Olivier Nduhungirehe is de minister van Buitenlandse Zaken van Rwanda en volgens hem verdient president Donald J. Trump de Nobelprijs voor de vrede. Met name omdat de man na dertig jaar voor vrede zou hebben gezorgd tussen Rwanda en Congo. Het is geen geheim dat de Donald het winnen van de Nobelprijs voor de vrede ambieert. Daarom zal het Rutte-achtige geslijm van Nduhungirehe hem als muziek in de oren hebben geklonken. Wel opmerkelijk dat uitgerekend een vertegenwoordiger van de regering van het land dat Congo reeds decennia teistert zo dolblij is met de vermeende vredesdeal, dat hij de POTUS (die verantwoordelijk zou zijn voor de deal) een zeer prestigieuze prijs toewenst. Hetgeen suggereert dat de vrede vooral gunstig is voor Rwanda…
In 1994 vond er een genocide plaats in Rwanda waarbij honderdduizenden mensen het leven hebben gelaten. Het land lag compleet op apegapen. Onder president Paul Kagame is Rwanda relatief welvarend geworden. Zo is hoofdstad Kigali inmiddels uitgegroeid tot een mooie, moderne en schone stad met excellente hotels en is het bovenal een stad waar het internet werkt. Vanaf de buitenkant gezien heeft de president van Rwanda het dan ook uitstekend gedaan. Jaren voordat Ibrahim Traoré ten tonele verscheen was Kagame om die reden uitgegroeid tot de held van vele Afrikaanse jongeren.
Wat al de Kagame-fans echter over het hoofd zagen is dat het economische succes van Rwanda ten koste ging van buurland Congo. Rwanda rooft en plundert namelijk al jaren de grondstoffen en mineralen van Congo om ze vervolgens door te verkopen aan geïndustrialiseerde landen buiten Afrika. Met de fondsen die dat oplevert wist Kagame het economische succes van Rwanda te verwezenlijken. Rwanda zijn brood was Congo zijn brood zogezegd. Want de jacht op hulpbronnen heeft miljoenen slachtoffers geëist in Congo.
Net zoals Israël het bestaan van Hamas rechtvaardigt om militair in te grijpen in Gaza, gebruikt Rwanda de FDLR als ratio om Congo aan te vallen. De FDLR bestaat uit Hutu’s die in 1994 naar Congo zijn gevlucht, en volgens Rwanda moet de FDLR aangepakt worden om een herhaling van de genocide van 1994 te voorkomen en om de Tutsi-bevolking van Oost-Congo te beschermen tegen discriminatie. Argumenten die geen houtsnijden, aangezien de FDLR simpelweg niet over de vuurkracht beschikt om Rwanda aan te vallen. Bovendien behoren de Tutsi te Congo al sinds de tijden van dictator Mobutu tot de Congolese elite.
Na de genocide te Rwanda in 1994 heeft er dus een genocide in Congo plaatsgevonden waarbij meer dan zes miljoen mensen het leven hebben gelaten. Vooral omdat Rwanda en Oeganda de hulpbronnen van Congo roofden en plunderden om ze vervolgens aan het Westen door te verkopen. Wat kan het Congolese leger daartegen doen? Vanwege de stuitende corruptie en omdat het zwaar geïnfiltreerd is met spionnen uit Rwanda en Oeganda kan het Congolese leger geen vuist maken tegen de buitenlandse agressie. Daarnaast, de buurlanden kwamen er in de loop der tijd achter dat het soms handiger is om niet het eigen leger te sturen, maar gebruik te maken van proxies, zodat je naar de internationale gemeenschap toe je handen kunt wassen in onschuld (nee hoor, wij zijn het niet!).
Nu is er dus een deal gesloten, doch verschillende Congolese activisten zijn sceptisch over de vredesovereenkomst gesloten op het departement van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio. Het is namelijk niet de eerste keer dat er pogingen zijn ondernomen om vrede te stichten in Congo. Vooralsnog zijn al die pogingen mislukt. Zo staakte eerder João Lourenço (president van Angola) zijn vredesmissie na maandenlang vergeeft te hebben gepoogd.
Eén van de machtigste proxies die Rwanda instrumentaliseert is M23. Nu is er dus zogenaamd vrede gesloten tussen Rwanda en Congo, maar het probleem is dat proxies als M23 (die twee provincies van Congo bezet houdt) niet bij de deal betrokken zijn en zich niet aan de deal gehouden voelen. Maar eigenlijk gaat het verder dan dat. Volgens Rwanda is M23 een onafhankelijke groep, volgens anderen is het een Rwandese proxy. Recent onderzoek wijst echter uit dat M23 geen van beide is, maar eerder een integraal onderdeel van het Rwandese leger, gezien de greep die het Rwandese leger op M23 heeft (echter, voor argument’s sake zullen we M23 een proxy blijven noemen). Daarnaast wordt in de deal het Rwandese narratief erkent dat het zichzelf mag verdedigen tegen de FDLR. Er wordt tot teleurstelling van Congolese activisten nergens erkend dat Rwanda de agressor is. Dus als we het goed begrepen hebben mag Rwanda Congo gewoon aan blijven vallen van Washington, zolang het maar blijft beweren dat het de FDLR aan het bestrijden is. Los van het gegeven dat M23 sowieso niet aan de deal gehouden is.
Interessant om te zien hoe fanatiek het Westen bepaalde landen genadeloos sancties oplegt. Denk dan aan landen als Cuba, Noord-Korea, Iran en natuurlijk Rusland. Dus als het Westen daadwerkelijk van goede wil was geweest, dan had het Rwanda en Oeganda zware sancties opgelegd, om ze te dwingen hun handen af te houden van de hulpbronnen van Congo. Let wel, er verschijnen o.a. VN-rapporten waarin de dubieuze handel en wandel van Rwanda en Oeganda wordt ontmaskerd, maar het hypocriete Westen neemt geen passende maatregelen die paal en perk zouden moeten stellen aan het bloedzuigen van Congo. Ze laten het oogluikend voortduren. Geen wonder dat minister Nduhungirehe dolblij is met de vredesovereenkomst.
DJEHUTI-ANKH-KHERU
