Het feuilleton Pinokkio in het torentje dreigt net zo’n gebed zonder eind te worden als Goede Tijden, Slechte Tijden. Nederland is nog nauwelijks bekomen van de ene leugen van de belichaming van de leugen en de volgende wordt alweer ontmaskerd, ditmaal door journalisten van RTL. Net nu de leugen met behulp van informateur Tjeenk Willink op de weg terug was en succesvol aan het veinzen leek zijn leven te hebben gebeterd. Beetje bij beetje leek de leugen het vertrouwen van de potentiële coalitiepartners wonder boven wonder weer terug te winnen. Dat viel af te leiden uit het gegeven dat hun uitlatingen richting de leugen minder totalitair werden en er zodoende openingen kwamen tot gesprekken. Oftewel, de lelijke woorden contra de leugen ten spijt had het er alle schijn van dat de leugen wederom zou gaan zegevieren en Rutte IV binnen afzienbare tijd stralend glimlachend met de koning op het bordes zou staan.
Nadat RTL dankzij anonieme bronnen onthullingen had kunnen doen over machiavellistische discussies in de Ministerraad beging kettingleugenaar Rutte de zeer ongebruikelijke stap om de notulen der Ministerraad vrij te geven. Zodoende de kou uit de lucht halend. Het feit dat hij daartoe over ging suggereerde dat er niks aan de hand was. Blijkbaar hadden de leugen en zijn ploeg niets te verbergen. Dat was ook hetgeen de leugen communiceerde naar de pers in de dagen voorafgaand aan de openbaarmaking der notulen: “Er was niets onoorbaars gebeurd”. Aan de andere kant, het zou natuurlijk niet de eerste maal zijn dat de leugen een eigen draai geeft aan de harde feiten. Dus het werd spannend: zat RTL ernaast en zou uit de notulen blijken dat er inderdaad niets onoorbaars was geschied of had de leugen er wederom geen herinnering meer aan?
Het optimisme van de leugen ten spijt bleek uit de gewraakte notulen dat het kabinet totaal niet geïnteresseerd was in het lot van de slachtoffers van de toeslagenaffaire maar vooral in het redden van hun eigen politieke hachje. Er werd steen en been geklaagd over kritische Kamerleden en tactieken besproken om ze te ʻsensibiliserenʼ. Dus wederom had de leugen zijn eigen invulling gegeven aan een woord. Deze maal het woord onoorbaar.
Na het dramatische debat naar aanleiding van de lekblunder van Ollongren had de Tweede Kamer moeten eisen dat de leugen zich na liet kijken door een gerenommeerde psycholoog. Die persoon had na grondig onderzoek vast moeten stellen of de leugen dement is, een pathologische leugenaar is, danwel lijdt aan pseudologia phantastica (een leugenaar die daadwerkelijk in zijn leugens gelooft). Aan welke van deze geestelijke afwijkingen de leugen ook lijdt, ze maken hem allemaal ongeschikt om Nederland te leiden. Of de man nu liegt uit onbekwaamheid omdat hij dement is of simpelweg uit onbedwingbaarheid, een zichzelf respecterende democratie kent geen meneer die onder een geestelijke afwijking lijdt de hoogste politieke functie des lands toe maar zorgt ervoor dat zo iemand goede professionele hulp krijgt. Of zou dat ironisch genoeg niet meer kunnen omdat uitgerekend de leugen die voorziening weg heeft bezuinigd met zijn neoliberale beleid?
Desalniettemin, the facts on the ground spreken in het voordeel van de leugen. De leugen won recentelijk namelijk wedermaal de verkiezingen. De Nederlandse kiezer maalt dus niet om een leugentje meer of minder van de leugen. Heeft ook te maken met de linkse oppositie dat zichzelf elimineerde door eertijds samen met de leugen te regeren en de leugen´s neoliberale beleid sanctioneerde. Dat heeft de (linkse) kiezer teleurgesteld. Daarnaast is de toeslagenaffaire geen probleem voor het hardcore electoraat van de leugen. Onder hen heeft er eigenlijk altijd al een sentiment geheerst dat zij veel te veel belasting ophoesten dat in de zakken belandt van frauderende nietsnutten. Menigeen onder hen zal stilletjes juichen dat de leugen in ieder geval een serieuze poging heeft gewaagd om hun belastinggeld ʻte beschermenʼ. In hun ogen heeft de leugen zijn inspanningsbelofte ingelost, daarom hebben ze hem beloond met hun stem. Dus triest genoeg werkt de toeslagenaffaire tot op zekere hoogte ook in het voordeel van de leugen.
Alle grote woorden van de oppositie ten spijt lijkt de leugen momenteel toch op ramkoers te liggen om de strijd om het torentje te gaan winnen. Sowieso staat zijn partij onvoorwaardelijk achter hem. Wat het beeld versterkt dat betreffende partij niet ten dienste staat van het volk maar ten dienste van de leugen. Doel van die partij is koste wat het kost de leugen in het zadel houden. Meerdere partijen hebben ook hun woorden richting de leugen enigszins gekuist. Een vooraanstaand journalist verkondigde onlangs zelfs dat mevrouw Simons nog de enige waarachtige oppositie is, waarmee hij refereerde aan hoe zij de leugen serieus aan het wankelen bracht in debatten met scherpe vragen (mevrouw Simons verrast vooralsnog vriend en vijand), wat inhoudt dat de oppositie slechts uit één zetel bestaat. Willink maakte in de nasleep van het debat gerelateerd aan de notulen wereldkundig dat de meeste partijen een samenwerking met de VVD onder leiding van de leugen niet uitsluiten. Het debat van 29 april was uiteindelijk dus gewoon poppenkast, want de positie van de leugen is er niet verder door verzwakt, maar hij lijkt zelfs weer op te krabbelen als we de conclusies van Willink mogen geloven. Uitkomst: de gepubliceerde notulen waren uitstekend voor de leugen, want nu kan hij de schuld afschuiven naar medeplichtigen in de Ministerraad.
DJEHUTI-ANKH-KHERU
