Frankrijk was tot recentelijk heer en meester in haar (voormalige) koloniale imperium in Afrika. De jure was francofone Afrika onafhankelijk geworden in de jaren ’60, maar middels de CFA bleef Parijs in de praktijk gewoon de lakens uitdelen. Zo is in de loop der decennia menig Afrikaans president die te veel uit de pas begon te lopen uit de weg geruimd. Hetgeen weer tot het gewenste gevolg leidde dat andere francofone Afrikaanse president juist netjes in de pas bleven lopen uit angst voor represailles vanuit het Elysée. Doch recentelijk hebben zowel Mali als Burkina Faso het Franse leger de deur gewezen en zien we dat verschillinde Afrikaanse presidenten de Franse president Macron zonder blikken of blozen recht in zijn gezicht zeggen waar het op staat. Met andere woorden, Frankrijk dreigt haar lucratieve Afrikaanse wingewest te verliezen, de kurk waarop haar economie draait. Aldus moeten er maatregelen genomen worden om dat te compenseren. Bijvoorbeeld het pensioenstelsel hervormen.
Tegen de wil van de vakbonden heeft president Macron gebruik gemaakt van een mandaat in de grondwet om de hervorming er toch doorheen te krijgen. Hierbij zou het parlement op ondemocratische gronden opzijgeschoven zijn volgens de pers. Desalniettemin is de president niet onschendbaar. Er kan tegen de president een motie van wantrouwen ingediend worden mocht hij op oneigenlijke gronden gebruik maken van zijn mandaat. Mits die motie wordt aangenomen dan dient de president af te treden. Die motie van wantrouwen zou in het parlement slechts 9 van de 577 stemmen te kort komen. Hetgeen maar aangeeft hoe hoog Macron heeft ingezet.
Hoe dan ook, het doordrukken van de wetgeving aangaande de pensioenen door de Franse president heeft er niet toe geleid dat de grootschalige protesten in het ganse land ertegen tot het verleden zijn gaan behoren. Het Franse volk blijft vooralsnog strijdbaar. Buiten Frankrijk begrijpt men echter vrij weinig van die protesten. De pensioengerechtigde leeftijd wordt namelijk verhoogd van 62 naar 64 jaar. In de meeste landen is de pensioengerechtigde leeftijd al zo hoog, zo niet zelfs hoger. Dus waar hebben die Fransen het in godsnaam over?
Waar de msm echter veel minder de nadruk op leggen is dat de Franse bevolking net ze goed demonstreert tegen de NAVO. Frankrijk keerde tijdens de regeerperiode van president Charles de Gaulle in 1966 de NAVO de rug toe, doch Sarkozy bracht het land in 2009 weer terug in het militaire bondgenootschap. Maar wat heeft Frankrijk eraan? Want de man op straat vraagt zichzelf hardop af hoe het mogelijk is dat de Franse regering onder auspiciën van de NAVO een blanco cheque heeft verschaft aan het corruptste land van Europa om ongelimiteerd oorlog te voeren, terwijl het Franse volk pienaart. Als ze in Parijs gewoon stoppen met miljarden te stoppen in de bodemloze put genaamd Oekraïne—dat bovendien gedomineerd wordt door nazi’s— dan hoeft de Franse beroepsbevolking niet twee jaar langer te zweten op de werkvloer!
Wetende dat Macron voormalig werknemer is van de zakenbank Rotschild & Cie had niemand mogen verwachten dat hij een president van en voor het volk zou worden. De bankiersfamilie Rotschild domineerde de wereldeconomie van de 19e eeuw (volgens menigeen op de achtergrond nog steeds) en ex-Rothschild bankier Macron onderhoudt nauwe banden met de Rotschild van de 21e eeuw, Larry Flink, oprichter van het vermogensbeheerder BlackRock. BlackRock heeft aan Macron helder gemaakt wat voor beleid het wenselijk acht en Macron doet zijn best om dat ten uitvoer te brengen. De grote baas Larry Flink werd in juni 2017 zelfs persoonlijk door Macron ontvangen op het Elysée, nog voordat de Franse vereniging van vermogensbeheerders waren uitgenodigd. In oktober nodigde de president van Frankrijk Flink opnieuw uit, maar nu had Macron ervoor gezorgd dat de salons van het Elysée waren geprivatiseerd, waarmee hij aan de levende Wall Street legende wilde tonen dat hij op neoliberaal gebied reeds progressie had geboekt. Blijkbaar loonde dat geslijm bij Flink flink, want BlackRock is sindsdien enorm in Frankrijk gaan investeren.
Desalniettemin was BlackRock teleurgesteld in de eerste termijn van Macron en begon steeds luider neoliberale economische hervormingen te eisen, zoals “de effectieve implementatie van een echte hervorming van de arbeidsmarkt”, “intelligente en duurzame bezuinigingen op de overheidsuitgaven” en “belastingverlagingen op de lange termijn” voor bedrijven. Mede in dat licht moet dus de keiharde opstelling van Macron worden gezien betreffende de verlaging van de pensioengerechtigde leeftijd. Anders staat hij straks met de mond vol tanden als hij weer ‘een functioneringsgesprek’ heeft met zijn boezemvrienden uit Wall Street.
Macron lijkt zich erbij neer te leggen dat hij Afrika verliest, dat lijkt voor hem des te meer reden te zijn om zijn boezemvrienden te Wall Street te koesteren, ten koste van de Franse arbeidersklasse. Want Wall Street is niet charitatief ingesteld en eist keiharde neoliberale tegenprestaties voor zijn investeringen. Kenners van de Franse politiek hebben erop gewezen dat het eigenhandig doordrukken van de verlaging van de pensioengerechtigde leeftijd door Macron als prijs heeft dat de Franse politiek de komende jaren op slot zit. Macron heeft weliswaar geleverd voor Wall Street maar heeft tevens politieke zelfmoord gepleegd. Frankrijk kampt onder vele crises zoals inflatie, een gebrek aan artsen, ziekenhuizen die de eerste hulp moeten sluiten, een onderwijssysteem dat op instorten staat, etc. Door alle politieke vijanden die Macron gecreëerd heeft lijkt het er niet op dat al die problemen de komende jaren bevredigend opgelost gaan kunnen worden.
DJEHUTI-ANKH-KHERU