Merkel en tijdrekken

De mensen die voor hun nieuwsvoorziening blind vertrouwen op het NOS-journaal zijn er nog altijd heilig van overtuigd dat Poetin op een kwade dag met het verkeerde been uit bed stapte en zo maar vredelievendste land van Europa binnenviel. Gewoon omdat hem dat leuk leek. Als dit waar was, dan zou er inderdaad een draadje los zitten bij de hoofdbewoner van het Kremlin. Wat er niet bij wordt verteld is dat de Russische Federatie jarenlang getracht heeft om middels onderhandelingen tot een vergelijk te komen met Oekraïne en haar Westerse bondgenoten.

In 2014 werd de democratisch gekozen president van Oekraïne Janoekovitsj van de troon gestoten middels een CIA-kleurenrevolutie. Vervolgens ging een nieuwe status quo de lakens uitdelen in het land. Dat houdt in, er werd een marionettenregime naar voren geschoven die als taak had lidmaatschap van de EU en de NAVO na te streven en zich af te zetten tegen Rusland. Streven naar aansluiting bij het Westen is tot daar aantoe. Groot probleem is echter dat deze nieuwe, door het Anglo-Amerikaanse imperium aan de macht geholpen status quo wordt gedomineerd door nazi’s. Dit is jarenlang geen geheim geweest. De Westerse media hebben indertijd zelfs een reeks documentaires gemaakt over de macht van de nazi’s in Oekraïne. Echter, sinds eind februari is het wat de mainstream media betreft het chronische nazi-probleem van Oekraïne een taboeonderwerp.

Deze Oekraïense nazi’s hebben een gruwelijke hekel aan Russen. De gewelddadige wijze waarop de nazi’s aan de macht kwamen en Russisch-sprekenden vermoordden deed in sommige delen van het land waar de Russisch-sprekenden de meerderheid vormen het ergste vrezen. Zo werden groepen Russisch-sprekenden gebouwen in gejaagd door nazi´s, die gebouwen werden vervolgens onder luid gejuich in brand gestoken. Op deze wijze vonden tientallen Russisch-sprekenden op een verschrikkelijke wijze door levende verbranding de dood. De nazi´s wilden deze wanpraktijken voortzetten in de Krim en de Donbas, hetgeen de Russisch-sprekenden aldaar ertoe bracht pogingen te wagen om zich aan te sluiten bij Rusland of in ieder geval zich af te scheiden van het door nazi´s gedomineerde nieuwe Oekraïense regime. Dat hield in, de strategisch gelegen Krim werd opgenomen door de Russische Federatie, maar de Donbas kreeg te horen dat ze toch maar moesten trachten tot een vergelijk te komen met de Oekraïense regering.

Er kwam oorlog tussen het Oekraïense leger en de afgescheiden republieken in de Donbas, maar Rusland kwam op diplomatiek niveau wel op voor de taalgenoten in Oost-Oekraïne. Rusland onderhandelde in de Wit-Russische hoofdstad Minsk met Oekraïne en de separatisten, hetgeen op 5 september 2014 leidde tot een vredesovereenkomst. Deze vredesovereenkomst werd al spoedig niet gerespecteerd door de strijdende partijen. Echter, toen de separatisten aan de winnende hand bleken te zijn (het internationale vliegveld van Donetsk werd veroverd) kwamen Duitsland en Frankrijk ineens met een nieuw vredesplan. Die werd gematerialiseerd. Onder auspiciën van Duitsland en Frankrijk kwam men o.a. overeen dat de afgescheiden Donbas-republieken een status aparte zouden krijgen binnen de Oekraïense staat en dat er verkiezingen zouden komen in de Donbas. Op 12 februari 2015 werd Minsk II ondertekend. Duitsland en Frankrijk gaven hun woord erop toe te gaan zien dat Oekraïne zich aan het verdrag zou houden.

Minsk II bleek een wassen neus. De oorlog ging gewoon door. Duitsland noch Frankrijk nam de verantwoordelijkheid om Oekraïne op de vingers te tikken dat het zich aan de voorwaarden van Minsk II moest houden. Het door nazi’s gedomineerde Oekraïense leger bleef onverminderd burgerdoelen bestoken in de Donbas waardoor er in de loop der jaren 14.000 mensen stierven. Tevens kwam er vanuit de Donbas een enorme vluchtelingenstroom op gang richting Rusland. Ondertussen werden de burgerrechten van Russisch-sprekenden in Oekraïne steeds meer vertrapt en werd de roep vanuit het Oekraïense marionettenregime om toe te treden tot de NAVO steeds luider.

Rusland was echter nimmer blij met de uitbreiding van de NAVO, die na de val van de Berlijnse muur tegen alle afspraken in niet te stuiten leek. Rusland waarschuwt ook reeds vanaf begin jaren ’90 dat als de NAVO ongeremd blijft uitbreiden Rusland op een kwade dag geen andere uitweg zal zien dan een oorlog beginnen. Vanaf het prille begin van de oostwaartse uitbreiding hebben Russische diplomaten en commentatoren aangeven dat een NAVO-lidmaatschap van Oekraïne en Georgië onherroepelijk tot een Russische confrontatie met het Westen zou leiden. Omgekeerd, Westerse leiders zagen dat heimelijk juist als een aantrekkelijk scenario: Rusland in de val lokken om het te vernietigen, eensgelijk eerder met de Sovjet-Unie was gelukt in de jaren ’80.

Wat wil het geval? Wat we eigenlijk allang wisten werd onlangs bevestigd door één van de hoofdrolspelers van Minsk II. Voormalig Duits bondskanselier Angela Merkel onthulde onlangs in een interview met Zeit dat ze niet met Rusland en de separatisten onderhandelde, maar rookgordijnen opwierp. Ze gaf nl. aan dat het Minsk-akkoord in werkelijkheid bedoeld was om Oekraïne tijd te verschaffen om hun leger op te bouwen, aangezien het Oekraïense leger indertijd erg zwak was en niet tegen Rusland opgewassen zou zijn. Dit verklaart dus waarom Duitsland en Frankrijk Oekraïne niet aanspoorden om Minsk II te respecteren. Bovenal, met deze uitspraak van Merkel is een vrede aan de onderhandelingstafel verder weg dan ooit. Want nu heeft ze aan Rusland definitief bevestigd dat het Westen onbetrouwbaar is. Rusland zal zich nu gedwongen voelen om een onbetwiste zege op het slagveld af te dwingen, met alle gevolgen van dien.

DJEHUTI-ANKH-KHERU

Share and Enjoy !

Shares
Dit bericht is geplaatst in The Grapevine Publications met de tags , , , , , , . Bookmark de permalink.