Het Oekraïense leger had bij aanvang van de oorlog met Rusland 255.000 beroepssoldaten en 900.000 reservisten, hetgeen inhoudt dat Oekraïne het omvangrijkste leger van Europa had (Rusland niet meegerekend). Daarnaast heeft de VS Oekraïne de afgelopen jaren voor $2,5 miljard aan wapens geschonken en hebben de VS, Canada en het VK 55.000 Oekraïense troepen getraind (inclusief het fascistische Azovbataljon). Dit alles ter voorbereiding op een grootschalige oorlog met Rusland. Of met andere woorden, het Oekraïense leger is veel minder Calimero dan wat de pers suggereert. Oekraïne bereidde zich al acht jaar met haar Westerse bondgenoten voor op een grootschalige oorlog met Rusland. Waarbij het Westen als bedoeling had om Rusland in dezelfde val te lokken als de Sovjet-Unie in 1979, toen het in Afghanistan verstrikt geraakte.
Het Russische invasieleger bestaat daarentegen uit slechts zo’n 200.000 soldaten. Men zou kunnen zeggen dat gezien de enorme overmacht aan soldaten, de miljarden aan wapens die het al jaren ontvangt en de uitgebreide trainingen door Westerse instructeurs, Oekraïne klaar had moeten zijn op 24 februari jongstleden. In ieder geval om een stevige vuist te kunnen maken tegen het relatief kleine Russische invasieleger. Maar dat blijkt dus geenszins het geval, want Rusland komt steeds dichter bij het behalen van zijn gestelde doelen. De gigantische hoeveelheid wapens die het Westen naar Oekraïne heeft gestuurd (en blijft sturen) ten spijt.
Rusland stelde als militaire doelstellingen het bevrijden van de Donbas en demilitarisering en denazificering van Oekraïne. Maar waarom willen de Russen de Donbas bevrijden en hoe dachten de Russen dat te doen? Het land Oekraïne ervaart nu ruim een maand, maar de bewoners van de Russischsprekende Donbas ervaren reeds acht jaar hoe erg oorlog is. Zoveel jaren worden ze reeds bestookt met projectielen afgevuurd door het fascistische Azovbataljon. Als gevolg hiervan hebben zo’n 14.000 mensen het leven moeten laten en zijn zo’n 2,6 miljoen mensen naar Rusland gevlucht. Er zijn vredesakkoorden gesloten in 2014 en 2015 te Minsk, waarvoor Duitsland en Frankrijk zich garant hebben gesteld. Maar in de praktijk heeft Oekraïne zich nimmer aan die akkoorden gehouden, noch hebben Duitsland en Frankrijk Oekraïne op de vingers getikt voor het schenden van die akkoorden. Naast dat Rusland beslist niet wilde dat Oekraïne zich aansloot bij de NAVO, wilde het een einde maken aan deze oorlog in Oost-Oekraïne waarin nazi’s vanaf het begin een voortrekkersrol vervullen. De retorische vraag is waarom de Westerse pers verzuimt deze kant van het verhaal te belichten.
Hoe kwam Rusland ertoe om militaire doelen in gans Oekraïne te vernietigen? De Russen bedachten dat het geen zin had om slechts de Donbas te bevrijden omdat de nazi’s eindeloos van wapens voorzien zouden worden vanuit het Westen en door het Westen: de frontlinie zou slechts een stukje westwaarts verplaatst worden. De enige manier om die oorlog in de Donbas te stoppen was dus om het Oekraïense militaire apparaat te vernietigen en in het bijzonder de fascistische, door het Westen getrainde en bewapende bataljons zoals Azov. Te meer omdat die fascisten het neusje van de zalm van het Oekraïense leger vormen.
Generaal Kronasjenkov heeft inmiddels uitgelegd dat in tegenstelling tot wat alle commentatoren op de Westerse tv denken Rusland Oekraïne niet wil veroveren. Westerse commentatoren zijn zeer verbaasd dat het Russische leger na een paar dagen niet verder oprukte en debiteren dat dat de grote verdienste is van het dappere Oekraïense leger. Tevens wordt er wild gespeculeerd over ernstige logistieke problemen en astronomische militaire verliezen aan Russische zijde. Hoe groot de Russische militaire verliezen precies zijn weten we niet. De kans is niet ondenkbeeldig dat zowel Oekraïne als Rusland daarover liegen. Wel heeft een Russische officier aangegeven dat de javelins (antitankwapens) aanvankelijk inderdaad veel schade toe berokkenden maar dat de Russen nu een formule hebben uitgedokterd om die schade te beperken.
In de Westerse media is er veel te doen geweest over het gigantische konvooi dat uiteindelijk nabij Kiev werd gestationeerd. Waarom bestormden ze hoofdstad Kiev niet? Generaal Kronasjenkov heeft inmiddels uitgelegd dat die troepen daar niet zijn om Kiev in te nemen maar om het talrijke Oekraïense leger vast te pinnen. Zoals gezegd is één van de hoofddoelen van de Russen de Donbas te bevrijden. Door Kiev rechtstreeks te bedreigen kan Oekraïne geen versterkingen naar de Donbas sturen, want hoofdstad Kiev moet sowieso zo goed mogelijk verdedigd worden. Zodoende kunnen de Russen de Donbas bevrijden van de nazi’s zonder dat ze bevreesd hoeven te zijn dat de hoofdmacht van het Oekraïense leger vanuit het oosten versterkingen krijgt. Dus hetgeen Westerse commentatoren uitlegden als klungeligheid was in werkelijkheid een briljante manoeuvre.
Volgens militair expert en voormalig CIA-agent Larry C. Johnson had Rusland Oekraïne eigenlijk al in de eerste 24 uur verslagen: Oekraïne verdedigt zich nog wel, maar kan sindsdien niet meer serieus terugslaan. Verder wees hij erop dat het Westen zich doodgeschrokken is van de hypersonische precisie-raketten die Rusland heeft ingezet, omdat ze te snel zijn om te worden onderschept en het Westen zulke raketten niet bezit.
De Russen staan bovendien op het punt om Marioepol in te nemen, belangrijkste bolwerk van het fascistische Azovbataljon. Wetende hoe ongelofelijk veel moeite het de Amerikanen het in 2004 gekost heeft om de Iraakse stad Falluja in te nemen, kan gesteld worden dat de Russen relatief eenvoudig Marioepol weten te veroveren, en daarmee naast de demilitarisering tevens de denazificering van Oekraïne vordert.
DJEHUTI-ANKH-KHERU