Onlangs is mevrouw Liz Truss door de leden van de Conservatieve Partij gekozen tot premier van Groot-Brittannië. Dat maakt haar na Margaret Thatcher en Melissa May de derde vrouwelijke premier van het Verenigd Koninkrijk. De kans om het hoogste politieke ambt in het koninkrijk te bekleden kreeg ze omdat haar voorganger Boris Johnson het te bont had gemaakt. De man begon voortvarend door een Brexit-deal met de EU erdoor te krijgen, dit terwijl de onderhandelingen muurvast zaten en tot dan aantoe tot niets hadden geleid. Echter, de voormalige burgemeester van Londen struikelde sindsdien dusdanig opzichtig van het ene in het andere schandaal, dat een vroegtijdig aftreden uiteindelijk onvermijdelijk was. Zeker toen het ene na het andere lid van zijn kabinet af begon te treden om zich publiekelijk van hem te distantiëren. Er kwamen verkiezingen binnen de regerende Conservatieve Partij en daarin kwam Truss als winnares uit de bus door met 57,4% van de stemmen Rishi Sunak te verslaan. Zo kon het gebeuren dat Mary Elizabeth Truss op dinsdag 6 september jongstleden door wijlen koningin Elizabeth II benoemd werd tot premier van Groot-Brittannië.
Liz Truss werd geboren in de beroemde universiteitsstad Oxford. Als dochter van professor wiskunde John Kenneth Truss. Haar moeder was verpleegkundige, onderwijs en activiste tegen kernwapens. Naar eigen zeggen was haar nest linkser dan de Labour Party. Politiek koos Truss junior dus een hele andere richting dan welke haar ouders mee sympathiseerden. Ze zou in haar geboorteplaats filosofie, politicologie en economie gaan studeren. Na afgestudeerd te zijn aan Oxford in 1996 ging ze bij multinational SHELL werken. In 2000 stapte ze over naar het telecommunicatiebedrijf Cable & Wireless, alwaar ze het schopte tot economisch directeur. In 2005 hield ze het voor gezien bij C & W.
Vanaf 1998 zit ze in de politiek. Aanvankelijk faalde ze om op lokaal niveau gekozen te worden, maar in 2006 werd ze dan toch volksvertegenwoordigster in een deelgemeente van Londen. In 2010 mocht ze van de Conservatieve Partij haar geluk gaan beproeven in de landelijk politiek en werd ze op 6 mei 2010 gekozen in het Lagerhuis. In het Lagerhuis stelde ze regelmatig vragen en schreef tientallen brieven aan ministers om de belangen van het district dat ze vertegenwoordigde te verdedigen. In 2012 was zij één van de auteurs van het omstreden boek Britannia Unchained, een boek dat geschreven was door verschillende parlementariërs van de Conservatieve Partij. Het betoogde dat Groot-Brittannië de economie totaal anders moest gaan benaderen om ernstig verval te voorkomen. Het boek maakte veel mensen boos, o.a. omdat erin staat dat de luiheid van de Britse arbeiders de vooruitgang van het land remt.
Vanaf 2012 was Truss staatssecretaris en minister op verschillende departementen. Desondanks komt Truss voor veel Britten uit het niets: ze hadden tot voor kort nog nimmer van haar gehoord. Waar ze politiek staat is ook niet helemaal helder. Want als het zo uitkomt lijkt ze zo weer te kunnen draaien. Zo was ze aanvankelijk tegen Brexit, maar toen de politieke wind draaide, draaide ze mee en werd uitgesproken pro Brexit na het referendum. Zo erg zelfs dat ze tegenwoordig als een fanatiekere Brexeteer wordt beschouwd dan Boris Johnson. Bovendien wist ze de verkiezingen te wonnen door de rechtervleugel van de rechtse Conservatieve Partij voor zich te winnen.
Het grote politieke idool van Liz Truss is niemand minder dan Margaret Thatcher. De premier die het neoliberalisme van von Hayek introduceerde in het Verenigd Koninkrijk en zowel nationaal als internationaal keihard ingreep als ze dat nodig achtte. Desalniettemin boekte Thatcher wel bepaalde resultaten voor haar aanhang. Of een ieder daar blij mee was is een tweede. Er wordt echter sterk aan getwijfeld of Truss wel over dezelfde kwaliteiten beschikt als haar idool. Gezegd wordt wel dat Truss op Downing Street 10 mag gaan wonen bij gebrek aan beter.
Vooralsnog heeft mevrouw Truss zich opgesteld als een havik pur sang. Zo heeft ze tijdens haar campagne voor het premierschap zelfs publiekelijk zonder blikken of blozen aangekondigd niet vies te zijn voor een kernoorlog: ze zal als het nodig is de knop indrukken, zelfs in de weet dat een kernoorlog het einde van de aarde zal betekenen. Voorganger Johnson had reeds het defensiebudget verhoogd van 2,1 % van het BNP naar 2,5% in 2030, maar Truss is van plan het budget te verhogen tot maar liefst 3%. Hetgeen een verhoging van maar liefst 60% betekent.
Het Westen, met de vorige Britse premier Johnson als grote aanjager, wilden Rusland op de knieën krijgen middels sancties en eindeloze wapenleveranties aan Oekraïne. Ondanks dat deze strategie averechts werkt—want het heeft ironisch genoeg Rusland welvarender gemaakt, het West-Europa aan de rand van de afgrond, terwijl Oekraïne alle Westerse steun ten spijt nog steeds aan de verliezende hand is. Truss lijkt dus de overtreffende trap van Johnson: Johnson dacht vuur te kunnen bestrijden door hout erop te gooien. Truss meent schijnbaar dat olie een probater medicijn is contra vuur.
Wat verder opvallend is, is dat tot het oorlogskabinet van Truss twee Zwarte mannen hebben mogen toegetreden, nl. Minister van Financiën Kwasi Kwarteng en Minister van Buitenlandse Zaken James Cleverley. Dat zal de fans van Black faces in high places verblijden. Of het zaligmakend is, is weer een andere discussie. George Bush benoemde immers ook Colin Powell en Condoleezza Rice tot zijn kabinet. Bevorderend voor de wereldvrede was dat helaas niet.
DJEHUTI-ANKH-KHERU