Op 4 mei aanstaande gaat Nederland weer als vanouds de door de nazi’s gepleegde moorden herdenken. Om eenieder ervan te doordringen dat het nooit meer mag gebeuren. Het cynische is echter dat Nederland (en tientallen andere landen) momenteel alles uit de kast halen om Oekraïne, een land dat gedomineerd wordt door nazi’s, te ondersteunen in de oorlog contra Rusland. Dus terwijl de politieke elite massaal hun afschuw uitspreken tegen het fascisme doet men er tegelijkertijd alles aan om het fascisme overeind te houden. Maar hoe kon het zover komen dat het fascisme in Oekraïne anno 2022 nog steeds zo welig tiert?
In de jaren ´30 was er een verschrikkelijke hongersnood in de Sovjet-Unie die aan miljoenen mensen het leven heeft gekost. Deze gebeurtenis staat bekend onder de noemer holodomor. Voor de huidige Oekraïense nazi´s is de holodomor de rechtvaardiging van hun bestaan: het zou een Joods-Russisch complot zijn geweest om het opkomende nationalisme in Oekraïne de kop in te drukken. Dit narratief is kritiekloos overgenomen door de Westerse media. Let wel, dat de holodomor een verschrikkelijke periode was uit de geschiedenis van Oekraïne staat buiten kijf. Maar wat eveneens buiten kijf staat is dat de feiten gerelateerd aan de holodomor in werkelijkheid een stuk genuanceerder liggen dan de Oekraïense ʽnationalistenʼ en hun sympathisanten suggereren.
Ten eerste, de leiders van de Sovjet-Unie waren niet noodzakelijkerwijs Russen. De machthebber ten tijde van de holodomor was namelijk ene Jozef Stalin en Stalin kwam niet uit Rusland maar uit Georgië. Een andere partijleider, Brezjnev, kwam zelfs uit Oekraïne. Daarnaast is tijdens het Sovjettijdperk het grondgebied van Oekraïne spectaculair uitgebreid. Zo hevelde partijleider Chroesjtsjov zelfs de strategisch belangrijke Krim van Rusland over aan Oekraïne in 1954. Dus of de Sovjetautoriteiten speciaal beleid ontwikkelden om Oekraïne te onderdrukken is maar de vraag.
De holodomor vond plaats in 1932-1933. Door de holodomor hebben tussen de 5,7 en 8,7 miljoen mensen het loodje gelegd. Let wel, niet alleen Oekraïne was slachtoffer van de holodomor. Eveneens Rusland en Kazachstan hebben er zwaar onder geleden. Doch hongersnoden kwamen vaker voor op het grondgebied van de Sovjet-Unie. Zo was er in 1921-1922 eveneens een hongersnood in Rusland waardoor vijf miljoen mensen het leven hebben moeten laten.
Alles begon met een confrontatie tussen het leiderschap van de Communistische Partij en de koelakken, de herenboeren. De Communistische Partij en de koelakken stonden lijnrecht tegenover elkaar. De koelakken wilden minder reguleringen en het recht om hogere prijzen te eisen, zodat ze meer winst konden maken. Dit terwijl de Communistische Partij juist wilde collectiveren om de voedselproductie op te voeren. Dit werd als een voorwaarde gezien om de industrialisering van de Sovjet-Unie op gang te krijgen. De Sovjet-Unie moest immers razendsnel een machtig leger opbouwen om zich te verdedigen, want men wist dat de kapitalisten uit het Westen eens terug zouden komen. Alhoewel men erin geslaagd was de economie weer op poten te krijgen na de revolutie waren de klassenrelaties beslist niet gladgestreken. De spanningen liepen steeds meer op en bereikten in 1926-1927 een dieptepunt toen de koelakken weigerden om nog langer voedsel te produceren of verkopen. Vervolgens nam de overheid voedsel in beslag dat de koelakken verstopt hadden en op hun beurt begonnen de koelakken weer voedsel te vernietigen en vee te doden.
De revolutie stond op een kruispunt: moest de Communistische Partij vasthouden aan haar principes en doorgaan met collectivering, of moest men toegeven aan de machtige koelakken, die de voedselvoorziening domineerden? Het idee was dat als men toegaf aan de koelakken dat het kapitalisme weer opnieuw werd ingevoerd en de revolutie was mislukt. Aldus besloot de Communistische Partij een meedogenloos bloedige strijd aan te gaan met de koelakken en hun land te confisqueren. Op het land van de koelakken werden collectieve boerderijen opgezet bemenst door keuterboeren (waarvan velen er weer werden vernietigd door de koelakken).
Echter, deze strijd van de Communistische Partij tegen de koelakken was niet de voornaamste oorzaak van de holodomor. Tegenwoordig zeggen veel wetenschappers dat de belangrijkste oorzaak was de misoogsten van 1931 en 1932, dat de holodomor door de slechte weersomstandigheden simpelweg niet voorkomen had kunnen worden. Wel kan wellicht gezegd worden dat de holodomor erger is uitgepakt dan nodig was geweest vanwege het wanbeleid van de Sovjetautoriteiten. Ook kan niet zomaar gezegd worden dat de hongersnood veroorzaakt is door de collectivering aangezien de holodomor juist eindigde toen de collectieve boerderijen goede oogsten begonnen binnen te halen. Sindsdien heeft de Sovjet-Unie nooit meer een hongersnood gekend.
Hoe dan ook, de mythe prevaleert dat de holodomor een complot was van de door Joden gedomineerde Communistische Partij om Oekraïens nationalisme de nek om te draaien. Toen de Israëlische ambassadeur twitterend zijn beklag deed over het feit dat het vereren van erkende nazi-collaborateurs in hedendaags Oekraïne aan de orde van de dag is, gingen Oekraïense nazi’s bij de Israëlische ambassade demonstreren om excuses en schadevergoeding te eisen van de Joden voor hun vermeende rol in de holodomor. Volgens hen is ene Lazar Kaganovich het meesterbrein achter de holodomor en zou de communistische overname van Oekraïne georkestreerd zijn vanuit de synagogen. Uiteindelijk zouden door dit Joodse complot tien tot twintig miljoen witte, christelijke Oekraïners het leven hebben gelaten tijdens de holodomor…Het leed van de Joden staat centraal bij de traditionele dodenherdenking op 4 mei, niettegenstaande dat de Nederlandse overheid apetrots onvervalste nazi’s steunt in Oekraïne.
DJEHUTI-ANKH-KHERU