tevens werd voorzien van revolutionaire beats waarvan gesmuld werd, accepteerde de doelgroep het dat PE een politieke boodschap verkondigde. Of zoals Chuck D het zelf zei: “We geven ze wat ze willen en dat zijn dope beats, maar dat vermengen we met een boodschap die ze nodig hebben.” Toen de (Zwarte) jeugd daadwerkelijk naar ze ging luisteren, greep PE de kans om ze te wijzen op leiders die ze konden volgen, mensen die hen wegwijs konden maken hoe ze met problemen als racisme en achterstelling om moesten gaan, zoals Louis Farrakhan (Farrakhan´s a prophet, I think you oughta listen to!) en wijlen Malcolm X. Tevens figuren die gehaat en gevreesd werden door het Amerikaanse establishment. Of zoals Chuck D het establishment typeerde: the powers that be. Omdat PE een boodschap verkondigde die bij the powers that be slecht viel gingen er bizarre verhalen over de groep de ronde doen in de media. Hierop drukte Chuck D zijn fans op het hart: Don’t believe the hype…

Anderzijds is culturele dominantie erg belangrijk voor de Anglo-Amerikaanse powers that be, Zbigniew Brzezenski wijst daar ook op in zijn boek The Grand Chessboard. O.a. Amerikaanse popmuziek werkt als een magneet op met name jongeren over de ganse wereld. Hetgeen de VS de kans geeft de wereld te domineren zonder wapens. In die geest stuurde de Amerikaanse overheid in de jaren ’50 en ’60 jazzmuzikanten de wereld over om de propagandastrijd te beslechten met de Sovjet-Unie. De VS trachtte zichzelf aan de wereld op te dringen als wereldmacht, en deed dat onder het mum van het verspreiden van democratie en mensenrechten. Dat werkte echter averecht aangezien overal het vingertje terug werd gewezen met de boodschap dat de manier hoe de VS met Zwarte Amerikanen omging liet zien hoe het daadwerkelijk over democratie en mensenrechten dacht.

Aldus kwam de VS met zgn. Jazz ambassadeurs om het negatieve beeld dat in den vreemde van de VS heerste te herstellen. Het State Department trommelde een reeks beroemde jazzmusici op zoals Louis Armstrong, Dizzy Gillespie, Dave Brubeck, Benny Goodman en Duke Ellington. Vervolgens lieten betreffende musici zich naïef voor het karretje spannen van het Anglo-Amerikaanse imperium om te gaan touren in Oost-Europa, Azië en Afrika. Om het beeld weg te nemen dat de VS een racistische samenleving was.

Terug naar Chuck D. Het is al een tijdje de vraag of de man nog wel toegewijd is om the powers that be te bestrijden. Zo prees hij na het overlijden van warmonger Colin Powell de voormalige chef van staven en minister van BuZa (die de VN voorloog om een oorlog te rechtvaardigen) de hemel.

Maar ook de huidige Amerikaanse regering werkt momenteel mee aan genocide door onvoorwaardelijk de staat Israël te voorzien van wapens waarmee vervolgens tienduizenden mensen worden gedood en verminkt in Gaza. De VS zou die genocide vrij eenvoudig kunnen stoppen middels een wapen embargo, ware het niet dat de Amerikaanse regering in de zak zit van de zionistische lobby. Vanwege zijn onvoorwaardelijke steun aan Israël wordt president Joe Biden ook wel genocide Joe genoemd.

Onlangs begon minister van Buitenlandse Zaken Anthony J. Blinken het Department of State-YouTube Global Music Partnership, hetgeen getypeerd zou kunnen worden als Jazz ambassadeurs 3.0. Chuck D heeft velen van zijn fans verbijsterd door ambassadeur te worden van betreffend project. Dezelfde Chuck D die eens heel hard fight te power schreeuwde, gaat nu diezelfde powers that be dus meehelpen de propagandastrijd te winnen. Dezelfde Chuck D die in Black Steel In the Hour of Chaos aangaf zich nooit aan te zullen sluiten bij het Amerikaanse leger, is nu dus prominent lid geworden van het Anglo-Amerikaanse softpower leger.

De link met Youtube is ook zo interessant. Het is immers een publiek geheim dat de welbekende inlichtingen diensten de sociale media gebruiken om het volk te bespioneren. Eerder kreeg Chuck D een telefoontje van Tony Rome, die hem waarschuwde dat de FBI zijn telefoon afluisterde. Nu is hij zelf dus gelinkt aan de alfabetjongens. De vraag is waarom de Bob Marley van de Hip-Hop overgelopen is naar the powers that be. Aangezien hij decennialang over politiek gerapt heeft kan het niet puur naïviteit geweest zijn. Hij moet beter hebben geweten. Moeten we dan toch de hype gaan geloven?

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Fight the power or believe the hype?

Rijmt schaars water met minder dammen?

Geplaatst op 31 augustus 2024 door Grapevine

In het van Dale woordenboek wordt een dam als volgt omschreven: “0.1 dwars in een water opgeworpen wal om het te keren 0.2 smal stuk grond als toegang van een door sloten omgeven weiland.” Op de website van Rijkswaterstaat kunnen we lezen: “Dammen, sluizen en stuwen verdelen ons water en beschermen ons zo tegen overstromingen. Ook houden ze water zoveel mogelijk vast bij lage waterstanden.” Daaraan kan toegevoegd worden dat dammen eventueel aangewend kunnen worden om elektriciteit op te wekken. Tevens zorgen ze voor waterreservoirs die bij droogte gebruikt kunnen worden als drinkwater en door de landbouw om te irrigeren.

Dammen lijken de mens dus veel goed te doen. Zeker in een land als Nederland zou men gauw last hebben van natte voeten zonder dammen. Desalniettemin is er een beweging die zoveel mogelijk dammen wenst verwijderen. Die beweging is behoorlijk succesvol. Zo hebben ze het voor elkaar gekregen dat er in 2023 487 dammen voltooid verleden tijd zijn geworden in zoveel als vijftien Europese landen. In totaal hebben er reeds meer dan 8.000 dammen het loodje gelegd.

Waarom worden er zoveel dammen verwijderd? De officiële lezing is dat het goed is voor de natuur. Dammen zijn een barrière voor bepaalde vissoorten en micro-organismes, maar eveneens houden ze voedingsstoffen en sedimenten tegen, hetgeen het leven voor vissen moeilijker zou maken. Vandaar dat men de laatste jaren in veel Westerse landen zoveel mogelijk dammen uit de weg ruimt.

Hetgeen wel opmerkelijk is is dat een zeer waterrijk land als Nederland de laatste jaren te lijden heeft onder een watertekort. Bijvoorbeeld in 2022, toen de overheid drastische maatregelen moest nemen zoals sproeiverboden voor de landbouw en industrie, daarnaast mochten sluizen minder vaak gebruikt worden door de scheepvaart. Eerder leed waterland Nederland onder een watertekort in 1976, 2003, 2006, 2011 en 2018.

In het verlengde van het voorgaande hebben de Nederlandse drinkwaterbedrijven aan gegeven in een gezamenlijk rapport dat het Nederlandse watersysteem tegen zijn grenzen aanloopt door droogte, verzilting en een steeds grotere vraag naar water. De drinkwaterbedrijven stellen dat als er geen maatregelen worden genomen ze niet kunnen garanderen dat de honderdduizenden nieuwe woningen die de overheid wil bouwen, op tijd kunnen beschikken over drinkwater. Ze pleiten dan ook voor meer maatregelen en urgentie vanuit de politiek. De drinkwaterbedrijven stellen verder dat ze in 2030 meer drinkwater moeten produceren om aan de vraag te kunnen voldoen. Om die doelstelling te halen moeten de productie-, zuiverings- en distributiecapaciteit worden opgeschaald. Bij drie bedrijven, Dunea, Vitens en Waterbedrijf Groningen, is dat zelfs al acuut nodig. Naast de toenemende vraag kampen de bedrijven ook met de achteruitgang van de kwaliteit van de drinkwaterbronnen door vervuiling van landbouw, industrie en huishoudens. “Toekomstige generaties dreigen te worden opgezadeld met een minder zekere levering van betrouwbaar drinkwater.”

Inmiddels is er dan ook een Nationaal Plan van Aanpak Drinkwaterbesparing. Hetgeen getypeerd is als een uitgebreide strategie om de drinkwatervoorziening in Nederland toekomstbestendig te maken. Het plan is een uitwerking van de Kamerbrief ‘Water en Bodem sturend’ uit november 2022 die een concreet drinkwaterbesparingsdoel bevat voor consumenten en grootverbruikers. Het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat stelde het plan op in samenwerking met onder andere drinkwaterbedrijven, waterschappen, provincies, gemeenten, verschillende belangenorganisaties voor industrie, landbouw en de bouwsector en natuurbeheerders. Het plan richt zich op het verminderen van de vraag naar drinkwater.

Er wordt echter ook betoogd dat het watertekort in Nederland en andere Europese landen synthetisch is: Nederland heeft in principe meer dan genoeg water. Nederland is gezegend met 192 regendagen per jaar, en dat aantal is de afgelopen zestig jaar stabiel gebleven volgens het KNMI. Sterker nog, het aantal zware regenbuien is zelfs toegenomen. Al dit regenwater houdt in principe het oppervlakte -en grondwater te lande goed op peil. Maar mede door al die dammen te laten verdwijnen wordt er doelbewust een watertekort gecreëerd door hogere machten. Want waarom zou water dat voorheen achter de hand kon worden gehouden om te dienen als drinkwater en voor landbouwbedrijven nu ineens weg moeten stromen, terwijl het voor de mens van vitaal belang is? De vraag wordt steeds luider gesteld of al die dammen daadwerkelijk puur verwijderd worden om de natuur tot bloei te brengen, of dat er iets anders achter zit.

Zo zou het kunnen zijn dat bepaalde machtige lobby’s de watervoorziening rijp wensen te maken voor een neoliberale benadering. Voorwaarde daarvoor is wel dat H₂O zelfs in het waterrijke Nederland een schaars product wordt. In dat geval wordt het interessant voor private partijen om de watervoorziening in Nederland te exploiteren als ware het de nieuwe olie. In dat beeld past dat er de laatste tijd steeds frequenter en openlijker gesproken wordt over een toekomstig waterslot in Nederland. Alsof de mensen al psychologisch voorbereid worden op hetgeen reeds in de steeds welbekender wordende achterafkamertjes is bekokstoofd. Dus zeg maar een 3.0 versie van de voedselbonnen van hongerwinter 1944. Interessante ontwikkeling voor bepaalde hogere machten en de politici die ze in hun zak hebben. Een mooie manier om mensen onder de duim te houden: bij te veel watergebruik krijg je automatisch een dikke boete, of wordt gewoon automatisch de kraan afgesloten. In ieder geval wordt de Nederlandse bevolking kwetsbaarder als schoon drinkwater op rantsoen gaat. Net zoals de boeren: water schaars maken kan natuurlijk ook als strategie gebruikt worden om met de boeren af te rekenen.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Rijmt schaars water met minder dammen?

Politieke stress in Bangladesh

Geplaatst op 24 augustus 2024 door Grapevine

Bengalen is het gebied gelegen in het noordoosten van het Indisch subcontinent. Eens was Bengalen beroemd om zijn textielindustrie: honderden jaren lang werden aldaar de beste katoenen en zijden stoffen ter wereld geproduceerd, die ver buiten de grenzen van de regio gretig aftrek vonden. Europese ambachtslieden konden niet tippen aan de hoge kwaliteit die Bengalen leverde. Echter, nadat de Britten India hadden gekoloniseerd in 1759 werd tevens de lokale textielindustrie vernietigd, om vervangen te worden door in Groot-Brittannië gefabriceerde stoffen van inferieure kwaliteit. Weer een ander product dat uit Bengalen kwam was opium. De VOC heeft kapitalen verdiend door Java vol te pompen met Bengaalse opium (en ging bankroet nadat de Britten Bengalen overnamen). De British East India Company maakte woekerwinsten door China te overvloeden met opium.

Toen Brits India op weg was naar onafhankelijkheid was de vraag wat er met Bengalen moest gebeuren. Als het aan Mohammed Ali Jinnah had gelegen dan was er een aparte staat Bengalen gekomen. Maar Gandi en de Congress Party waren tegen. Brits India werd in 1947 uiteindelijk verdeeld in een land met een Hindoe meerderheid (India) en een moslimmeerderheid (Pakistan). Op zijn beurt werd West-Bengalen aan India toegewezen en Oost-Bengalen aan Pakistan.

Bangladesh was tot 1947 onderdeel van de Britse kolonie India. Mede als resultaat van de verdeel en heers politiek was er in Brits India veel animositeit tussen Hindoes en moslims. Dit leidde ertoe dat de Indiase moslims hun eigen staat wensten op te zetten, om discriminatie van de Hindoe-meerderheid te voorkomen. Aldus ontstonden bij de onafhankelijkheid van Brits India twee staten, India met een Hindoe meerderheid en Pakistan met een moslimmeerderheid.

Oost-Bengalen werd omgedoopt tot Oost-Pakistan. Maar in de praktijk werd Oost-Pakistan gewoon gekoloniseerd door West-Pakistan. Een opstand volgde waarvan Sheikh Mujibur Rahman het gezicht werd. Gesteund door de VS en China sloeg Pakistan keihard terug. Vele honderdduizenden mensen werden gedood en vooral Hindoes en intellectuelen waren het slachtoffer. Doch de Mukti Bahini vrijheidsstrijders en het Indiase leger sloegen de handen ineen waardoor Pakistan de aftocht moest blazen. Uitkomst was de onafhankelijkheid van Oost-Pakistan in 1972. Oost-Pakistan ging voortaan Bangladesh heten (land van de Bengalen).

Maar of Bangladesh nu wel of niet door Pakistan gekoloniseerd werd, het bleef hoe dan ook een land met bovengemiddeld veel uitdagingen. Zo heeft Bangladesh een gebrek aan natuurlijke hulpbronnen en wordt het beschouwd als het armste land van Zuid-Azië. Daarnaast lijdt het veelvuldig onder overstromingen. Desalniettemin behoort het tot de dichtstbevolkste landen ter wereld. Nederland is het dichtstbevolkste Westerse land, wat niet wegneemt dat de bevolkingsdichtheid van Bangladesh 2,5 keer zo groot is als die van Nederland.

Sheikh Hasina was dus tot voor kort premier van Bangladesh (de dochter van Sheikh Mujibur Rahman). Er zullen ter plaatse ongetwijfeld zaken zijn geweest die reden waren tot ontevredenheid. Maar of het allemaal dusdanig ernstig was om de premier de deur te wijzen vallen vraagtekens bij te zetten. Hasina was de langstzittende premier in de geschiedenis van Bangladesh en ze kan zeker prat gaan op bepaalde verworvenheden. Zo kan ze verwijzen naar economische groei, vaak meer dan 6% per jaar. Tevens heeft ze de armoede gereduceerd middels sociale vangnetprogramma´s en heeft ze haar nek uitgestoken voor vrouwenrechten. Ook zorgde ze voor belangrijke infrastructuur zoals de Padmabrug, de grootste brug van het land. Niet vergeten mag worden het versterken van de diplomatieke betrekkingen met het grote buurland India. Daarnaast heeft ze het extremisme aangepakt en daarmee de veiligheid in het land vergroot.

Volgens Hasina draaide alles om het eiland Sint-Maarten in de Golf van Bengalen. De Amerikanen zouden van haar verlangd hebben dat ze de soevereiniteit van betreffend eiland aan hen overdroeg, zodat ze er een militaire basis konden neerzetten en aldus de Golf van Bengalen domineren. Dit weigerde ze, waarna de Amerikanen een CIA-kleurenrevolutie op poten zetten om haar pootje te lichten, hetgeen dus is gelukt. De grote man achter de betreffende kleurenrevolutie te Bangladesh was de Chinees-Amerikaanse diplomaat Donald Lu. Een man die wel vaker een proactieve rol heeft gespeeld in kleurenrevoluties. In ieder geval, Lu was afgelopen mei in Bangladesh en sprak met hoge ambtenaren en vooraanstaande mensen in de maatschappij. Kort na zijn bezoek stelde de VS-sancties in tegen legerleider generaal Aziz Ahmed.

Hasina pakte de islamistische elementen in haar land hard aan om het land stabiel te houden. Onder hen kon de CIA zodoende vrij eenvoudig ontevreden demonstranten rekruteren. Toen de protesten zeer hevig werden trad Hasina dus af om erger te voorkomen. Er zijn immers reeds meerdere aanslagen op haar leven gepleegd. Bovenal, er zijn eerder familieleden van haar op gewelddadige wijze omgekomen.

Inmiddels heeft Muhammad Yunus de honneurs waargenomen als premier van Bangladesh. Yunus won in 2006 samen de door hem opgezette Grameen Bank de Nobelprijs voor de vrede omdat hij het microkrediet had uitgevonden, hetgeen de Haarlemmerolie contra armoede zou zijn. Daar is men inmiddels op terug gekomen. Meerdere onderzoekers hebben erop gewezen dat microkredieten families vaak in schulden jagen die ze niet terug kunnen betalen. Vooral in Cambodja heeft het tot veel ellende geleid. Meer in het algemeen, microkrediet zou niet leiden tot verbetering van het inkomen van de gemiddelde lener. Belangrijkste macrokrediet van Yunus zal zijn dat hij in de VS heeft gestudeerd en met een Nobelprijs beloond is. Op grond daarvan is de verwachting dat hij de Amerikaanse belangen goed zal dienen.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Politieke stress in Bangladesh

De Olympische gedachte (2)

Geplaatst op 17 augustus 2024 door Grapevine

De Olympische Spelen te Parijs worden gezien als zeer succesvol. Zeker wat Nederland betreft. Want nooit eerder vergaarde het land aan de Noordzee zoveel (gouden) medailles. TeamNL eindigde zelfs als zesde in het medailleklassement, waarmee het grote, erkende sportlanden als Duitsland, Italië en Groot-Brittannië achter zich liet. Met als huzarenstukje de winst van Hassan Sifaan in de marathon op de slotdag.

De VS behaalde de meeste medailles. Niet alleen dat, ze claimden die ook bij prestigieuze sporten als atletiek, zwemmen, turnen, voetbal en basketbal. Al wist Nederland verrassenderwijs wel basketbalgoud te winnen en onderweg naar de finale het Amerikaanse 3×3 team te vernederen. Tot groot ongenoegen van rapper en bobo Ice Cube, die zijn eigen 3×3 basketbalcompetitie runt waar naar eigen zeggen zonder enige twijfel de beste 3×3 basketballers ter wereld spelen. Echter, de NBA ziet Ice Cube als een concurrent en zou verhinderd hebben dat zijn basketballers aan de Spelen mochten deelnemen. Aldus kon het gebeuren dat de VS met de 3e garnituur kwam aanzetten. Ice Cube heeft de Nederlandse Olympische kampioenen uitgedaagd om tegen zijn allstars te komen spelen, maar daar heeft de FIBA weer een stokje voor gestoken.

Het Amerikaanse 5×5 basketbalteam won traditioneel wel goud, maar sommige kenners denken dat dit (voorlopig) het laatste Amerikaanse dream team is dat de wereld zal aanschouwen. Alle dragende spelers zijn namelijk dik in de 30 en de afgelopen jaren waren de grootste nieuwe talenten ter wereld van buiten de VS afkomstig. Zo heeft al jaren geen Amerikaan meer de MVP-award van de NBA gewonnen. De verwachting is daarom dat de komende jaren landen als Frankrijk en Servië teams kunnen gaan opstellen met minstens net zoveel supersterren als de VS en zodoende het toekomstige ʽdream teamʼ nachtmerries zullen gaan bezorgen.

Uitkomend voor Frankrijk kon Teddy Riner onder de schijnwerpers zijn reputatie als beste judoka ooit bevestigen door voor de derde maal goud te veroveren. Maar er is altijd baas boven baas. De Cubaanse worstelaar Miljain Lopez schreef geschiedenis door liefst voor de vijfde maal op rij goud binnen te slepen, desondanks besteedde de media nauwelijks aandacht aan deze mijlpaal van de beste worstelaar ooit. Terwijl hij gezien zijn prestaties juist één van de gezichten van de Spelen had moeten zijn geweest.

Over zichtbaarheid gesproken, voor het eerst was er een sport op de Spelen te aanschouwen die gecreëerd is door Zwarte Amerikanen. Hetgeen door vele Zwarte Amerikanen als een vorm van erkenning werd ervaren. Al moet er wel bij gezegd worden dat Zwarte Amerikanen betreffende sport halverwege jaren ´80 massaal links lieten liggen. Sindsdien hebben anderen de draad opgepikt en de sport levend gehouden. Zo kon het gebeuren dat breaking begin jaren ´80 geassocieerd werd met Zwarte en Latino jongeren en dat Zwart Amerika aanvankelijk trots was dat hun sport de Spelen had gehaald, om er vervolgens tijdens de Spelen achter te komen dat zijzelf in 2024 nog nauwelijks een rol spelen in breaking en dus ver weg bleven van de medailles. De gouden medailles gingen naar Ami Yuasa uit Japan en Philip Kim uit Canada.

Maar wie de medailles in ontvangst nam weet bij wijze van spreken niemand meer. Wat is blijven hangen is het optreden van mevrouw Raechel Gunn uit Australië. Want dat ging viraal op de sociale media. Dr. Gunn is een universitair docent die gepromoveerd is op breaking en het zelfs doceert op de universiteit. Echter, zelfs de leek kon zien dat haar vaardigheden in het breaking te wensen over laten. Menigeen vroeg zich af of dr. Gunn daadwerkelijk de beste vrouwelijke breaker is dat een groot sportland als Australië te bieden heeft.

Tot verdriet van velen die de Hip-Hopcultuur een warm hart toedragen zal breaking niet meer aanwezig zijn bij de Spelen van 2028 te LA. Nota bene dus in het land waar breaking uit is gevonden! De critici die zeiden dat breaking geen sport is en dus niet thuishoort op de Spelen, wijzen nu triomfantelijk naar het merkwaardige optreden van dr. Gunn te Parijs. Waarmee ze er natuurlijk aan voorbij gaan dat dr. Gunn nulpunten heeft gescoord en er in de eerste ronde uit vloog: ze was in het geheel niet representatief voor het niveau dat op de Spelen is getoond. In andere sporten heb je ook wel eens underperformers, maar die brengen betreffende sport niet in diskrediet, waarschijnlijk omdat het gevestigde sporten zijn die niet ter discussie staan.

De commerciële en culturele successen die geboekt zijn ten spijt heeft de Hip-Hopcultuur altijd onder vuur gelegen. In die context was het gegeven dat het op de Spelen acte de presence mocht geven een klein wonder. Alleen is er nu iets raars geschied. Normaliter is het gezicht van een sport zijn beste beoefenaar, zoals Simone Biles voor het turnen, Teddy Riner voor het judo of Mijain Lopez voor het worstelen. Dat geldt dus niet voor het breaking. De beste breakers ter wereld zijn aan de aandacht ontsnapt van de grote boze buitenwereld. Alle aandacht is gekaapt door dr. Gunn. Dr. Gun, ook wel bekend als Ray Gunn, werd juist omdat ze de slechtste breaker was op de Spelen de bekendste breaker op de planeet. Meedoen is belangrijker dan winnen wordt wel gepropageerd vanuit de Olympische gedachte. Behalve als het om breaking gaat dan. Want nu heeft de slechtste breaker van de Spelen het geschopt tot het gezicht van breaking.

Djehiuti-Anke-kheru

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De Olympische gedachte (2)

De Olympische gedachte (1)

Geplaatst op 10 augustus 2024 door Grapevine

De Olympische Spelen behoorden tot de centrale rituelen van het oude Griekenland. Ze werden volgens de bronnen vanaf 776 v.j. eenmaal in de vier jaar gehouden. Deelname stond oorspronkelijk slechts open voor alle vrijgeboren Griekse mannen, later zou iedereen die Grieks sprak worden toegelaten. Het waren een reeks sportwedstrijden die gehouden werden te Olympia (behorend tot het district Eli) ter ere van de Griekse oppergod Zeus. De Olympische Spelen waren zeer zeker de belangrijkste, maar niet de enige pan-Helleense spelen die in het antieke Griekenland werden georganiseerd. Zo werden er eveneens pan-Helleense spelen van importantie gehouden in Delphi, Nemea en Isthmia die atleten trokken uit de ganse Griekse wereld. Los daarvan waren er lokale festivals die gemodelleerd waren naar de vier grote pan-Helleense spelen, zoals het Panathenaia te Athene, ter ere van Athena (de beschermgodin van de stad).

Het mooie aan de pan-Helleense spelen was dat ze vrede bevorderden: voor, tijdens en na de spelen was er enige tijd vrede zodat de atleten en fans de kans kregen om veilig af te reizen. Tevens werd onderlinge vrede onder de Grieken in het algemeen bevorderd.

Aanvankelijk bestonden de spelen slechts uit één onderdeel, de zogenaamde stadion. Dat was een sprint van een kleine 200 meter die vernoemd was naar de locatie waar het evenement plaatsvond. De stadionsprint was tevens het meest prestigieuze onderdeel van de Olympische Spelen. Om maar aan te geven in welk hoog aanzien de winnaar van de stadion stond, de olympiade (periode van vier jaar tussen twee Olympische Spelen) werd vernoemd naar de winnaar van de stadion. Precies om die reden zijn de namen van bijna alle winnaars bij oudhistorici bekend. De laatste Olympische Spelen werden in het jaar 393 gehouden, waarna ze verboden werden door de Romeinse keizer Theodosius I omdat het een heidens evenement zou zijn (al denken sommige historici dat ze na 393 nog enige tijd zijn gehouden).

Herodotos, ook wel bekend als de vader van de geschiedenis, had het erover hoe fier de autoriteiten van Eli waren op hun Olympische Spelen. Volgens hen waren de Olympische Spelen de meest onpartijdige en best georganiseerde sportwedstrijden ter wereld: zelfs de Egyptenaren, het slimste volk ter wereld, zouden zoiets nooit uitgedacht hebben. Ze stuurden zelfs speciaal een delegatie naar farao om hem dit in te komen wrijven. Farao trommelde vervolgens zijn meest geleerde onderdanen bijeen en liet hen de Eleërs vragen stellen over alle spelregels. Want de Eleërs wilden wel eens horen of de Egyptenaren iets konden bedenken wat nog eerlijker was kwa opzet. De Eleërs dachten van niet. Echter, de Egyptenaren vroegen of de bewoners van Eli ook mee mochten dingen om de prijzen. Het antwoord van de Eleërs was ja. Daarop antwoordden de Egyptenaren dat de spelen toch niet helemaal onpartijdig waren, omdat het simpelweg ondenkbaar zou zijn dat de Eleërs hun medeburgers niet zouden bevoordelen. Als ze in Egypte wilden komen opscheppen hoe onpartijdig hun spelen wel niet waren, dan zouden ze alleen vreemdelingen mogen laten deelnemen en hun eigen districtgenoten moeten uitsluiten. Dat konden die gezanten uit Eli in hun zak steken!

Of de Olympische Spelen nu volledig eerlijk waren of niet, de Olympische Spelen (en vergelijkbare sportevenementen) waren van groots belang voor de Grieken. Natuurlijk vanwege het religieuze aspect, maar daarnaast bevorderden ze zowel de onderlinge vrede als de lichamelijke fitheid, hetgeen er waarschijnlijk toe bijdroeg dat zij grote veldslagen konden winnen tegen wereldmacht Perzië. Hoe dan ook, de christelijke Romeinse keizer Theodosius I maakte er een eind aan in 393 omdat het een heidens gebeuren was…

Europa is een concept dat ontstond ten tijde van de renaissance. Het refereert aan dat deel van de wereld dat zichzelf ziet als de erfopvolger van de Grieks-Romeinse beschaving (voorheen stond het bekend als het christendom). Ten tijde van het 19e eeuwse West-Europese imperialisme werd tevens de Griekse beschaving gepromoot als de hoogste beschaving die er ooit geweest was, waaruit volgde dat Europa (als erfopvolger van de oude Grieken) de schone taak had om de rest van de wereld ʽbeschavingʼ bij te brengen. In die atmosfeer kwamen Europese intellectuelen op het idee om de Olympische Spelen nieuw leven in te blazen, met als resultaat dat in 1896 de Olympische Spelen een renaissance kregen.

Inmiddels lijkt men totaal te zijn vergeten dat de Olympische Spelen een heidens evenement was, want georganiseerd ter ere van de Griekse oppergod Zeus. Tot zover we weten klagen noch de paus noch andere religieuze leiders over het heidense karakter van de spelen. Daarnaast staan de spelen niet meer uitsluitend open voor vrijgeboren Griekse mannen of mensen die Grieks spreken. Bovendien heeft het district Eli niet meer het monopolie op het thuisvoordeel, maar roteert het tegenwoordig.

Alhoewel, de moderne Olympische Spelen begonnen ook als onderling feestje van de pan-Europese bourgeoisie, maar is in de loop der decennia steeds meer gedemocratiseerd, wat niet wegneemt dat er nog altijd vele sporten op de spelen te bewonderen zijn met een elitaire connotatie, waarbij de pan-Europese bourgeoisie de medailles dus in principe onder elkaar verdeelt. Doch wat van groter belang is is dat mensen van over de hele wereld van mooie sport kunnen genieten en geïntroduceerd worden tot sporten die hen onbekend zijn. Evenzo is de olympische gedachte van vrede en sportiviteit mooi, prachtig verbeeld door Simone Biles en Jordan Chiles door publiekelijk te buigen voor hun gouden concurrente Rebecca Andrade.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Geplaatst in The Grapevine Publications | Getagged , , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor De Olympische gedachte (1)